เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
ในเล่ม 2 พบกับการเดินทางไปต่างประเทศแรกในต่างโลกของเขา เมืองโคมแดง พบกับท่านหญิงผู้ปกครองโสเภณีเป็นร้อยคน และเมื่อเขาและเพื่อนสมัยเด็กโตเป็นวัยรุ่นกันก็พากันค้นหาชีวิตที่ตัวเองชอบ และการเริ่มเข้าวัยโตเป็นผู้ใหญ่ กับการทำงานไปสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างร้านค้าของตัวเองและหาลูกน้องที่ไว้ใจได้ รัก!ทำงาน!
รัก,แอคชั่น,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
40 เลี้ยงฉลอง
วันนี้เราตื่นมาในห้องที่มีเรา 3 คน
แม้ผมสั่งเตียงมาใหญ่ขึ้นนาไม่ได้มานอนกับเราด้วยกันทุกวัน เธอเลือกนอนในห้องของเธอเองเพราะเธอนอนดึกและใช้เวลาอ่านหนังสือตอนกลางคืน
และเธอได้เครื่องสั่นแบบเบาไว้เล่นแล้ว ผมให้ผักชีทำเมื่อผมเห็นผักชีจะสร้างคอมพิวเตอร์
เมื่อคืนวี, วิว, และผมไม่ได้มีอะไรกัน เรารีบนอนหลับเพราะวันนี้เป็นวันขนของ
เราเก็บของในห้องหมดแล้ว
วันนี้งานเราหยุดทุกอย่าง
ตอนเช้าเราขนของใส่รถฟาเนิคอยู่กันหมดทั้งบ้านถึงเที่ยง
พอเที่ยงรถไปประจำที่นอกเมืองแล้ว เราว่าง ที่เหลือคือรอพรุ่งนี้
ผมรวมทุกคนที่ลานหน้า ผมหมายถึงหัวหน้าแผนกกับพนักงานประจำที่จะไปกับเรา
และพนักงานปัจจุบันที่บางคนจะเริ่มทำงานหลังวันที่ 1 เดือน 12
ผมสั่งปิดฮาโมนี่พร้อมกันสองวันติดเพื่อฉลอง
ผมมองกวาด ทุกคนสงสัยว่าเรามารวมกันทำไม
“เอาล่ะ วันนี้มันว่างแล้ว เราจะปาร์ตี้สิ้นปีกัน ฉันจองห้องรับรองโรงแรมไว้แล้วเมื่อวาน ที่เหลือคือไปงานปาร์ตี้กัน จะไปกันเลยมั้ย?”
“““ โอ้ว!”””
ทุกคนตอบรับกันพร้อมเพรียง
นกฟาเนิคสำหรับขี่เราจะขนไปด้วย เลยไปเตรียมอยู่ข้างนอกแล้ว
ตอนนี้เราไม่มีพาหนะไว้สำหรับเดินทาง เราเลยนั่งรถฟาเนิคกัน
มันเป็นรถฟาเนิคธรรมดาไม่ได้หรูหราเพราะเราไม่ได้ไปกันไกล
ไม่นานเราก็มาถึงโรงแรมใหญ่
โรงแรมสูง 3 ชั้น แต่กว้างเท่าห้าอาคาร มันใหญ่มาก
เมื่อเข้ามามันเป็นเคาน์เตอร์ และหลังเคาน์เตอร์มีประตูแบบสองบานที่เปิดค้างไว้
ด้านขวาไม่มีคนแต่มีพ่อครัวหลายคนใส่ชุดขาวหมวกสูงๆกำลังหั่นวัตถุดิบ กับเด็กเสิร์ฟเกือบ 10 คน
ด้านซ้ายดูเหมือนงานแต่งเพราะมี 2 คนใส่ชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาว
งานแต่งมีคนอยู่เยอะ แต่เราไม่สนใจเพราะเป็นคนที่เราไม่ได้รู้จัก
ผมไปคุยกับเคาน์เตอร์
“ทั้งหมดมางานของฮาโมนี่ครับ”
“ด้านนี้เลยค่ะ”
พนักงานหญิงหน้าตาดีมากผิวขาวเหมือนหิมะเสียงหวานเหมือนน้ำผึ้งเชิญเราเข้าห้องด้านขวา
เมื่อเราเข้ามา งานยังไม่เริ่ม ผมไปคุยกับพ่อครัว
“ปรกติเขาเริ่มงานยังไงพี่”
“อ๋อ ประธานก็ไปพูดเริ่มงาน แล้วเริ่มกินได้เลย”
“ต้องรอแขกครบก่อนมั้ย?”
