เล่ม 1 (1-21)
เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
เล่ม 2 (22-41)
เริ่มเข้าสู่วัยทำงานเป็นครั้งแรกในชีวิตที่สอง กับการได้มาทำงานสายสู้ที่ซ่องใหญ่ เป็นเด็กคุมประตู การบอกข่าวร้ายกับเพื่อนสนิท สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยร้านใหม่ในโลกใหม่ และการเจอคนในฝัน เจ้าหญิงต่างแดน
เล่ม 3 (42-61)
การย้ายมาวังต่างประเทศตามแฟนเพื่อสร้างชีวิิตใหม่ รัก! ทำงาน! สู้!
รัก,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ไซไฟ,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
53 อ่าว
เดือน 3 วารีอายุ 22
เมื่อผมมาที่ชายแดนคนเดียวเพื่อมาดูประเทศเมช พวกเขาด่าผมด้วยหน้าโกรธแค้น ทั้งส่งเสียง สบถหยาบคายทั้งหลาย
คำบางคำมันไม่น่าพูดใส่กันด้วยซ้ำ
แต่ทำยังไงได้ มันเพราะเราไม่ถูกกัน
แม้ผมเข้าใจดี ผมยังกอดอกมองพวกเขาตั้งแต่เช้า
ที่ผมทำมันอาจไม่มีเหตุผล แต่ผมอยากวิเคราะห์ความคิดเขา เพราะเมื่อมาถึง เขาว่าถึงคนรักผม
ผมแค่เชื่อว่าทุกอย่างมันต้องมีเหตุผล
แต่ที่น่าตกใจคือวีกับวิวมายืนกอดอกอยู่ข้างผม
และคนที่น่าตกใจที่สุดคือราชินีของวาโรซีเมียเรีย วล็อดซีเมียมาด้วย
เธอมายืนหลังผม เธอเตี้ยกว่านิดหนึ่ง เธอเลยมองไม่เห็นข้างหน้า
เรากอดอกมองพวกเขาเย้วๆดูถูกเหยียดหยาม
วี, วิว, และวาโรก็โดนดูถูกไปด้วย แต่สิ่งที่ยิ่งน่าตกใจกว่านั้น แม้พวกเธอโดนว่าเอาเสียๆหายๆ พวกเธอไม่เคยพูดอะไรกลับไป
พวกเธอนิ่งๆ
นั่นน่าจะดีที่สุด ถ้าทำแบบนี้
พวกเธอทำถูก
“ขอบคุณ”
ผมขอบคุณวี, วิว, วาโร และพวกเธอพยักหน้า
เพราะอารมณ์ผมคุกกรุ่น
มันมีทั้งความโกรธแค้น ความขุ่นมัวของอารมณ์
ผมมองพวกเขาไม่ชัด
ผมควรเอาอย่างคนที่ผมรักดีกว่า
อยากให้เป็นอย่างนั้นจัง จะได้สบายใจ
ผมมองพวกเขาชัดขึ้น
พวกเขาก็คงไม่ร้ายนักหรอกพวกเขาคงมีเหตุผลสินะ
ภาพที่เห็นขยายและกว้างขึ้น
ผมคิดเหมือนแฟนผมสามคน
เมื่อพวกเธอเห็นผมถอนหายใจและหันกลับ
มันเช้าแต่เช้าไม่มาก ผมกินอาหารเช้ากับวีและวิวเรียบร้อยแล้ว แต่ผมไม่ได้ออกกำลังกาย
เมื่อวีกับวิวเห็นผมหันกลับ พวกเธอก็หันกลับ แล้ววาโรตามมาเป็นคนสุดท้าย
ผมเข้าไปในเต็นท์เราเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดกีฬา แฟนผมสามคนก็เข้าไปเปลี่ยนด้วย
แม้แต่วาโรยังยืมเสื้อผ้าที่ออกแบบมาสำหรับผู้ชายของผมเอา
ผมเลิกคิดแล้วแต่ผมโกรธเพราะคนรักผมโดนว่า
แม้วาโรใส่เสื้อผ้าผมแล้วไหล่เปิดกว้างเธอก็ไม่ได้สนใจอะไร
แต่ผมให้เธอเปลี่ยนและใส่เสื้อผ้าของวิวแทน
เพราะวิวมีโครงร่างใหญ่เกือบเท่าผู้ชายมันเลยน่าจะเหมาะสำหรับภาพลักษณ์ราชินีมากกว่า
วาโรเปลี่ยนเป็นชุดที่หลวมๆนิดเดียวออกน่ารัก
เมื่อไหร่จะได้กลับจะได้ไปทำเงินสร้างนู่นสร้างนี่ต่อ
ผมออกมาหาพื้นหญ้าในพื้นที่นอกเขตเต็นท์ ใกล้กว่าศัตรูนิดหน่ย
ผมเลิกคิดแล้ว แต่เสียงเย้ยหยันมันเป็นเหมือนหมอกควันดำมาบังตา
เพราะผมรู้ว่าคนรักผมกำลังโดนต่อว่าเสียๆหายๆ
ผมไปยืนที่ที่ห่างแฟนผมและรู้ว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ผม
ขวาตรง!
