เล่ม 1 (1-21)
เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
เล่ม 2 (22-41)
เริ่มเข้าสู่วัยทำงานเป็นครั้งแรกในชีวิตที่สอง กับการได้มาทำงานสายสู้ที่ซ่องใหญ่ เป็นเด็กคุมประตู การบอกข่าวร้ายกับเพื่อนสนิท สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยร้านใหม่ในโลกใหม่ และการเจอคนในฝัน เจ้าหญิงต่างแดน
เล่ม 3 (42-61)
การย้ายมาวังต่างประเทศตามแฟนเพื่อสร้างชีวิิตใหม่ รัก! ทำงาน! สู้!
รัก,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ไซไฟ,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
57 หน่วยพิเศษ
ต้นเดือน 4 วารีอายุ 22
ผมนึกถึงวันนั้นที่เรากินและดูดอุ้ยแล้วมีเซ็กส์กัน
เราละเลงห้องจนเละเทะ
เรามีอะไรกันบนพื้น ย้ายไปที่โซฟา แล้วสุดท้ายจบที่เตียง
เวลากินแบบยางไม้เข้าไปมันทำให้ของผมแข็งมากจนอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
และที่สำคัญ มันขยายของของผม!
อาหารจากต้นไม้มหัศจรรย์ มิน่าล่ะ ท่านหญิงเสือดำถึงทำให้มีทุกห้อง
มันทำให้เซ็กส์มีสีสันมากขึ้น แล้วสนุกมากขึ้นมาก
ผมลุกจากเตียงแต่วีดึงผม
ผมเอะใจแล้วหันไปมองวี
เธอบีบหน้าอกชวนผม
ไม่ปฏิเสธ
ผมเริ่มจากดูดหัวนมแล้วลูบท้อง
ผมเอามือขึ้นไปลูบหัวกับเกาคางเพราะเธอชอบ แล้วเธอส่งเสียงแบบแมวออกมา
ผมลงเลียรูและพบว่าน้ำยังไม่ออกมา
มันไม่ใช่วันนั้นของเธอและเธอแค่อยากทำเฉยๆ
สิ่งที่ผมได้รู้ใหม่ไม่ได้ทำให้ผมหยุด
ผมเลีย เพิ่มความเร็วลิ้นแล้วเธอน้ำออก
เมื่อเร่งลิ้นรัวได้ห้านาทีเธอก็สุดแล้วฉีดน้ำใส่หน้าผม
ผมเช็ดหน้าด้วยผ้าขนหนูที่เตรียมไว้บนเตียง
“ดีมั้ย?”
“ชอบอ่ะ เอาอีกๆ ขอนิ้วมั่ง”
หลังผมถามแล้ววีขอนิ้วผมก็คิดจัดให้เธอโดยที่ไม่ลังเล
ผมใช้นิ้วเล่นเม็ดกระสัน ผมบี้ๆแบบไม่แรง วน สอดใส่ ลูบ
เธอครางจนวิวตื่นแล้ววิวยิ้ม
“ว่าไงวารี พี่วี”
“ว่าไงวิว”
“งื้อ”
วิวทักเราแล้วผมทักตอบ แต่วีกำลังมีอารมณ์แล้วครางใส่
วิวนุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วออกจากห้องไป
ผมเริ่มเร่งความเร็วนิ้ว ใส่เข้าไปสองนิ้วแล้วนิ้วโป้งจิ้มจุดกระสัน จากนั้นเกี่ยวแล้วยกขึ้นรัวๆ
น้ำฉีดออกมานานจนผมอยากให้เธอกินน้ำ
ตาเธอเหลือกนิดหน่อยและเธอแลบลิ้นเหมือนอยากเลียผม
เธอยกตัวขึ้นแล้วเลียหูผมพร้อมจับของผมชัก
“จัดมาซักทีนะ วารี”
เธอหวานจัดไม่เหมือนปรกติ
แต่บางที่เธอก็เป็นแบบนี้เวลาเธออยากได้ความเป็นชายของผมมากๆ
เพราะผมคุ้นกับเหตุการแบบนี้แล้วผมจับเธอนั่งหันข้าง
