เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
ในเล่ม 2 พบกับการเดินทางไปต่างประเทศแรกในต่างโลกของเขา เมืองโคมแดง พบกับท่านหญิงผู้ปกครองโสเภณีเป็นร้อยคน และเมื่อเขาและเพื่อนสมัยเด็กโตเป็นวัยรุ่นกันก็พากันค้นหาชีวิตที่ตัวเองชอบ และการเริ่มเข้าวัยโตเป็นผู้ใหญ่ กับการทำงานไปสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างร้านค้าของตัวเองและหาลูกน้องที่ไว้ใจได้ รัก!ทำงาน!
รัก,แอคชั่น,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
51 สัมภาษณ์
เดือน 3 ผมอายุ 22 ปี
ผมมองจิวที่หัวนมแฟนผมวิวที่ปูดออกมาจากเสื้อ
ผมเริ่มทำใจได้แล้วเพราะมันเป็นร่างกายพวกเธอ
มันแค่เกินไปนิดๆ
แต่ที่เราเล่น SM กันเต็มๆ ผลออกมาก็คือเราไม่ชอบเจ็บ
ใช่อยู่ที่รูบีบแรงขึ้น แต่เพราะมันเจ็บอยู่อารมณ์เลยหายไป
เพราะฉะนั้นของเล่นตีอย่างแส้จึงไม่ผ่าน
แต่จิวไม่มีปัญหาทั้งข้างบนข้างล่าง
แต่สำหรับวาโร ราชินีวล็อดซีเมียซัคคิวบัส เธอดันชอบไม้เรียว
เธอบอกว่า เมื่อรู้ว่ามันหนีบผมแรงขึ้น มันทำให้เธอมีอารมณ์มากขึ้น
และการตีจนแดงไม่เจ็บสำหรับเธอ
เธอเลยเก็บไม้เรียวและเครื่องล็อกไว้ ฝไม่ได้สั่งโละทิ้ง
ผมไม่รู้จะคิดอย่างไรกับ SM เพราะผมเฉยๆ
และการแตกเรื่อยๆหลังพวกเธอยกรูหนีมันไม่ดีจริง เพราะมันเกร็งเกินไป
พวกเธออธิบายว่า มันเสียวเกินสนุก แต่เก็บไว้นานๆครั้งก็ได้เหมือนกัน เพราะมันเสียวที่สุดตั้งแต่ที่เคยเกิดมา
วีดันชอบ แต่วิวเฉยๆกับทุกอย่าง
วิวตื่นมามองหน้าผม
ผมดูหน้าอกเธออยู่เธอเลยเห็นผมตื่นมาดูหน้าอก
“อยากดูเหรอ? อ่ะ”
เธอดึงเสื้อขึ้น
ผมดึงเสื้อปิด
“โถ่”
“วันนี้ทำงานก่อน”
“ก็ได้”
เมื่อวิวเสียดายผมเลยบอกว่าทำงาน
ผมหันไปดูวี
เธอเป็นไอดอลดังในย่านนี้ที่ไม่ใส่เสื้อผ้านอนนอกจากกางเกงใน
หุ่นเธอเพรียวขึ้นทุกวันและมันสวยเหมือนนางแบบเพราะเธอตัวสูง
ผมรักวีกับวิวมากขึ้นทุกวันตั้งแต่ตอนวัยรุ่น
ตอนนี้พวกเธอก็สวย
วีตื่นแล้วเหมือนขี้เกียจจะลุก
ผมหันไปจูบวิวและหันมาจูบวี
พวกเธอจะแทงลิ้นใส่ปากทั้งสองคน แต่ผมไม่เอาลิ้นไปเลีย
หลังจากตื่นวีเอานิ้วล้วงใต้กางเกงในดูน้ำตัวเอง
มันแห้ง
เธอไม่ได้ติดสัตว์วันี้
และวันนี้เป็นวันที่แดนเซอร์เต้นวันแรกตั้งแต่หามา
