เล่ม 1 (1-21)
เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
เล่ม 2 (22-41)
เริ่มเข้าสู่วัยทำงานเป็นครั้งแรกในชีวิตที่สอง กับการได้มาทำงานสายสู้ที่ซ่องใหญ่ เป็นเด็กคุมประตู การบอกข่าวร้ายกับเพื่อนสนิท สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยร้านใหม่ในโลกใหม่ และการเจอคนในฝัน เจ้าหญิงต่างแดน
เล่ม 3 (42-61)
การย้ายมาวังต่างประเทศตามแฟนเพื่อสร้างชีวิิตใหม่ รัก! ทำงาน! สู้!
รัก,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ไซไฟ,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
64 ลักพาตัว
ผมตื่นมาที่บ้านติดวังวาโรซีเมียเรีย
ประเทศนี้ ที่วาโรซีเมียเรียมีวังเดียวคือวังวาโรซีเมียเรีย
มันตั้งอยู่ในเขตวาโรเรียหรือเขตที่มีเมืองหลวง
แต่เมืองหลวงก็ชื่อวาโรเรียเหมือนกันมันเลยทำให้งงนิดหน่อย
มันเหมือนวาโรหรือราชินีวล็อดซีเมียไม่ได้ชอบตั้งชื่อสิ่งต่างๆมากมาย
ประเทศนี้มีระบบจดหมาย และเมืองหลวงวาโรเรียมีระบบส่งจดหมายอยู่ทั่วเมือง
มันเหมือนประเทศนี้บริหารอย่างดีแต่ยุคของห้างฮาโมนี่มันใหม่อยู่
ผมอยากให้วาโรคิดก้าวหน้ามากกว่านี้แต่มันเหมือนวาโรพอใจอยู่แค่นี้
เราเป็นแฟนกันจริงแต่ผมไม่ได้บริหารประเทศเพราะผมยังคิดว่าผมไม่ใช่คนในราชวงศ์
วี, วิว, และวาโรยังนอนอยู่อย่างสบาย ผมเลยไม่คิดกวนพวกเธอ
หน้าตาพวกเธอมันแพล่บแล้วยิ้มแย้มเพราะเมื่อวานเรามีเซ็กส์กันเกือบถึงตี 3
ผมยิ้มเพราะผมพอใจกับชีวิตแต่เหล่าแฟนของผมไม่ได้มีแค่นี้
มีอีกเรื่องที่ผมต้องคิดหนักและก่อนหน้านี้ไม่ได้คิดอนาคตเอาไว้
เหล่าแฟนผม วี, วิว, วาโร, เรดจำปา, นา, อายะ, และเรฟเนส คิดอย่างไรกับเรื่องลูก
พวกเธอน่าจะคิดว่าผมก็แค่แฟน ไม่ใช่คู่แต่งงาน
ผมลูบเส้นผมของวิว แต่เธอหลับยาวไม่ลุกเลย
ผมต้องคิดว่าตัวเองเป็นพ่อคนแล้ว มันเพียงแค่ลูกพวกเรายังไม่คลอด
ผมต้องคิดรับผิดชอบแฟนผมและประเทศของแฟนผมแล้ว มันเหลือแค่เปลี่ยนเราเป็นผัวและเมีย หรือพูดดีๆก็สามีภรรยา
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมตกใจคือผมพร้อมรับผิดชอบมากขึ้นและเห็นงานที่ทำปัจจุบันเล็กมาก
ตอนนี้มันเป็นท้ายเดือน 6 ที่ผมอายุ 22 หรือยุคตีกันปี 122
มีสายจากสื่อนกรักเข้ามามือถือผม
ผมยังมีสื่อนกรักของท่านหญิงเสือดำและพี่โดโรเธีย
ผมรับสาย
“ฉันเอง โดโรเธีย”
“อ๋อ ว่ายังไงครับพี่ สบายดีมั้ย? ที่บ้านกำพร้าหลังที่ 4 เป็นยังไง”
หลังพี่โดโรเธียให้ผมนึกได้ถึงเธอผมก็ตอบเธอไปอย่างสนิทสนม