เพราะของของผมงอขึ้นบนมันจะไม่โดนจุดกระสันในรูแต่ผมไม่ได้เป็นห่วงเรื่องนั้น
ผมอยากมีเซ็กส์ที่ให้ความรู้สึกใหม่ให้เธอ
มันเป็นลีลาของผมที่ผมจัดให้เธอ
มีคู่รักมันดีจริงๆ
ชีวิตเก่าผมไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้เลย
เอาน่าอย่าไปคิดเรื่องอดีต สนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้าดีกว่า
ผมเกร็งของผมให้งัดทิศแปลกๆของเธอนานๆแล้วยกเธอวางช้าๆ
เธอหันไปหันมาเหมือนงงกับความรู้สึกใหม่ๆ
เธอก้มลงอมหัวนมขวาของผมแล้วดูดมันแรง
หัวนมผมตั้งข้างเดียว จากนั้นเธอย้ายไปดูดอีกข้าง
ผมบี้เม็ดแล้วเร่งความเร็ว
“จะแตกแล้ววี”
“ฉันรักเธอ ฉันรักเธอวารี ฉันรักเธอที่สุดดดด อ๊าาา”
เราถึงพร้อมกันเพราะรูเธอฉีดน้ำออกมา
ผมจูบกับวีเหมือนจะกินหน้ากัน
ผมถอนจุดกลางใจของผมแล้วเกี่ยวรูเธอสุดแรง
วี่แอ่นตัวลงนอนแล้วทำสะพานโค้งแอ่นหลังฉีดน้ำ
“จัดฉันหนักๆเหมือนปล้ำ ฉันจะหนี เล่นกันวารี!”
“หนีเลย!”
เธอดีดตัวด้วยท่ากุ้ง แต่ผมยืนขึ้นบนเตียงแล้วจับยกขาเธอมายืนเอาวี
เธอยกตัวขึ้นมาจูบปากผมแล้วหมุนตัวหันลงพื้น
มันทำให้ของผมเกร็งและมันขยายตัวเพราะรูหมุน
ผมเร่งความเร็วของเอวและเพิ่มการหมุนวน
เธอคลานสี่ขาหนีลงเตียง
“อ๊ะ”
เมื่อตัวเธอลงไปครึ่งเดียวเธอแตกแล้วขาทั้งสองข้างชักเกร็ง
“ที่รัก เอาอีกๆ อย่าหยุด!”
“ฉันไม่ให้นี้ไปไหนหรอก”
“งั้นรับนี่ได้มั้ย!”
เธอเกร็งทั้งตัวและขมิบรูของเธอสุดแรงเกิด
เธอขมิบต่อเนื่องกันยาวและตัวเธอขดเป็นวงกลม
ผมจับเธอวางกับพื้นแล้วเด้าอัดพื้น
เธอแตกแล้วผมยัดสุดความยาวแล้วฉีดน้ำครั้งที่สอง
น้ำเป็นแอ่งที่พื้นแล้ววิวเข้ามา
“หืม สนุกแต่เช้าเลยนะทั้งสองคน”
หลังวิวพูดผมเด้าอัดพื้น โดยที่วีนอนคว่ำ
วีคลานหนีและผมตามกระแทกไปเรื่อยๆที่จุดต่างๆของพื้น
เธอฉีดน้ำเป็นแอ่งยาวแต่เราไม่ได้เป็นห่วงกับความเลอะเทอะ
เรามีอุปกรณ์ทำความสะอาดทุกอย่างและเมื่อเล่นเซ็กส์สุดหัวใจเสร็จเราช่วยกันทำความสะอาด
แม่บ้านบอกว่าพวกเธอทำได้แต่ผมไม่ชอบแบบนั้น
เมื่อเราทั้งคู่สุด ผมกอดวีแล้วเอามือบีบหน้าอก
ผมถอดความป็นชายของผมออกจากความเป็นหญิงของเธอ
เราไม่ได้เชื่อมต่อกันแล้วและมันรู้สึกเคว้งคว้างหัวใจ
เรานุ่งผ้าเช็ดตัวกันไปอาบน้ำ
เมื่อเราล้างตัวและลงแช่อ่างเราคุยเล่นกัน
แต่เราไม่ได้ทำอะไรกัน เราห่างพอดีๆกัน
หน้าเราอยู่ใกล้เพราะเราอยากจูบกันมาก
แต่คนมันเยอะ มันไม่เหมาะ
ผมยังอายเหล่าแม่บ้านและลูกน้องฮาโมนี่อยู่
เราไม่ได้ประเจิดประเจ้อมาก
“วันนี้จะทำอะไรวารี?”
