เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
ในเล่ม 2 พบกับการเดินทางไปต่างประเทศแรกในต่างโลกของเขา เมืองโคมแดง พบกับท่านหญิงผู้ปกครองโสเภณีเป็นร้อยคน และเมื่อเขาและเพื่อนสมัยเด็กโตเป็นวัยรุ่นกันก็พากันค้นหาชีวิตที่ตัวเองชอบ และการเริ่มเข้าวัยโตเป็นผู้ใหญ่ กับการทำงานไปสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างร้านค้าของตัวเองและหาลูกน้องที่ไว้ใจได้ รัก!ทำงาน!
รัก,แอคชั่น,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
48 วิลเฮล์มมีน่า
มุมมองวิว
เดือน 2 ฉันอายุ 21 ถ้าอย่างนั้นมันก็ยุคตีกันปี 122
ฉันมีแฟนอายุมากกว่าฉันปีนึง
แฟนฉันชื่อวารี
ฉันเปิดร้านชื่อสานฝัน
พอฮาโมนี่รับไปบริหารมันเปลี่ยนหลายอย่างเลยล่ะ
ของเยอะขึ้น มีพวกน้ำมัน, ซีอิ๊ว, น้ำตาล พวกอาหารประจำบ้านเต็มไปหมด
นั่นวารีคิด
แต่เขาไม่ได้มาเปลี่ยนร้านฉันเลยนะ
เขาถามฉันก่อนว่าฉันคิดอย่างไร
และฉันเป็นคนตัดสินใจและลงมือทำ
ตอนนี้ร้านฉันมีผู้จัดการเหมือนนาที่เป็นผู้จัดการวารีแล้วแหละ
ฉันขอเขาเพื่อที่จะได้ออกกำลังกาย
แต่ฉันไปดูร้านตลอดเมื่อมีเวลา
เราเพิ่งเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวได้ไม่นาน
ฉันมีพี่! เราเป็นฝาแฝดแหละ!
หน้าเราเหมือนกัน แต่พี่ฉันวี หรือ เวโรนีก้า เป็นเผ่าแง๊ว
พี่ฉันโคตรเก่ง
ฉันทำอะไรก็ตามพี่
แต่เรามีแฟนกันตั้งแต่ตอนวัยรุ่น ตอนอายุ 18
ฉันอยากแช่อ่างจัง
ไปคิดเรื่องชีวิตต่อในอ่างดีกว่า
ฉันนุ่งผ้าห่มไปเข้าห้องน้ำรวม
มีพนักงานหลายเผ่า บางคนก็ถอดเสื้อผ้า, บางคนก็ใส่แต่กางเกงใน, และบางคนก็นุ่งผ้าเช็ดตัวลงเลย ฉันแช่อ่าง
แฟนฉันไปทำงานตั้งแต่เช้า
ฉันตื่นไม่ทันเขา
เพราะเมื่อวานฉันทำงานหนัก
ฉันหาแหล่งซื้อพวกน้ำตาลที่ดี, น้ำมันที่ดี, และพวกซีอิ๊วที่รสชาติอร่อย
แล้วฉันต้องกลับมาทำงานจนดึก
แต่ฉันอยากได้ความอบอุ่นตั้งแต่เมื่อวาน
เพราะฉันคิดถึงวารี
ฉันอยากมีเซ็กส์
เพราะพี่ฉันเป็นเผ่าแง๊ว
เผ่าแง๊วเกิดมาเซ็กส์จัดมั้ง หรือพี่ฉันคนเดียวก็ไม่รู้
วารีชอบคิดว่าเรื่องเซ็กส์ฉันเฉยๆ
แต่ไม่เลย
เพราะฉันอยากมีลูกเยอะๆ
10 คน! 100 คน!
