เล่ม 1 (1-21)
เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
เล่ม 2 (22-41)
เริ่มเข้าสู่วัยทำงานเป็นครั้งแรกในชีวิตที่สอง กับการได้มาทำงานสายสู้ที่ซ่องใหญ่ เป็นเด็กคุมประตู การบอกข่าวร้ายกับเพื่อนสนิท สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยร้านใหม่ในโลกใหม่ และการเจอคนในฝัน เจ้าหญิงต่างแดน
เล่ม 3 (42-61)
การย้ายมาวังต่างประเทศตามแฟนเพื่อสร้างชีวิิตใหม่ รัก! ทำงาน! สู้!
รัก,แฟนตาซี,ชาย-หญิง,เกิดใหม่,ไซไฟ,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,หญิง-หญิง,ฟููตะนาริ,yaoi,หญิงรุก,ชาย-ชาย,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
77 คิดถึง
ท้ายเดือน 8 ผมอายุ 22
เวลาผ่านไปเร็ว
ต้นเดือนมีภารกิจของหน่วยมังกรขาว
แต่ภารกิจมันเป็นภารกิจธรรมดา ที่จับเจ้าพ่อแก๊งกรรโชกทรัพย์และเจ้าพ่อของผิดกฎหมาย
เราสอบสวนพวกเขาแล้ว และไม่มีอะไรเพิ่มเติมหรือข้อมูลอะไรที่เกี่ยวพันกับแก๊งอื่น เราเลยเอาเขาสองคนเข้าคุกนอกเมือง
คนเดียวที่เหมือนรู้เยอะคือเจ้าแม่หงส์ฟ้า
เราสอบสวนเธอเพิ่มเติม และเธอขอเจรจาปล่อยตัว ให้ถูกขังในห้องแทน
เรายังไม่ปล่อยตัวเธอ และให้เธออยู่ที่เดิม
เรายังไม่ได้สอบสวนเพิ่มเติม
สองแก๊งที่เราเพิ่งจับก็เป็นแก๊งที่เธอบอกข้อมูล
แต่เราวางใจเธอไม่ได้ เพราะเธอฉลาดเป็นกรด และตอนนี้มันเหมือนเธอรู้เรื่องวงการใต้ดินมากกว่าใคร
ผมเลิกคิดเรื่องโจรผูัร้ายและไปอาบน้ำเตรียมออกกำลังกาย
เมื่ออาบเสร็จผมกลับห้องไปเปลี่ยนชุดเป็นชุดออกกำลังกาย
ผมไปออกกำลังกายหน้าบ้าน
ทุกคนดูแข็งขัน
มันไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษที่ต่างจากวันปรกติ
ผมกลับห้องไปอาบน้ำ
ผมไม่ต้องไปฝึกทหาร เพราะครูฝึกจำท่าผมได้หมดแล้ว
ตอนนี้ทหารเริ่มฝึกอาวุธใหม่ๆ และมันมีหน่วยอาวุธยาวแล้ว
โรงงานปืนตั้งแล้วใกล้ๆเมือง ตอนนี้กำลังหาเหล็กและช่าง
นากำลังตั้งใจหาคนที่เป็นตำแหน่งสูง และพนักงานผลิตทั่วไป
กี่ครั้งผมก็ทึ่งกับฝีมือในการบริหารจัดการของนา
มีโทรศัพท์เข้า
มันเป็นท่านหญิงเสือดำโทรเข้า
ผมเห็นหน้าเธอในมือถือ แต่ยังไม่ต่อสาย
ช่วงนี้ผมไม่ได้ผลิตของเล่นผู้ใหญ่ และเธออาจโทรมาตำหนิ
ผมรอหุ่นยนต์ จะได้ทำให้อายะก่อน
แต่ถ้าทำตอนนี้มันจะไม่ใช้ปัญญาประดิษฐ์เพราะยังสร้างไม่เสร็จ
และผมไม่ได้อยากได้หุ่นยนต์แบบนั้น
ผมรับสาย
“วารี สบายดีมั้ย?”
เธอทักทายผมก่อน
“สบายดีครับ แล้วท่านหญิงเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ดีเรื่อยๆ จนฉันอยากขยายกิจการเพิ่ม”
“ผมอาจช่วยได้ แต่เราต้องคุยกันก่อน”
“แล้วก็…”
หลังผมบอกว่าผมพอทำได้ เธอพูดเหมือนไม่อยากจะพูด
“คิดถึง มาเจอหน่อย”
“นัดหรือวันนี้?”
