เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
ในเล่ม 2 พบกับการเดินทางไปต่างประเทศแรกในต่างโลกของเขา เมืองโคมแดง พบกับท่านหญิงผู้ปกครองโสเภณีเป็นร้อยคน และเมื่อเขาและเพื่อนสมัยเด็กโตเป็นวัยรุ่นกันก็พากันค้นหาชีวิตที่ตัวเองชอบ และการเริ่มเข้าวัยโตเป็นผู้ใหญ่ กับการทำงานไปสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างร้านค้าของตัวเองและหาลูกน้องที่ไว้ใจได้ รัก!ทำงาน!
รัก,แอคชั่น,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ผู้ใหญ่,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
56 งานเยอะ
ท้ายเดือน 3 ผมอายุ 22 ปี
ผมตื่นมาในห้องของผมคู่คนรักผมสองคน วีกับวิว
วีตื่นก่อนผมเพราะเมื่อวานเราไม่ได้มีเซ็กส์กันและรีบนอน
เมื่อวานเราเหนื่อยๆและวันนี้เราได้พักเต็มที่แล้ว
ผมตื่นแล้วรอวิวตื่น
เพราะเมื่อวานเธอใช้ใยไปเยอะเธอเลยนอนนานกว่าปรกติหรือ?
เดี๋ยวนี้เธอไม่ค่อยได้ใช้ใยเพื่อนอนข้างบนเพดานแล้ว
ไม่นานวิวก็ตื่นพร้อมไปอาบน้ำ
เราไปอาบน้ำกันที่ห้องน้ำรวม
นามาแล้วเดินสะดุดเก้าอี้เตี้ยที่ไว้ใช้นั่งล้างตัว
มันเหมือนสายตาเธอมีปัญหา ผมต้องรีบบอกมหัศศรีและคิเซกิให้คู่รักฟูตะนั้นช่วย
ผมแช่อ่างน้ำร้อนกับวี, วิว, และนา
ไม่นานผมก็ลุกไปล้างตัว
ผมกลับห้องกับวีและวิวแล้วแต่งตัวไปออกกำลังกาย
เราเริ่มเล่นโยคะกันได้เร็วขึ้นและมันมีเวลาเหลืออยู่ประมาณครึ่งชั่วโมง
ผมคิดหาชุดออกกำลังกายที่ดีสำหรับครึ่งชั่วโมงที่เหลือ
“ทุกคน จับคู่ซ้อมสู้กันจ้า”
ผมบอกทุกคนและหลายคนเริ่มจับกลุ่มสองสามคนแล้วยื่นห่างๆกันที่ลานหญ้าออกกำลังกายหน้าบ้านเรา
ตอนนี้มันเริ่มมีดอกไม้ประดับให้เห็นเล็กน้อย
แต่ยังไม่ได้เลือกที่ปลูกให้มันเป็นระเบียบ
การตกแต่งอะไรต่างๆให้เป็นระเบียบมันก็ดี แต่สำหรับการฝึกผมอยากได้ความรู้สึกว่าฝึกในธรรมชาติดีกว่า
ผมหาพื้นที่จับคู่ผลัดกันซ้อมสี่คน มันเป็นผมและคนรักสามคนที่อยู่กับผมประจำ
วี, วิว, และวาโร
นาจับคู่กับอายะเพราะสองคนนี้รู้จักกันมาหลายปีและเป็นเพื่อนกันแล้ว
เรฟเนสจับคู่กับแม่บ้านที่กล้ามเริ่มขึ้นผมแดงหน้ามีกระ
เมื่อผมสืบคนทำความสะอาดหน้าห้องอายะตอนเราบ้าเซ็กส์กันวันนั้นผมมารู้เข้าว่าเป็นเธอ
เธอชื่อเรดจำปา
ชื่อเธอแปลกมากและเธอบอกว่าผู้เฒ่าผู้แก้ที่เป็นทวดตั้งให้