ฉันเคยจะหยุดกินยาคุมแต่ถามวารีก่อน
วารีบอกว่า มันอาจจะเป็นเพราะสัญชาติญาณแมงมุมที่เป็นสัตว์เกิดมาตัวเล็ก
มันจึงต้องมีลูกเยอะๆเพื่อให้พันธุ์ตัวเองรอดชีวิตมากขึ้น
เหมือนปลาที่มันกินกันเอง
โลกนี้เหมือนปลา
ปลาใหญ่กินปลาเล็ก
และฉันเกิดมาตัวสุดใหญ่
ฉันลุกจากอ่างแล้ววออกจากห้องน้ำ
หน้าห้องน้ำมีไม้วัดความสูง
“เธอๆ ดูความสูงเราให้หน่อยสิ”
“ความสูงเหรอ? ได้สิน้องวิว”
ฉันถามพนักงานที่เห็นกันเริ่มบ่อยแล้วและออกมาจากห้องน้ำด้วยกัน
ฉันยืนวัดความสูง
เพราะฉันต้องหันหน้าใส่ไม้เพื่อวัด
ฉันเกิดมาดันมีแปดขา
ทุกคนที่ผ่านไปผ่านมาเปิดตากว้างเมื่อเห็นฉัน
ทุกคนกลัว
“230 เซ็นติเมตร”
“อุ”
“สูงดีออก คุณวารีถามเหรอ?”
“ไม่หรอก แต่ฉันกลัวเขาเห็นฉันว่าสูงไป”
“คุณวารีไม่คิดอย่างนั้นหรอกมั้ง? ไปละนะ”
จำได้แล้ว! เธอชื่อซีตัว
“ขอบคุณนะพี่ซีตัว”
พี่ซีตัวหันมายิ้มและคำนับ
เพราะมีคนสวยเยอะในบ้านหลังนี้
แม่บ้านก็สวย พนักงานก็สวย
วารีบอกเขาไม่ได้ตั้งใจให้ออกมาเป็นอย่างนี้หรอก
อยากได้ฮาเร็มแหง ฉันคิด
แต่พออยู่เข้าจริงหนึ่งเดือนเขามีอะไรกับแค่เรา 6 คนที่เขาเรียกว่าคนรัก
ฉันว่าตำแหน่งอันดับหนึ่งน่ะราชินีวล็อดซีเมีย
เซ็งกับความสูงอ่ะ
ตัวก็ใหญ่อีก
กลับห้องแต่งตัวไปหาปลาถูกๆมีรสชาติดี มาขายดีกว่า
แบบที่วารีเคยเสนอมา
วารีเรียกว่าปลาทู ภาษาต่างโลก
ฉันอยากทำเรื่องทะลึ่งๆสัปดนแบบพี่วีมั่งอ่ะ
ฉันเห็นพี่เขาล้วงน้ำจากรูทิ่มปากวารีด้วย
ฉันเห็นมุมลับของนักร้องแนวสดใสหรือไอดอล
ดูเธอดิ เท่ขนาดไหน
ฉันรู้เธอทำเพื่อความรักที่เธอมีให้วารี
เธออยากให้วารีเห็นทุกซอกทุกมุมเต็มๆตา
ฉันก็เหมือนกัน
ฉันอยากขึ้นคร่อมวารีแล้วกระแทกแท่งแห่งชายของเขาจังวันนี้
ฉันได้เซ็กส์หลังพี่ตลอด
ฉันถึงห้อง
แต่งตัวๆ
วันนี้ใส่ชุดไหนดี
พี่วียืมชุดไปหรือ?
วารีซื้อชุดให้น่ารักๆทั้งนั้นนี่
ทั้งฟูๆทั้งมีสายนู่นนี่เต็มไปหมด
ฉันเอาชุดพี่วีมาใส่มั่ง
ดีนะมันเป็นกระโปรง
ฉันอยากมีวันพิเศษซักวันที่วารีมีเซ็กส์กับฉันและนอนกับฉันที่ที่ฉันชอบ
ถ้าฉันขอพี่วี เธอจะให้ง่ายๆแบบไม่คิดอยู่แล้ว
แต่ฉันรู้ว่าพี่วีอยากมีเซ็กส์ตลอดเช้ากลางวันเย็น
เหมือนเธอเซ็กส์จัดที่เป็นเผ่าแง๊ว แล้วเซ็กส์จัดที่เป็นธรรมดาด้วย
เธอน่ะเป็นขนาดนั้น
ห้ามว่าเธอนะ ฉันจะกัดหูเลย!
มันเป็นธรรมชาติ!