“วันนี้ ฉันกินบราวนี่ใส่ยาง และฉันอยากได้มันๆ ฉันลองมาสามคนแล้ว ไม่มีใครถึงใจจริงๆ และฉันยังไม่ไปถึงเลย”
“เข้าใจแล้ว กำลังออกไป เตรียมตัวจัดการธุระก่อน แล้วจะไป”
“เข้าใจแล้ว มาถึงกี่โมง”
หลังเธอพูด เธอถามถึงเวลาเหมือนเธอรีบ
“น่าจะบ่ายสามได้”
“อยู่ได้กี่วัน”
“จะให้ผมค้างด้วยเหรอ?”
“ยางที่ใช้ในบราวนี่มันเป็นสายพันธุ์ลับที่เราเพิ่งใช้วิธีคัดเลือกพันธุกรรม มันเพิ่งเก็บได้เมื่อเดือนที่แล้วเอง แล้วฉันอยากกินของหวานขึ้นมา ฉันเลยกินไปซะเยอะ มันเหลืออีกเยอะเลย สามกิโลได้มั้งที่ทำไป”
“กินเยอะไปมั้ย? จะกินให้หมดเลยเหรอ?”
“เอาน่า มาช่วยกินหน่อย ยังไม่มีใครกล้ากินเลยเพราะมันเป็นอาหารทดลอง และอาการมันแรงมาก”
“ก็เดี๋ยวไปไงครับ”
หลังเธอชวนไปกินบราวนี่อร่อย ผมก็รับปาก
“งั้นแค่นี้ รีบมา”
หลังเธอกำชับผมก็วางสาย
ผมสื่อนกหานา
นารับสาย
“นา วันนี้งดประชุมนะ”
“อ่าว ทำไมล่ะ?”
“ฉันจะขับโดรนไปหาท่านหญิงเสือดำ”
“เธอเป็นอะไร?”
หลังผมบอก เธอก็พูดเหมือนเป็นห่วงท่านหญิงเสือดำ
“เธอเหงามั้ง”
หลังผมเดาแล้วตอบไปนาก็พยักหน้าผ่านมือถือ
“รีบกลับมา”
“ค้างนะ”
“อย่าเกินสองวัน เราใกล้ส่งดาวเทียมแล้ว”
หลังผมบอกเธอว่าค้าง เธอจำกัดเวลามา
นามีมาหาผมบ้างหลังผมอยู่คนเดียว
แต่เธอจะขอเดี่ยวเดี่ยวแบบโรแมนติกอย่างเดียว
นาวางสายแบบไม่ได้ลาเหมือนนิสัยเธอ
เธอคิดว่าไม่จำเป็นต้องลาและคุยเสร็จแล้ว แถมเธอยังมีงานเพิ่มเติม
ผมเข้าใจนิสัยเธอ ผมเลยไม่รู้สึกขัดใจ
ผมโทรเรียกหนูนา
“ว่าไงคะพี่วารี”
“ขอจ้างแต่งหน้าหน่อย จะไปหาเจ้านายเก่า”
“ได้ค่ะ กำลังไปห้องพี่”
ไม่นานประตูก็เปิด แล้วมือถือยังอยู่ที่หูเธอ
“มาแล้วค่ะ เอาเครื่องมือมาครบแล้ว”
มันเป็นที่กล่องไม้ใหญ่ๆ แบบมีหูหิ้ว
เธอยังไม่ได้เริ่มออกกำลังกาย
เธอกินเยอะขึ้น เธอเหมือนอ้วนขึ้นนิดหน่อยหลังเธอมาอยู่ที่บ้านที่นี่
เธอเริ่มแต่งหน้าทันทีและผมนั่งเฉยๆ
ไม่นานเธอก็แต่งเสร็จแล้วใส่ต่างหูเพชร
“นี่ต่างหูหนู วันนี้หนูอยากให้ดูหล่อๆแต่แอบหวาน”
ผมยังไม่ได้ดูหน้าตัวเอง
หนูนากลับห้องและผมไปขึ้นโดรนหน้าบ้าน
ผมเปิดใบพัดและออกบินไปตะวันตกเฉียงใต้
ผมบินไปเรื่อยๆ
ใจผมเต้นแรงอยู่นิดหน่อย
ไม่ใช่เพราะผมคิดว่าจะไปมีอะไรกับเธอ
แต่ท่านหญิงเสือดำเป็นคนที่อยู่สูง
มันเหมือนเธอเป็นเสือที่อาศัยอยู่บนต้นไม้
นานๆทีเธอจะลงมา แล้วทำตัวเอาแต่ใจแบบนี้
มันจะเป็นเวลาที่หายาก และอาจไม่มีครั้งหน้าอีกแล้วเพราะเธอเบื่อง่าย
ผมอยู่กับเธอนานอยู่
มันเป็นบ่ายสามและผมไปถึง
แต่ไม่มีที่จอด
ผมจอดบนห้องกระจกชั้นบน
ผมปีนลงแล้วดูเวลา
มันบ่ายสองกว่าๆ
ผมเคาะหน้าห้องท่านหญิงเสือดำ
เธอมาเปิดประตูเอง เหมือนอยากเจอผมเร็วๆ
เมื่อเธอเห็นหน้าผม เธอหันไปมองโดรนที่อยู่ข้างบนห้องข่าว
“จอดตรงนั้นเลยเหรอ?”
