เล่ม 1 (1-21)
เรื่องราวของการสร้างรักในโลกแฟนตาซี ของชายต่างโลก สองสาวกำพร้า และมีอีก? ออกทำงาน ฝึกฝนเพื่อความแข็งแกร่ง แก้ปัญหาแห่งรักน่ารักๆ กับโลกใบใหม่พร้อมคนรักต่างโลก สองสาวและคนอื่นๆ? รัก!สู้!ทำงาน!
เล่ม 2 (22-41)
เริ่มเข้าสู่วัยทำงานเป็นครั้งแรกในชีวิตที่สอง กับการได้มาทำงานสายสู้ที่ซ่องใหญ่ เป็นเด็กคุมประตู การบอกข่าวร้ายกับเพื่อนสนิท สร้างเนื้อสร้างตัวด้วยร้านใหม่ในโลกใหม่ และการเจอคนในฝัน เจ้าหญิงต่างแดน
เล่ม 3 (42-61)
การย้ายมาวังต่างประเทศตามแฟนเพื่อสร้างชีวิิตใหม่ รัก! ทำงาน! สู้!
รัก,แฟนตาซี,เกิดใหม่,ไซไฟ,ชาย-หญิง,รัก,คลั่งรัก,ชาย-ชาย,ทำงาน,สร้างตัว,ฝึกฝน,เกิดใหม่ ,รักวัยรุ่น,นางเอกเก่ง,พระเอกเก่ง,yaoi,หญิงรุก,ชาย-หญิง,ฮาเร็ม,แอ็คชั่น ,ต่อสู้,โรแมนติก ,โรแมนซ์,แฟนตาซี,ต่างโลก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
93 เมื่อผู้ใหญ่ 3 คนอยากกลับเป็นเด็ก
ท้ายเดือน 3 อีกไม่กี่วันก็จะเดือน 4 วารีอายุ 23
มุมมองบุคคลที่ 3
เขายังตื่นมาในห้องคนเดียว
เมื่อวานวีมาขอเบาๆใส่หลังแล้วกลับห้องไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
วารีไปอาบน้ำและเจอหนูนานุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่หน้าห้องพอดี
“เอิ่ม คือว่า… เอ่อ หนูเดินผิด! แหะๆ ไปละค่าาา” จากนั้นหนูนารีบหันหลังจะเดินหนี
วารีรีบจับไหล่ “จะอยู่กับฉันอย่ามาเป็นแบบนี้น่า มีอะไรก็พูดมา”
หนูนาหันมาด้วยหน้าแดงๆ “หนูเห็นโดรนสองใบพัดรุ่นใหม่ที่เพิ่งออก” แล้วเธอก็พูดมาว่าอย่างนั้น
“ใช่ มันเพิ่งออกมาอาทิตย์เดียวทำไมเหรอ?” วารีก็ตอบเธอไปอย่างนั้น สำหรับเรื่องเครื่องจักรใหม่ที่ฮาโมนี่ผลิต
“นั่นแหละ เอิ่ม แล้วก็… หนูรู้สึกอยากได้มันขึ้นมา เงินหนูมีพอซื้อนะ เพราะหนูทำงานกับพี่มาหลายเดือนแล้ว” หนูนายังไม่ยอมพูดหมดว่าแล้วปัญหามันคืออะไร
จากนั้นเธอก็หน้าแดงเขิน แล้วแกะผ้าเช็ดตัวเปิดให้วารีเห็นทุกอย่าง แล้วเธอก็ปิดกลับไปเหมือนเดิม
“แลกกับหุ่นหนูให้เป็นแฟนพี่ หนูพอจะได้โดรนฟรีมั้ยคะ?” ในที่สุดวารีก็เข้าใจว่าหนูนาต้องการอะไร
ใจจริงวารีก็อยากได้เธอเป็นแฟนมาตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกก่อนเขาออกรายการทีวีแล้ว แต่ตอนนั้นหนูนาขอว่าอย่าเพิ่งกินเธอ และวารีก็ไม่ได้รุกใส่เธอเลยซักครั้ง