แล้วท่องไว้ มันเป็นเช่นนั้นเอง
อย่าไปหาเหตุผล มันอาจจะไม่มีเหตุผล
เพราะผมอยากรู้มากเกินไปล่ะมั้ง ผมเลยคิดอย่างนี้
วีกับวิวก็ต่อยเตะ แต่ท่าที่พวกเธอทำมันเป็นชุดท่าต่อยเตะที่มันออกกำลังกายไปไกลกว่าผม
ผมเร่งความเร็วการออกกำลังกาย
เราต่อยเตะตีลังกา ลงเดินท่าสัตว์เช่นกิ้งก่าและท่าเป็ด
ท่าเป็ดก็ยองลงและเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ โดยไม่ยกตัวขึ้น
กระต่ายก็ยองลงแล้วกระโดดไปข้างหน้าเรื่อยๆ
ลิงย่องก็ยองลงเข่าติดพื้น แล้วเอาก้าวเข่าไปข้างหน้าย่อง แล้วจากนั้นเอาเข่าหน้าวางไปข้างหน้าอีกค่อยๆเดินไป แล้วเท้าหลังตาม
วีกับวิวทำผิดๆถูกๆ
แต่วาโรทำได้เลย
ผมสอนช้าๆ แล้วอธิบายกับวีและวิว
ผมคิดไม่ออกเลยว่าอย่างวิวจะทำอย่างไรเพราะผมไม่ใช่อารัคเน่
แต่หลังลองซักพักวิวเดินลิงย่องไปข้างหน้าเรื่อยๆและดูเหนื่อย
เมื่อเดินสุดทาง กวาดขาหน้าไปข้างหลัง เอาเข่าตั้งพื้น และใช้หัวเข่าค่อยๆถอยหลังแบบลิงย่อง
ต่อไป เดินปู นอนหงายท้อง เอาแขนและงอขาขายันตัวแล้วเดินเหมือนเหมือนสัตว์เดินไปเรื่อยๆ
ผมทำต่อไปเรื่อยๆ และวีกับวิวยิ้มให้กัน
สำหรับราชินีที่ใส่เสื้อผ้าออกน่ารักของวิวอย่างวาโรก็ดูยิ่งไม่สมยศเธอเลย
ผมทำไปหลายท่าที่ผมเคยทำบ่อยเมื่อชีวิตก่อนอยู่พักหนึ่งแล้วก็ลุกขึ้นพร้อมสู้ใส่กัน
แม้กลุ่มเชียร์ที่ไม่ได้ต้องการส่งเสียงเหมือนดีใจที่ตีกันผมก็เฉยๆแล้วเพราะได้ออกกำลัง
สมองผมโปร่ง และสิ่งรบกวนที่หนักใจไม่ได้เข้ามาอยู่ในหัว
เราจะซ้อมสู้กัน 4 คน แต่วาโรถือดาบอยู่ผมบอกอัดดับการสลับตัว
แล้วผมส่ายหน้ากับเธอ
“อย่าเพิ่งดาบเลย เรื่องจับทุ่มเธอมีปัญหา เรื่องดาบเธอเก่งอยู่แล้ว ฝึกสู้ ออกอาวุธโจมตีและป้องกัน กับหัดจับทุ่มก่อนดีกว่า เธอมาฝึกบ่อยแล้วนี่”
“แต่ฉันไม่ได้ยกคนจริงๆเลยนี่นา ฉันจะยกได้มั้ยล่ะ?