“ไม่เรียกว่าที่รักแล้วเหรอ?”
เมื่อเธอยิ้มแก้มแดงระเรื่อปากชมพูวาวถามแล้วผมก็ยิ้มตอบแล้วแกล้งเธอ
“อย่าน่า คนเยอะ บอกมาได้แล้ว ฉันอยากรู้!”
เมื่อเธอถามจริงจัง ผมก็คิด
วันนี้ผมต้องไปหาผักชีเพราะผมนัดเดทไว้
มันตั้งแต่วันนั้นที่เราพิมพ์ดิลโด้รูปผม แล้วผมผลัดวันมาโดยไม่ได้เร่งเดทให้เธอ
เมื่อวานเธอนัดผมไว้วันนี้ และผมต้องรีบไปอยู่กับเธอ
ผมรับปากไว้ซะดิบดีแล้วเมื่อวาน
แต่มีธุระของวาโรก่อนหน้านั้นอีก
“วันนี้ต้องไปหาผักชีตอนเย็น”
“เหรอ? อดเลย”
“อดอะไรล่ะ?”
“ไม่บอก เธอก็รู้น่า!”
“หึหึหึ”
เมื่อวีดุผม ผมก็หัวเราะเบาๆ แกล้งเธออีก
แหย่วิวสนุกดีจัง เมื่อเอานิ้วไปใกล้ๆหน้าเธอ เธอทำท่าเหมือนจะกัด
เราลุกจากอ่างและไปล้างตัว
ผมออกจากห้องน้ำ แล้วเดินทางเดินห้องลูกน้องไปเรื่อยๆ
ช่วงเช้าลูกน้องส่วนใหญ่ไม่อยู่
แต่แม่บ้านยังทำงานกันอยู่
ผมทักเรดจำปา
“ดิลโด้เป็นยังไง ตอนส่งมอบแดงเชียวนะ”
“แหม อย่าสิ มากับคู่อยู่แล้วนี่”
หลังผมแซวเรดจำปาเธอก็บอกให้ผมหยุด
“ไม่กวนละ”
“จ้า โชคดี”
“เธอก็ด้วย”
เมื่อเธออวยพรผม ผมก็อวยพรเธอเหมือนกัน เรายิ้มให้กันและต่างคนก็ต่างไปที่ที่ต้องไปต่อ
ใจผมหวิวเสี้ยวหัวใจนึกแล้วผมเอะใจกับความรู้สึกแปลกๆ
ผมเดินห่างออกมาแล้วเพราะผมไม่ได้คิดอะไรกับเธอ
แต่ความรู้สึกที่มามันไว้สำหรับเวลาไม่ได้อยู่กับคนรัก ผมถึงรู้สึกแบบนี้
ผมเหลียวไปมองหน้าเธอ แต่เราเดินห่างกันแล้ว
ตอนแรกเธอไม่ได้หันมา แต่ซักพักเธอก็หันมายิ้มแล้วโบกมือลา และลงทำงานต่อ
“แปลก”
“อ่ะไรล่ะ ชอบเธอเหรอ?”
“นั่นสินี ชอบเธอเหรอ?”