และเป็นวันขายขนมขบเคี้ยวแบบซองต่างๆที่เราซ้อมผลิตมาดูตลาดวว่าอะไรติดตลาด
งานที่สั่งเมื่อเดือนที่แล้วเริ่มเสร็จไปบ้าง คอมพิวเตอร์พัฒนาขึ้นได้ และนกรักเล็กลงเรื่อยๆ
มันจะย่อไปถึงเมื่อไหร่
ที่มันย่อลงเพราะเราเอาพวกมันไว้ในกรงที่เป็นมือถือ แล้วมันเหมือนมันวิวัฒนาการรับชีวิตตีๆเล็กๆ เพราะรู้สึกว่าตัวเองเกะกะและกินเยอะไป
นั่นที่ลูน่าอธิบายเมื่อสืบหาความคิดนกรักในกล่อง
ที่สำคัญคือพวกมันคิดว่าชีวิตดี และอยู่ข้างในนั้นไม่มีอะไรล่าพวกมัน จึงทำให้สร้างลูกอย่างเดียวได้
และการพาคนไปสื่อสารกับคนอื่นเป็นเรื่องที่มันชอบทำเพราะมันชอบใกล้ชิดคนตั้งแต่ไหนแต่ไร
“อาบน้ำกัน”
“ป่ะๆ”
“ไปด้วย”
เมื่อผมชวนอาบน้ำวีกับวิวก็ตอบรับ
เมื่อเราถึงห้องน้ำที่พอมีคน เราล้างตัวลงอ่าง
วีกับวิวไม่ห่อผ้าหรือใส่กางเกงใน
ไอดอล
“วันนี้ตั้งใจทำงานล่ะ มันมีงานใหม่”
“ฉันไม่กลัวเท่าไหร่นะ เพราะคนที่เราหามาเก่งๆมีพรสวรรค์กันเองทั้งนั้น”
“ฉันกลัวขายไม่ได้อย่างเดียว”
วีไม่กลัวเพราะหาคนมาดีแล้ว ส่วนวิวไม่รู้ว่าของใหม่จะเข้าตลาดได้ไหม
“มันได้แหละ มันดีออก ฉันเชื่อนะ”
“เหมือนกัน”
“คิดเหมือนกันหมดแหละพี่วี”
มีคนมาสะกิดไหล่ผม
มันเป็นซีตัวที่ห่อผ้าเช็ดตัว
“คุณวารีคะ? ฉันทำงานมานานแล้ว แล้วทำเก่งมาตลอด ฉันอยากได้เงินเดือนพิเศษ”
“ไม่มีปัญหา คุยเรื่องตัวเลขกับนาเลย เพราะนาไม่ให้ฉันคิดเรื่องตัวเลข ฉันชอบให้เยอะไปน่ะ”
ซีตัวเอามือวางที่หน้าอกตัวเองแล้วทำหน้าเหมือนโล่งใจ
“ฉันนึกว่า คุณวารีจะต้องการตัวฉันอะไรแบบนั้นเสียอีก”
“หึหึหึ ฉันไม่ทำแบบนั้นกับพนักงานหรอก ฉันไม่ใช่คนมั่ว”
หลังซีตัวบอกแผนตอนแรก เธอถามด้วยหน้าสงสัยมากๆ
“แต่เรื่องรักคุณจัดจ้านเหลือเกิน และข่าวลือมันเยอะ”
หลังซีตัวพูดเหตุผลที่เธอคิดว่าทำไมต้องแลกกายเอาเงินเดือน มันเป็นเพราะผมทำตัว
แต่ไม่มีปัญหา
“กับแค่คนรักเท่านั้นแหละ”
ผมหันหลังให้ซีตัวหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วยืนห่อผ้าในน้ำแล้วเดินออก
แต่วีกับวิวไม่ห่อผ้าแล้วคุยกันสนุกสนานอยู่ หัวเรื่องมันเกี่ยวกับจิวที่พวกเธอเพิ่งใส่ได้อาทิตย์กว่าๆ
นา อายะ ราฟเนสเห็นหมดแล้วว่าวีกับวิวใส่จิว แต่ยังไม่รู้เรื่องราชินีวล็อดซีเมียว่าวันนั้นเธอก็เจาะด้วย
เพราะเธออยู่แต่ในห้องทำงาน