แต่มาวันนี้กลับเป็นเธอที่เปลี่ยนใจเองแลกกับโดรนสองใบพัดที่ขับเหมือนมอเตอร์ไซค์
เธอเป็นสาวซิ่งหรือ? หน้าตาเธอไม่ให้เลย แต่มันก็ธรรมดาของคนที่หน้าตาอย่างเดียวมันดูกันไม่ออกหรอก
“ก็เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจนะ หนูนา เอาแบบนี้แล้วกัน เธอไปฝึกขับกับครูสอนให้ผ่านข้อสอบการใช้น่านฟ้าให้เรียบร้อย และจากนั้นเอาโดรนสองใบพัดไปขับ วันไหนฉันอยากได้เธอเดี๋ยวฉันจะโทรไป วันนี้พอดีฉันคิดถึงวีกับวิว ฉันอยากได้วันของเราสามคน เดี๋ยวเธอฝึกเสร็จไปรับกับนา เดี๋ยวฉันจะโทรคุยให้” วารีพูดบอกหนูนา
“ได้ง่ายๆอย่างนั้นเลยเหรอคะ? ไม่มีอะไรเพิ่มมาอีกแบบเอาเข็มขัดตี ของเทียมแยงก้นอะไรแบบนั้น?” หนูนายังไม่ปักใจเชื่อว่าจะได้กับวารีง่ายๆ
“อย่าบ้าน่าหนูนา รสนิยมฉันปรกติ ถ้าไม่ใช่เธออยากลองเองมันก็แค่เอานั่นที่ฉันมีใส่นั่นที่เธอมีปรกติล่ะน่า ฉันไม่ได้เป็นคนชอบทำร้ายผู้หญิง” วารีพูดเรื่องรสนิยมของเขาให้เธอสบายใจ
“อ่าวเหรอ แต่เห็นพี่มีแฟนเป็น 10 นึกว่าไม่ปรกติ ถ้าอย่างนั้น ทำไมหนูได้เป็นแฟนด้วยอ่ะ ขอถามเรื่องนี้ได้มั้ย?”
“เธอตัดแต่งมาอย่างดีก่อนเสนอตัว มันทำให้เธอดูเซ็กซี่กว่าปรกติ หน้าเธอฉันก็ถูกใจ ต่างหูที่เธอให้ฉันก็ถูกใจและยังเก็บไว้ ยิ่งเธอตัดแต่งมามันยิ่งทำให้ฉันสนใจเธอเยอะขึ้นไปอีก มันก็แค่นั้นแหละ” มันเป็นปรกติที่วารีจะชอบคนเอาง่ายๆ
“แล้วอยากชิมก่อนออกกำลังกายมั้ยคะพี่?” แม้หนูนาจะหน้าแดงสุดขีดและทำอะไรไม่สมกับที่ปรกติเธอจะทำ เธอยังเสนอข้อเสนอนี้ให้วารี
“ไว้วันหลังเถอะน่า เดี๋ยวฉันไปหาเองแหละ ไม่รอนานหรอก” แต่วารีปฏิเสธก่อนสำหรับวันนี้
“พี่อ้ะ! หนูเสนอทั้งทีจะรับหน่อยก็ไม่ได้ มันทำให้หนูเขินเปล่าๆนะ! รู้มั้ยหนูอายแค่ไหน!” หนูนาตัดพ้อวารีเมื่อเป็นแฟนกันแม้ยังไม่ทำอะไรกัน
วารีเดินเข้าไปจับหัวหนูนาและจูบปาก
หนูนาตาเปิดกว้างและตกใจเพราะไม่รู้จู่ๆมันเป็นจูบได้อย่างไร
วารีจูบไม่ใส่ลิ้นจนหนูนาใช้ลิ้นก่อนเขา
จากนั้นมันกลายเป็นจูบที่เร่าร้อนของชายหญิงในผ้าเช็ดตัวหน้าห้องวารี
หนุ่มสาวจูบกันดูดดื่มด้วยหัวใจต้องการกันเดี๋ยวนั้นตรงนั้น แต่กลั้นใจไว้
จากนั้นหนูนามีลางสังหรณ์ว่า ‘หนีด่วน หนีลงรูด่วน!’