“นั่นก็แล้วแต่ นี่ยังไม่ครบเหรอ?”
“ขาดคนนึงครับ”
ผมบอกพ่อครัว
เพราะเมื่อวานผมชวนราชินีวล็อดซีเมียมา แต่เธอยังไม่มา
พูดถึงก็มาเลย
ผมเห็นผู้หญิงสวยใส่ชุดราตรีแดง
เธอมีหางที่ปลายเป็นรูปหัวใจ แต่ด้านแหลมหันออก
มันคือวล็อดซีเมียในชุดราตรีสุดสวย
ผมไปต้อนรับเธอ
“งานเป็นไงบ้างเธอ”
“ก็ดีอยู่นะเธอ รอนานมั้ย? ฉันแต่งตัวน่ะ ชุดนี้ต้องให้คนช่วยใส่ มันใส่คนเดียวไม่ได้”
“ก็ว่าอย่างนั้น”
เมื่อผมเห็นด้วยกับเธอที่บอกว่าชุดมีคนช่วยใส่ ผมมองชุดเธออย่างละเอียดอีกครั้ง
มันเป็นชุดแดงที่ตรงตัวฝั่งซ้ายมีแค่ผ้าใส่ปิดหน้าอกด้านหน้าพาดจากบนเท่านั้น
แต่มีแขนเสื้อที่ฝั่งซ้าย
ส่วนฝั่งขวาที่ตัวเป็นชุดพอดีตัวที่ไม่มีแขน
ผมจับไหล่เธอขอดูหลังเธอ
หลังเปิดทั้งแผ่นแต่ไม่ได้เปลือยก้น
ชุดมันพอดีตัวและตอนใส่น่าจะใส่หัวในชุดยาก
แต่เธอมีคนช่วยมันเลยไม่เป็นไร
แต่เมื่อผมไปโรงแรมกับเธอมันไม่มีคนเลย
เป็นหน่วยลับที่ตามการเคลื่อนไหวเธอตลอดหรือ?
มีความเป็นไปได้ว่ามันจะเป็นหน่วยลับอย่างที่ผมคิดเพราะเธอคือราชินี
แต่ผมไม่สืบค้นเพราะเดี๋ยวตอนกลับเราก็กลับพร้อมกันอยู่ดี
การทิ้งคนไว้ข้างหลังให้ออกช้ากว่าตัวเองมันเป็นไปไม่ได้สำหรับราชินีวล็อดซีเมีย
เธอดูไม่ใช่คนอย่างนั้น
ผมกำลังคิดไปขึ้นเวที แต่ผมอยากหาเพื่อน
ผมวว่าจะไปหานาแต่เธอทำงานหนักแล้ว เธอสมควรได้พัก
ถ้าอย่างนั้นก็ทำเองเลยดีกว่า
ผมขึ้นเวทีและเริ่มพูด
ผมพูดใส่เครื่องขยายเสียงที่เรียงกัน 5 อันแล้วมีช่องเสียงออกอยู่เรียงกันหน้าเวที
แต่มันอยู่ตรงพื้นไม่ได้สูงมาบังผม
ดังนั้นมันเหมือนผมพูดใส่แท่นไมโครโฟน
“สวัสดีทุกคน ฉันวารี หัวหน้าใหญ่ของฮาโมนี่ทุกอย่าง”
เมื่อผมเริ่มพูด ทุกคนเงียบ
“ฮาโมนี่ เริ่มมาโดยบังเอิญ แต่ที่เรามาเจอกันไม่ใช่ความบังเอิญ ฉันรู้ดีว่าการสอบเข้ามาทำงานกับเรายากแค่ไหน มันรับคนเยอะก็จริง แต่ไม่ใช่ทุกคนจะมาทำงานให้ฮาโมนี่ได้ ดังนั้น สำหรับงานหนักและผลตอบแทนที่ดีจากน้ำพักน้ำแรงทุกคน ฉันขอประกาศว่า ปีนี้ ทุกคนจะได้โบนัสเท่าเงินเดือนคนละ 5 เดือน และเพิ่มเงินเดือนคนละ 1 ทอง”
“ว้าว!”