มันเพราะแต่ก่อนผมอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่อยู่ด้วยเงินบริจาคในประเทศศิโรและผมไม่่ได้อยู่วังอย่างนี้
“บ้านตอนนี้มันเริ่มแย่อีกแล้ว ฉันเริ่มแก่มากแล้ว บ้านที่น้องเคยอยู่มันคงได้แค่นี้”
ผมฟังเงียบๆ
“ฉันพยายามแล้วนะ วารี แต่ตอนนี้ฉันให้วาเนสซ่าดูแลต่อแล้วเพราะเธอเด็กกว่า แต่เธอบริหารไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เธอเลี้ยงเด็กดีกว่าฉัน งกเงินน้อยกว่าฉัน เธอไม่เอากำไรจากเงินบริจาคเลย”
“ถ้าอย่างนั้นผมมีทางออก ตอนนี้ผมมีโดรนใหญ่ที่ไว้พาคนและของไม่เยอะไปที่ไกลๆได้เร็วกว่านกฟาเนิค ผมจะไปหาพี่ และมันจะใช้เวลาน่าจะประมาณ 15 ชั่วโมง”
“เหรอ ถ้าอย่างนั้นรีบมาเลย เพราะฉันได้ข่าวลือว่าเธอเป็นหน่วยพิเศษของแฟนเธอ ราชินีวล็อดซีเมีย มันเป็นหน่วยที่เก่งกาจมากและท่านพร้ากเตอเขเป็นคนบอกเอง ฉันมีข่าวร้ายอย่างนึง เธอมาได้เมื่อไหร่?”
“ผมขอฟังข่าวร้ายก่อน”
หลังเธอพูดมายาวผมถามเธอเรื่องข่าวร้ายเพราะถ้าเธอพูดถึงหน่วยมังกรขาว มันน่าจะเกี่ยวข้องกับข่าวร้าย
“ถ้าอย่างนั้น อลิสหายตัวไป นี่คือเรื่องที่อลิสไม่ได้โทรไปเล่าให้เธอฟังเพราะเธอไม่มีสื่อนกส่วนตัวของอลิส และอลิสอยู่ที่บ้านกำพร้าของเรา เธอไม่มีนกรัก”
ผมฟังเงียบๆ แล้วรีบคิด
“วาเนสซ่าบอกฉันว่าเธอ วารี นัดอลิสไว้ เธออยากเป็นแฟนอลิส แต่อลิสถอดใจกับเธอก่อนในช่วงที่เธอไม่ค่อยติดต่อมา เธอหันไปคบหากับคนคุกเก่าเหมือนอดีต และ…”
มันเหมือนเธอพูดไม่จบและเธอไม่กล้าพูดต่อ
“แฟนอลิสพาเธอหายไป แต่ปรกติแล้วเธอไม่ใช่คนแบบนี้ที่คิดจะเลิกทำงานแล้วหายไปเฉยๆ ฉันแจ้งยามเมืองคนที่เธอรู้จักแล้ว แต่เขาบอกว่ามันเป็นเรื่องของแฟนกันและเขายุ่งไม่ได้เพราะยังไม่ได้แต่งงาน ฉันขอร้องล่ะ เธอยังทำงานได้อยู่ ฉันอยากจ้างเธออีก แต่ฉันขอให้เธอไปช่วยอลิสหน่อย ฉันเห็นเธอนั่งร้องไห้อยู่ในบ้านแฟนเธอประจำเพราะฉันให้คนตามสืบ”
“ผมจะบอกราชินีวล็อดซีเมียให้เธอเคลื่อนไหวหน่วยเราซักครู่ รอรับสายด้วย”
หลังเธออธิบายข่าวร้ายผมก็ตอบเธอไป ผมกำลังหาคำตอบเหมือนกันเพราะผมต้องเคลื่อนพลหน่วยมังกรขาวหรือเราคนรักหลัก 5 คน
มันมี ผม, วี, วิว, วาโร, และเรดจำปา
มันยังไม่มีคนที่เป็นหน่วยมังกรขาวเพิ่ม
แต่มันมีหน่วยมังกรขาวย่อยที่คุณภาพน้อยกว่า เพราะใช้ทหารของวาโร
ผมปลุกวาโร
เธอตื่นแล้วยิ้ม แล้วเช็ดหน้าด้วยผ้าเช็ดหน้าของเธอ
“ว่ายังไงวารี”
“เธอจำบ้านกำพร้าที่ฉันเคยอยู่ได้มั้ย?”