สัญชาตญาณนี้เธอมีมาตั้งแต่เป็นเด็กตัวเล็กๆเมื่อเวลาที่มีอันตรายถึงชีวิตเข้ามาหา เธอเลยเชื่อมันสุดหัวใจ
เธอผลักวารีและวารีถอยตามมือเธอโดยที่เธอไม่ต้องออกแรง
จากนั้นหนูนากลับหลังหันพร้อมออกวิ่งไปข้างหลังเร็วสุดชีวิต
เธอชนอะไรซักอย่างที่ไม่ใช่กำแพง เพราะหลังเธอเป็นทางเดินและเธอจำได้ดี
เธอรู้สึกมึนเพราะชนแรงแต่เมื่อเธอตั้งใจมองเธอเห็นพี่วีกับพี่วิวที่เป็นหมายเลขหนึ่งและสอง
วีจับท้องโตๆและนั่งยองๆกางเล็บแล้วจับคอหนูนา
“ฉันเพิ่งออกจากห้องเมื่อคืน เมื่อคืนฉันนอนห้องนี้…” วีจ้องตาหนูนาและพูด
“ขอโทษจริงๆค่ะ หนูจะไปเข้าคิว…” หนูนาพูดแต่ก่อนจะพูดอะไรได้ต่อ
“พี่วีไม่ได้คุยกับเธอ” คราวนี้มันเป็นพี่วิวสองขาที่พูดเข้าไปเสียบหัวใจเธอ
หนูนาทำได้แค่สั่นและกลั้นไม่ให้กางเกงเปียก เพราะหน้าพี่วีจริงจังสุดๆ
หนูนาหันไปส่งสายตาปริบๆให้พี่วิวเพราะปรกติพี่วิวจิตใจและอัธยาศัยดีกว่าพี่วีที่เป็นจอมหึงจอมหวง
แต่พี่วิวก็แค่มองกลับมาด้วยหน้าเฉยๆไม่ช่วยอะไรเธอเหมือนกัน
มันทำให้หนูนารู้สึกหนาววาบที่หัวใจเพราะโอกาสโดนทิ่มคอตอนนี้มันสูงมาก
“รักจริง? หรือแค่ทำเพื่อโดรน ตอบมาตามตรง เจ้าช่างแต่งหน้า” วีจ้องเข้าตาหนูนาไม่หยุด
“เอิ่ม ถ้าหนูบอกว่า มันทั้งสองอย่างพอดีเลยพี่จะเชื่อมั้ยล่ะคะ?” หนูนาไม่กล้าโกหกวีเพราะมันเหมือนเธอกำลังเผชิญหน้ากับเสือดำท้องแสนดุร้ายที่สัญชาตญาณสัตว์ป่าแรงกล้ามาก
“แล้วจะต้องการเพิ่มไปเรื่อยๆไม่หยุด?” วีสอบสวนแฟนคนใหม่ของวารีก่อน
วารีทำได้แค่กลืนน้ำลายเมื่อเห็นวีเป็นแบบนี้ เพราะเขาพอรู้ดีว่าวีโหดร้ายแค่ไหนเมื่อเอาจริง
ใจเขาก็อยากจะช่วยแฟนใหม่ แต่วีและวิวอยู่กับเขามานานโขกว่าใครเพื่อน และเขารู้ดีว่า ถ้าห้ามวีตอนนี้มันจะยิ่งเป็นเรื่องใหญ่
หนูนาเริ่มน้ำตาซึมออกจากดวงตาและไหลเป็นทาง “ก็หนูเห็นพวกพี่อยู่สบายงานดีเงินดีกันทุกคน เรื่องเงินหนูเข้าที่แล้ว แต่หนูอยากเป็นระดับเศรษฐีด้วยงานแบบพี่บ้าง หนูขอแลกด้วยร่างกายจริงๆ ไม่ได้เหรอคะ? เพราะหนูมาช้าเหรอคะ? หรือว่าหนูไม่ไว้ใจพี่วารีตั้งแต่แรกเอง หนูเลยอด พี่บอกหนูตรงๆก็ได้ แต่เมื่อหนูแต่งหน้าพี่วารี ยิ่งหนูเห็นเขาทั้งหน้ายังไม่แต่งและหน้าแต่งหนูยิ่งชอบเขามากขึ้นทุกวันๆ หนูขอชอบเขาเหมือนพวกพี่ชอบเขาไม่ได้จริงๆเหรอคะ? พี่วี พี่วิว พี่วารี แงงงง” หนูนาพูดตัดพ้อและร้องได้น้ำตาแตก