“วันหยุดก็เยอะ เงินพิเศษก็บานตะไท มันดีจริงๆที่ฉันได้เข้ามาเป็นคนของฮาโมนี่”
“แง้ ในที่สุด ฉันก็ได้เงินซื้อแหวนเพชรให้ผัวแล้ว แถมฉันยังมีเงินเก็บเหลืออีก ฉันจะไม่มีวันทิ้งงานนี้เลย”
เหล่าพนักงานปัจจุบันพูด หัวหน้าแผนกกับพนักงานประจำยิ้มๆ
“งานนี้ต้องขอขอบคุณเหล่าคนรักฉัน ราชินีวล็อดซีเมีย, วี, วิว, นา, ครูสอนเซ็กส์ อายะ, และเมียเก็บราฟเนส”
อายะกับราฟเนสหน้าแดง
แม้ช่วงจะย้ายออกผมยังไม่ได้ไปหาอายะกับราฟเนส ผมยังคุยกับพวกเธอ
“หามีเมียเก็บด้วยเหรอ? แต่เธอยังไม่มีภรรยาเลยนี่! แล้วเธอหมั้นกับฉันอยู่ด้วย”
วาโรเริ่มมีคำถาม
“ไปหาผู้หญิงมาอีกแล้วนะวารี!”
วีดูโมโหนิดหน่อย
“เอาน่าพี่วี วารียังนอนกับเรา”
วิวพูดให้พี่สาวโกรธน้อยลง
ถ้าขาดใครสักคนคงเหมือนขาดอะไรไป
“ฉันขอขอบคุณทุกคน และวันนี้ เราจะเลี้ยงฉลองหยุดประจำปี กินกันให้เต็มที่ ทุกอย่างฟรี! เริ่มงานเลี้ยงฉลองประจำปีฮาโมนี่ ขอให้ทุกคนสนุกเต็มที่”
เมื่อผมพูดเสร็จผมก็เดินลงจากเวที
วงดนตรีออเคสตร้าเดินสวนขึ้นมาแล้วเริ่มเตรียมเครื่องดนตรี
เมื่อทุกอย่างประจำที่ ผมเดินเข้าหากลุ่มเพื่อน
วงดนตรีเริ่มเล่นเพลงเร็วสนุกๆฟังง่ายๆ
เด็กเสิร์ฟ 4-5 คนเข็นรถเข็นเครื่องดื่มมา
มันมีเบียร์กับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เช่น วิสกี้, บรั่นดี, สาเก, และวอดก้า
ผมสั่งคิดพวกนี้นอกจากบรั่นดีกับวิสกี้ช่วงที่เราเที่ยวบาร์กันบ่อย
ช่วงนั้นเราเอาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของเราไปเปิดที่ร้าน
จะกินครื่องดื่มแบบเพียวๆก็ได้หรือจะชงผสมน้ำเปล่าหรือโซดาก็ได้
เมื่อเด็กเสิร์ฟมาถึงผม
“วิสกี้ โซดา”
“ได้ครับ”
เด็กเสิร์ฟชงวิสกี้โซดาเหมือนทำมาแล้วเป็น 10 ปี
ท่าทางมือไม้มันพริ้วน่าดูและภาพที่ออกมาทำให้มันดูน่ากิน
จากนั้นมีเด็กเสิร์ฟถือเมนูมา 2-3 คนและกระดาษจด
เธอยื่นเมนูให้ผม มันเป็นเมนูค็อกเทลต่างๆที่เขียนส่วนผสม
ผมเลือกค็อกเทลที่มีมะนาวมา 2-3 อย่าง
จากนั้นเธอเดินไปสั่งบาร์เล็กๆ แล้วบาร์เทนเดอร์เริ่มชงอย่างเร็ว
ผมลองไปกับวีและวิวไปดูอาหาร
ผมเห็นราฟเนสกำลังถือสามอย่างพร้อมกัน
เธอเอาสองจานถืออีกจานหนึ่งแล้วเดินไปที่โต๊ะแบบหวาดเสียวว่าอาหารจะไม่ถึงโต๊ะ
แต่เธอไปถึงได้โดยไม่มีปัญหา
ค็อกเทลมาแล้วผมถือกิน 2 แก้วหมดทันที