เมื่อวาโรตอบผมอย่างนั้นผมก็ส่ายหน้า
“สบายๆ”
“อย่างนั้นเหรอ ขอลองยกได้มั้ย?”
“ได้สิฉันกับวิวหนักนะ แต่วิวหนักกว่า”
เมื่อวาโรขอ ผมก็ให้ แต่ผมบอกปัญหาไว้ก่อน
วาโรยกผม แต่เธอจับด้วยท่าทุ่มที่เธอซ้อมและผมลอยแล้วถูกจับทุ่ม
ผมลงพื้นพร้อมตบพื้นแล้วลุกมายิ้มให้เธอ
เธอลงทุ่มผมท่าต่างๆ และเธอทำได้หมด
“ลองวิวมั่ง เดี๋ยวเจอวิวแล้วไม่ถนัด”
“วิว ขอลองยกได้มั้ย?”
เมื่อผมบอกวาโรแล้วเธอถามวิว วิวยิ้ม
“นั่นเรียกทุ่มจ้ะ”
“น่ะ, นั่นแหละน่า”
วาโรหน้าแดงเพราะรู้ว่าพูดชื่อท่าผิดหลังวิวบออก
แต่มันเรื่องเล็กมาก ไม่มีใครสนใจหรอกน่า
เธอเขินกับเรื่องแบบนี้
เราซ้อมให้วาโรทุ่มกันอย่างสนุก วีก็โดนด้วย แต่มีวีคนเดียวที่โดนทุ่มแล้วไม่ยิ้มแต่รีบลุก
เธอยังไม่ถูกกับวาโรหรือ?
แต่เธอให้ทุ่ม มันก็คงไม่มีอะไรล่ะมั้ง
มันอาจจะแค่เพราะ วาโรมาแซงหน้า
“เชอะ ยัยจอมแซง”
นั่นไง ผมว่าแล้ว
เมื่อวีพูดอย่างนั้นผมก็ลูบหัวเธอ
“เอาน่า เอาน่า”
“เธอนั่นแหละ วารี”
หลังผมให้เธอใจเย็น วีก็มาดุผมแทน
เธอกัดไปทั่วแล้ว ถ้าเธออยู่ในห้องมันก็คงเหมืองแมวเล่นในห้องจนห้้องพังเสียหายยับเยิน
ก็ผมรักวาโรด้วยอ่ะ แล้ววีกับวิวด้วย
วิวดูสนุกกับการใช้ท่าเดินสัตว์มาเป็นท่าต่อสู้
เธอมั่วชื่อท่าออกมาหลายท่าและมันดูพิศดารหลายท่า
แต่เธอชนะบ่อย
คราวนี้มันเป็นศึกของวาโรกับวิว
วีเป็นกรรมการแล้วผมยืนกอดอกดู
“เริ่ม!”
วิวพุ่งเข่าแมงมุมแล้วลิงย่องแมงมุมซ้ายขวาเร็วๆติดกัน
สองขาขวาวิวอยู่หลังวาโรแล้ววิวเอามือยันพื้นแล้วกวาดขาใส่วาโร
ถ้าเป็นเรา เราจะกระโดดม้วนตัวเพื่อหลบ
แต่วาโรไม่ได้ทำอย่างนั้น วาโรให้ขาโดนเท้าเธอและตีลังกาด้วยมือแล้วเอาขาชี้ฟ้า
เมื่อเท้าชี้ฟ้าเธอรีบเอามาวางเพื่อยืนที่เดิม เธอตีลังกากลับหลังแบบพริ้วๆ
เมื่อวิวตกใจกับการตีลังกาแบบใหม่วาโรพุ่งเข่าแล้วทุ่มธรรมดาใส่วิว
วีกัดฟันดังจนผมได้ยิน
วาโรทับตัววิวแล้วต่อยซ้ายขวา
วิวเอาสี่ขาอ้อมมาต่อยใส่วาโรเป็นชุดๆ
เพราะเวลานั่งวาโรนั่งทับสะโพกคนของวิว
และวิวจะยกมา ง้างขานิดเดียวแล้วและตอกส้นเท้าแมงมุม เหมือนใช้ส้นเท้าเตะใส่ข้างหน้าคู่ต่อสู้ แบบไม่ได้ยันหลักจากพื้น
เพราะเราห้ามโจทตีหลัง เธอเลยไม่เข่าตรงๆใส่หลัง
แต่ทั้งที่วาโรกับวิวทำมันไม่นับเป็นคะแนน