เมื่่อวีถามผม ผมก็ถามตัวเองซ้ำ
แต่วันนี้ต้องไปหาผักชีก่อนและธุระวาโร
วาโรบอกว่ามีงานสำหรับ 3 คนก่อนด้วย
ผมกลับเข้าห้อง
วันนี้วาโรบอกว่าออกกำลังกายเสร็จแล้วรีบไปหาเธอ
วิวแต่งตัวอยู่
วีรีบแต่งชุดไอดอล แล้วเสร็จก่อนวิว
เธอไม่ค่อยแต่งตัวเหมือนวีคนเดิม แต่เธอเริ่มใส่ชุดที่น่ารักและสวยขึ้นแล้ว
ผมนึกว่าสุดท้ายเธอจะไม่ค่อยเลือกเสื้อผ้าเหมือนตอนอายุน้อยๆ แต่เธอเปลี่ยน
เมื่อโตขึ้นมันเป็นธรรมดาที่เราจะเปลี่ยน เราแค่ต้องปรับตัว
“ชุดสวยทั้งคู่เลย”
“แน่นอนสิ!”
“แหะๆ”
เมื่อผมชมว่าเสื้อผ้าทั้งคู่สวย วิวก็มั่นใจขึ้นมา แล้ววีเขิน
วีเขินกับเรื่องแบบนี้หรือ?
แต่เธอเปลี่ยนนิดๆแหละ
ถ้าเป็นตอนวัยรุ่น เราคงจูบกันในห้องน้ำไปแล้ว
ผมแต่งตัวไปออกกำลังกาย
เราเล่นโยคะ แล้วซ้อมสู้ ผมเริ่มใช้ดาบสู้กับวาโร
ผมเจอกับวาโร แล้ววันนี้วาโรมีไฟ เธอชนะเยอะ
“อย่าลืมรีบมาล่ะวารี”
“ได้”
หลังวาโรบอก ผมก็รับปาก
ผมอาบน้ำโดยไม่ได้ลงอ่างอีกรอบแล้วใส่เสื้อผ้าทำงาน
เราสามคนเดินกันไปวัง
เราทักทายเหล่าไกด์นำทาง แล้วพวกเขาทักกลับ ยิ้มแย้ม ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ
พวกเขานิสัยดีอยู่
ผมเดินไปห้องวาโรกับวีและวิว
เมื่อเราเข้าห้อง โฮเบรินก็เป็นคนเปิดประตู
วาโรกำลังใส่เสื้อทหารรัดๆ เธอกำลังแต่งตัวอยู่
เธอแต่งตัวให้เสร็จแล้วชี้แผนที่ที่กระดานที่เพิ่งเอามาแขวน
“เราสี่คนจะไปจับผู้ก่อการร้าย เขาสังหารคนไม่เกี่ยวไปเยอะมาก และเรารู้แค่ว่าเขาอยู่บ้านหลังไหน และอยู่กี่คน”
“มีคนเฝ้าความเคลื่อนไหวของบ้านไหม? มีกี่คน”
หลังเธอสั่งงานด้วยหน้าตามุ่งมั่น ผมรีบถามก่อน
“ในบ้านมีห้าคน และพวกเขามีกำลังเสริม และมีคนเฝ้า เรามีคนเฝ้าตลอด 24 ชั่วโมง และเมื่อ 2 วันที่แล้วเขาสื่อนกรักแล้วบอกเพื่อนว่าเขาไม่ได้ไปไหนวันนี้”
ผมพยักหน้าด้วยหน้าที่มุ่งมั่นเหมือนเธอเพราะผมพร้อมสู้แล้ว
วิวกับวีพร้อมสู้ตั้งแต่ก่อนออกมา
เราเดินออกจากวังไปขึ้นนกฟาเนิค
ผมใช้โดรนไม่ได้เพราะเสียงใบพัดมันดังเกินไป คนร้ายจะรู้ตัว
เราขี่กันไปในเมืองวาโรเรีย
มันเป็นบ้านเกือบแคบ
“เราต้องเข้าไปทีละคน ให้ฉันไปก่อน”
“ต้องฉันก่อนสิ”
“ไม่ได้หรอกวาโร เธอเป็นราชินี มันยังมีโอกาสที่เราจะผิดพลาดอยู่เสมอ เธอต้องไม่ลืมข้อนี้เพื่อคนของประเทศเธอ”
เมื่อวาโรขัดจะขอนำหน้า ผมรีบพูดให้เธอได้ยิน
เธอทำท่าทางเหมือนไม่พอใจ แต่ไม่พูดอะไร
สรุปผมนำแล้ววาโรตามผม จากนั้นเป็นวีกับวิวปิดท้าย