แต่เธอเริ่มมาหาพวกเราบ่อยขึ้นเรื่อยๆแล้ว
ผมเดินกลับห้อง
สวนเริ่มมีดอกไม้ให้เห็นรำไร
ห้องพวกเราเริ่มมีดอกไม้ตกแต่ง
แม้ผมยังไม่ค่อยเชื่อเรื่องการปักดอกไม้ แต่นาขอมา
และมันเป็นผู้จัดการที่นานๆจะขออะไรทีนอกจากเรื่องเซ็กส์
และสิ่งที่เธอขอมันก็เพื่อพวกเราเอง
เมื่อเดินถึงห้องเรารีบแต่งตัวกัน
เราเดินคุยกันเรื่องงานไปลานออกกำลัง
คนยังมาไม่ครบ แต่เราเริ่มก่อน เพราะมันต่างคนต่างไปฝึกอะไรของตัวเองอยู่แล้ว
พนักงานหุ่นดีขึ้น แต่ยังไม่กล้ามแน่น แค่เห็นได้ว่าร่างกายแข็งแรงไม่ใช่หุ่นแขนขาที่เรียบๆ
แต่คนแบบนั้นไม่ใช่ไม่มีเลย และคนที่ออกกำลังกายไม่ไหว ผมก็ไม่ได้บังคับมา
ต่างคนต่างอยากมาทำเองเพราะเห็นว่าดี นั่นคือที่ผมต้องการ
เพราะออกกำลังกายมันต้องทำเอง อยากเก่งขึ้นเอง แล้วเห็นผลเอง
เมื่อวิ่งให้เสร็จตีลังกาให้เสร็จ แล้วเดินท่าสัตว์ให้เสร็จเพื่อสร้างพื้นฐาน เราเริ่มเล่นอุปกรณ์ที่เราทำมาใหม่
หุ่นทุ่มมันมีแบบเบาแบบหนัก
คนจะฝึกกับตัวที่ไหว เรามีอยู่หลายขนาดในโรงเก็บอุปกรณ์ที่เราสร้างไว้ตรงหลังๆลานฝึก
แล้วไม่มีการปักไม้มาตัดลงพื้นแล้ว
มันเป็นกระสอบทรายแบบตั้ง
มียิมเครื่องออกกำลังกาย มีน้ำหนักให้ยก แต่เราจะไม่ยกน้ำหนักก่อน เราจะรอหลังสู้ถ้าจะมา
เพราะฝึกสู้สำคัญสุด
เราฝึกกันไปเรื่อยๆ
วันนี้ผมมัวแต่คิดเรื่องอื่นผมเลยแพ้ วี, วิว, และวาโรบ่อย
วันนี้ราชินีก็มา
เธอใส่กางเกงโยคะยาว เสื้อใส่สบาย มันเรียบร้อยกว่าปรกติ
เมื่อฝึกต่อสู้เสร็จเราวอร์มลงเพื่อหยุด
ทุกคนดูยิ้มแย้ม
แต่ราชินีหน้าตาจริงจังนานแล้ว แม้วอร์มลงแล้ว
มันผิดปรกติ
เธอมองผมตอนผมเดินไปใกล้ๆเพื่อจะคุย เธอทำหน้าเหมือนมีเรื่องจะพูด
“ธนูมันใช้ยากกว่าที่คิด”
“นั่นเป็นเรื่องปรกติ มันเป็นศิลปะการต่อสู้อย่างหนึ่ง”
หลังผมบอกเธอ เธอทำหน้าเหมือนสงสัยแล้วขมวดคิ้วนิดๆแบบไม่โกรธ
“ฉันนึกว่าเธอจะทำอะไรใช้ง่ายๆ”
“ฉันว่าเธอจริงจังเกินไป”
“แต่ทหารเราไม่ยิงโดนตรงกลางเป้าทุกครั้งนี่! ฉันรับไม่ได้”
หลังผมเตือนเธอ เธองอแงเหมือนเด็กๆ แล้วทุบอกผมเบาๆ
ผมยิ้มให้เธอ
“ถ้ามันเป็นกลุ่มที่เดียวกันก็ใช้ได้แล้วแหละ พวกเขามีฝีมือ ไม่ได้แย่หรอก ยิงโดนกลางเป้าอย่างเดียวมีไม่กี่คนเท่านั้นที่ทำได้”
“อย่างนั้นเหรอ?”