ได้แบบที่เธอต้องการมันก็ดี ไม่ต้องทำอะไรดีหรอก
แต่คนเราอยู่แบบนั้นไม่ได้หรอก
มันขัดธรรมชาติ
คนเราต้องเดินหน้าไปเรื่อยๆ พัฒนาเรื่อยๆ
ร้านที่นัดไว้เปิด 10 โมง
ถ้าฉันออกกำลังกายจะไปไม่ทัน ฉันเลยว่าจะข้าม
ตอนนี้มีออกกำลังกายตอนเย็นอีกครั้งหนึ่ง
ฝึกแปลงร่างดีกว่า จะได้มีขา แหกแข้งแหกขาทำท่าสัปดนได้
ให้วารีเห็น
“หุหุหุหุ”
ฉันส่องกระจกและตาฉันเป็นประกายในเงามืดแถมยิ้มมุมปากอีก
ฉันรีบหยุด
พวกเราสองคนแฝดพี่น้องมีศัตรูใหม่
ราชินีวล็อดซีเมียที่ 1 ในใจวารี
เธอเป็นราชินีต่างประเทศที่อยู่ดีๆมาแซงหน้าพวกเรา
เพราะเผ่าเธอเป็นซัคคิวบัส
รูปที่วารีวาดเธออยู่บนสุดเสมอ
แต่บางทีก็เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
คนรัก 6 คนเคยอยู่บนสุดกันหมดแล้ว
ฉันมองรูปร่างซัคคิวบัส
ฉันอยากมีเขาแบบนี้แล้วผิวขาวมีขา แต่งตัวเซ็กซี่นิดหน่อย
เพิ่ง 7 โมงเอง อีกนานเลย
ร้านเราเปิด 24 ชั่วโมงแล้วเติมของทุกครึ่งวัน สบายอยู่แล้ว
ฉันแปลงกาย
ฉันรีบไปส่องกระจก
ว้าย ฉันมีเขา ผิวขาวผ่อง หน้าตาฉันเหมือนเดิมหมดเลย
แต่ตัวใหญ่จัง
ไม่เป็นไรหรอกจะได้มีน้ำหนักกระแทกแรงๆวันนี้
ทำไรดีสัปดนๆแบบพี่วี
รู้แล้ว!
“หุหุหุหุ”
ว้ายหน้าฉันกลายเป็นชั่วร้ายอีกแล้ว
ฉันใช้มือถือนกรักโทรไปหาเอวาลิน
“เอวาลิน”
“มีอะไรเหรอ? วิว ตั้งแต่เช้า”
“ว่างมั้ย?”
“ก็พอว่างได้อยู่”
หลังเอวาลินบอกว่าตอนนี้เธอว่างได้ฉันกระซิบ
“ว้าย เอาจริงเหรอ? ไม่กลัววารีทำหายเหรอ?”
“ไม่หายหรอกนะๆ จ้างก็ได้”
“ไม่ต้องจ้างหรอก ฉันซื้อดอกไม้เตรียมก่อน”
ฉันแปลงกายเป็นเผ่าซัคคิวบัสและเลือกชุด
เอวาลินหิ้วถุงดอกไม้มาสองถุง มีทั้งแบบช่อแบบดอก
เอวาลินเริ่มแต่งห้องด้วยดอกไม้
จากนั้นเปิดหน้าต่าง
เราเปลี่ยนสีแสงได้เพราะเราใช้ไฟฟ้าแล้วแต่เธอไม่เลือกใช้แสงไฟ
ฉันใส่ชุดว่ายน้ำเหมือนของพี่วีแล้ว
“พร้อมแล้ว”
เอวาลินเตรียมกล้อง เปิดมัน
“เอาชุดว่ายน้ำนี้ก่อน”
“ยืนข้างเตียง นั่นแหละ! หันมายิ้ม”
ฉันหน้าแดงไม่หยุด
“เปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ ยืนตรงนั้นมั่ง”
ฉันเปลี่ยนท่าเป็นแบบถ่ายรูปไปเรื่อยๆ
จากนั้นฉันเริ่มดึงสายชุดชั้นในออกแล้วนอนแหกรู
เอวาลินหน้าแดงไปถ่ายไป
ฉันทำท่านั้นท่านี้ยั่วๆบัดสีทั้งนั้นแล้วเป็นแบบถ่ายรูปเรื่อยๆ
เมื่อน่าจะได้รูปมาพอใจแล้วฉันกลับร่างเดิม
“ยืมคอมพิวเตอร์หน่อยสิ”
“ได้”
เอวาลินขอยืมคอมพิวเตอร์ มันพิมพ์กระดาษสีสวยๆได้ มันพิมพ์รูปใหญ่ได้
เอวาลินปรินท์ภาพได้ชุดหนึ่งแล้วถือแนบออกรีบออกไป
“ฟู่ว”
ฉันรออยู่ครึ่งชั่วโมง
เอวาลินถือสมุดปกรูปดอกกุหลาบแล้วมีขาคนมีผ้าปิด
“ขอบคุณนะคะ”
“ไม่มีปัญหา มีอะไรก็เรียก ส่วนรูปในเครื่องฉันลบหมดแล้ว”
“ขอบคุณจริงๆค่ะ”
“ไปละ”
หลังฉันขอบคุณสองรอบเอวาลินก็กลับห้องทำงาน
ฉันเขียนหลังปกสมุดภาพว่า ‘จากวิวสู่วารี ฉันก็เซ็กส์จัดนะ’
ฉันดูภาพอีกครั้ง
“ว้าย”
ฉันรีบปิด
เกินไปเยอะไหม?