“ไม่มีที่จอด และขอบันไดตอนขึ้นกลับด้วย”
“ได้ เข้ามา”
เธอจูงมือผมเข้าห้องไป
ห้องทำงานของท่านหญิงเสือดำ
มันทำให้ลำรึกความหลัง
แต่มันเป็นความหลังไม่นาน
ผมนึกถึงพี่ไอโกะ แต่ผมไม่ได้นึกถึงแบบนั้น
ผมแค่ทึ่งกับความฉลาดของเธอ
ไม่น่าล่ะ เธอถึงหัวโต
ท่านหญิงเสือดำใส่ชุดชิ้นเดียวกระโปรงสั้นฟิตๆ
เธอใส่หนังดำเหมือนผม
เสื้อเธอเปิดเนินอกและมันทำให้ใจผมอยู่ไม่นิ่ง
กระโปรงเธอสั้นมาก และเธอใส่จีสตริงสีแดง
มันเปิดก้นมาครึ่งหนึ่ง
เซ็กซี่สุดๆ แล้วมันทำให้ผมมีอารมณ์สุดๆ
“เดี๋ยวลองกินนี่ก่อน”
เธอมีจานเตรียมไว้อยู่แล้ว
มันมีถาดบราวนี่อุ้ยอยู่เต็มห้อง
เธอตัดบราวนี่เป็นชิ้นๆ แล้วใส่จานจนพูนมาให้ผม
เมื่อผมรับจานผมเอาเข้าปาก
มันหวานและหอมอุ้ย ช็อคโกแลตมันเข้มข้นมากๆ
เนื้้อมันออกเปียกและไม่แห้ง
มันเหมือนมันชุ่มไปด้วยช็อคโกแลตแบบหวานนม
ผมกินสามชิ้นติดไม่หยุดโดยไม่พูดอะไรเพราะมันอร่อยมาก รสชาติมันเข้มข้น
ผมกินเรื่อยๆ และคุยกับท่านหญิงเสือดำ
“สนใจเปิดสาขาใหญ่แถวๆห้างฮาโมนี่มั้ย?”
“ห้างของเธอน่ะเหรอ?”
หลังผมพูดแล้วเธอถาม เธอคิดเหมือนคิดเยอะ
เธอจับคาง
พลังอุ้ยเริ่มออกและของมีอาการ
ท่านหญิงเสือดำล้วงกางเกงผมแล้วเล่นอย่างเซ็กซี่
“เอาซิ เธอจัดการ หาที่ สร้างตึกให้ฉัน”
เธอกระซิบใส่หูยิ่งให้ดูเซ็กซี่
“เอาเจ็ดชั้นเท่านี้มั้ย?”
หลังผมถามเธอคิดอีก
หลังเธอคิดได้ซักพักเธอก็ตอบมา
“เอาชั้นเท่านี้ ถ้าเงินไม่พอสร้างฉันช่วยออก ใช้สถาปนิกที่ฉันจ้าง ฉันยังติดต่อเขาอยู่”
เธอกดมือถือ
“อ่ะนี่รหัส”
เธอแสดงให้เห็นถึงรหัสที่ไม่เป็นรูปกลมๆ
ผมสแกนรหัส
หน้าโปรไฟล์เขาขึ้นมา
มันทำให้ผมทึ่งในเทคโนโลยีอีกครั้ง
มันเป็นผลงานของผักชีและคนเขียนโปรแกรม
ผมไม่เข้าใจว่ามันทำงานยังไง แต่ผมได้เบอร์สถาปนิกแล้ว
บุญมีกับบุญมาจะโกรธไหมที่ผมใช้สถาปนิกคนอื่น?