เธอมีครอบครัวใหญ่และเธอเลี้ยงผู้เฒ่าผู้แก่ทั้งหมดในบ้าน
เมื่อผมคุยถามประวัติเธอผมให้ทิปไปร้อยทองแล้วเธอร้องให้
เธอบอกว่าเธอจะสบายไปอีกสี่สิบปี
เธอคำนวณเลขได้เร็วและรักครอบครัวตัวเองมาก
เธอยังไม่มีแฟนและโสดมาตลอดเพราะตอนเรียนเธอก็ทำงานและตอนโตเธอก็ทำงาน เธอไม่เคยหาคู่เลย
ผมจีบๆเธอแบบเขินๆนิดๆ
เพราะผมรู้สึกแบบนั้นกับเธอ
ถ้าไม่มีแม่บ้าน บ้านกับร้านเราคงสกปรกแน่
แม่บ้านเจ๋งจริงๆ
ผมได้ข่าวว่าอาชีพแม่บ้านปรกติโดนกดค่าแรงมากเกือบหนึ่งเท่า
มันทำให้ผมรู้สึกว่าโลกมันไม่ยุติธรรม แต่ผมเข้าใจว่านั่นมันธรรมชาติของธุรกิจ
คนไม่ได้ให้ค่าอาชีพอื่นเท่ากันทุกคน
ผมเจอกับวิว
ผมหายใจเข้า ยื่นห่างๆ ตั้งท่า
วิวเริ่มใช้ขาแมงมุมยาวๆสองคู่แรกต่อยรัวๆ
ผมเอียงตัวหลบและเอาโล่กันหมัดที่หลบไม่ได้
ส่วนใหญ่ระยะโจมตีมันเหมือนสั้นลงกว่าสมัยเธอวัยรุ่น
เธอกระเถิบแล้วเธอเอาเท้าแมงมุมเกี่ยวหลังผมแล้วดึงผมเข้าไปหาเธอ
ผมพุ่งเข่าสวนเธอและจะเข้าประชิดตัว
แต่เธอกระโดดหมุนตัวถอยหลังสองรอบไกลๆแบบยังอยู่ในระยะขาล่าง
ผมมองไม่เห็นอะไร เธอหมุนตัวเท่ๆเท่านั้นหรือ?
แต่ในใจผมยังวางใจไว้ว่าเธอวางกับดักแล้วให้ผมบุก
แต่ผมไม่กลัว
ผมบุกเข้าประชิด จะไปวางเท้าเตะ
เมื่้อผมพุ่งเข่าได้ครึ่งทางผมโดนดึงไปทางซ้ายด้วยความว่างเปล่า
ผมงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะผมมองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น
“เป๋ล่องหน!”
ผมล้มเพราะวิวเป็นคนทำหลังผมรู้ว่าเธอตะโกนชื่อท่า
อ๋อ ตอนเธอกระโดดหมุนตัวถอยหลังเธอปล่อยใยล่องหนไว้เป็นกับดัก
และผมพุ่งเข้าไปพอดี
หลังพูดชื่อท่าเธอตะโกะแล้วกระโดดลังกาหน้า
ผมโดนดึงไปหาเธอแล้วหัวผมอยู่ตำแหน่งที่เท้าแมงมุมเธอจะลงพอดี
เธอพับเท้าแล้วเอาเข่าแมงมุมกระแทกหัวผม
แบบห่างๆไม่ได้โดนเลย
ผมแพ้
มันเป็นท่าที่ดีมาก
“เยี่ยมมากเลยวิว ความคิดสร้างสรรค์ดีสุดๆ”
“แหะๆ แต่ฉันรู้สึกเหมือนระยะโจมตีมันสั้นลงอ่ะ”
“ฉันก็คิดเหมือนกันเลย ถ้าให้ฉันเดามันอาจเป็นจินตนาการที่เธอใช้ประจำว่าเธออยากเห็นตัวเธอเป็นยังไงล่ะนะ ร่างแมงมุมเธอเลยดูน่ารักขึ้น”
วิววางมือที่คางคิดหลังผมเดาเหตุผลให้
“ถ้าอย่างนั้นมันน่าจะเป็นเพราะฉันนึกในใจเสมอตั้งแต่เด็กว่าฉันจะน่ารักขึ้น แต่ฉันไม่เคยคิดจริงจังระหว่างนั้น พอเริ่มเป็นผู้ใหญ่ฉันไม่กลัวว่าเราจะเปลี่ยนไม่ได้เพราะเรามีหมอผ่าตัดแปลงโฉมไว้ให้พวกเราเอง”