อายะสั่งสเต็ก
มันมีเทมปูระกุ้ง, เฟรนซ์ฟรายส์, และอาหารแฟนตาซีหรูๆจานเล็กๆ
อาหารมันเป็นแบบจานเล็กมีชิ้นขนาดกิน 3 คำ
ผมสั่งปลาไอน์อายชุบแป้งทอด
มันคือปลาตาเดียวที่ชื่อไม่เหมือนกันเท่านั้น แต่รสชาติมันเหมือนทุกอย่าง
ผมกินปลากับซอสปลาสีขาว
เมื่อผมกินปลาตาเดียวสลายตัวในปากเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
มันกรอบนอกนุ่มในสุดๆ
ซอสขาวทำให้รสชาติมันกลมกล่อม กินคู่กับเฟรนซ์ฟรายส์จิ้มซอสมะเขือทีมายองเนสที
ผมสั่งเทมปูระกิน
น้ำจิ้มเทมปูระกับซอสที่ใส่หัวไชเท้าก็ทำให้มันกล่อมกล่อมผสมผสานกันในปากและอร่อยมาก
ผมสั่งเทมปูระอีกสองจานปลาอีกสองจานแล้วกินแบบกรอบๆอย่างเดียว
ผมเพิ่มวิสกี้แล้วค่อยๆจิบไปเรื่อยๆ
วีกับวิวก็สั่งอาหาร วีสั่งแต่เมนูปลา
ส่วนวิวสั่งเมนูแมลง ทั้งทอดและอบชีส
วิวกินเยอะ
แต่เธอซัดหมดอย่างรวดเร็ว
แล้วเธอกินเรียบร้อยอีกต่างหาก
เธอไม่ได้มูมมามจนเลอะเทะเลย
ผมไปหาพี่อเด็ป วันนี้เธอใส่กางเกงโคโยตี้มันเลยเห็นทรงตรงนั้นของเธอ
มันเป็นแบบเล็กๆไม่มีปีก
แต่เธอไม่ได้บอกชอบผมเลยอด
“วันนี้แต่งตัวเซ็กซี่นะ”
“กางเกงนี้เป็นไงมั่ง? ฉันผลิตมานานแต่ไม่เคยใส่เลยเพราะ เอิ่ม มันเห็นจะๆอ่ะ”
“มันดูดี ทำไมไม่ใส่บ่อยๆ? แล้ววันนี้ใส่”
“ก็มันน่าใส่สบายอ้ะ สั้นแล้วสวมง่ายอีก เดินทางเสื้อผ้าจะได้ไม่ทำเหนื่อย”
เมื่อผมถามเธอบอกว่าอยากเอาไว้ใส่สบายๆเผื่อการเดินทาง
“แล้วเสื้อล่ะ? เสื้อก็เซ็กซี่”
“อันนี้ฉันเลือกเอง เรามาออกงานนี่ ใช่มะ?”
เมื่อผมถามเรื่องเสื้อเหมือนเสื้อเกาะอกเอวลอย หน้าเธอแดงแล้วตีแขนผม
ผมเดินไปหาผักชี
“กินเยอะๆสิ”
ผักชีเหมือนยืนเหม่ออะไรอยู่
“อ้ะ! วารีนี่ ฉันกำลังคิดเรื่องคอมพิวเตอร์ อีกนิดเดียวมันก็เสร็จแล้ว มันเริ่มเอาไว้พิมพ์งานได้แล้ว แต่ยังคำนวนอะไรเพิ่มไม่ได้ ฉันอยากให้มีเป็นแบบ ลงโปร-”
“ไม่พูดเรื่องงานน่า ฉันให้มาพัก แบบนี้ฉันก็เสียเงินฟรีน่ะสิ”
ผักชีทำหน้าเหมือนเสียใจหลังผมอธิบายว่าเรามาทำอะไรกัน
“หุ่นเธอดีขึ้นนะ”
“จริงเหรอ!?”
“ตั้งใจออกกำลังกายใช่มั้ย?”
“มันยากอ่ะ เกิดมาฉันไม่เคยทำอะไรแบบนั้นเลยและมันเหนื่อยสุดๆ”
“แต่สุดท้ายเมื่อเสร็จทุกอย่างมันรู้สึกดีใช่มั้ยล่ะ?”
“ใช่ มันหายใจโล่งขึ้น และของหนักๆก็ไม่หนักอีกแล้ว ผลตอบแทนมันทำให้ภูมิใจสุดๆเลยล่ะ!”