หลังผมอธิบายเธอก็เข้าใจง่ายๆ
เราพากันเดินออกจากสนามฝึกแล้วกลับห้องโดยที่มีวาโรมาด้วย
“จะอาบน้ำที่นี่เหรอ?”
“อ่างมันอุ่นกว่าน่ะ”
“จริงอ่ะ?”
“จริงๆ”
ผมยืนยันว่าอ่างเธอไม่อุ่นแล้วเธอตอบ
“ให้ฉันดูให้มั้ย”
“นี่! หวานอยู่นั่นแหละวารี สนใจเรามั่งสิ”
“โถ่พี่วี”
วีกัดกับวาโรอีกแล้ว
ผมเล่นจิวบนหัวนมวีเบาๆ และเล่นของวิวด้วย
พวกเธอดูหน้าแดงแล้วรู้สึกดีแบบช้าๆ
แล้วผมก็ไปล้างตัวลงอ่างน้ำรวมอีกรอบ
ราชินีวาโรแก้ผ้าเพื่อให้เห็นว่าเจาะนมและเม็ดกระสัน หลายคนจ้องไม่มองอย่างอื่นเลย
หน้าอกเธอใหญ่มาก
“ทำได้เหรอ? อ่างน่ะ”
“ติดระบบไฟฟ้าไม่ยากนักหรอก”
เธอคิดๆ หลังผมบอกว่ามันทำได้ง่ายๆ
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวฉันไม่ได้อาบกับเธอตอนเช้า”
“เอาอย่างนั้นเหรอ? ก็ดี จะได้มีเวลาคุยกันทุกวัน”
“อย่างนั้นแหละดี”
หลังผมยืนยัน ผมก็คิดว่ามันดี และเธอก็ว่ามันดีกว่า
“งานเยอะมั้ย?”
วิวมากอดหลังผม
แต่วาโรทำหน้าเฉยๆ
ท่าทางจะงานไม่เยอะ
“ก็เรื่อยๆ”
“หน้าวังสวยขึ้นมั้ย?”
“สวยสิ นี่นะ มันมีดอกนั้นอ่ะ ที่แดงๆ แล้วมีดอกนั้นที่สีเหลือง แล้วมันยังมีดอกสีชมพูสวยๆอีกนะ แล้วก็…”
หลังผมถามเรื่องหน้าวัง หน้าตาเธอสดใสขึ้นมาทันทีเหมือนอยากพูด แล้วพูดเรื่องดอกไม้นั้นดอกไม้นี้ที่เธอชอบใจ
มันดีที่เธอชอบ
เมื่อเราแช่พอประมาณ เราลุกแล้วกลับห้อง
วาโรใส่เสื้อผ้าของวิว เพราะเสื้อผ้าของวีหน้าอกเล็กไป
เธอเป็นคนไม่ใช่คนรับใช้ทำนู่นทำนี่ เตรียมชุดใส่เธออะไรแบบนั้น
เธอเป็นคนอย่างนั้น
เธอกลับไปทำงาน
ผมเปลี่ยนชุดทหารใกล้เสร็จแล้ว
ผมส่องกระจก
ผมเห็นวีกับวิวซุบซิบใส่หูกันข้างหลังผม
ผมเดินไปยิ้มแล้วลูบหัวทั้งสองคน
“ไปทำงานก่อนนะ ส่วนเรื่องงานเธอก็สู้ๆ”
“งืมๆ คนเจ้าชู้”
“จ้า”
หลังผมลาไปทำงาน วีแซวผม และวิวตอบหน้าตาสดใส
กำไรทั้งสองร้านเริ่มมาเยอะแล้ว
แต่กำไรอยู่ที่พวกเธอหมด ผมเก็บเปอร์เซ็นต์นิดเดียวค่าดูแล
ไม่ถึง 10 เปอร์เซ็นต์
ผมนั่งโดรนส่วนตัวไปทำงาน
มีโดรน 6 คนและโดรนส่วนตัวของผม
ในที่สุดผมก็สอนคนขับได้โดยที่ไม่ต้องสอนเอง
ผมให้คนที่จบครูมาฝึกขับโดรน และในที่สุดหลังหนึ่งเดือนเขาก็บินคล่อง
สัญญาณไฟเขาเปิดครบถ้วนไม่มีขาด
ผมถึงค่ายทหารเร็วกว่าเวลา
ผมวางแผนหาพื้นที่ทำยิม กับอุปกรณ์ฝึกอย่างจับทุ่ม แล้วก็ได้ที่มุมๆมาส่วนหนึ่ง
ผมเอาไม้ขีดพื้นทรายแล้วเอาป้ายห้ามเข้าที่อยู่ในคลังมาปัก
ทหารพากันมาแล้วเดินหลบที่ที่ผมขีดไว้ พวกเขาใส่เสื้อยืดและกางเกงขาสั้น
พวกเขาสงสัยกันว่ามันคืออะไร แต่ไม่มีใครถาม
ผมไปยืนข้างหน้าเตรียมพร้อม
“เหมือนทุกวัน ขอให้ตั้งใจ”
“““ครับ!/ค่ะ!”””