หลังผมได้ยินเธออธิบายความคิดเธอ ผมก็เข้าใจทันที
“ถ้าอย่างนั้น มันเปลี่ยนเพราะจินตนาการเธอแน่ นึกมั่นๆ”
“อื้ม ได้เลยวารี”
เมื่อผมบอกเหตุผลเธอก็ตอบรับอย่างมั่นใจ
ผมไปยืนเป็นกรรมการ
วาโรสู้กับวิวแล้วิวก็เอาชนะด้วยท่าเป๋ล่องหนเหมือนเดิม
เธอเริ่มออกกกำลังกายเก่งกว่าคนอื่น
ผมชมวิวในใจอีกเพราะเธอออกกำลังกายได้เหนือความคาดหมายของผม
แต่ไม่ใช่คนรักอื่นไม่เก่งเลย มันไม่ใช่แบบนั้นเลย
วันนี้วิวแค่มีไฟต่อสู้มากกว่าใครๆ
เราเปลี่ยนคู่กันเรื่อยๆแล้วหลังเวลาผ่านไปไม่นานก็ครบเวลาออกกำลังกาย
เรารีบไปอาบน้ำล้างเหงื่อออกแล้วผมแต่งชุดทหารไปเป็นครูฝึกทหาร
ผมฝึกโยคะแบบที่ไม่เหมือนคนรักของผม
ผมฝึกแบบนี้เพื่อเน้นการทรงตัวเป็นหลัก
พวกเขาจะได้โจมตีแบบหลักไม่มั่นได้
การออกกำลังกายทุกอย่างมีประโยชน์หมดถ้าเราปรับมันให้ได้สิ่งที่เราต้องการ
ผมกลับบ้านอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปประชุม
แต่มีเวลาว่างมาก่อนและผมไปชวนนา
“นา ตาเธอไม่ค่อยดีแล้วแหละ ไปห้องทำงานมหัศศรีกับคิเซกิเถอะ”
“เหรอ? ก็ว่าฉันมองอะไรไม่ค่อยชัดแล้วอ่ะ”
เมื่อผมชวนเธอก็บอกว่ารู้ปัญหาของเธอเอง
“เพ่งอ่านหนังสือมากไปแหละ”
“นั่นสินะ”
เราขึ้นโดรนแล้วนาเลือกนั่งที่นั่งข้างคนขับ
มันเป็นที่นั่งผู้โดยสารที่นั่งชมทิวทัศน์ข้างนอกได้อย่างเดียว
ผมลงหลังฮาโมนี่
“ฉันเตรียมที่จอดข้างสวนด้านหน้าให้ทำไมไม่ไปจอดตรงนั้นวารี”
“ฉันเขินอ่ะ มันดูใหญ่โตเกินไป”
“ฉันจะโฆษณาโดรนไปด้วยเพราะเราจะขายแล้ว”
“ก็ฺได้ ก็ได้ อย่าเพิ่งดุสิ”
เมื่อเธอเริ่มขึ้นเสียงนิดหน่อยผมก็ยอมนา
ผมเดินไปห้องทำงานคิเซกิและมหัศศรี
เมื่อไปถึงหน้าห้องเราได้ยินเสียงคนมีเซ็กส์กันอย่างเมามัน
ผมเคาะประตูเพราะเราน่าจะต้องให้เวลาคู่รักหวานฉ่ำคู่นี้
เมื่อรอซักพักคิเซกิก็หอบมาเปิดประตู
หน้าเขาเหมือนผู้ชายที่คล้ายผู้หญิง
มหัศศรีทำเป็นอ่านกระดาษอะไรทั้งอย่างอยู่
ผมเข้าไปในห้องทำงานคู่รักแพทย์
ห้องเรียบร้อยและหลายอย่างใช้สีขาวและสีพาสเทล
“ตานามีปัญหาอ่ะเพื่อน ช่วยดูให้เธอที”
“อย่างนั้นเหรอ ฉันต้องไปหากระดานวัดตาก่อน”
เมื่อผมบอกปัญหามหัศศรีเริ่มจัดการให้
เขาไปคุ้ยกล่องใส่อุปกรณ์ใหญ่
มีกล่องเครื่องมือแพทย์ หุ่นร่างกายนุษย์ และอุปกรณ์สำหรับหมออื่นๆอยู่เยอะ
“นี่ไง!”