“พอน่าวี เธอน่าสงสารออก” วารียอมเสี่ยงพูดขึ้นมาให้วีหยุด
วีหันไปมองวิว “ว่าไงวิว?”
วิวตอบวีไปตามที่เธอคิด “หนูว่าเธอไม่ได้ตอแหล เพราะวารีมีเสน่ห์แบบแปลกๆของเขา มันไม่แปลกที่จะมีคนแบบนี้มา”
วีเก็บเล็บและปล่อยมือ หยิบผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาให้หนูนา
หนูนาทำได้แค่ร้องไห้แบบเด็กๆ แล้วให้วีเช็ดน้ำตาให้เหมือนเด็กน้อยนั่งสะอึกสะอื้น
จากนั้นวีลูบหัวหนูนาและจัดทรงผมที่ฟูของเธอตั้งแต่ตอนที่เธอชนวีอย่างแรง แต่หลักวีดีเลยไม่เป็นอะไร
“ยินดีต้อนรับสู่ฮาเร็มวารี ทำใจเย็นๆ ถ้าเขาบอกเอาก็คือเอา ถึงตอนที่เขาออกแรงเต็มที่ เธออย่ามาหนีเอาตอนนั้นหรือรูพังเสียก่อนแล้วกัน” วียิ้มและจับมือหนูนาและพายืน
หนูนายังสะอื้นไม่หยุด แต่นิสัยเธอเวลาสงสัยอะไรเธอชอบรีบถามโดยไม่ได้ดูสถานการณ์ “มันจะโป้งป้างโคร่มครามขนาดนั้นเลยเหรอคะ?”
แล้วหนูนารีบปิดปากตัวเองเพราะดันถามไปซะแล้ว
วียิ้มและตอบ “ตอนวาโรจะเอาลูกให้ได้เตียงพังไปสองเตียงและโซฟาพังอีกสอง จากนั้นเบาะคู่รักพังไปหนึ่ง”
วีไม่ได้พูดข่มขู่และพูดเรื่องจริงที่เกิดขึ้นทั้งหมด
มันทำให้หนูนาหน้าซีดเผือกและหันไปส่งสายตาปริบๆให้วารี
“เบาๆฉันก็ทำเป็น แต่ไปฝึกกับอายะไว้ก็จะดีกว่า เพราะบางครั้งฉันก็อดไม่ไหว” วารีแค่อยากให้ผู้หญิงของเขาแข็งแรงกันทุกคน
เพราะบางทีบทอยากโบ๊ะบ๊ะสนั่นลั่นห้องก็มีมาบ้างเป็นบางครั้งบางคราวตามนิสัยเขา
วารีนุ่งผ้าเช็ดตัวให้หนูนาใหม่ “เอาล่ะ ไปอาบน้ำอาบท่า ถ้าไม่อยากออกกำลังกายก็หยุดก่อนซักวันก็ได้ หนูนา”
“ค่ะ ได้ค่ะพี่ หนูไปอาบน้ำก่อนนะ”
หนูนารีบวิ่งแล้วเลี้ยวไปทางไปห้องน้ำ
ในใจเธอจะอาบแค่น้ำเย็นเพราะเธอกลัวเจอแฝดจอมหึงหวงอีกครั้ง
วีมองหน้าวารี “ไม่ทันไรเธอก็เอาคนเพิ่มเข้ามาในฮาเร็มอีกแล้ววารี ทำไมเธอไม่พอใจง่ายๆบ้าง?”