หลังผมบอกพวกเขาตอบพร้อมกัน
หลังผ่านไปหนึ่งเดือนพวกเขากล้ามเริ่มขึ้นชัด
ตอนนี้บอกได้ว่าทุกคนมีกล้ามแล้ว
ผมเห็นตอนพักพวกเขาเบ่งกล้ามตัวเองกันให้เพื่อนดู
มันดีที่หลายคนดูชอบอกชอบใจ
ผมเริ่มออกกำลัง
ทหารทำไปเรื่อยๆ เหงื่อเริ่มออก
วันนี้ผมฝึกหนักขึ้นกว่าเดิมเพราะพวกเขามีกล้ามแล้ว
ส่วนผมยังไม่หอบ เพราะผมยังไม่เหนื่อย
มันไม่เหมือนเมื่อตอนมาฝึกทหารแรกๆที่ผมเริ่มหอบนิดๆ
แต่ร่างกายโลกนี้ฟื้นตัวและพัฒนาเร้วกว่าโลกเก่า
ผมเก่งขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ชนะวีกับวิวได้ไม่ยากมากไป
ส่วนวาโรต้องเอาจริง
ไม่นานผมก็ฝึกเสร็จ
เหล่าทหารเริ่มมีคนเข่าสั่น แต่ยังอยู่ในท่าพักตามระเบียบอยู่
ผมยิ้มให้พวกเขา
“ดีมาก กินเยอะๆ นอนให้เร็ว ไปล่ะ”
ผมกลับขึ้นโดรนแล้วบินไปฮาโมนี่
คนรักของผมมาเตรียมกินข้าวกันเป็นหมู่คณะ
แล้ววันนี้วาโรมากินข้าวด้วย
เธอชอบอาหารฮาโมนี่
เราสั่งอาหารกันคนละแนวเลย
ผมกินสปาเกตตี้เส้นดำที่เจอจากคอสตาแลนด์กัลกัล
ตอนนี้เรามีอาหารทะเลนำเข้าจากอ่าวซูโดสที่อยู่ทางใต้
ผมกินสปาเกตตี้ทะเล
มีปูด้วย ร้านเราไม่ธรรมดา
ทุกอย่างแกะแล้ว มันกินได้เลย
ผมสั่งล็อบสเตอร์คัดแต่เฉพาะเนื้อกับขูดมันจากเปลือกมาผัดผงกระหรี่แบบไทยที่เจอในบ้านนอกประเทศศิโร
มันดีที่ได้กินรสชาติที่ที่เคยมา
แต่ตอนเด็กผมอดกิน
เพราะผมเกิดมาเป็นกำพร้า
แต่ผมไม่เคยโทษชีวิตว่ามันแย่
ทุกวันมันดี
ผมมีเพื่อนที่ดี มีงานที่ดี
ผมสั่งเค้กช็อกโกแลตมาชิ้นหนึ่ง
ผมแค่อยากกินของหวาน
วีกับวิวตักกินโดยไม่ขอ
แต่อายะเดินไปสั่ง แล้วราฟเนสชิมแล้วไปสั่ง, ส่วนนาดูไม่สนใจ
เรากินกันจนอิ่ม จากนั้นวีกับวิวกลับไปทำงาน
ราฟเนสกลับไปร้าน
นาเดินงานค่อยเดินตรวจความเนี้ยบของฮาโมนี่และสั่งคน
อายะว่าง เลยมากับผม
เราเดินจับมือกันแล้วคนที่เป็นลูกค้าเริ่มพูดกระซิบกระซาบ
มีคนตามอยู่ เขาเดินเร็วกว่าปรกติแล้วกินข้าวก็กินรอผม ลุกก็ลุกพร้อมกันกับผม
เขาเดินมาเร็วขึ้น ผมหันไปจ้องเอาจริงแล้วมือจับกระบอง
“ใคร? มีอะไร?”