ผมจับอาวุธมั่นๆด้วยมือข้างขวาแล้วค่อยๆแง้มเปิดประตู
เมื่อเปิดเข้ามามันไม่มีคนอยู่
บ้านเป็นสภาพอับๆรา และเก่าโทรม
ผมตรวจดูซ้ายขวาและสามห้องข้างหน้าคร่าวๆไม่มีคนอยู่
ผมเปิดเข้าห้องด้านในและผมสบตากับคนแปลกหน้าคนหนึ่ง
สภาพเขาเหมือนเพิ่งดึงกางเกงขึ้นมาแล้วออกจากห้องน้ำ
เขากระพริบตาปริบๆและผมกระพริบตาปริบๆ
ผมเอากระบองมือขวาหวดหัวจากทางขวา
เขาก้มหลบแล้วพุ่งเข้ามาจะเอาไหล่ชนท้องผม
ผมคว้าแขนแล้วจับคอเสื้อทุ่มไปข้างหลัง
วาโรถอยหลบให้มีที่ทุ่มแล้วเขากระแทกพื้นสลบไป
ผมรีบหันกลับไปยกกระบองแล้วมีคนฟันมาจากทางขวา ผมป้องกันแล้วหวดหัว
เขาถอยเอาดาบกัน จากนั้นมีคนมาจากทางซ้ายฟันแขนผม
มันโดนเกราะและผมไม่เป็นอะไร แต่มันอันตราย
ผมเถิบซ้ายให้วาโรขึ้นบุก และวาโรรุกขึ้นข้างหน้าข้างผม
มีเสียงต่อสู้มาจากข้างหลังและผมหันไปเห็นวีกับวิวสู้อยู่กับคนที่ผมไม่เห็นว่ามาจากไหน
วีดวลหนึ่งต่อหนึ่งและวิวสู้สองคนพร้อมกันอย่างลำบาก
ผมก้าวซ้ายใส่คนทางซ้ายและหวดจากข้างล่างหวังเสยคาง
เขาเบี่ยงตัวหลบแต่เสียหลักเล็กน้อยเพราะหลบเร็วไป
ผมพุ่งเข้าจับใต้บั้นท้ายหวังทุ่ม
ผมจับเขาลอยได้และผมกระแทกเขาลงไปกับพื้น
วาโรฟันคนทางขวาสิ้นชีวิต
วีแทงคนข้างหลังเข้าที่คอจนแน่นิ่งและวิวตีแขนอีกคนหัก แล้วตีไหล่อีกคนไหปลาร้าหัก
“ฟู่ว”
ผมหายใจออกยาวๆ แล้วมัดคนที่อาจเหลือแรงสู้ได้
ผมพาเขาออกไปข้างหน้า
เขาทำท่าทางไม่พอใจ และยังยิ้มได้อยู่
เมื่อออกมาถึงหน้าบ้าน เราเจอคนอยู่เป็นสิบ
ทุกคนดูกำยำเป็นนักสู้ และทุกคนชักดาบพร้อมสังหาร
ผมหายใจลึกๆ ไปยืนระยะห่างที่ยังสู้กันไม่ถึง
เรายืนเรียงแถวกันสี่คน และทุกคนเตรียมอาวุธ
ผมยกอาวุธและศัตรูสิบคนยกอาวุธ ตั้งท่าพร้อมต่อสู้
ผมโดนบุกฟันจากซ้ายและขวาแล้วเอาอาวุธกันทั้งสองดาบ
วาโรฟันเข้าคอคนทางขวาร่วงลงไป
วีหวดเข้าใต้ราวนมขวาของคนทางซ้ายและเขาร่วงลงไป
เพราะมันหวดแรงมาก มันทำให้เขาสู้ต่อไม่ได้แล้ว
วิวบุกตรงเข้าไปหาสามคนแล้วตีหัวคนตรงกลางของสามคนนั้นล้มสู้ต่อไม่ได้
ผมบุกซ้ายไปช่วยวิวแล้วหวดซ้ายใส่ตับคนทางขวาของวิว
ผมปล่อยด้านขวาให้วีกับวาโรและดูด้วยหางตาอย่างเดียว
คนทางขวาของวิวรีบหันตัวเอาดาบกันกระบอง
แต่มันกันไม่อยู่เพราะผมหวดแรงแล้วดาบไปฟันเข้ากลางอกเขา เขาร่วงลงไป
ตอนนี้เหลือหกคน ซ้ายสามขวาสาม
วิวสู้กับคนซ้ายผมสู้กับคนขวา แล้วคนข้างหลังไม่มีจังหวะเข้าสู้
วาโรสู้สองคน แต่ดูไม่มีปัญหา
เราแลกดาบกันเรื่อยๆ ไม่มีใครกินใครลง
“เสี้ยวจันทรา!”