“ขอฉันนึกก่อน” วารีคิดถึงเหตุผลที่มันทำให้เป็นแบบนี้โดยที่เขาก็ไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้แบบสุดๆเหมือนกัน
เขาครุ่นคิดอยู่ซักพัก
จากนั้นเขาก็นึกออก “น่าจะเป็นเพราะโลกเก่าฉันไม่มีดวงเรื่องแบบนี้เลยล่ะมั้ง เมื่อมีโอกาสเข้ามาฉันเลยคว้าหมด ไม่สนว่าเป็นใคร”
“เธอไปให้ท่าหนูนาก่อนเปล่า วารี” คราวนี้มันเป็นวิวสองขาที่สูงเท่าวีแต่ตัวและต้นขาใหญ่กว่า
ขาเธอสีเนื้อแต่วารีรู้ว่าเธอแปลงร่างเอาเพราะแรกๆขาเธอสีดำเงามีลายเหมือนขาแมงมุมที่เธอเคยมี
“ฉันเนี่ยนะจะไปให้ท่าอะไรใคร ฉันก็ทำตัวแบบของฉันปรกตินั่นแหละ” วารีก็พูดแบบไม่ได้สร้างข้ออ้างและบอกไปตามตรง
วีกับวิวมองหน้ากัน “เขาพูดจริง” และมันเป็นวีที่เลือกเชื่อก่อน
วิวเกาหัว “หนูก็ว่าอย่างนั้น”
“หาอะไรมาปิดหน้าตาเขาดีมั้ย?” วีเริ่มออกความเห็นแบบหึงหวงสุดโต่ง
“แบบนั้นคนจะยิ่งว่าเขาเพี้ยนน่ะสิ” มันเหลือแต่วิวคนเดียวที่ดึงสติวีกลับมาได้
“ไปออกกำลังกายเถอะน่ะ ไปๆ อาบน้ำรีบไป มันจะถึงเวลาแล้ว”
วารีเดินไปและจับมือพวกเธอสองคนเดินไปห้องอาบน้ำ
อดีตเด็กสามคนที่ตอนเด็กไม่เคยได้อาบใกล้กัน มานั่งอาบน้ำเย็นเรียงกันสามคน
เมื่ออาบได้ครู่เดียวอดีตเด็กสามคนก็พากันไปลงอ่าง
“ฟู่ว น้ำอุ่นนี่มันสุดยอดจริงๆ” วีเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาเป็นคนแรก
“หนูก็ว่าอย่างนั้น ยิ่งร่างสองขาหนูยิ่งนั่งสบายเข้าไปใหญ่ แต่มันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ดิ หนูกลับร่างเดิมดีกว่า” วิวพูดกับพี่สาวฝาแฝดของเธอ
และหลังจากนั้นมีขาแทงออกมาจากสะโพกกลายเป็นเธอมีร่างล่างเป็นแมงมุมแปดขา
แต่มันทำให้วารีสงสัย “ตกลงร่างไหนสบายกว่าล่ะ เมือกี้ยังบอกว่าสองขาสบายกว่าอยู่เลย”
“มันเหมือนร่างนี้ต้องโดนน้ำร้อนบ้างนิดหน่อยให้มันรู้สึกสบายไม่อย่างนั้นเดี๋ยวใจมันว้าวุ่น” วิวบอกเหตุผลที่เธอต้องแปลงร่างกลับกับวารี
“เป็นเธอที่มีแปดขาก็ปัญหาเยอะเหมือนกันนะวิว” วารีทั้งพูดเห็นใจและชื่นชมวิวไปในตัว