ผมไม่คิดมากแล้วหยิบบราวนี่กิน
แต่มันมีตั้งสามกิโล
กี่วันถึงจะหมด?
“ติดต่อเขาทำไม?”
ผมไม่รู้ ผมไม่รู้จริงๆว่าทำไม อยู่ดีๆผมหึงขึ้นมา
มันเหมือนความเป็นชายผม ไม่อยากให้ท่านหญิงเสือดำเป็นของใคร
ผมรู้สึกอยากล็อกเธอให้อยู่นิ่งๆ แล้วหนีผมหรือต่อต้านผมไม่ได้
ผมอยากพาเธอลงไปห้องแดง แล้วทำเธอทั้งวัน
หรือนี่จะเป็นผลของยางอุ้ย
ผมรีบเอาสติกลับมาแล้วคิดให้เหมือนคนปรกติ
ที่จัดด้วย นั่นเรื่องปรกติ
ผมว่า
“คุยธุระเสร็จแล้วนะ?”
เธอไม่พูดถึง เธอถามผมแล้วถอดกางเกงในสีแดง
เธอยัดกางเกงในจีสตริงเข้าปากผม
“ขอเลีย แล้วธรรมดา จากนั้นทำหลัง แล้วก็จากนั้นให้ฉันเหมือนตุ๊กตา”
ผมคายกางเกงในออกแล้วใส่กระเป๋าเสื้อให้มันห้อยออกมา
ผมถอดแจ็กเก็ตและผมไม่ได้ใส่เสื้อข้างใน
หนูนาเป็นคนเลือกให้
ท่านหญิงเสื้อดำนั่งบนโต๊ะแบบเปิดเผยแบบเกือบยาก แล้วเอาแขนค้ำไว้ข้างหลัง
ผมเดินเข้าไปหาเธอ
ตอนนี้มันเป็นบ่ายสาม
เป้าหมายแรกคือให้เธอได้ถึงไปถึงนั่นต่อเนื่องเป็นครั้งแรก
ผมเริ่ม
ผมลิ้นอยู่ชั่วโมงนึง โรแมนติกชั่วโมงนึง แรงกับหลังเธอชั่วโมงนึง และยกเธอแหกขายืนสองชั่วโมงแบบเร็วและแรงจนผมเหงื่อออกพลั่ก
เธอนอนคว่ำหน้าแลบลิ้นน้ำลายนองโต๊ะ มีน้ำผมออกมาให้เห็น
ในที่สุดเธอก็ถึงไปถึงนั่นต่อเนื่องเป็นครั้งแรก
ผมรู้สึกพอใจกับห้าชั่วโมงก่อนหน้า
ซักพักเธอก็หายใจเข้าลึกๆ แล้วฟื้นขึ้นมา
ผมสุดแรงเกิด แต่เธอฟื้นได้
ผมว่าผมจัดแล้ว เธอจัดกว่าผม
และก่อนหน้าเธอสามคนแล้ว
หรือมันพลังอุ้ย?
มันทำให้ผมสงสัย
แต่มันเป็นธรรมดาที่ธรรมชาติมันมหัศจรรย์
เธอลุกขึ้นมานั่ง น้ำลายยืด
ซักพักเธอก็ลุกขึ้นมาลูบก้น เพราะก้นเธอแดงจัด
ของเธอป่องขึ้นนิดหน่อยเหมือนเสียดสีเยอะไป
แต่วันนี้ยังไม่จบ
และมีพรุ่งนี้อีก
เธอเดินไปหาท่อแล้วเปิดฝาท่อเสือหิว
ท่อสือสารของเธอก็ดี
“เอาข้าวมาสองจาน อะไรก็ได้ เร็วๆ”
“ได้ค่ะ”
ท่านหญิงเสือดำสั่งข้าวมากินกับผม
ผมนั่งพักหน้าเธอ
ข้าวมาแล้วเรานั่งกินกัน
“ตกลงพี่ชอบแบบไหนกันแน่”
“เรื่องนั้นน่ะเหรอ?”
“ใช่ บางทีพี่ก็ฉีดน้ำ บางทีก็แห้งเชียว”
“มันอยู่ที่อารมณ์น่ะ ถ้าวันไหนฉันรู้สึกว่าเอาทองมากองให้เต็มห้องแล้วนอนข้างบนได้ฉันจะอยากเยอะ”
“เพราะเงินเหรอ?”