แต่มันเป็นเรื่องส่วนตัวของเรานี่เนาะ
ไม่เป็นไรหรอก วารีจะไม่ให้ใครดูแน่
ฉันไปตลาด เพื่อซื้อปลาเหมือนปลาทู
คนเยอะ อัดกันแน่นแม้ 10 โมง
“ปลาที่ให้หาได้รึยังคะพี่?”
“ได้แล้วจ้า อ่ะนี่แบบทอด กับแบบนึ่ง กินกับข้าวอร่อยนะ มันชื่อเดียวกันแหละ เลยหาไม่นาน แต่คนไม่ค่อยกิน”
“ค่ะ”
ฉันรับข้าวกับปลาทูทอดกับปลาทูนึ่ง
ฉันลองชิมทั้งสองแบบ
เนื้อมันแน่นและออกเค็มๆมันๆนิดๆ
ฉันแกะปลากิน
“เหยาะนี่ อร่อย”
“นี่มันน้ำปลาร้านหนูนี่”
“โอ้เจ้าของร้านสานฝันมอล์มาเองเลยเหรอ? เก่งจริงๆ ระดับนี้แล้วหาของเองด้วย”
“แหะๆ มีเเพื่อนกับพนักงานที่ดีหรอกค่ะ”
“ฉันเอามา 20 ตัว มันเป็นยังไง”
“อร่อยค่ะ มันเค็มๆมันๆกินได้เรื่อยๆ”
“นั่นแหละ แต่คนไม่ค่อยกินเลยน้า เห็นว่ามันเป็นปลาที่เป็นอาหารของชาวประมง เขาจะนึ่งมาขายกัน”
“เหรอคะ? ดีจัง หนูเอาหมดเลย”
“ได้จ้า”
หลังฉันสั่งเหมาปลาทู แม่ค้ารีบห่อกระดาษเอาใส่ถุง
มันเป็นปลาที่น่าจะขายได้
“ขอบคุณค่ะ”
“ยินดีๆ”
หลังฉันขอบคุณ แม่ค้าก็บอกมา
ฉันขี่นกฟาเนิคกลับไปฮาโมนี่
เมื่อเข้าฮาโมนี่ทางประตูหลัง ฉันไปร้านฉัน สานฝันมอล์
ฉันเดินไปหาเหล่าพนักงานโซนหลังร้าน
เพราะตรงกลางฮาโมนี่ว่างอยู่ ร้านเราเลยขยายไปด้านหลังสองสามครั้งแล้ว
เวลาขยายทีต้องเอาผ้าคลุมแล้วให้บุญมีกับบุญมาต่อเติม
ส่วนใหญ่มันเสร็จเร็วเพราะบุญมีกับุญมาทำเสร็จเร็ว
“แพ็คให้ที”
“ได้ค่ะพี่”
พนักงานตอบรับและรีบจัดใใส่ถาดพลาสติกและห่อพลาสติก
“เท่าไหร่คะ?”