เมื่อผมถามถึงตอนออกกำลังกายเสร็จ เธอบอกว่าชอบมาก
ผมเดินไปหาคุมะ
“อาหารถูกปากมั้ย?”
“มันก็แปลกๆนิดหน่อย เพราะถ้าเป็นฉันอย่างเมูปลานี้นะ ฉันจะใช้ซอสอีกอย่าง”
“เอาน่าลองเปลี่ยนบ้าง ฉันเคยได้ยินบ่อยว่าแม่ครัวชอบเบื่อรสมือตัวเอง”
“พูดถึงแล้วมันก็จริงอยู่นะ เพราะมันกินทุกวันน่ะแหละ ใช่ๆ ก็ดีนะ ได้เปลี่ยนมั่ง แต่สำหรับฉันนะอย่างเมนูนั้นฉันก็จะเปลี่ยนจากหมูเป็นเนื้อ”
“เพราะพี่ถนัดใช้เนื้อล่ะนะ ฮ่าฮ่าฮ่า”
“ฉันน่ะเซียนเนื้อ ฮ่าฮ่าฮ่า”
ผมพูดถึงความถนัดของเธอแล้วหัวเราะ และคุมะชมตัวเองแล้วหัวเราะด้วย
เมื่อเราหัวเราะกันเสร็จ
“หุ่นดีขึ้นนะ เข้าความชอบผมแล้วแหละ”
“อย่างนั้นเหรอ? จะไปเปิดห้องตอนนี้เลยมั้ยล่ะ?”
เมื่อผมชมหุ่นเธอ คุมะชวนขึ้นห้องทันที
“ไว้ก่อนน่า เรามาพัก”
“ว้า พูดถึงอาหารฉันกับอาหารพ่อครัวที่นี่ใครอร่อยกว่า วารี?”
“อาหารเหรอ? อืม ผมว่าผมชอบรสมือเธอมากกว่านะ แล้วเธอทำได้หลายอย่างด้วย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ตอบได้เยี่ยมถูกใจ”
เมื่อผมถูกถามเรื่องอาหารแล้วตอบไป คุมะหัวเราะและทำท่าเหมือนจะจูบผม
เราจูบกันเบาๆ ไม่ได้แลกน้ำลายและไม่ได้สอดใส่ลิ้น
เพราะเรายังฉลองกันอยู่ล่ะนะ
คูรักชายชายหมอมหัศศรีกับคิเซกิซดวอดก้ากันจนเมาแล้วจูบกันกลางงานแลกลิ้นดังจ้วบจ้าบ ผมไม่รบกวนพวกเขา
ผมไปหาคูรักชั่นส๊วนกับเอวาลิน
“เธอๆ ลองกินนี่สิ มันอร๊อยอร่อย ไก่กับสมุนไพรมันห๊อมหอม”
“เธอๆ ลองนี่สิสตูเนื้อนี่เนื้อมันพอเข้าปากนะ แว้บบบ สลายเป็นชิ้นๆเลยอ่ะ ไม่ต้องออกแรงเคี้ยวเลย”
ชั่นส๊วนพูดถึงเมนูไก่ ส่วนเอวาลินพูดถึงเมนูเนื้อ
“กินเต็มที่เลย กินเต็มที่เลย”
ผมเชียร์ให้พวกเขากินเยอะๆ
ผมเดินไปในกลุ่มพนักงานประจำ
“อุ้ย คุณวารีมาหาพวกเรา ในที่สุดพวกเราก็จะได้นอนกับเขาแล้วเหรอ?”
“ว้ายๆ ฉันได้ข่าวว่าของเขามันหนาสุดๆ แถมยาวกว่าทั่วไปด้วยนะ คนของท่านหญิงเสือดำบอกฉันเองเลยล่ะ”
“ฉันอยากโดนเขาจัดอ่ะ ได้ข่าวว่าเขาน่ะ พอทำทีนะ ไม่ว่ากับใครก็ตาม ฉันย้ำเลยนะ ใคร-ก็-ตาม น้ำพุ่งปี้สๆทุกคนเลย”
“แล้วเรื่องมือเขาอีกอ่ะ ได้ข่าวเรื่องนิ้วเขาป่ะ เกี่ยวเป็นแตก เกี่ยวเป็นแตก ถ้าโดนนะ มันคงซี้ดอ้าดังแน่”
“ตูดเขาสวยมากเลยอ่ะ”
เมื่อผมมาทุกคนพูดถึงชีวิตเซ็กส์ของผม
“ขอบคุณที่ทำงานหนัก เพราะทุกคน เราถึงมีวันนี้ได้ พักให้เต็มที่ กินเยอะๆ”
“““เอ้า ชนนนน!!”””