หลังท่านหญิงเสือดำบอกผมถามเพิ่มเติมให้แน่ใจ
“บางครั้งน่ะ บางครั้ง ครั้งนี้มันเพราะน้องหล่อและเป็นผู้ใหญ่ขึ้น”
ผมยิ้มแล้วมองหน้าเธอหวานๆซักพัก
ผมจับไหล่เธอ แต่มันเหมือนเธอไม่ชอบผมเลยเอามือออก
เธอเหมือนเสือจริงๆ
บทไม่อยากให้จับก็ไม่ให้ใครจับ จ้องหมด
“ขอบคุณ”
ผมขอบคุณเธอแล้วเธอพยักหน้า จากนั้นกินข้าวต่อ
มันดึกแล้ว แล้วแสงในห้องมืดลงนิดหน่อย
แต่ยังสว่างเพราะมีลิช
เธอไม่แตะขวดบรั่นดีข้างๆเลย
เมื่อกินเสร็จ เธอหยิบจานผมที่กินหมดแล้วไปซ้อนกัน แล้ววางไว้มุมห้อง
เธอเดินมานั่งเขี่ยไฟหน้าผมเล่น
“ที่เธอเปิดร้านสาขาให้ฉัน เธอจะเก็บค่าเปิดและดูแลเท่าไหร่?”
เธอเจรจาเรื่องเงินหลังเรามีอะไรกันเยอะแล้ว
ผมรู้สึกอยากให้เธอไปอยู่บ้าน
แต่ผมรู้ว่าคนอย่างเธอไม่ทำแน่
เธอเป็นสัตว์ป่าที่เอามาเลี้ยงไม่ได้
เพราะเธอให้ต่างหาก ผมถึงมีโอกาส และนานๆมันจะมาซักครั้ง
ผมคิดเรื่องเงินก่อน
“30%”
เธอขมวดคิ้วเหมือนไม่ชอบใจ
“เธอจะเอาคืนที่ฉันเปิดให้เหรอไง? อย่าลืมสิว่าห้างเธอใครเป็นคนเริ่่ม”
เธอเริ่มทวงบุญคุณ แต่ผมไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเกลียดเธอมากขึ้น
เพราะผมรู้ว่าเธอเป็นคนพูดตรง และเหนียวเงิน
และอีกอย่างเธอเจ้าเล่ห์
แต่เธอเป็นเสือที่ไม่กัดผม
เธอไม่เอาจริงกับผมเรื่องเงิน และเธอให้ผมแล้ว
เธอคิดกับผมว่ามากกว่าคนรู้จักมั้ย?
“20% ห้ามต่อรอง ฉันให้เยอะแล้ว มันเป็นร้านฉันอยู่ ฉันจะแถมฟลอร่ากับไอโกะ ให้ไปทำงานกับเธอ เพราะมีคนแทนเธอแล้ว”
เธอบังคับให้แค่เท่านั้น
ผมพยักหน้า แล้วกินบราวนี่
ของผมยังไม่ลง
หรือบราวนี่มันมีพลังให้อึดด้วย
ผมยิ่งทึ่งกับพลังธรรมชาติ
ท่านหญิงเสือดำเลียไฟหน้าผม แล้ว ทำเหมือนผมเป็นผู้หญิง
เธอไม่ปล่อยมือจากของผม
ผมจับหน้าเธอเพื่อมาจูบ แต่เธอกำมือผมอย่างไว
เธอไม่ให้จูบ
ผมไม่เคยจูบเธอด้วยซ้ำ
เอาล่ะหลังจากวันนี้ เราจะจูบกันให้ได้
เธอทำไปหยิบบราวนี่โยนเข้าปากไป
หน้าอกผมเลอะขนม และมันเริ่มเละและเปียก
แต่ผมรู้สึกดีอยู่ ผมเลยไม่พูดอะไร
จากนั้นเธอถอยหน้าแล้วถามผม
“อยู่ได้กี่วัน”
“น่าจะสอง”
“แค่นั้นเหรอ? ฉันไม่ให้ ซักสามวัน!”