เขากลืนหนึำลายเหมือนกลัวต้องสละชีวิตวันนี้ แต่เขาพร้อมแลก
“เอิ่ม ขอโทษครับ!”
เขาคำนับผมก่อนอย่างแรก
“เราเป็นนักข่าววังวาโรอิสระ ข่าวเราเรียกว่า ‘ข่าวนอกวัง’”
เมื่อเขาบอกผม ผมนึกถึงคำพูดวาโร
เธอเคยเตือนบอกให้ระวังพวกเขา แต่ตอนพูดหน้าตาเธอไม่ได้หนักใจกับพวกเขามากกว่า
มันเหมือนพวกเขาเป็นเรื่องเล็กๆ
แต่ข่าวหรือ? ผมให้สัมภาษณ์ได้ถ้าเขาอยากรู้เรื่องจริง
เขาเอาแผ่นไม้วางกระดาษแล้วเตรียมจด
“จริงเหรอครับที่มีข่าวหลุดออกไปว่าคุณมีความสัมพันธ์กับคนอื่นนอกจากราชินีวล็อดซีเมีย?”
“ข่าวนั้นทางเราเป็นคนทำขึ้นมาเองครับ แล้วมีประทับตราราชินีด้วย มันไม่ใช่ข่าวหลุด เราประกาศ เล่มนั้นมันไม่มีราคา ถูกมั้ยครับ?”
หลังผมตอบเขาเขาจด
พวกเขาชอบบิดเบือนข่าว
เขาอาจจะจดแค่ว่า ไม่ปฏิเสธ
“ผมจะบอกคุณทุกอย่าง แต่ถ้ามีข่าวไหนบิดเบือนหรือพูดไม่ครบล่ะก็ เราจะออกข่าวว่าของคุณมันข่าวบิดเบือน และจริงๆผมพูดอะไร”
เขากลืนน้ำลายแล้วรีบเขียนใหม่หลังผมเตือน
นอกจากเขาบิดเบือนคำผม ผมไม่มีปัญหากับความเห็น
“แล้วคนรักคุณมีกี่คนครับ?”
“6 มันอยู่ในข่าวที่เราออกเอง ชื่อพวกเธอและอาชีพการงานอยู่ในนั้นหมดแล้ว”
หลังเขาถามผมก็ตอบตรงๆ
เขาเขียนไปกลัวไป แต่เหมือนเขาสงสัยบางอย่าง เขาไม่ได้อ่านข่าวเราก่อนมาสัมภาษณ์ด้วยซ้ำ
“คุณไม่รู้สึกผิด?”
“ไม่ มันเป็นเรื่องส่วนตัวของผมกับคนรัก”
ผมตอบไป
ทำไมผมต้องสำนึกผิด
“คนไหนคนโปรด?”
“พวกเเธอมีค่าเท่ากันทุกคน”
ผมตตอบตรงๆหมด
เขาเหมือนหมดลูกไม้จะโจมตีแล้ว
เขาเก็บปากกา
“คุณเอ็นดูพวกเธอทันเหรอครับ? ผมล่ะสงสัย”
“ผมทำได้ไม่มีปัญหาแล้วกัน แค่นี้ใช่มั้ยครับ ไปแล้วนะ ถ้าไม่ซื้ออะไร ก็เชิญดูแล้วรายงานได้ตามสบาย แต่อย่าลืม”
หลังเขาถามเรื่องเซ็กส์ผมไม่ตอบตรงๆเพราะมันไม่เกี่ยวกับเขา
แล้วเชิญเขาดูห้างฮาโมนี่
เขาเกาหัวเหมือนรู้ตัว
“ครับ ความจริง เข้าใจถ่องแท้เลยครับ ขอบคุณที่ให้สัมภาษณ์”
“คราวหน้าขอกับพนักงาน”
“คุณไม่มีแผนกไว้แจ้งเรื่องที่จะขอกับทางห้างของคุณเลย”
“อย่างนั้นเหรอครับเช่นขออะไร?”