“บ้านหลังกำพร้าหลังที่ 4 ของศิโร? ฉันจำได้อยู่เพราะมันเป็นบ้านเกิดเธอ”
“นั่นแหละๆ พี่เลี้ยงเก่าฉันหายตัวไป เจ้าของบ้านกำพร้าคิดว่าเธอถูกแฟนคนคุกลักพาตัว ฉันสัญญากับพี่เลี้ยงคนนั้นไว้ว่า เราจะเป็นแฟนกันเมื่อฉันโต ฉันอยากเคลื่อยนพลหน่วยมังกรขาวเพื่อไปช่วยเธอ มันจะเดินทางด้วยโดรน”
หลังผมบอกรายละเอียดกับวาโรเธอก็พยักหน้า
เธอเปิดตากว้างเหมือนตกใจตอนผมพูด และเมื่อพูดเสร็จเธอตั้งใจคิดอย่างมาก มือเธอจับคาง
“ได้”
แต่เธอไม่คิดนาน
“ถ้าไปด้วยโดรนมันจะใช้เวลา 12 ชั่วโมง”
“ฉันกะไว้ว่า 15 นาฬิกา มันจะถึงมั้ย?”
“ฉันลองให้คนของรัฐบาลวัดความเร็วสูงสุดของโดรนแล้ว และมันจะไม่ถึง”
หลังผมถามเธอก็บอกมา
ผมปลุกวีกับวิว และเธอตื่นแล้ว
“พวกเราได้ยิน พวกเราพร้อม”
“ขอบคุณ”
หลังวีและวิวพร้อมช่วยผม ผมขอบคุณเธอ
ผมโทรไปปลุกเรดจำปา
“ว่าไงวารี ฉันตื่นแล้ว”
“มีแค่สื่อนกกับฉันเหรอ?”
“ใช่ พ่อแม่ฉันเสียไปหมดแล้ว”
“อย่างนั้นเหรอ เสียใจด้วยนะ”
หลังเธอแจ้งข่าวร้ายที่เธอเป็นผมก็แสดงความเสียใจ
“มีเคลื่อนหน่วยมังกรขาว พร้อมมั้ย?”
“อ้าววันนี้ไม่มีออกกำลังกายเหรอ? ฉันพร้อมแล้วถ้าอย่างนั้น”
“ขอบคุณ”
หลังเธอพร้อมเคลื่อนไหวโดยไม่ถามเหตุผล ผมก็ขอบคุณเธอ
เหล่าคนรักผมตกลงเรื่องใหญ่ๆง่าย
พวกเธอไม่เคยทำอะไรที่ขัดใจผม
แต่วีสะกิดผม
“ฉันอยาก มันเป็นวันนั้น ฉันอยากมีเซ็กส์ให้ถึงทรวงก่อนแล้วค่อยรับภารกิจ”
“ถ้าอย่างนั้นวาโรกับวิวไปแต่งตัว ฉันจะมีอะไรกับวีก่อน”
หลังวีแจ้งข่าวร้าย ผมก็รีบแก้ปัญหา
วาโรและวิวพยักหน้าและยิ้มให้เหมือนรู้และเราเริ่มมีอะไรกัน
มันเริ่มจากช้าๆและมันเร่งความแรงขึ้นเรื่อยๆ โดยที่วิวยังอยู่ในห้อง แต่วาโรกลับวังไปแต่งตัว
อย่างหนึ่งที่ผมต้องทำเพื่อให้อาการติดสัตว์เธอหายคือให้เธอแตกจนแตกไม่ไหว
ผมทั้งเกี่ยวสุดเร็วสุดแรงทั้งกระแทกกระทุ้ง เรามีทำเรื่องอย่างว่ากันอย่างรีบๆสุดแรงเกิด
ในที่สุดมันก็จบ