เมื่อวาโรเห็นคะแนนไม่ขึ้นเธอจับขาวิวที่มาจากข้างหลังแล้วพยายามล็อกเท้า เมื่อวาโรจับได้แล้วบิดเท้าวิวรีบตบพื้นรัวๆเพื่อยอมแพ้
เสียงกรอดดังได้ยินเข้าหู วาโรล็อกได้แล้ว แต่วียังไม่ยอมบอกคะแนน
“3 วาโร”
มันเป็นวีที่พูด เธอไม่อยากนับคะแนนแค่นิดเดียว
ถึงเธอเกลียดวาโรยังไงมันก็เป็นการฝึกอยู่ดี
ผมออกกำกายกับวาโร
ผมแพ้
ผมไม่ได้อ่อนให้เธอเลยแม้แต่นิดเดียวแต่เธอชนะผม
เราออกกำลังกายกันอย่างนี้โดยที่คู่น่าดูที่สุดเป็นวิวกับวาโรที่สลับกันแพ้ชนะ
แต่ส่วนใหญ่วาโรกันเตะด้วยร่างแมงมุมของวิวไม่ได้
มันไม่มีห้องน้ำแต่เต็นท์ของวาโรมีอ่างน้ำอยู่ ทหารหญิงเปลี่ยนน้ำและเราผลัดกันอาบ โดยที่ผมนุ่งผ้าเช็ดตัวกันทหารหญิงเห็น
ผมได้อาบเป็นคนสุดท้ายและผมรีบอาบรีบแต่งเครื่องแบบทหารยศสูงของวาโรซีเมียเรีย
มีบั้งอยู่ที่ไหล่ซ้ายขวา ปกคอเสื้อคล้ายบั้งแล้วมีดาวสีทองติดอยู่ที่หัวบั้งปกคอและบั้งไหล่ มีผ้าสีเขียว
กองทัพประจำตำแหน่งตั้งแต่เมื่อวานอยู่แล้วตอนนี้มันอยู่ในระยะยิงของธนูเพิ่งหัดยิง
มันยังยิงขึ้นข้างบนให้ตกลงมาไกลๆยังไม่ไกลสุด
ผมยืนอยู่หน้าทัพ แต่เห็นความเคลื่อนไหวของศัตรูอยู่ไกลๆ
มีทัพใหญ่ที่แต่งตัวสีแปลกๆ
ผมนึกว่าพวกเขาเป็นอย่างอื่นเพราะใส่สีเหมือนสีรุ้ง
ผมเห็นนายพลที่อยู่หหน้าสุดกำลังดีใจเหมือนได้ชัยชนะ
ผมกับวาโรมองหน้ากัน
ข้าศึกบุกหรือ? กำลังเสริมมาหรือ?
แต่จริงๆแล้วมันไม่ใช่
นายพลชุดน้ำเงินแดงกำลังโดนตบกระโหลกหน้าแทบคว่ำ
หัวเขาเลยดินแดนวาโรมา
วาโรถามผม
“เอายังไงดีวารี?”
“เท่าที่ดูท่าทางตรงนั้นก็มีปัญหา เข้าไปดูสถานการณ์ใกล้ๆก่อนดีกว่า”
วาโรยิ้มและควบนกฟาเนิคไปให้ใกล้กว่านี้ ผมตามเธอไป
เราสองขี่นกฟาเนิคเข้าไปให้ใกล้ขึ้น
ระยะทางมันห่างกันไม่กี่ก้าว และไม่นานมันก็ถึง
เมื่อไปถึง
“แก! แกทำอะไรของแกพาคนในประเทศตัวเองมาบุกวาโรซีเมียเรีย”
ชายที่เสื้อดูไกลๆเหมือนสีรุ้งกำลังต่อว่านายพลประเทศเมช
“ก็ ก็ ก็มันทำนายออกมาเป็นอย่างนั้นนี่ พวกนั้นมันสัตว์ประหลาด”
ชายเสื้อรุ้งตบหัวนายพลประเทศเมชอีกฉาดใหญ่
“เขาเป็นปีศาจบ้าบออะไรกันเล่า เขาก็คนเหมือนกัน แกก็ระแวงไปทั่วนั่นแหละ แกเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เล็กๆจนฉันไม่มองแกว่าพี่แล้ว!”