“โลละร้อย”
“ได้ค่ะ”
จากนั้นพนักงานเอาไปชั่ง แล้วแปะราคา
ฉันเดินออกไปห้องคอนเสิร์ตพี่วี
พี่วีกำลังใส่ชุดฟูๆสีฟ้าอ่อนร้องเพลงอยู่
กล้ามเธอแน่นสุดๆตัวสูงเพรียว
มันเป็นเพลงที่เกี่ยวกับการเจอกันกับคนรักแต่ต้องรออย่างเหงาๆและใจจดใจจ่อ
มันเป็นเพลงช้าซึ้งๆ แต่ยังมีความสดใสใจฟูเพราะตอนท้ายได้เจอกัน
น่าจะเพลงของวันที่พี่วีเปิดร้านวันแรก
วันนั้นเธอติดสัตว์แล้วมีอารมณ์สุดๆ
ฉันยิ้มให้พี่วี และพี่วีโบกมือทักทายฉัน
มีคนซื้อสร้อยทองให้พี่วี
ฉันดีใจกับเธอ
ฉันกลับไปดูร้านต่อไปเรื่อยๆ
ลูกค้ามาเยอะแล้วของเริ่มหมดอีกแล้ว
“เชิญค่าเชิญค่า”
ฉันเรียกลูกค้าแล้วลูกค้าเลือกของด้วยตาเป็นประกาย
ได้เวลาประชุมแล้วนี่
ฉันไปห้องประชุมฮาโมนี่
ฉันนั่งเบาะรอวารีมา
มาแล้ว
“หุหุหุหุ”
ฉันหัวเราะตาชั่วร้าย
“เอิ่มหมู่บ้านทดลองมีรายงานออกมาว่าไฟฟ้ามันดีกว่าไฟปรกติ เริ่มออกแบบโรงไฟฟ้าสำหรับเมืองหลวงกับหมู่บ้านใกล้เคียงได้เลย”
หลังวารีบอก ผักชีกับบุญมีบุญมาจด
“เดือนนี้หลายอย่างเสร็จไป หลักๆคือคอมพิวเตอร์เหมือนโลกเก่า อยากพักร้อนรายเดือนหรือทำงานเลย”
“““ทำงาน!”””
“เยี่ยม! เพิ่มเงินเดือนห้าทอง”
วารีวาดจอแบบแบนไม่ใช่จอคอมพิวเตอร์
“เปลี่ยนจอทุกจอเป็นแบบนี้ ใช้หน่วยการวัดเป็นพิกเซล มีขนาดเล็ก, กลาง, ใหญ่ เพื่อให้เลือกราคา มีลำโพงคุณภาพดีในตัว ไม่ต้องเสียบสายเวลาขน เล่นบลูเรย์ได้ แล้วมีรูเสียบสายสัญญาน”
เอวาลินกับผักชีจด
“นา หาผู้กำกับละคร”
“อาชีพนั้นมันมีอยู่จ้ะ”
“ถ้าอย่างนั้นหาเก่งที่สุดใกล้ๆมาซักคน แล้วถ่ายละคร ละครคือหนังสั้นๆแค่ชั่วโมงเดียวที่ฉายรายวันหรือรายสัปดาห์ วันละชั่วโมงเดียว ละครมีโฆษณาก่อนและท้ายไม่นาน สร้างห้องใหญ่ไว้เอาโต๊ะยาวสวยๆ และมีคนรายงานหน้าตาดี และเสียงดีพูดจาชัดเจนรายงานข่าววาโรซีเมียเรียและฮาโมนี่ เหมาะสำหรับทุกคน ให้เขาใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย แล้วใช้พื้นหลังเขียวเพื่อใส่ฉากหลังเป็นชื่อรายการเช่น ข่าวในประเทศ ข่าวฮาโมนี่ ข่าวต่างประเทศ”
เขาเขียน ห้องรายงานข่าว