เธอน่าจะรับรู้ถึงน้ำอุ่นได้ เราแยกกันและเธอไปกินยาคุม
เท่านี้ปัญหาเรื่องความอยากทางเพศเราก็แก้แล้วเรารีบไปอาบน้ำ
ไม่แต่งตัวชุดออกกำลังกายและแต่งตัวเป็นหน่วยพิเศษไปเลย
ผมสื่อนกรักหาพี่โดโรเธีย
“วารีครับ หน่วยพิเศษจะเคลื่อนที่ พาหนะกำลังจะออก เดินทาง เที่ยง”
“ดีมาก มาถึงเมื่อไหร่มาเคาะประตูได้เลย ฉันจะอยู่ตรงโป้งชี้ซ้ายกลางคืน แต่คงไม่ทันเธอ
หลังผมบอกว่าเป็้นใครเสียงโดโรเธียตอนตอบก็ดูโล่งใจ
เมื่อเราแต่งตัวเสร็จ เราก็ไปหน้าบ้านที่ลานออกกำลังกาย
เมื่อผมไปถึงผมเห็นทุกคนพร้อมออกกำลังยกเว้นหน่วยมังกรขาวเพราะใส่เสื้อผ้าหน่วยพิเศษกัน
มันทำให้ผมเสียใจนิดหน่อยที่ทำให้พวกเธอผิดหวัง
“วันนี้ไม่มีออกกำลังกาย หน่วยมังกรขาวมีภารกิจ แยกย้ายๆ ฉันรีบไปธุระด่วนพิเศษก่อน”
หลังผมประกาศทุกคนก็พยักหน้าโดยไม่มีคำถามอะไร
หน่วยมังกรขาวขึ้นโดรนและเปิดใบพัด
โดรนพร้อมบินและผมรีบไปศิโรด้วยความเร็วสูงสุด
ผมคิดเรื่องบางอย่างตอนขับโดรนไป
ผมต้องแบ่งเวลา ตอนนี้ผมมีงานเยอะขึ้น
แต่มันเพราะการนับเวลาที่อื่นที่ไม่ใช่วาโรซีเมียเรียกับคอรัลลัลเรย์เรียนับเวลาเป็นแบบสัตว์เป็นโป้งชี้เช้าและค่ำ
ผมเริ่มจัดสรรค์การแบ่งเวลา
เช้าเริ่ม 6 โมงเช้าถึง 9 โมงเช้าผมจะออกกำลัง
9 โมงเช้าถึงเที่ยงผมจะฝึกทหาร
เที่ยงถึงบ่าย 3 ผมจะเป็นคู่ฝึกเซ็กส์กับอายะ
บ่าย 3 ถึง 6 โมงเย็น ผมจะประชุม
เท่านี้ผมก็แบ่งเวลางานเรียบร้อย
มันนานกว่าจะถึงศิโรและผมมาถึงเร็วกว่าที่คิด
ผมดูเวลาที่ข้อนาฬิกาดิจิตัลข้อมือที่ผักชีทำให้แล้วมันเป็นบ่าย 3
ผมกางแผนที่ศิโรที่ผมกาบ้านกำพร้าหลังที่ 4 ไว้แล้วรีบไป
มันใช้เวลาไม่นานแล้วผมก็มาถึง
มีเด็กเล่นกันอยู่หน้าบ้านและรั้วมันเป็นประตูอย่างดีแล้ว
ผมจอดในเขตบ้านกำพร้าเพราะเราไม่ได้เอาโดรนใหญ่มากมา
เราลงโดรนพร้อมกันห้าคนแล้วรีบไปเคาะหน้าประตูบ้าน
ตอนเราจะลงจอดเด็กวิ่งเข้าบ้านมันเลยปลอดภัย
พี่โดโรเธียเปิด
“มาถึงเร็วกว่าที่คิดนี่ พร้อมหรือยัง?”