ผมชนแก้วกับพวกเธอแล้วกระดกวิสกี้ที่เหลือหมดแก้ว
ผมเติม
จากนั้นผมไปคุยกับพนักงานสาขาดงเสือดอกเล่นน้ำปัจจุบัน
“คุณวารี ขอบคุณนะที่ให้วันหยุดพวกเราถึง 3 วัน”
“คุณวารีคะ ขอเบิกเงินล่วงหน้าได้มั้ยคะ?”
“คุยกับนาเลย”
“คุณวารี เราไม่มีเครื่องแบบเลยมันเริ่มจำคนยากแล้วอ่ะครับ ผมเสิร์ฟผิดเสิร์ฟถูกคนประจำเลย”
“เรื่องเครื่องแบบถ้ามีจะใส่กันเหรอ? ฉันคิดว่าคนไม่ชอบใส่เครื่องแบบน่ะสิ”
“““แต่พวกเราชอบ!”””
เมื่อผมตอบเรื่องเครื่องแบบ พวกเธอพูดแทบพร้อมกัน
ผมนึกว่ามันจะอึดอัดมากกว่ามั้ง?
ผมเริ่มกินวิสกี้หนักขึ้น
ผมเดินไปหากลุ่มคนรักผม รวมถึงครูสอนกับเมียเก็บ
“งานเลี้ยงเป็นไง?”
“มันก็ดีอยู่นะ แต่งานพวกนี้ฉันมาบ่อยน่ะสิ”
“ก็เธอราชินีนี่”
“ก็ใช่อยู่ แต่งานเลี้ยงที่นี่มันเทียบได้กับที่จัดกับแบบงบเยอะๆที่วังเลย คุณภาพมันไม่ธรรมดาจริงๆ”
“ต้องขอบคุณนาแหละ”
เมื่อผมพูดถึงนา เธอหลบหน้าก้มหน้าก้มตาไม่พูด
เธอยังเขินอยู่หรือ?
“มันเหมือนมาบาร์แต่เพลงมันคนละแบบ แต่มีปลาเยอะมาก หนูล่ะกินจนอิ่มแปล้เลยล่ะ”
วีบอกเหมือนบาร์อย่างร่าเริง แล้วจับพุงที่ดูปูดออกมาเล็กน้อยเพราะกินเยอะไป
“พ่อครัวทำแมลงทอดอร่อยอ่ะ มันกร๊อบกรอบกรุ๊บกรั้บ หนูเคี้ยวมันปากสุดๆ แล้วเขาใส่สมุนไพรบางอย่างทอดลงไปด้วยอีก มันหอมสุดๆเลย!”
วิวพูดเรื่องแมลงทอดที่กรอบมากในหน้าตาเหมือนกำลังตื่นเต้นกับงานที่เกิด
“นา ยังเขินอยู่เหรอ? หายได้แล้วน่า มันเป็นเซ็กส์ที่ดีไม่ใช่เหรอ?”
“ตาวารีลามก! ฉันกลายเป็นผิดปรกติเพราะเธอคนเดียวเลย เดี๋ยวนี้ฉันเอาเครื่องนวดมาช่วยตัวเองทีไร แป้ปๆน้ำก็พุ่งเป็นประจำเลย”
“เรียกฉันก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องใช้ค่งใช้เครื่องอะไรเลย”
“ความรู้สึกมันไม่เหมือนกันนี่! กับเธอทำทีไรแตกเป็นสิบทุกทีไป อีตาลามกวารี!!”
เมื่อผมเสนอตัวแล้วบ่นที่เธอใช้เครื่อง แล้วนาด่าผมจากนั้นบอกข้อเสีย
หรือมันเป็นข้อดี?