วิวยิ้มๆ “ก็เกิดมาเป็นแบบนี้ คนเราเลือกเกิดไม่ได้ซักหน่อย”
วิวพูดแบบพอเข้าใจชีวิต
“ไปเที่ยวเนินเขาแบบตอนเด็กๆที่เคยไปกันมั้ย? อยู่ดีๆฉันรู้สึกอยากอยู่ที่สูงๆอ่ะ” วีเสนอเปลี่ยนวันนี้เป็นวันหยุด
“น่าสนใจอยู่นะพี่วี เสนอได้ดีนะ บอกนาว่าเราสามคนหยุดกันเถอะ วารี” วิวพูดส่งเสริมความเห็นของพี่สาวตัวเองง่ายๆ
“อย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นออกกำลังกายเสร็จแล้วเดี๋ยวฉันบอกนาเอง” วารีตัดสินใจหยุดให้ศรีภรรยาเบอร์หนึ่งและสอง
ในที่สุดสามหนุ่มสาวซี้ตั้งแต่ตัวเล็กๆพากันไปแต่งตัวออกกำลังกายในห้องแล้วออกไปลานออกกำลัง
วารีไปยืนอยู่ข้างหน้าแล้วพูดขึ้นเสียงดังเพราะอยากให้ได้ยินกันทุกคน
“วันนี้เอาเป็นวันอิสระแล้วกัน ใครอยากออกกำลังกายยังไงใช้อุปกรณ์ไหนก็ตามสบายเลย” วารีเลือกให้คนของตัวเองออกกำลังแต่แบบที่ตัวเองชอบ
แล้วจากนั้นวารีเดินไปหาวีกับวิวที่เอาเหล็กยกน้ำหนักขึ้นไหล่และนั่งยองๆ
พวกเธอไม่ได้ใส่น้ำหนักลงไปเยอะเหมือนที่ปรกติเธอไหว เพราะเธอน่าจะห่วงเด็กในท้องด้วยเหมือนกัน
วารียกกับพวกเธอแต่เขาเล่นครบทุกท่าก่อนเพราะไม่ได้ตั้งท้อง เขาเลยขอตัวไปหานา
เมื่อวารีอยู่ในระยะที่คุยกับนาได้เขาก็รีบพูดขึ้นมา “นา วันนี้ ฉัน, วี, และวิวจะหยุดกันนะ พวกเราเกิดอยากขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล”
เมื่อนาได้ยินอย่างนั้น เธอก็วางดัมเบลน้ำหนักไม่มากลงกับพื้น แล้วถอนหายใจหนึ่งครั้ง
“แล้วเธอเพิ่งจะมาบอกเอาตอนนี้ รู้มั้ยว่าเธอหยุดที มันต้องติดต่อผสานงานหลายแผนก” นาจ้องหน้าวารีแล้วแยกเขี้ยวนิดๆ
ปรกติวารีจะไม่ค่อยได้เห็นบทนาดุ โดยที่เมื่อเขาเห็นทีไรมันทำให้นารู้สึกน่ารักขึ้นเยอะ
ส่วนหนึ่งเพราะเธอเป็นเอล์ฟมืดที่ภาพรวมของเธอลึกลับจับต้องยากและสง่างาม
แต่พอเมื่อเธอเอียงหัวแยกเขี้ยวเพราะความดุ มันทำให้บรรยากาสรอบตัวเธอเปลี่ยนไป มันรู้สึกเหมือนเห็นสาวงามพยายามดุ
“อย่าดุฉันนักเลยฉันโดนวีกับวิวชวนแล้วพวกเธอดูจริงจังด้วย” วารีอธิบายเหตุผลที่เขาต้องขอเรื่องนี้