“พร้อมแล้ว”
หลังเธอพูดทักผมผมก็บอกว่าหน่วยมังกรขาวพร้อมทำงาน
พี่โดโรเธียพาวาเนสซ่ามากับเธอแล้วเราไปบ้านคนร้าย
ผมห่วงกฎหมายของศิโรและถ้าผมติดคุกผมพร้อมสู้กับศิโรแล้ว
และผมพร้อมลากวาโรมาช่วยผมด้วย
ผมไปบ้านแฟนใหม่พี่อลิส คนคุกเก่าที่ไม่กลับใจ
เมื่อผมถึงหน้าบ้านผมเห็นพี่อลิสนั่งร้องไห้ปิดหน้าอยู่ในหน้าต่างไกลๆ
ผมอยากบุกไปตอนนี้ แต่เพื่อกันการแก้แค้นเราต้องบุกตอนกลางคืน
ผมเดินไปหาที่เปิดโรงแรมห่วยๆใกล้ๆแล้วนอนรอ
ผมหลับและตื่นอย่างเร็วตอนมันมืดแล้วผมรีบเดินไปกับหน่วยมังกรขาวไปบ้านแฟนใหม่พี่อลิส
มันได้เวลา มันเริ่มมืดแต่ยังมีแสงจันทร์อยู่และในบ้านมีไฟ
ผมเตรียมอาวุธง้างหน้าไม้พร้อมแล้วใส่กระสุน
เมื่อผมเห็นทุกคนพยักหน้าผมก็เริ่มนัดสถานที่บุกแล้วทุกคนแยกย้าย
ผมรอพวกเราเข้าประจำที่
“นี่แง้ว แง้วอยู่บนหลังคาแล้ว และไม่มีทางเข้า”
“นี่หอก หอกต้องแอบปีนบ้านคนแปลกหน้ามาหลังบ้านแต่เมื่อมาไม่มีประตูหลัง”
“นี่แมงมุม แมงมุมดูข้างบ้านแล้วไม่มีทางเข้าเหมือนกัน”
วิวพูดไปแล้วกลับมาประจำที่หน้าบ้านพร้อมกับวาโร
พวกเราพร้อมหมดแล้ว
“ทุกคนย้ายมาเตรียมหน้าบ้าน เราจะบุกประตูหน้าอย่างเดียว”
หลังผมสั่งผมรอพวกเธอมากัน
“นี่นา พร้อมแล้ว”
หน่วยมังกรขาวพร้อมหมด ทุกคนมาหน้าบ้านแล้ว
“บุก”
ผมถีบประตูหน้าแล้ววิ่งเข้าไป ถือกระบองวิวและวาโรตามเข้ามาจากนั้นวีและเรดจำปาก็ตามเข้ามาด้วย
เราแยกย้ายถีบทุกประตูแล้วบุกทุกซอกทุกมุม
“นี่แง้ว เจอเป้าหมายแล้ว เป้าหมายบอกคนร้ายทำร้ายใส่แผลทำให้เป็นแผลเป็นที่หลัง”
ผมอยู่หน้าห้องน้ำที่ยังไม่มีใครเข้าและผมลองเปิดแล้วมันล็อก
ผมถีบประตูสุดแรงและประตูมันกระเด็นไปกระแทกคนที่นั่งทำธุระอยู่ข้างใน
ผมไม่รู้ว่าเขารู้ว่าเราบุกหรือไม่รู้ แต่ผมรีบมัดมือมัดเท้าเขาแน่นๆสุดๆก่อน
“จับตัวคนร้ายได้แล้ว ค้นบ้าน”
ผมค้นบ้านให้ครบทุกซอกทุกมุม
“นี่นา ทุกคนไม่พบอะไร”
“เจอกันข้างหน้า”
ผมแบกคนร้ายไปหน้าบ้านแล้วโยนเขาลง
เขากระแทกแต่ผมไม่ได้กลัวเขาเจ็บ ผมอยากให้เขาเจ็บ
มันเพราะผมโกรธมาก ผมแค้นยังกระทั่งประเทศศิโรที่ทำให้คนรักผมได้แผลเพิ่ม
เรื่องนี้ต้องมีการรับผิดชอบทั่วทุกฝ่าย
ทุกคนมาพร้อมและเห็นหน้าคนร้ายมาทั้งเป้าหมายและคนร้าย
อลิสหลับไปแล้ว เธอหลับไปแบบกำลังขี่หลังวี
ผมไม่รบกวนเธอแต่ผมเห็นเธอแอบมองหน้าผมแล้วเปิดตากว้างในแสงจันทร์
ถ้าอย่างนั้นเธอก็รู้แล้วว่าผมมา
ผมไปหาพี่โดโรเธียที่รออยู่นอกเขตบ้าน
เธออยู่ข้างๆรั้วบ้านอื่นเพราะบ้านหลังนี้ไม่มีรั้ว
“กลับไปคุยเรื่องบ้านกำพร้าต่อมั้ย? หรือจะเอาไว้พรุ่งนี้”
พี่โดโรเธียไปดูอลิสและผมเห็นคราบเลือดที่แผ่นหลังอลิส
ผมคาดว่าแผลน่าจะมาจากแผลเป็นเพราะผมเคยเรียนหมอ
มันทำให้ผมยิ่งแค้นคนที่ต้องรับผิดชอบทั้งหมด
“ไปคุยเรื่องบ้านกำพร้าเลย”
หลังพี่โดโรเธียตอบ เราเดินมาในบ้านกำพร้าหลังที่ 4 ของศิโร
กลิ่นมันยังเหม็นกลิ่นผ้าอ้อมเด็กเหมือนเดิม
บ้านมันขยายไปด้านขวาเป็นบ้านใหญ่สองหลัง แต่ผมไม่ได้คิดถึงรายละเอียดนั้นเมื่อตอนแรกเพราะผมคิดถึงอลิสก่อน
เราไปห้องพี่โดโรเธีย บ้านมันขยายมานิดเดียวเท่านั้น มันเป็นต่อเติมแบบไม่ได้สร้างบ้านโครงสร้างห้องในบ้านขึ้นมาใหม่
ห้องพี่โดโรเธียเป็นทั้งห้องทำงานและห้องนอนสองเตียงแล้ว
“คิดว่าตัวเองจะแก้ไขอะไรที่ทำให้อลิสถูกจับไป พี่รับผิดชอบพี่เลี้ยงที่ผมสัญญาว่าจะเป็นแฟนไม่ได้?”