ผมหันไปคุยกับอายะ
“ช่วงนี้ผมไม่ได้ฝึกกับเธอเลย อายะ”
“เอาน่า อย่างเธอน่ะ ต้องหยุดพักบ้าง เดือนที่แล้วก็ฝึกจนเช้าทุกคืนอาทิตย์นึงเลยไม่ใช่เหรอ ขนาดฉันยังหนาวเลย แล้วตรงนั้นของฉันก็เริ่มแปลกๆเหมือนนาด้วย”
เมื่อผมบอกว่าฝึกน้อยไป อายะบอกว่าผมฝึกหนักไป
ผมหันไปหาราฟเนส
“นี่ๆเมื่อไหร่มาทำฉันมั่งล่ะ ไหนว่าจ้างฉันมาเป็นเมียเก็บ ฉันซ้อมกับอายะทุกคืนเลยนะ ถ้าฉันขึ้นเธอล่ะก็ รับรองแป๊ปๆน้ำแตกแป๊ปๆน้ำแตกแหงๆ เนาะอายะเนาะ”
“แน่นอน!”
ราฟเนสไม่เรียกอายะว่าพี่ เธอเป็นเมียเก็บที่ผมไม่ได้สั่งอะไรเธอซักอย่างและชวนไปเที่ยวอย่างเดียว
แต่เธอยังเลือกฝึกฝนวิชาเซ็กส์และซ้อมใช้เอวให้เก่งๆเพื่อผม
ผมไม่รู้เลยว่าฝีมือเธอเป็นอย่างไร แต่พอเธอพูดมาแบบนี้มันทำให้เธอน่าค้นหา
ผมขอบคุณลางสังหรณ์ตัวเองที่เลือกเธอเป็นเมียเก็บ
ผมเริ่มเมามากแล้วเงี่ยน งานมันช่วงกินดื่มอย่างเดียวและไม่มีอะไรแล้ว
ผมเดินไปหาคุมะ
“ข้อเสนอไปห้องกันยังอยู่มั้ย?”
“อุ้ย! เอาจริงเหรอ? ฉันแค่พูดเล่นๆ”
“ยังไม่พร้อมเหรอ? ไปก่อนก็ได้”
“ไม่ไม่ไม่! ฉันพร้อมอยู่ แต่ยังไม่ได้ทำใจ”
เธอเอาสองมือตบหน้าตัวเองเรียกกำลังใจ
“เอาวะ สู้โว้ย!”
ผมจับมือเธอจูงเธอไปขึ้นห้อง
เมื่อเข้าห้องเราจูบกันแบบคู่รักที่ต้องการเซ็กส์ใส่กันเต็มที่ มันเป็นแบบแลกลิ้นน้ำลายจ้วบจ้าบ
เมื่อเราจูบกันได้ซักพัก ผมเริ่มถอดเสื้อ แล้วคุมะเปิดตากว้างจ้องของผม
เราไม่เริ่มเล้าโลม ไม่มีเลียไม่มีเกี่ยว ไม่มีอม แล้วเริ่มมีอะไรกันท่าธรรมดา
“เธอสวย อายุมากยังไงให้สวยอ่ะ?”
“อายะแก่กว่าฉันยังสวยกว่าฉันเลย! อย่าพูดถึงอายุเลย พูดแล้วมันเจ็บใจ”
“หึหึหึ มันเป็นธรรมดาของชีวิตแหละ”
“แต่ก็ยังดีที่ฉันได้สนุก มีหัวหน้าใหญ่ดีก็ดีแบบนี้แหละ ฮ่าฮ่าฮ่า”
เมื่อเธอหัวเราะๆ ตรงนั้นมันเกร็งแล้วหนีบแรงขึ้น
ผมตั้งตัวไม่ทันแล้วสุดปล่อยในไปแบบไม่ได้ตั้งใจ
“ขอโทษ ยังไม่ได้ถามเลย เดี๋ยวล้วงออกให้!”
“เอาน่าเดี๋ยวกินยาคุมเอา แต่ไม่คิดเลยนะว่าทำกับฉันมันเร็วขนาดนี้ แต่ละข่าวนานๆทั้งนั้น”
เมื่อผมขอโทษอย่างตื่นตระหนก เธอพูดว่าจะกินยาคุมและความคาดหวังของเธอ
ผมแต่งตัวเธอ แล้วแต่งตัว จากนั้นจูงมือกลับเข้างาน
เมื่อผมเข้ามาในงานผมเมาหนักขึ้น
สุดท้ายผมจะวาร์ปหลับไปตอนนั่งกินเทมปูระจิ้มน้ำจิ้มอยู่
สิ่งสุดท้ายที่ผมคิดก่อนวาร์ปคือ ‘กินหลังมีเซ็กส์มันอร่อยดีจริงๆ!’