“อืม พอเข้าใจแหละแต่มันทำให้ฉันงอนเพราะมันเหมือนพวกเธอไปกันสามแล้วทิ้งฉันเหมือนคนนอกทั้งๆที่มาพร้อมกัน มันทำให้ฉันอยากหยิกแก้มเธอ” นาเปิดเผยความในใจว่าเธอรู้สึกเหมือนถูกทิ้ง
“เดี๋ยวฉันหาวันที่ไม่มีประชุมไปนั่งเล่นกันห้องเธอตั้งแต่เที่ยงเลยเอามั้ยเล่า” วารีหาข้อเสนอมาแลกเปลี่ยนกับนา
“สัญญามั้ย? ยื่นนิ้วก้อยมา” นาอยู่กับวารีตั้งแต่ยังเล็กๆและรู้ไส้รู้พุงกัน
นารู้ว่าถ้าแค่เขาเกี่ยวก้อยมันก็พอแล้วที่เขาจะรักษาสัญญานั้นๆ
วารียื่นนิ้วก้อยเข้าไปเกี่ยวและไม่สนว่านาจะแซงคิวคนอื่นเพราะวันนี้มันเป็นวันพิเศษ
“เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องประสานงานเพื่อหยุดให้ ส่วนเธอก็ไปเที่ยวให้สนุกแล้วกัน” ในที่สุดนาก็ทำตามที่วารีขอโดยไม่ได้แลกอะไรมาก และแค่ขอเวลาให้วารีได้อยู่กับตัวเธออย่างเดียว
“ฉันรักเธอมากนะนา ยิ่งอยู่ด้วยกันฉันยิ่งรักมากขึ้นเรื่อยๆทั้งที่เป็นผู้จัดการและเพื่อน” วารีลูบหัวนา
นารู้สึกดีขึ้นและหน้าแดงนิดๆแต่เธอเป็นพวกคนชอบเก็บอาการเวลามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
“เพราะงานรึเปล่าเถอะ?” นาพูดประชดใส่วารีเพราะเธอคิดว่าเธอไม่ได้สวยเหมือนเอล์ฟมืดทั่วไปและหน้าเธอปรกติ
วารีเข้าใจว่านางอนและพูดแบบเปิดอกกับนา คนรักของเขาที่หมั้นแล้วเหมือนกัน
“เธอก็รู้ว่าเพราะอะไร นา” วารีเชื่อมั่นในผู้หญิงของเขาโดยไม่ได้คิดร้ายอะไรกับเธอ
“เธอก็รู้ดีเหลือเกินนะว่าต้องพูดอะไรกับผู้หญิง พ่อหนุ่มสุดเจ้าชู้” นาหยิกแก้มวารีแบบหมั่นเขี้ยวแต่ไม่ได้จับบิดสุดแรงกายให้มันเจ็บ
เมื่อนาหยิกจนพอใจแล้วปล่อยวารีไปเธอปล่อยวารีไปเที่ยว “ไปเถอะ เรื่องงานเธอสามคนเดี๋ยวฉันดูแลเอง”
“ขอบคุณนะ นา” วารีพูดขอบคุณคู่หมั้นตัวเองและเดินไปหาคู่จอมหวงหมายเลขหนึ่งและสอง
“นาว่าไงบ้าง เธอให้เราหยุดมั้ย?” แม้วีจะเป็นหมายเลขหนึ่ง แต่ระดับเธอก็ยังให้คำพูดนาเป็นคำพูดที่สำคัญเพราะตำแหน่งของนาเป็นผู้จัดการ
วิวมองอย่างใจจดใจจ่อและมีหน้าตาเหมือนกำลังลุ้นอยู่ในใจ