ผมหลอกจะตีหัวแล้วเขายกดาบป้องกัน
ผมกระโดดอยู่กับที่แล้วลังกาหลังพร้อมเริ่มหวดเสยจากข้างล่าง
ท่ามันคือการหวดเป็นรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว
“กุหลาบสะบัดหนาม”
วาโรแทงรัวๆใส่สองคนพร้อมกันและเขาป้องกันไม่ทัน
ผมหวดโดนคางคนที่ผมสู้อยู่
วาโรจัดการสองคน
เหลือสามคน
“เล็บล่องหน!”
วีจะหวดซ้าย แต่เอามืออีกข้างข่วนจากทางขวาเข้าคอคนข้างหน้าร่วงลงไปไม่รู้ชะตากรรม
เหลือหน้าผมกับวิว ฝั่งเราช้ากว่าฝั่งวาโรและวี
แต่เราไม่ได้แข่งกันและมันเป็นการสู้กับศัตรูจริงๆจังๆ
เราไม่ได้ซ้อมกันอยู่
การสู้ที่เกิดขึ้นอยู่ถ้ามีคนพลาดมันเท่ากับเสียชีวิต
“ทุ่มพลิกฟ้า!”
วิวลังกาหลังแล้วฉีดใยใส่ศัตรู
เธอดึงศัตรูเข้ามาใกล้ ตอนมือเธออยู่ตำแหน่งขาพอดี
เธอจับเอาหัวศัตรูทิ่มพื้นแข็งๆ
เราได้ยินเสียงกระดูกหัก แต่วิวดูเหมือนไม่ได้คิดมากเหมือนตอนกำลังโต
ผมต้องเอาจริง
“จันทราไขว้!”
ผมต่อยซ้ายใส่หน้าคนข้างหน้าจนหน้าหัน
มันเหมือนเขาไม่เคยเจอต่อยเร็วๆและไม่รู้จะป้องกันอย่างไร
เมื่อหมัดเข้าหน้าผมเอากระบองหวดใส่คอของคนสุดท้าย
ผมได้ยินเสียงกระดูกคอหัก
เราสู้กับผู้ก่อการร้ายของประเทศแฟนผม
กับแฟน เราถึงขนาดมีลูกกันแล้ว
คนพวกนี้ถ้าปล่อยไว้ซักวันหนึ่ง ก็จะมาสังหารแฟนผมเมื่อเขาทำได้
มันอันตรายเกินไป และการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมดีกว่า
ต่อจากนี้ผมจะไม่ปล่อยผู้ก่อการร้ายของประเทศให้ลอยนวลแล้ว
ผมจะไม่ทำใจเมตตากับคนร้าย
ผมเช็ดกระบองเพราะมีเลือดอยู่
ผม, วี, วิว, และวาโรเช็ดอาวุธและทิ้งผ้าเช็ดหน้า
เรื่องตรงหน้าเสร็จแล้ว
“ภารกิจนี้สำเร็จ”
“เสียชีวิตไปกี่คน?”
“เข็ดของคนข้างหน้า สองของคนข้างหลังที่เราสู้ในบ้าน”
เมื่อผมถามวาโร เธอก็ตอบมาอย่างละเอียด
พวกเราเก็บอาวุธไว้ที่เอวและมัดคนที่ยังรอด
“ฝากคนร้ายที่เหลือหน่อยนะ เรายังต้องสอบสวนเรื่องการรอบวางระเบิด”
“มีระเบิดด้วยเรอะ!?”