“ฉันคงไม่ให้แฟนแปลกหน้าของพี่เลี้ยงเข้าบ้านอีกต่อไปเด็ดขาดแล้ว”
หลังผมถาม พี่โดโรเธียก็ตอบด้วยหน้าเศร้า
“ถ้าอย่างนั้น ผมมีหนทางให้พี่บริหารที่นี่กับพี่วาเนสซ่าตลอดกาล โดยที่ถ้าเลือกมากับผมบ้านแห่งนี้จะเปลี่ยนเป็นสาขาสองแล้วตัวพี่จะไปอยู่วาโรซีเมียเรีย คิดว่าเอาด้วยมั้ย?”
“เธอต้องสัญญาด้วยชื่อราชินีวล็อดซีเมียแทนเธอด้วย”
หลังผมถามแล้วพี่โดโรเธียตอบด้วยหน้าตามุ่งมั่นผมหันไปมองหน้าวาโร
วาโรพยักหน้าแล้วผมพยักหน้าให้พี่โดโรเธียเห็น
พี่โดโรเธียเหมือนคิดอยู่หนักกับพี่วาเนสซ่า พวกเธอกระซิบปรึกษากันแต่ผมได้ยิน
เธอไม่ได้เลือกใช้เสียงกระซิบที่กลัวผมได้ยิน
“เราตกลง แบบไม่มีเงื่อนไข”
“ฟู่ว”
เมื่อพี่โดโรเธียตกลงผมก็โล่งใจ
“พี่กับพี่วาเนสซ่าและพี่อลิสจะย้ายไปเปิดบ้านกำพร้าที่วาโรซีเมียเรียอยู่ข้างวังหรือข้างห้างฮาโมนี่ดี วาโร?”
“บ้านกำพร้าอยู่ข้างวัง ให้พวกเธออยู่บ้านเธอ”
ผมพยักหน้า
มันยังมีห้องว่างอยู่และผมคิดว่าห้องว่างมันอยู่หลักหน่วยแล้ว
ผมต้องคิดเรื่องต่อเติ่มบ้านเพราะถ้ารับ 3 คนนี้มาอยู่บ้าน มันจะเพิ่มได้อีกแค่ 2 คนเท่านั้น
ผมตัดสินใจ
“ผมจะให้เงินก้อนนึงไว้ดูแลตัวเองไปก่อนระหว่างรอ กับโฆษณาอาทิตย์นึงว่าจะย้ายไปวาโรซีเมียเรีย ผมจะรีบสร้างสถานที่สำหรับเด็กก่อน มันน่าจะใช้เวลาไม่เกิน 15 วัน แล้วผมจะมารับพี่, พี่เลี้ยง, กับเด็กๆไปวาโรซีเมียเรียเอง
“เข้าใจแล้ว 15 วัน ฉันขอเงินเยอะหน่อย คนจะได้เห็นก่อนฉันย้ายว่าเมื่อฉันมีเงินฉันดูแลเด็กๆดี”
“เรื่องเงินไม่มีปัญหา เมื่อบริหาร พี่จะเก็บค่าบริหารเป็นเงินเดือนจากผม และเหล่าพี่เลี้ยงที่ไม่ได้บริหารจะจ้างราคาพี่เลี้ยง”
หลังเธอขอเงินเป็นพิเศษผมก็ยิ้มแล้วบอกเรื่องเงินไป