“นาบอกไม่มีปัญหา ไปเถอะ กลับห้องไปอาบน้ำแต่งตัว เก้าโมงครึ่งแล้วไปเจอกันที่โดรน จะได้ไปกินข้าวที่ร้านพี่คุมะและหาขนมไปกินที่เนินเขา” วารีบอกเหล่าคู่หมั้นที่จองตัวเขาแต่เช้าให้พากันไปกินข้าวให้เรียบร้อย
วารีรีบกลับไปอาบน้ำแต่งตัวเรียกหนูนามาแต่งหน้าพร้อมไปเที่ยว
เมื่อเก้าโมงครึ่งเขาไปรอวีกับวิวที่โดรน
วีพกกระเป๋าสะพายมาแต่วีมามือเปล่า
สามคนไปกินข้าวร้านคุมะจนถึงสิบโมงและแยกย้ายกันหาขนมไปกินที่เนินเขา
วารีโทรหาวาโรถามเรื่องเนินเขาที่น่าไป แต่วาโรบอกว่าเนินเขามันมีน้อย แต่ยอดเขาจะน่าเที่ยวกว่า
วารีให้วาโรเสนอยอดเขามาซักที่แล้ววาโรวงให้เห็นในรูปแผนที่วาโรซีเมียเรียส่งมาทางมือถือ
เท่านี้วารีก็ไปได้เพราะมันใกล้ๆวาโรเรีย
วารีซื้อหนังไก่ทอดห้าถุงเพราะไม่รู้จะซื้ออะไรดี
วิวยิ้มปรี่มาแล้วเปิดกระเป๋าให้ดู “ฉันเอานี่มาเต็มเลย”
ส่วนใหญ่มันเป็นแมลงอบกรอบหลากหลายชนิด
วีเดินมาพร้อมถุงมะม่วงเปรี้ยวถุงใหญ่ “ฉันรู้สึกอยากกินแต่นี่แหละ”
เมื่อวารีเห็นทุกคนมาครบก็พากันขึ้นโดรน
วารีขับไม่นานก็ไปถึงยอดเขาที่วาโรนำเสนอ
มันมีพื้นที่โล่งให้จอดโดรนและวารีกางเก้าอี้เปลนอนให้เหล่าสาวๆได้นั่งดูทิวทัศน์ข้างล่างอย่างสบาย
วารีเอาโต้ะพร้อมถ้วยใหญ่มาสามใบวางและสามคนต่างเทขนมใส่ถ้วยและหยิบขนมทั้งสามแบ่งกินกันอย่างอร่อย
ผู้ใหญ่สามคนยพูดแต่เรื่องวันธรรมดาในตอนที่พวกเขาสามคนอยู่ที่บ้านกำพร้า
สามคนคุยเล่นกันจนพระอาทิตย์ตกดินและนั่งมองพระอาทิตย์ไปจับมือกันไปอย่างเงียบๆ
เมื่อพระอาทิตย์ตกจนมืดวารีรีบเก็บถ้วย, เก้าอี้, และโต๊ะให้เรียบร้อยและพากันขึ้นโดรน
เมื่อทุกคนขึ้นโดรนเรียบร้อยวารีก็ออกบินกลับทันที
เมื่อเขาถึงบ้านสองแฝดพี่น้องหลับเอาหัวชนกันแล้วปลุกยังไงก็ไม่ตื่น
วารีอุ้มวีและวิวกลับไปห้องเธอสองคนห่มผ้า และจูบหน้าผากก่อนกลับไปที่ห้องของตัวเอง
วารีนอนยิ้มเพราะวันนี้แม้มันเล่าเรื่องตอนเราอับโชคแต่เพราะพวกเราเอาสิ่งดีๆให้กันเสมอมันเลยมีเรื่องความสุขให้เล่าเยอะ