หลังมหัศศรีชูกระดานวัดสายตา ผมก็เห็นว่ามันเหมือนกระดานวัดสายตาแบบที่ผมเห็นในโลกเก่า
แต่ยุคผมมันมีเครี่องดูม่านตาแล้ว และเครื่องแบบนั้นน่าจะดูปัญหาของตาได้แม่นกว่า
เขาแขวนกระดานวัดสายตาไว้ที่กำแพงห้องแล้วให้นายืนห่างๆ
เขาเตรียมกระดาษจดและนาเริ่มบอกตัวอักษรทั้งหมด
แต่ผมที่ยืนหลังเธอยังเห็นครบทุกตัวอักษร
สามบรรทัดสุดท้ายนาบอกผิดๆถูกๆ
“สายตาเธอสั้นระดับสาม”
“มันแย่มากมั้ย?”
“ปรกติแหละสำหรับคนอ่านหนังสือเยอะ”
เมื่อนาถามมหัศศรี เชาก็พูดให้เธอสบายใจ
“มันมีตัวเลือก ใส่แว่น ใส่แว่นม่านตา หรือผ่าตัด”
“ฉันขอผ่าตัด”
เธอจะมองไม่เห็นสามวัน จะทำทีละข้างหรือทีเดียวเลย
“ทีละข้างดีกว่า”
นาตัดสินใจวิธีแก้ปัญหาได้เร็ว หลังคิเซกิเริ่มบอกขั้นตอนการผ่าตัด
“เริ่มเลยมั้ย?”
“ได้!”
“ไม่นานมันก็เสร็จ มากับฉันแล้วไม่ต้องกลัวนะ”
หลังนาพูดว่าจะผ่าตัดตาวันนี้อย่างมั่นใจ มหัศศรีกับคิเซกิก็พาเธอไปห้องผ่าตัด
ผมรออยู่ห้องนอก หรือห้องที่เราคุยกัน
ผมรอไปเรื่อยๆ ดูเอกสารต่างๆ
มันไม่มีของส่วนตัว และส่วนมากมันเป็นรายงานคนไข้ที่มาผ่าตัดแปลงโฉมกับทั้งสองคน
กระดาษไปนี้น่าจะเอาไปส่งให้ราชินีวล็อดซีเมีย
ไม่นานนาก็ออกมาพร้้อมปิดตาข้างหนึ่งกับแว่น
ผมพาเธอกลับห้องให้เธอไปพักรอเวลาประชุม
ผมจอดหน้าบ้านแล้วเดินไปวังเร็วๆ
ผมทักทหารที่ผมทักประจำและเขาถามผมว่าไปไหน กินข้าวหรือยัง
ผมไม่ได้กินข้าวเพราะวันนี้ธุระเยอะ
เมื่อถึงห้องวาโรที่เห็นประจำ มันรกไปด้วยงานเหมือนทุกครั้ง
ผมไปหาวาโร
“มีอะไรเหรอ?”
วาโรถามผมไปเขียนเอกสารไป
โฮเบรินก็กำลังเขียนเอกสารอีกกองหนึ่ง
“งานเยอะเหรอ?”