เธอตะคอกใส่ผม
“วันสุดท้ายเราจะไปห้องแดง และล็อกฉัน และฉันอยากลองจนแห้งไปเลย”
“จะดีเหรอ มันอันตรายนะ แล้วผมกลัวของพี่ช้ำอ่ะ”
“ผู้หญิงทนกว่าที่นายคิด ฉันให้เธอทำเธอก็ต้องทำ ไม่อย่างนั้นด็เลิกคบกันไปเลย”
“เราคบกันอยู่เหรอ? ผมไม่รู้เลย”
“ฉันให้นาย แต่เราคบทางไกล และเราไม่ค่อยเจอกัน เพราะไอ้หล่ออย่างนายมันไปไกลจากเงื้อมมือฉันไปแล้ว”
ผมหัวเราะนิดๆ เพราะเธอเอาแต่ใจเหลือเกิน
แต่นิสัยเธอเป็นอย่างนี้ และผมเกลียดเธอไม่ลง
“ตกลงพี่จะคบผม หรือตะปปผมไว้ในอุ้งมือ?”
ผมถามเธอแบบไม่คิดอะไรมาก
เธอยิ้มแบบล่อลวงให้ผมบุกแล้วไม่พูดอะไร
ซักพักเธอก็พูดขึ้นมา
“ฉันรู้นะ ว่านายอยากได้ของฉัน ของฉันงามเป็นประกายจะตาย”
ผมนึกภาพของเธอและมันสูสีกับเรดจำปา แต่คนละแบบ
เผลอๆถ้าหากรรมการมาลงคะแนนของเธอจะเซ็กซี่กว่า
“ก็พี่สวยอ่ะ และพี่ก็ไม่แก่ด้วย”
“ฉัน 29 แล้ว จะขึ้นเลขสามอยู่แล้ว คนเราต้องรู้ตัว”
“เท่าที่ผมเรียนมาพี่ยังอยู่ช่วงเวลาที่
ฟิตที่สุดในชีวิต และมันจะอีกนานกว่าพี่จะแก่จริง”
ผมจับไหล่เธอ
“ไปอยู่กับผมที่วาโรซีเมียเรีย ที่สาขาหลักให้คนอื่นบริหาร พี่ก็เห็นว่ามีคอมพิวเตอร์มีมือถือแล้ว พี่ทำงานจากระยะไกลได้สะดวกขึ้นไม่ต้องเทียวไปเทียวได้มั้ย ผมอยากให้พี่อยู่ใกล้ๆ ผมคิดกับพี่ดีๆ แม้มันไม่ใช่ความรักเท่าวีกับวิวและคนอื่นๆ แต่ผมรักพี่เยอะอยู่”
หลังเธอได้ยินชื่อวีกับเธอเอามือมากำข้อมือผม
ผมเลิกจับเธอแล้วเอาแขนลง
“ลองดูหลังวันนี้ก่อน เอาจริงกับสาขาแน่ใช่มั้ย?”
“ใช่ พี่ไปอยู่ได้ เดี๋ยวผมจัดการให้ ผมจะเปิดให้เหมือนที่นี่ทุกอย่าง”
เธอหันแล้วถือจานบราวนี่เดินไปดูข้างนอก
เธอดูอยู่ซักพักกินไปด้วย
“อย่าลืมว่าฉันเป็นคนที่นี่”
หลังเธอพูดเธอก็เดินเข้ามา
เธอตบหน้าผมเล่นเบาๆเหมือนเรียกสติ
“และสาวโครอลลัลเรย์เรียเจ้าเล่ห์”
เธอพูดใบ้เพราะไม่แน่เธอเห็นเม็ดเงินที่จะได้เป็นสำคัญมากกว่า
ผมไม่พูดอะไร
แล้วเธอจับหน้าผมลูบๆเหมือนอยากได้
ตาเธอวาวว่าต้องการมาก ไม่รู้ว่าร่างกาย หรือทั้งตัว
ผมไม่พูดถึงเดนีโร เธออาจทะเลาะกับเขาอยู่
“สัญญาว่าจะมาหาบ่อย”
“ถ้าพี่อยู่ใกล้”
ผมจับมือเธอที่อยู่ตรงหน้า
เธอยื่นหน้าเข้ามาจูบผมแล้วเราจูบกันแบบดูดดื่่มใช้ลิ้น
น้ำลายยืดบ้างเป็นครั้งคราว
“เธอมันบ้าพลัง เธอจูบเหมือนจะกินฉันทั้งตัว”
ผมยิ้มแบบมีเลศนัย
“ไปนั่ง”
ผมไปนั่งที่โซฟาหลังเธอสั่ง
“แหกขา”
ผมแหกขาตามที่เธอสั่ง
“ห้ามจับหัว ห้ามพูดอะไร”
“พี่จะทำอะไร?”