เมื่อวาโรพูดเรื่องระเบิดผมตกใจมาก
มันเป็นอาวุธก่อการร้ายที่ร้ายแรงและถ้าคนอย่างผมโดนระเบิด ก็ถึงชีวิตได้
ถ้าอย่างนั้นชีวิตเรามีอันตรายอยู่บ้าง แต่ศัตรูเข้าถึงเรายากมาก
ถ้าอย่างนั้นทำไมวาโรเลือกลงสู้เอง?
ผมได้ยินเสียงระฆังที่มีตามจุดต่างๆในเมืองเยอะ
ที่นี่คนไม่ต้องทำเสียงนกหวีดและเรียกทหาร
มันเรียกได้ไกลกว่า และทหารจะถึงที่เกิดเหตุเร็วกว่า
ผมเห็นวาโรยืนรอทหาร
ไม่นานทหารก็ถืออาวุธมากันเจ็ดแปดคน
ทหารพากันทำความเคารพแบบทหารแล้วตามวาโรมา
มันดูเหมือนนเธออธิบายระหว่างทางและเมื่อทหารมาถึงตำแหน่งที่เราจับคนร้ายเขาพาคนร้ายไปและเข้าไปในบ้าน
“ทำไมถึงต้องมาเอง วาโร? มันอันตราย”
เธอส่ายหน้าหลังผมพูด
“ทหารพยายามจับกลุ่มนี้มาสามครั้งแล้ว และทุกครั้งมีคนของเราเสียชีวิตตลอด และเขาสังหารประชาชนที่ไม่รู้เรื่องเยอะขึ้นระหว่างตอนที่เราไม่ได้จับกุม ฉันไม่อยากเสี่ยงแต่ฉันต้องพาเธอกับแฟนมาช่วยเพราะฉันต้องจัดการกับพวกเขาด้วยวิธีใดวิธีหนึ่งซักที พวกนี้ทำตัวได้ใจและทำเรื่องโหดร้ายโดยระบุชื่อแก๊งตัวเองประจำ”
ผมไตร่ตรองให้ดีแล้วพยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นฉันยินดีช่วย แต่คราวหน้าจัดตั้งหน่วยพิเศษไว้ดีกว่า”
“เราเสี่ยงให้คนเยอะไม่ได้ พวกนี้ไหวตัวทันตลอดเมื่อเราทำ แต่พวกเขาไหวตัวไม่ทันเมื่อเจอกลุ่มต่ำกว่าห้าคน”
“เข้าใจแล้ว”
เมื่อเธออธิบายเหตุผลที่พาทหารมาไม่ได้ ผมก็เข้าใจ
มันเป็นเรื่องน่าหนักใจแต่ทำอย่างไรได้
“เราต้องทำให้เป็นระบบ เราดำเนินการเข้าจับกุมผู้ก่อการร้ายตัวฉกาจแบบนี้ไม่ได้”
“ฉันก็รู้ แต่ฉันไม่มีแผนอะไรเลย”
“ฉันพอช่วยได้ วาโร”
หลังผมยิ้มบอกเธอ วาโรก็ยิ้มตอบและลูบหัวผม
เธอยังเอ็นดูผมอยู่เพราะผมอายุน้อยกว่าหรือ?
แต่ผมไม่ได้รู้สึกไม่ชอบเพราะเราเป็นแฟนกัน
“นั่นแหละวารี จำไว้ ยัยแซง”
“ใช่ๆ!”
“น่าๆ วี วิว”
หลังวีกัดวาโรแล้ววิวซ้ำ ผมรีบพูดให้พวกเธอใจเย็น
เอาล่ะ ผมต้องคิดแผนเรื่องหน่วยลับ ที่เราสี่คนจะเป็นไม้ตาย
นินจา? หน่วยสวาท? หรือสายลับดี?
ผมคิดแผนแล้วเราพากันกลับบ้าน