หลังเขาบอกผมว่าผมมีแผนกไม่ครบ ผมถามว่าใครจะมาขออะไร
“ขอมาขายที่นี่อะไรอย่างนี้”
“ถ้าเป็นของจากข้างนอก เราเลือกแล้วซื้อมาขายเองเอาครับ เราไม่รับแบบที่ต้องการมาเปิดร้านในห้างเรา ถ้าเราเห็นว่าดี เราจะไปหาเอง เรามีการรับสมัครที่กว้างที่ไม่ว่าคนประเภทไหนก็เข้าได้ เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องมีแผนกที่ว่าครับ”
หลังเขาบอกเรื่องเปิดร้านในฮาโมนี่ ผมก็อธิบายไป
อย่างเรื่องอาหารส่วนใหญ่ก็คล้ายๆอย่างนั้น
แต่คุมะจะเป็นหัวหน้าทุกคน
“คุยกับคุณก็สนุกดี ไปแล้วนะครับ”
เขาไม่ได้จะรายงานเรื่องร้านแม้ผมบอกข้อดีของร้านเราไป
อายะดูงงๆกับการคุยกันของสองคนมากกว่า
เราเดินคุยกันเรื่องเซ็กส์อย่างสนุกสนาน
“แล้วจิวที่วีกับวิวใส่ วาโรก็ใส่เหรอ? ฉันอยากรู้เรื่องเธออ่ะ บอกที ฉันสงสัยมาตลอดว่าเรื่องเซ็กส์ราชินีเป็นอย่างไร”
“ฉันต้องไปถามเธอก่อนอ่ะ หรือเธอถามวาโรเองเลยงง่ายกว่าอีก เธอตอบอยู่แล้ว เธอเป็นคนตรงๆ”
หลังอายะถามเรื่องจิวของวาโร ผมบ่ายเบี่ยง
เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเธอ
“เธอไม่ได้มองวาโรเลยเหรอไง?”
“ก็, ก็ เธอราชินีอ้ะ ฉันกลัวเธอไม่พอใจแล้วก็ ‘กุดหัวมัน!’ อะไรอย่างนั้น”
หลังผมถามแล้วเธอก็บอกเหตุผล
“บ้าน่า ไม่มีหรอก เธอดีกับพวกคนรักคนอื่นจะตาย แต่ดูท่าเธอแล้วน่ะ เธอเพื่อนน้อยมากกว่า นอกจากพวกเราเธอไม่เคยสนใจไปหาเพื่อนคนไหนเลย”
ผมพูดแล้วยิ้มลูบหัวอายะ เธอมองมาด้วยยิ้มล่อผมมีเซ็กส์กับเธอ
เธอชอบยิ้มแบบนี้เสมอ
“เหมือนฉัน”
อายะมองไปข้างหน้าแล้วพูดเบาๆ หน้าเศร้าๆ
“พอเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอดูดุ”
“เธอเปลี่ยนทุกวันแหละ วันนี้ยังมากินข้าวด้วยเลย เธอกินส้มตำอีกแล้ว”
หลังอายะเข้าใจ ผมก็บอกไปว่าวาโรพยายามอยู่
“วาโรอ่ะ อยากสนิท แต่ก็พูดไม่เป็นเหมือนกัน เธอเป็นคนพิเศษของวาโรได้นะ เพราะเธอเป็นคนเดียวที่อายุมากกกว่าวาโร แล้วอย่างน้อยเธอก็มีดี ฉันเห็นวาโรน่ะ อยากเข้าหาเธอตั้งแต่ฉันบอกว่าเธอเป็นครูฝึกเซ็กส์แล้ว วาโรอาจจะอยากเรียนกับเธอก็ได้”
“ฉันจะคิดกับเธอใหม่นะ”
“ขอบคุณนะ”
หลังอายะบอกผมขอบคุณเธอ
อายะกลับบ้านแล้วผมไปประชุม
ผมสั่งทดลองบินไปในอวกาศ จะลองกันสิ้นปี และหาคนที่รู้เรื่องอวกาศมาเป็น แผนกอวกาศ
วล็อดซีเมีย (วาโร)
วารี