นายพลพอโดนต่อว่าเข้าหนักๆก็น้ำตาซึมแล้วโดนตบอีกฉาดเบากว่าครั้งที่แล้ว
ผมพยายามนับว่ามันกี่ครั้ง แต่ผมไม่ได้จำครั้งแรกผมเลยปล่อยไปไม่นับแล้ว
เสื้อสีรุ้งคือแค่แดงเขียวเหลือง แต่ดูไกลๆมันเหมือนสีรุ้งมากๆ
ชายเสื้อหลากสีดูเหมือนรุ่นพี่นายพลใหญ่
แต่เขาเรียกนายพลเมชว่าแก แต่นายพลเมชเป็นเป็นพี่
ผมกับวาโรมองหน้ากันแล้ววาโรยักไหล่
ชายเสื้อหลากสีกำลังด่าว่านายพลเมช
เมื่อเขาด่าจนเหนื่อยเขาหันมาเห็นเราแล้วควบม้าเข้ามาเลย
เราไม่ตกใจและรอระยะดูแบบได้ยินเสียง
“สวัสดี ผมนายพลแมกของประเทศแมช ส่วนที่โดนผมด่าน่ะนายพลเมกประเทศเมช”
เมื่อเขาอยู่หน้าเรา เขาบอกชื่อ และมันยิ่งพาสับสนใหญ่เลย เมกกับแมกของประเทศเมชกับแมช
ถ้าอย่างนั้นเมกพาเมชมารบกับวาโร สร้างผู้สูญเสีย
แล้วนายพลแมกล่ะมาทำไม กำลังเสริมหรือ?
“นายพลแมกคุณเป็นกำลังเสริมนายพลเมกเหรอ?”
ผมถามเขาแล้ววาโรก็พยักหน้า
มันเหมือนวาโรก็รู้สึกว่ามีคำถามเดียวกัน
นายพลแมกส่ายหน้า
“เห้อะ! อย่างผมหรือประเทศแมช ไม่ขอมีความเกี่ยวข้องกับประเทศโง่ๆอย่างประเทศเมช”
เขามองนายพลเมกด้วยหน้าตาโกรธแค้น
ถ้าอย่างนั้นเขาเกลียดประเทศเมก ถ้าอย่างนั้นเขามาที่นี่ทำไม?
เขาถอนหายใจ แล้วหันมามองผมด้วยหน้าตาอ้อนวอนเหมือนขอให้เห็นใจเขา
อารมณ์เขาเปลี่ยนจากก่อนหน้าที่โกรธแค้นดุร้าย และเขาเปลี่ยนเป็นหน้าตาที่ขอให้เข้าใจเขาทันที
“แต่ประเทศเมช เป็นประเทศน้องของประเทศแมช แม้เราเกลียดเขา แต่ประเทศเราเป็นพี่น้องกันมานมนาน เราทิ้งเขาไม่ได้ ถ้าเกิดมีความจำเป็นจริงๆจังๆ แม้เราไม่เต็มใจ เราต้องช่วยเขาจากเรื่องร้ายๆ ที่เสี่ยงให้ประเทศเขาล่มสลาย แม้เราไม่อยากทำแค่ไหน เราต้องช่วยประเทศเขา แม้เราไม่อยากรบกับวาโรซีเมียเรีย ได้โปรดเห็นใจเรา เรามาขอให้ช่วยกันคิดหาทางออกจากเรื่องที่ประเทศเมชก่อ ประเทศเราจะช่วยกันชดใช้”
เมื่อวาโรได้ยินคำขอของนายพลแมกเธอทำหน้านิ่งๆ แล้วเอามือมาจับคางเหมือนคิดอะไรอยู่
ถ้าอย่างนั้น ประเทศแมชเป็นประเทศพี่ของประเทศเมชที่อยู่กันมานาน
แต่นายพลแมกคนน้องอยู่ประเทศพี่นั่นคือประเทศแมช
ส่วนนายพลเมกคนพี่อยู่ประเทศน้องนั่นคือประเทศเมช
เท่าอย่างนี้เราก็เข้าใจสถานการณ์ของสองประเทศอย่างทั่วถึง