“ข่าวใช้การถ่ายทอดภาพสด ทำเครื่องรับสัญญาณดิจิตัลเพื่อแล้วเอาสายเชื่อมกับจอ”
เขาวาดกล่องเล็กๆมีจอบอกตัวเลข
“ใช้รีโมทเพื่อนั่งดูทีวีตอนไหนก็ได้ เมื่อละครเสร็จ เริ่มตัดต่อแล้วฉายตอนสองทุ่ม”
เขาเขียนว่าข่าวในวัง
“คอยให้คนรายงานข่าวของราชินีวล็อดซีเมีย ไม่ต้องรายงานเรื่องของฉันหรอก ฉันไม่ได้อยู่วัง”
เขาพูดกับทุกคน หลายคนจด
“และมีข่าวประกาศของรัฐบาลเช้า กลางวันเย็น รายงานข่าวให้น่าติดตาม ผู้ประกาศข่าวจะมีความเห็นเป็นกลางเสมอ ไม่ยี้ไม่เกลียดคน”
เขาเขียนว่าเพิ่มข่าว
“คอยรายงานข่าวการจับคนร้ายรายสำคัญด้วย”
เขาเขียนว่าสงคราม
“ถ้าวาโรซีเมียเรียมีสงคราม ข่าวจะเยอะขึ้น”
เขาพูดเรื่องข่าว
“พวกรายการทั้งทั้งหมดนี้จะไว้ฉายที่ทีวีตลอด 24 ชั่วโมง ทีวีจะต่อสัญญาณภาพจากเครื่องรับสายดิจิตัล เครื่องรับสายดิจิตัลจะรับสัญญาณจากหอสัญญาณทีวี”
เขาหันหน้าไปหาพี่อเด็ปแล้ววาดชุดชั้นในแบบมีลูกไม้
แล้วมีอะไรรัดตรงเอวไว้ติดสางดึงกับถุงเท้าตาข่ายแบบละเอียดสูงเลยเข่า
“นี่คือการ์เตอร์ เป็นชุดชั้นในสตรีชั้นสูง ผลิตมันเพื่อรองรับคนที่มีกำลังซื้อมากขึ้น ใช้ผ้าแบบไม่มีอะไรต้องตำหนิ ไม่มีสนิม และรู้สึกสบายเมื่อสวมใส่ ทำให้พอดีขนาดตัว”
พี่อเด็ปจดแล้ววาดแบบ
“สร้างโปรแกรมที่เรียกว่าเอไอ เอไอเป็นปัญญาประดิษฐ์ที่ทำได้เหมือนคน แต่ฝึกเรื่องเดียวซ้ำๆไปเรื่อยๆเป็นล้านครั้ง โดยโปรแกรมเอไอแรกจะเป็นเอไอขับโดรน”
โดรนคือเครื่องบินสี่ใบพัดพลังงานไฟฟ้า มีโดรนนั่งสบาย 6 คนอยู่หน้าฮาโมนี่ที่วารีขับ ฉันยังขับไม่เป็นเพราะยังไม่ได้ไปเรียนขับโดรน
มันเพิ่งเริ่มขายและราคาแพง มันทำมาหรู โดยให้ขับได้นานๆ เรามีโดรนส่วนตัวสีที่เราชอบกัน แต่ฉันกับพี่วียังไม่ขับ
ฉันมองพี่วี
พี่วีหาว
เธอน่าจะเหนื่อย เพราะเธอเพิ่มรอบร้องเพลงของเธอเป็นสองรอบ เธอมีซีดี ‘อัลบั้มเพลง’ ไว้เล่นกับคอมพิวเตอร์กับเครื่องเล่นซีดีเพลง มีคนฟังเพลงเธอเยอะมาก ตอนไปตลาดก็ได้ยิน แม้ได้ยินบ่อยก็ไม่เบื่อ
“เท่านี้ก่อนมันเริ่มเยอะไปแล้วมั้ง ทุกอย่างเสร็จเมื่อไหร่ไปทะเลกัน”
ทุกคนดูสนใจทะเล
ทะเลหรือ?
มันจะได้ใส่ชุดว่ายน้ำ! แล้วได้เล่นน้ำด้วย!