“พอดีเดือนหน้ามีเทศกาลเก็บเกี่ยว ฉันต้องไปเปิดพิธีใหญ่ที่หมู่บ้านใหม่ที่ใช้ไฟฟ้า คนเริ่มมาอยู่ที่นั่นเยอะขึ้น และเราต้องขยายเมืองเป็นสามเท่า”
“ไม่ต้องขยายเพิ่มแล้วนะ เพราะเราออกแบบโรงไฟฟ้าให้รับได้ 5 เท่ากว่าปรกติเท่านั้น”
“ฉันเข้าใจ แต่มันน่าเสียดาย มันจะกลายเป็นเมืองใหญ่ได้”
“นั่นสินะ”
หลังวาโรบอกว่าเข้าใจผมก็เห็นด้วย
“ฉันมาเสนอคณะสำหรับรัฐบาลเธอ”
“โฮเบริน เอากระดาษใหม่จดรายละเอียดสิ่งที่เขากำลังจะพูด”
หลังผมจะเสนองาน วาโรก็สั่งพ่อบ้านทันที
“มันมีอาชีพหนึ่ง ที่เป็นเหมือนทหาร แต่เราเรียกว่า ‘ตำรวจ’ เขาจะทำหน้าที่พิทักสันติราช เป็นผู้มีอำนาจจับกุมคนทำผิดกฎหมายเข้าคุก พวกเขาจะเป็นคนเนี้ยบๆและใจยุติธรรม และจะสาบานตนเพื่อเป็นคนที่ยุติธรรมระหว่างทำงาน”
ผมอธิบายอาชีพตำรวจ
“ที่โลกเก่า ถ้าทำผิดกฎหมาย ตำรวจจะเป็นคนปรับหรือจับ ทหารจะปกป้องประเทศและมาช่วยเหลือผู้คนยามลำบาก”
หลังผมบอกวาโรก็พยักหน้าว่าพอเข้าใจอยู่บ้าง
“แล้วก็ที่โลกฉัน น้ำอาบตัวดื่มได้”
“น่าสนใจนี่”
วาโรสนใจเรื่องน้ำดื่มได้ ตาพวกเธอเหมือนตกใจ
เราคุยอธิบาย แต่ผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องการกรองน้ำมาก
แต่ผมวางแผนได้แล้วว่าใครจะทำงานนี้
“แล้วมันก็มีอาวุธรบแบบต่างๆที่ใช้ทักษะไม่เหมือนกัน และสำหรับสิ่งที่ไม่เหมือนกัน เช่น หอกยาว ไว้แทงโจมตีระยะไกล เป็นไม้ตรงๆ ปลายแหลม แล้วไว้แทง”
ผมอธิบายถึงหอกยาวและโฮเบรินเอากระดาษอีกแผ่นจด
“ค้อนศึกกับกระบอง เป็นค้อนตูดแหลมหัวค้อนสำหรับทุบเกราะยาวเท่าดาบ หรือเหล็กยาวเท่าดาบที่ปลายมีหัวลูกตุ้มหนามไว้สำหรับเจาะเกราะ”
“แต่ไม่มีใครใส่เกราะ”
หลังผมอธิบายถึงค้อนศึกกับคทาศึก วาโรก็พูดปัญหา
ผมส่ายหน้าและเอานิ้วชี้ชูขึ้นมา
“แรงกระแทกตอนตีมันแรงกว่าดาบ และถ้าคนที่ใช้งานอาวุธพวกนี้แรงเยอะ เขาจะทุบให้ดาบกันไม่ไหวได้”
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง”
เมื่อผมอธิบายว่ามันไม่เหมือนดาบอย่างไรวาโรก็เข้าใจทันที
“แล้วมันก็มีทวน อาวุธยาวเหมือนหอกยาวปลายเหมือนดาบหนา ใช้ฟันแบบแรงเพราะเหล็กปลายทวนเยอะกว่า เราเรียกมันว่าอาวุธหนักเพราะมันใช้ยากกว่า คนใช้ต้องฝึกด้วยอาวุธนี้จนเชี่ยวชาญ แล้วเขาจะสามารถเอาชนะศัตรูได้ด้วยการโจมทีแบบฟันระยะไกลจากหลายมุม”
ผมอธิบายเรื่องอาวุธหนักอย่างทวน
เธอพยักหน้าแล้วโฮเบรินเอากระดาษอีกแผ่นจดเหมือนเดิม
“มันมีขวาน แผ่นเหล็กเหมือนค้อนศึกที่ไว้สำหรับสับให้ขาด น้ำหนักมันเบากว่าค้อนศึกเล็กน้อย”
ผมพูดถึงขวาน
“แล้วก็มีลูกตุ้ม ไม้ตีข้าวที่เอาโซ่ไปติดปลาย แล้วปลายโซ่เป็นลูกตุ้มสำหรับโจึทุบมุมแปลก”
“มันเป็นอาวุธที่แปลกดี แต่จะไม่ตีโดนตัวเองเหรอ?”
“เราจะต้องทำแบบลูกบอลทรายเพื่อไว้ใช้ฝึกก่อนไปใช้ของจริง”
หลังเธอถามข้อสงสัยผมบอกคำตอบได้อย่างเร็ว
“ขอกระดาษซัก 4-5 แผ่นวาดรูปอาวุธแต่ละอย่างได้มั้ย?”