สองประเทศน่าจะมีการติดต่อกันทางธุรกิจส่งออกนำเข้าหลายอย่าง จึงทำให้ต้องผูกกันอย่างแน้นแฟ้น แม้ไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับกันและกัน
แต่เพราะประเทศเมชทำตัวระรานประเทศวาโรซีเมียเรีย ประเทศแมชเลยต้องมาช่วย
วาโรดูเหมือนคิดเสร็จแล้ว เรารอฟังคำตอบจากเธอ
“ประเทศเมชต้องชดใช้เรื่องค่าใช้จ่ายที่ทำให้มีผู้เสียชีวิตและเมื่อประเทศเราจัดงานศพของสองคนนั้น ประเทศเมชต้องพาคนตำแหน่งสูงที่รับผิดชอบตัดสินใจให้เกิดการมารบที่ประเทศเรา แต่ประเทศเมชจะไม่ได้เป็นคนจัดงาน เราจะเรียกงบไป และส่งทหารที่มารุกรานหมู่บ้านนี้ ให้มาทำงานเช่นงานนาและงานสวนแทนคนในหมู่บ้านเป็นระยะเวลา 3 เดือน ฐานที่ก่อให้เกิดความแตกตื่น ฉันว่าเท่านี้แหละ กำลังพอดี”
เมื่อวาโรพูดทางแก้ผมพยักหน้าเห็นด้วย แม้แต่นายพลแมกที่ถือว่ามาเพื่อเป็นศัตรูเราก็ยังพยักหน้าเห็นด้วย
แต่นายพลเมกกัดฟัน
เขามองราชินีวล็อดซีเมียอย่างโกรธแค้น
แล้วเขาก็โดนนายพลแมกตบกระโหลกดังลั่นอีกครั้ง
น้ำตานายพลเมกเริ่มซึมๆเหมือนถอดใจไม่โกรธแล้วก็ได้
เขาเหมือนเด็กขี้งอแงเลย
“เท่านั้นมันสมควรแล้ว แกจะมามีหน้ามาแค้นอะไร! คราวนี้ มันเป็นแกที่ต้องแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าอยากแก้ปัญหามากกว่า บอกเหตุผลที่มารบที่นี่! ไม่อย่างนั้น ฉันจะฟันแกให้ตายตรงนี้ เพราะแกเป็นภัยเสี่ยงต่อสหพันธรัฐโคเม่!”
เมื่อนายพลแมกชักดาบจ่อคอนายพลเมก เขาน้ำตาร่วงแล้วสะอื้่น
“ก็ ก็ปีนี้เราเก็บเกี่ยวได้แย่ทั้งปี”
เขาเริ่มเล่าสถานการณ์ของประเทศเมช
“เราไม่รู้เหตุผลที่ฝนไม่ตกเยอะในปีนี้ และเราพยายามหาสาเหตุโดยการไปทำนายกับนักทำนายกระดูกลิงที่เก่งที่สุดของประเทศ”
กระดูกลิง? ผมคิดหลังเขาพูด
“เมื่อลิงเจ้าถิ่นตาย ถ้าเรานำกระดูกชิ้นส่วนต่างๆมาโยนทำนายและดูหัวท้ายกับดูตำแหน่ง เราจะรู้สิ่งต่างๆที่เราไม่รู้”
หลังเขาพูดออกมา ผมก็เชื่อว่ามันเป็นความเชื่อแปลกๆที่เรื่องแบบนี้มันห้ามไม่ได้
“และการทำนายปีที่แล้วมันออกมาว่า วาโรซีเมียเรียเป็นปีศาจแล้วส่งพลังดำมาทำให้ฝนไม่ตก เราเลยต้องมาจัดการ เพราะเราจะเป็นผู้พิชิตปีศาจก่อนใคร!”