พี่อลิสได้ยินอยู่ และไม่ขัดแต่เธอแกล้งหลับเพราะเมื่อผมมองผมเห็นเธอแอบลืมตา
ผมกับวีและวาโรกลับไปหน้าบ้าน
เมื่อทุกคนพร้อมฟัง ผมคิด เวลาบินกลับมัน 11 ชั่วโมงกว่าๆและถ้าเรากลับเร็วเราจะถึงบ้านหลังเที่ยงคืนหน่อยๆ
“ฉันยังมีธุระกับศิโรนิดหน่อย เพราะฉันต้องให้ศิโรรับผิดชอบ จะกลับเลยหรือจะนอนที่ศิโร”
“กลับเลย ถ้าจะมาก็มาพรุ่งนี้ หลังเที่ยงราชาศิโรก็ยังเปิดให้คนทั่วไปขอเข้าเฝ้าอยู่ถึงเย็น และเขาเป็นคนที่ซื้อข่าวฮาโมนี่ แต่เขาไม่เอาภาษีคนมาซื้อของหรูหรา ฉันเชื่อว่าเขารู้จักเธอ”
หลังผมบอกเรื่องธุระที่มีในศิโรแบบโกรธๆ วาโรยิ้มแล้วให้ผมกลับ
“เขารู้จักฉันแน่นะ?”
“แน่ เพราะฉันส่งข่าวฮาโมนี่ทุกฉบับมาให้เขาอ่าน เขาเป็นคนดี และพยายามจะสมัยใหม่ แต่เขาแก่แล้ว และเกษียณไปครึ่งนึงแล้ว เขาพยายามหาทายาทดีๆ แต่ลูกเขาไม่มีดีซักคน เขาเลยไม่ให้ลูกสืบทอด”
หลังผมถาม วาโรก็อธิบายอย่างละเอียดแต่ผมติดบางอย่าง
“พอรู้มั้ยว่าเขาหมันหรือเปล่า? เขามีราชินีมั้ย?”
“มี เขาเปลี่ยนราชินีไปเรื่อย และฉันสืบมาว่าเขายังไม่หมัน”
หลังผมถามวาโรที่ผมยังติดใจวาโรก็ตอบมารวดเดียว
“เข้าใจแล้ว เอาล่ะ เธอคิดรับศิโรเป็นเมืองขึ้นมั้ย? เรื่องนี้ฉันขอร้องเป็นพิเศษ เขาจะทำงานดูประเทศศิโรให้เธอ เธอจะหักภาษีและเปลี่ยนกฎหมายของประเทศเขาได้”
หลังวาโรได้ยินเธอเหมือนตกใจไม่มากแล้วเข้าสู่ห้วงความคิด
“กลับก่อน ฉันต้องปรึกษาเลขาฉัน คำตอบจะพร้อมพรุ่งนี้เช้า”
“ไม่มีปัญหา ถ้าอย่างนั้นขึ้นโดรน”
หน่วยมังกรขาวและพี่อลิสขึ้นโดรน
วีค่อยๆวางพี่อลิสเหมือนกลัวเธอตื่นมาก แต่เธอไม่รู้เลยว่าพี่อลิสแกล้งหลับ
พี่โดโรเธียออกมาหน้าบ้านแล้วตะโกนเรียกผม
“แล้วไอ้เจ้าคนร้ายนี้เล่า!”