ผมขอจากวาโรและวาโรหยิบจากโฮเบรินมาให้
ผมเริ่มวาดรูปอาวุธต่างๆที่ผมเสนอเธอ
เมื่อใช้เวลาวาดเสร็จผมก็ส่งรูปอาวุธให้วาโร
เธอรับไปและเปิดตากว้างเมื่อเห็นอาวุธต่างๆที่ไม่ใช่ดาบ
ผมไม่รู้หรอกว่าอาวุธใหม่ดีจริงไหมสำหรับการสู้รบ
เพราะดาบทำง่ายกว่าและมีการผลิตมาเกินร้อยปีแล้ว
แต่เพื่อให้ประเทศวาโรซีเมียเรียนำหน้าข้าศึกที่จะมามันเป็นเรื่องที่น่ารีบทำไว้ก่อน
และเรายังไม่รู้ว่าคนจะคิดเกราะแบบต่างๆได้เมื่อไหร่
“เท่านี้แหละสำหรับวันนี้”
“อืม แล้วเจอกัน”
ผมเดินไปจูบวาโรที่โต๊ะหลังผมลา
ผมเดินออกวังกลับไปหาโดรน
ผมนั่งโดรนไปฮาโมนี่
หลังผมจอดหน้าห้างผมเห็นคนมามุงลานจอดเยอะ
ผมออกจากจุดจอดโดยการเปิดรั้วที่เขียนว่าห้ามเข้า
ผมเข้าฮาโมนี่และเดินไปห้องประชุม
ผมยิ้มให้ลูกค้าทุกคน
ผมเข้าห้องประชุม
“เริ่มยัง?”
ทุกคนพยักหน้า หลังผมถามแบบสบายๆ
“เปิดร้านรับแก้ปัญหาตา มหัศศรี ดูร้าน คิเซกิ วิจัยเรื่องทำยังไงให้น้ำอาบตัวดื่มได้”
มหัศศรีกับคิเซกิพิมพ์งานหลังผมสั่ง
“บาร์โหนเสร็จแล้วนะ”
มันเป็นบุญมีที่พูด แล้วผมก็พยักหน้า
คู่รักสองคนนี้ทำงานได้เร็ว
เฟทเลิกเล่นของเล่นแล้วและตั้งใจฟังการประชุม
ปีหน้าเธอจะถึงวัยทำงานแล้ว
เธอเริ่มจดงานต่างๆที่ผมบอกในคอมพิวเตอร์
“วี วิว เริ่มทำมูลนิธีจริงจัง เอาทุนไปจากฉันด้วย”
“ได้สิ”
“แน่นอน”
หลังผมสั่งวิวตอบรับและวีพูดอย่างมั่นใจ
“เพิ่มห้องอาหารแยกสำหรับคนที่อยากกินหรู ใช้ที่ตรงข้ามร้านอาหารฝั่งซ้ายที่ว่างอยู่”
บุญมีและบุญมาจดงาน
“แล้วก็ทำอาวุธป้องกันสำหรับอาชีพใหม่ที่ฉันเสนอวาโรรอไว้ กระบองไฟฟ้ากับหน้าไม้ช็อตไฟฟ้า”
ผมวาดรูปกระบองไฟฟ้าบนกระดาน
มันเป็นคทาเหล็กอันหนึ่ง กระบองเหล็กปลายมีที่ช็อคอันหนึ่ง และหน้าไม้ยิงเหล็กไว้ช็อตอันหนึ่ง
“อันแรกมันจะมีกลไกทำให้เหล็กทั้งอันช็อตได้ ใช้สำหรับเข้าจับกุมคนร้ายที่อาจต่อสู้”
ผักชีพิมพ์งาน
“อันที่สอง เป็นพลาสติกหนา ที่หนักนิดหน่อย ใช้สำหรับตีทำโทษคนที่ผิดกฎหมายแล้วไม่ยอมให้จับกุม สำหรับใช้ในเมือง เพราะมันไม่อันตรายมาก”
เมื่อได้ยินผักชีก็เข้าใจและจดต่อไปด้วยคอมพิวเตอร์อย่างเร็ว
“และอย่างที่สามเป็นอาวุธระยะไกลที่ต้องอาศัยความแม่นยำยิง”
“นั่นอาวุธอะไร?”