“ฉันจะชิมเธอ”
“นี่ยังไม่กินจริงจังอีกเหรอ!?”
ท่านหญิงเสือดำยืนขึ้นแล้วกลืน จากนั้นเอาหลังมือปาดปาก
เธอเลียปากให้ผมเห็นเหมือนอร่อย
เธอหยิบอุ้ยกินต่อ และเริ่มกินทีละสองชิ้น
เธอไปเท้าโต๊ะแล้วแหกขา
จากนั้นเธอเหมือนนึกอะไรได้ เธออ้อมโต๊ะไปเปิดเก๊ะ
และเธอคุ้ยของเล่นผู้ใหญ่ในเก๊ะ
มันมีหลายอย่างแล้วแต่ละอันพิศดารทั้งนั้น
มันเหมือนสังหารผู้หญิงได้เมื่อใช้
แต่ละอันมันขนาดไม่ธรรมดา
เธอเป็นคนแบบนี้หรือ? มุมนี้ผมเพิ่งเคยรู้ จากนั้นเธอหยิบของเทียมมีตุ่มใหญ่ แล้วปลายตุ่มมีขน
เธอหยิบกางเกงในใส่ของเล่น และประกอบมันเข้ากับกางเกงใน
เธอยื่นกางเกงมีของเทียมมาให้ผม
มันเปิดให้ของผมยื่นเป็นสองอันได้
“เอาจริงเหรอ? ชอบแบบนี้เหรอไง? ไม่เคยรู้เลย”
“ฉันยังมีเรื่องที่เธอไม่รู้อีกเยอะ วารี เด็กน้อยของฉัน”
เธอเป็นคนแบบเอาสะใจ
เหมือนจะมีอะไรกันให้ตายไปเลย
มันทำให้ผมทึ่งในตัวเธอ และเธอเป็นผู้หญิง ที่ไม่เหมือนที่บ้าน
ผมกล้าๆกลัวๆ
ใจผมเต้นแรง
เธอยืนค้ำแต๊ะแล้วแหกขาให้ผมเริ่ม
ผมเข้าไปเริ่ม
ผมหยิบบราวนี่กินทีละสองชิ้น
ท่านหญิงเสือดำนั่งพับเพียบอยู่หน้าโต๊ะ หัวพิงโต๊ะ
วันของเราคงจบแค่นี้ ผมไม่รู้ว่าจะบ้ากามเยอะๆกว่านี้ได้ยังไงแล้ว
ซักพักท่านหญิงเสือดำหายใจลึกเหมือนฟื้น
ตอนนี้มันสายๆแล้ว
“เหลืออีกกี่วัน!”
เธอจับไหล่ผมสองมือ
“สอง”
“ถ้าอย่างนั้นเราต้องรีบ”
เธอใส่เสื้อชั้นในโปร่งใสเดินน้ำไหลออกจากเป้า
เธอจับมือผมแล้วลากผมออกจากห้อง
เธอเดินเร็วๆรีบลงบันได คนมองเรากันหมดเพราะผมไม่ได้ใส่เสื้อ และเห็นตัวท่านหญิงเสือดำหมด
เธอเปิดห้องแดงแล้วผลักผมเข้าไป
เธอขึ้นคร่อม
“ปล้ำฉัน”
“ล็อกไม่ล็อกเมื่อจับได้”
“ทำได้ก็ล็อกเลย กล้ามั้ย? เจ้าหนู”
“อย่าท้า ไม่งั้นผมเอาจริงๆ พี่อาจไม่ไหว”
หลังผมพูดหน้าเธอเหมือนกลัว แต่แค่ชั่ววูบเดียวเท่านั้น
เธอล้วงแล้วเอาจิ้มปากผม
“ทำฉันไม่ไหวได้ ฉันจะตามไปเลย เกิดมาไม่เคยมีใครสู้เรื่องบนเตียงฉันได้ แม้แต่ระดับอายะ”
“อย่าลืมว่าผมฝึกกับอายะทุกวัน”
เธอตบหน้าผมอย่างแรงแล้วขยำของผม
“มาดูกันว่าใครจะปล้ำใคร”
ผมเริ่ม
ท่านหญิงเสือดำหมดเรี่ยวหมดแรงสลบอยู่ น้ำลายยืด
เธอโดนล็อกหลังเครื่องล็อกนั่งจับแหกขา
ผมทำทุกอย่าง ผมใช้มือกับของผม