เขาทำหน้ามุ่งมั่นเหมือนตัวเองเป็นพระเอกหนังละคร
“โถ่”
ผมพูดออกไป แล้วเอามือก่ายหน้าผากพร้อมวาโรกับนายพลแมก
นายพลแมกดึงหูนายพลเมกให้ก้มคำนับ
“เหตุผลมันห่วยๆอย่างนี้แหละ แยกย้ายกลับไปดูประเทศเรากันเถอะ เราจะยังไม่บุกวาโรซีเมียเรีย และทางสหพันธนัฐโคเม่ จะขออภัยที่คนในประเทศก่อความไม่สงบ และนี่คือจดหมายจากสภาสูงของสหพันธรัฐของเรา”
วาโรรับจดหมายหลังนายพลแมกพูดถึงสิ่งที่น่าจะทำต่อไป
ผมคิดว่าแบบนั้นน่าจะดีที่สุด
นายพลแมกดึงหูนายพลเมกกลับเข้าเขตแดนสหพันธรัฐโคเม่แล้วยกกองทัพกลับพร้อมกัน
ศัตรูเราหายไปเสียแล้ว
ผมกับวาโรมองหน้ากันแล้วไม่รู้จะทำอะไรต่อ
ความรู้สึกมันเป็นหลายอย่างปนกัน
แต่มันเกิดผู้สูญเสียไปแล้ว มันจึงเป็นเรื่องเศร้า
“จูบฉันที”
ผมจูบเธอ
เธออยากแทงลิ้น ผมก็แทงลิ้นกลับไป
แต่มีทหารเห็นผมเลยไม่ทำอะไรที่เป็นการจับเนื้อต้องตัวเธอ
“อยู่กับฉันตลอดไปนะ”
“ได้เสมอ”
เมื่่อราชินีวล็อดซีเมียขอให้ผมอยู่คู่เธอตลอดไป ผมตอบเธอทันทีโดยไม่รอช้า แล้วยิ้ม
ผมไม่ปั้นหน้าหล่อเหลา หรือวางมาดอะไรเลย มันเป็นหน้าธรรมชาติของผู้ชายธรรมดา ที่บอกรักผู้หญิงที่ทั้งสวยงามทั้งพิเศษ
“ไปที่เต็นท์ กับฉัน อีกร่างฉัน…”
เธอเอามือบังหว่างขา
ผมแอบล้วงก้นเธอเพื่อเพื่อไม่ให้ทหารเห็น ผมตรวจตรงนั้นของเธอ และเธอมีอารมณ์เยอะ
ผมดึงมือออกแล้ววาโรจูงนกฟาเนิคเดิน
ผมไม่รู้เหตุผลอะไรซักอย่างแต่อีกสองสามวันมันก็ได้กลับไปทำงานแล้ว
ผมเดินจูงนกฟาเนิคกลับกับวาโร
วาโรคงอยากเดินคู่กับผม
อารมณ์มันเหมือนเข้าหอ แต่มันเป็นเต็นท์ที่ชายแดน
ทหารมองเราเดินคู่กันกลับไปที่เต็นท์ด้วยหน้าที่แดง
แต่พวกเขาไม่พูดอะไรกันซักคำ
เมื่อเดินผ่านเต็นท์ทหาร จนไปเห็นเต็นท์เราหัวใจผมก็เต้นเร็วขึ้น
ไม่รู้ทำไม แต่การมีเซ็กส์ครั้งนี้ อารมณ์มันหวิวๆเหลือเกิน
แต่หวิวแบบดีๆ ไม่ใช่แบบอื่นเลย
เราเห็นวีกอดอกกับวิวยืนมองเราข้างกันอยู่หน้าเต็นท์
เมื่อเดินไปถึงมันก็ได้ยินเสียงกัดฟันของวีดัง และเห็นวิวลูบหลังปลอบใจพี่สาวเธออยู่
แต่วาโรไม่ได้มองข้ามพวกเธอ วาโรไม่ได้เมินพวกเธอ วาโรไม่ได้ทำตัวหยิ่งยโสว่า ‘ฉันเมียหลวง’ หรือเป็นคนหลักสำคัญอะไรแบบนั้น
วาโรหันหน้าหาวี และจับมือวีกับวิว ปล่อยมือผม
ตาวีเปิดกว้าง แล้วมองวาโรเหมือนไม่เชื่อกับทุกการกระทำ
เมื่อสติกลับมาหลังนิ่งไปซักพัก เธอสะบัดมือออก
ผมจับไหล่วี
“ฉันขอร้อง ดีกันเถอะ อย่างน้อยก็หันหน้าเข้าหากัน”
หน้าของวีเปลี่ยนเป็นหวานทันทีและวิวยิ้มทันที
วาโรจับมือวีอีกครั้ง แล้ววีกับวาโรมองหน้ากัน
“นะ”
วาโรพูดแค่นั้นแล้วจูงวีกับวิวเข้าเต็นท์ไป วีกับวิวตามไปเข้าเต็นท์ตามมือ
ผมตามเข้าไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง และอารมณ์เขินๆ