“ปิดการประชุม”
หลังไม่มีใครยกมือถามอะไรวารีปิดประชุมและยืนรอเผื่อคนมีบางเรื่องอยู่ข้างหน้า
ฉันเดินไปหาเขา
ฉันขอจูบจากเขา และเขาจูบเร็วๆ
พี่คุมะผิวปากแซว
“ฉันมีของขวัญให้ของขวัญมันคือจดหมายเป็นเล่ม อยู่ที่กองรูป”
“ขอบคุณนะ ฉันจะรีบกลับไปดู”
หลังฉันบอกวารีขอบคุณแม้ยังไม่รู้ว่าอะไร แล้วรีบออกไป
ฉันกลับไปเปลี่ยนชุดโดยที่เห็นวารีหลับอยู่
ฉันออกกำลังกายกับพี่วี
วันนี้พี่วีมีคอนเสิร์ตใหญ่หน้าวังตอนสองทุ่ม
แต่เธอเปิดคอนเสิร์ตมาเดือนเดียวเอง คนจะมาเยอะไหม
ฉันขี่นกฟาเนิคกลับบ้านกับพี่วีแล้วเข้าบ้านเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันหยิบกล้อง
ฉันกับพี่วีออกไปหน้าเวที แล้วไม่นานก็แล้วพี่วีวิ่งไปขึ้นเวที
ฉันดูบรรยากาศคอนเสิร์ตที่คนเริ่มมาแล้วพี่วีขึ้นเวทีร้องเพลงซ้อม
ฉันซื้อป๊อปคอร์นยืนดูไปกินไปถ่ายรูป
มันเป็นเคลือบคาราเมลหอมๆ ใส่ถั่วใส่กล้วยเคลือบช๊อกโกแล็ต
ฉันกินสลับกับรสเกลือ
ใช่ ฉันซื้อมาสองชุด
ฉันกินเยอะ
แม้ได้ยินเพลงพี่วีทุกวันก็ไม่เบื่อเลย
เมื่อดูเธอเต้นพร้อมการซ้อมเอฟเฟ็คก็ยิ่งอลังการ
เธอไม่ได้ขึ้นเวทีเล็กๆแล้ว
ฉันรีบกลับไปบ้านไปหาวารี
วารีอยู่ในห้องแต่งตัวเสร็จแล้ว
เขาใส่เสื้อผ้าสบายๆโชว์กล้าม
ว้าย! เขากำลังดูรูปที่ฉันถ่ายวันนี้อยู่
เขาจะรู้สึกอย่างไร ของเขาจะแข็งทันทีเลยไหม
ฉันแก้ผ้าแปลงร่างรอเขาหันมา
“วารีจ๋า”
เมื่อฉันริจนเห็นเขาอ่านจบเล่ม ฉันยืนแอ่นแล้วแหกรู
รูมันมีน้ำออกมาอยู่แล้ว
“ไม่รอวีเหรอ?”
“พี่เขาติดงาน”
หลังวารีคิดเขาพยักหน้าแล้วเปลื้องผ้า
ว้ายๆ หล่อสุดๆ
เมื่อเขาอุ้มฉันไปที่เตียงฉันยิงใยแล้วรีบสร้างเตียงบนเพดาน
เขาไม่ต่อต้านอะไรซักนิดเลย
แต่พี่วีร้องไปหลายเพลงแล้ว
เราต้องรีบสุดๆ
ฉันรีบฉันเอาเขานอนบนใย
ฉันรีบคร่อมแล้วเล็งมั่วๆ แค่กะๆเอา
จากนั้นฉันกระแทกสุดแรง
“โอ๊ย”
ทำไมมันเจ็บแต่ไม่เจ็บมากเพราะฉันมีอารมณ์แล้วมันรู้สึกดีมาก
มันไม่ได้เป็นความรู้สึกจากรูหลังเหมือนเดิม
“เอ๋!?”
มีเลือดออกจากรู
“เดี๋ยวก่อน นี่มันรูหน้านี่”
“ว้าย! ซวยแล้ว”
แต่ฉันไม่ถอดออก ฉันค้างไว้
วารีทำหน้าทำอะไรไม่ถูก
“แต่มันกำลังมีอารมณ์อ่ะ”
“จะบอกวีมั้ย?”
“คงต้องบอกแหละ รอเธอด้วย แต่ตอนนี้เร็วๆเถอะเดี๋ยวเพลงจบ”
ฉันรีบกระแทกสะโพกเหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้แล้วครางดังมาก
เขาก็ครางเสียงต่ำเซ็กซี่เป็นผู้ชาย
เขาดันสะโพกสู้ตลอดเวลา
พี่วีร้องเพลงจบ
ฉันเร่งให้เร็วที่สุดในชีวิต
“อีกนิด อ๊า!”
เขาดันสะโพกสวนแรงขึ้น
เรากระแทกสะโพกกันดังป้าปๆ
และเขาก็แตกในฉัน
ไม่กินยาคุมดีไหม?
แกล้งลืมดีไหม?
ไม่เอา ฉันไม่อยากทำอย่างนั้นกับเขา
ถ้าเขายังไม่พร้อมก็ยังไม่มี
น่าเสียดาย
ฉันรีบพาเขาลงแล้วเก็บใย
ฉันกินยาคุม แล้วนั่งข้างเตียงรอพี่วี
ฉันใจเต้นแรงตลอดเวลา
แต่ฉันได้เวลาส่วนตัวกับเขาแล้ว
วันนี้ดีจังเลย ฉันได้มีเวลาพิเศษ
วิลเฮล์มมีน่า (วิว) แปลงกายซัคคิวบัส
เวโรนีก้า (วี)