ของผมเริ่มแสบ เพราะเธอไม่มีน้ำหนึ่งวันเต็ม
มันเพิ่งมาเมื่อกี้แล้วเธอสลบไป
ผมกินบราวนี่ที่เราเอามาจนหมด ไม่กินข้าว
ผมทำไปเคี้ยวบราวนี่ป้อนด้วยปากใส่ท่านหญิงเสือดำไปเรื่อยๆ
ดีที่มันมีถั่ว และเรามีโปรตีนนิดหน่อยราดหน้าบราวนี่
ของผมลงแล้ว และมันบวมขึ้นนิดหน่อย
ต้องกลับไปทายาแล้ว
ผมปล่อยท่านหญิงเสือดำออกจากเครื่องจับล็อก
เธอนอนแช่แอ่งน้ำใหญ่มากไม่ได้สติ
“ไม่ไหวแล้ว…”
เธอละเมอ
ผมอุ้มเธอเหมือนเจ้าหญิง
เสื้อขาดไปแล้วและเราไม่ได้ใส่เสื้อผ้าทั้งคู่ เพราะผมฉีก
ผมจัดเธอให้เรียบร้อยที่สุดให้เห็นน้อยแล้วค่อยเดินออก
ผมเดินเอาเธอไปส่งที่ห้อง
ผมให้เธอนอนที่โซฟา แล้วห่มผ้า
ผมใส่เสื้อผ้าที่ใส่มาแล้วเดินไปห้องข่าว
“ไอโกะ มาดูท่านหญิงเสือดำหน่อย”
“ท่านเป็นอะไร”
“ไม่มีอะไรมาก เราทำกันบ้าพลังไปหน่อย แค่นั้น”
ขาผมสั่นไม่หยุด
ผมแทบยืนไม่ไหว
ผมยังไม่สลบเพราะผมออกกำลังกายมาตั้งแต่เล็กๆ
แต่แรงผมไม่เหลือแล้ว
พี่ไอโกะเข้าไปดูท่านหญิงเสือดำ
“เกิดอะไรขึ้น!”
เธอตะโกนออกมาจากห้องท่านหญิง
ผมเดินเข้าห้องข่าวอีกครั้ง
“ขอบันไดยาวปีนขึ้นหลังคาห้องนี้ให้หน่อย”
พนักงานห้องข่าวขอบันไดกับท่อข้างหลัง”
ไม่นานบันไดก็ขึ้นมา
ผมปืนขึ้นหลังคา ขึ้นโดรน เปิดใบพัด
ผมหลับตาพัก
ผมหลับคาโดรน
แสงแดดมันร้อน
ผมตื่นในโดรน
ผมกำลังจะขึ้นเพื่อบินออก แต่ท่านหญิงเสือดำไม่ใส่เสื้อปีนขึ้นมาเหมือนเพิ่งตื่น
ผมเธอกระเซิง
เธอเยินมาก
ผมเปิดฝาโดรน
เธอบวมชัดขึ้นเมื่อผ่านไปอีกคืน
“ว่าไงครับพี่่?”
“ไปแล้วเหรอ เจ้าหนู ไม่สิ สัตว์ป่าของฉัน ฉันแสบไปหมดเลย ฉันสะใจสุดๆ”
“ผมเตือนแล้ว มันพองมั้ย”
“นิดหน่อย ทายาเดี๋ยวก็หาย ฉันทนแสบแล้วทำงานได้”
เธอปีนอย่างทุลักทุเล
เธอปีนตัวผมแล้วเอาขารัดแล้วจูบผมไม่หยุด
เธอทำรอยที่คอผมเยอะๆ
“พาฉันไปด้วย”
“ไม่ดีมั้ง ค่อยๆ เดี๋ยวผมพาไป”
“อย่าลืม และเร็วๆด้วย ว่างๆฉันอยากทำอีก”
“เอาอีกเรอะ! พี่หื่นขนาดไหนกันเนี่ย!”
หลังเธอเร่งแล้วบอกมา ผมตกใจกับความหื่นของเธอ
“อย่าปากเสียนะ”
พูดแล้วเธอพยักหน้าเหมือนไม่พอใจแล้วพองแก้ม
มันไม่เหมือนเธอปรกติหลังเมื่อวาน
ผมว่าเธอน่ารักขึ้น และเธอไม่เหมือนเจ้าแม่แล้ว
เธอลงโดรนไปแล้วโบกมือให้ผม
เธอรอผมออกโดรนผมเลยออกโดรนกลับบ้าน