อ่าวลืม
ผมลงโดรน
“ขอโทษที พี่แจ้งยามเมืองได้มั้ย? ผมจะพาอลิสไปวาโรซีเมียเรียแล้ว”
“เธอนี่จริงๆเลย ได้ๆ เดี๋ยวฉันให้วาเนสซ่าไป”
หลังผมขอโทษเพราะผมลืม พี่โดโรเธียตำหนิผม
เธอยังเห็นผมเป็นน้องเลี้ยงอยู่
“ไม่เอามันดึกแล้ว ป้อมยามคนนั้นมีที่จอดเดี๋ยวผมไปคนเดียว”
“หืม รับผิดชอบดีนี่ ถ้าอย่างนั้น ฉันกับวาเนสซ่าไปนอนแล้วนะ อ้อ ฉันมีลูกน้องใหม่ไว้ใจได้อีกคน เธอสวยนะ อยากรู้จักเธอมั้ย”
หลังผมปฏิเสธ พี่โดโรเธียชมผมแล้วผมยิ้มให้อย่างดี
“พี่ไม่ต้องแนะนำคนเข้ามาในฮาเร็มผมหรอก ผมไม่ค่อยหาเพิ่มแล้ว”
“ฮ่าฮ่าฮ่า อย่างนั้นเหรอ? แล้วแต่นะ บอกไว้ก่อน เธอสวยเนี้ยบเรียบร้อยนมแม่ยังหลั่ง เดี๋ยวจะพลาดช่วงมีนมแม่นะ”
หลังผมยิ้มตอบให้สุภาพ พี่โดโรเธียหัวเราะให้กับตัวเอง
พี่วาเนสซ่ายิ้มๆฟังทุกอย่างที่เราคุยกันเงียบๆ
“พอพี่พูดผมก็สนใจขึ้นมาเลยล่ะ แต่เอาไว้ก่อน ค่อยรู้จักกันตอนผมพร้อมแล้วกัน”
“แล้วแต่น้า ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหนุ่มรักกว้าง”
เข้าใจแซวจริงๆเลย
ผมให้ทุกคนลงโดรนแล้วเอาคนร้ายขึ้นโดรน
ผมรีบบินเร็วสุดไปป้อมยาม
ผมปลุกยามที่อยู่ข้างใน
“ผมมีคนร้ายที่เป็นแค่แฟนแล้วบังอาจทำให้คนที่ผมสัญญาว่าจะรักได้รับแผลเป็น”
ผมจำขึ้นได้ว่าเป็นพี่ยามเมืองที่ดูแลเรื่องบารอนจางที่เคยบุกบ้านกำพร้าที่ผมอยู่กับเพื่อน
เขายังไม่แก่มากและเขาตั้งใจทำงานแม้ทุกคนกลับบ้านกันหมดแล้ว
เขาขยี้ตาระหว่างกำลังคิดเรื่องกฎหมาย
“ฉันจะขังโทษทำร้ายร่างกายร้ายแรงแล้วกันน้อง ฉันจำเธอได้นะ วารีใช่มั้ย? ฉันได้ข่าวเธอแล้วและตามอยู่”
“ใช่ครับ ขอบคุณที่ติดตาม และได้ครับ จัดการขังเขาเลย ผมกลับก่อนนะครับ มีอะไรถามอีกมั้ย?”
หลังเขาบอกโทษที่จะตั้งกับคนร้ายผมก็ตอบรับและถามเพิ่มเติม
“เขามีคดีอะไรเพิ่มอีกมั้ย?”
“เขาลักพาตัวแฟนไปอยู่บ้านจากที่ทำงานครับ”
“อ๋อถ้าอย่างนั้นมันต้องโดนลักพาตัวอีกคดี สรุปแล้วเขาสองคดีนะ ฉันจะจัดการให้”
หลังผมบอกเรื่องลักพาตัวเขาก็เข้าใจแล้วอธิบายมา
ผมไหว้แล้วลาแล้วขึ้นโดรนกลับบ้านกำพร้า
เรากลับวาโรซีเมียเรียได้แล้ว
ผมไปถึงและรับหน่วยมังกรขาวขึ้นโดรน ผมเปิดใบพัด
“ไม่ลืมอะไรนะ?”
“““ไม่มีจ้า”””
ผมบินกลับบ้านที่วาโรซีเมียเรีย
ผมดูนาฬิกาและมันสามทุ่ม
ผมจะได้นอนสามชั่วโมง ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ต้องเว้นฝึกเช้า
ผมโทรไปหาชั่นส๊วนแผนกข่าว
“วารีเอง ช่วยติดประกาศทางออกบ้านที่ว่าพรุ่งนี้งดออกกำลังกาย ใส่วันที่ด้วย”
“ได้ๆไม่มีปัญหา”
หลังผมสั่งเขาก็ตอบรับ
เอาล่ะเท่านี้ธุระที่บ้านก็เสร็จ
พรุ่งนี้คนรักหลักต้องไปเข้าเฝ้าราชาของศิโร
แม้งานเยอะผมก็ไม่หวั่นกลัวพรุ่งนี้
ผมบินกลับบ้าน