หลังผมบอก ผักชีรีบถามผมก่อน
“มันเป็นเครื่องยิงธนู มันเป็นอาวุธใหม่ที่ยิงลูกธนูง่ายกว่าธนู มันใช้ด้ามและไก แล้วด้านบนเป็นที่วางลูกธนูที่สั้นกว่าแบบธนูปรกติ และหนักกว่า เพราะมันใช้เชือกที่ขึงแน่นจนดึงไม่ได้ จากนั้นใช้รอกเพื่อเป็ที่ดึงเชือก หมุนรอกวางเชือก แล้วยิงที่ช็อตที่ต่อกับสายอาวุธป้องกันตัวออกไปเพื่อช็อตให้คู่ต่อสู้ล้มลง นั่นแหละ อาวุธที่สาม”
หลังผมพูดยาวผักชีเหมือนเอะใจอะไรซักอย่าง
“มันใส่ลูกธนูเป็นอาวุธได้นี่”
“ก็ใช่ แต่ฉันยังไม่อยากทำมันเป็นอาวุธ”
หลังผักชีแนะนำผมก็บอกไปโดยไม่บอกเหตุผล
“การเงินเรามีงบอยู่ที่เท่าไหร่ นา?”
“มันมีเกือบสามแสนแล้ว และยังไม่ได้รวมของรายได้เดือนใหม่”
หลังผมถามนาตอบมาอย่างเร็ว
“ถ้าอย่างนั้นเพิ่มงบขยายแผนกผลิตทั้งหมดเป็นสองเท่ารองรับคนที่มาเพิ่ม หักงบไปหนึ่งแสน”
“จะขยายขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่กลัวเหรอ?”
หลังนาถามด้วยหน้าหวั่นๆ ผมส่ายหน้า
“เราต้องเผื่อไว้อนาคตน่ะ นา”
ผมบอกนาตาเดียว
“แล้วก็…”
นาพูดแล้วเว้นช่วงให้รอเธอบอกต่อ
ผมงงนิดหน่อยและนามองล่างแต่หน้าแดง
“มีคนอยากซื้อดิลโด้ของเธอ วารี”
“หา? ใครกัน มีคนอยากได้ด้วยเหรอ? ทำแบบสอบถามก่อนดีกว่ามั้ย ฉันยังไม่ทำหรอก”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้น แต่เธอบอกว่าถ้าไม่ให้เธอจะอดข้าวหนึ่งอาทิตย์ทุกเดือนจนกว่าจะได้เพื่อประท้วง”
หลังผมถามแล้วได้ยินนาบอก ผมยิ่งหงุดหงิด
“ใครวะ?”
หลังผมบ่น ทำไมเธอต้องการขนาดนั้น แต่อย่าเพิ่งคิดไม่ดี คนนั้นเป็นผู้หญิง และผมเป็นผู้ชาย
ผมส่ายหน้ายอมแพ้
“ผักชี พิมพ์ให้ที”
“หา? ฉันเหรอ?”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเดทน่า”
“อะไรของเธอเล่า ทำไมต้องผูกเดทกับดิลโด้ด้วย มันทำให้โจทย์มีคำว่าเดทดิลโด้!”
หลังผมขอ ผักชีโกรธเรื่องเล็กๆ
“นะ นะ ผักชีจ๋า”
หลับผมทำมือภภาวนาขอพักชียอมก้มหน้าพยักหน้าโดยไม่พูดอะไร
“อืม”
ในที่สุดเธอก็ตอบรับ
“เอาล่ะ ปิดประชุม”
ผมรีบออกจากห้องกับวีและวิวเพื่อขึ้นโดรนกลับบ้าน
เราอาบน้ำรวมก่อนใครและวียั่วผมให้ผมมีเซ็กส์ระหว่างดูดอุ้ยกับวิว
ผมเห็นเธอลองแบบยางไม้ และกางเกงเธอเปียก
ขนาดนั้นเลยหรือ? วีที่รัก
แมวจอมคลอเคลีย
ผมแก้ผ้าเล้าโลมวีกับวิว
ผมเอานิ้วตักแบบยางไม้กินคำใหญ่
ดีที่มันเพิ่งเย็นๆ
วันนี้ยังอีกนาน
นาในหัววารี
