"เมื่อประตูมิติเปิดออก โลกที่มนุษย์รู้จักกลับเปลี่ยนไปตลอดกาล โลกอาคเทอเรีย ไปด้วยทรัพยากรและอันตรายดึงดูดเผ่าพันธุ์ต่าง ๆ ให้แย่งชิงและต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด
สงครามข้ามมิติ - ตอนที่2 เส้นทางที่ไม่มีถอย โดย mayajan @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์
แฟนตาซี,แอคชั่น,เลือดสาด,สงคราม,ผจญภัย,สงคราม,ทะลุมิติ,ต่างโลก,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สงครามข้ามมิติ
หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง
แท็คที่เกี่ยวข้อง
รายละเอียด
"เมื่อประตูมิติเปิดออก โลกที่มนุษย์รู้จักกลับเปลี่ยนไปตลอดกาล โลกอาคเทอเรีย ไปด้วยทรัพยากรและอันตรายดึงดูดเผ่าพันธุ์ต่าง ๆ ให้แย่งชิงและต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด
ผู้แต่ง
mayajan
เรื่องย่อ
สงครามข้ามมิติ
มิติใหม่ที่เปิดออกได้นำพาภัยคุกคามจากเผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่มองมนุษย์เป็นเพียงเหยื่ออ่อนแอ ในโลกใหม่นี้ ทุกก้าวคือการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด! ทีม "แบล็คไลออน" นำโดย ลูน่า หญิงสาวผู้ไม่ยอมแพ้ต่อความยากลำบาก และเพื่อนร่วมทีมของเธอ ผู้มีความสามารถเฉพาะตัวที่ไม่ธรรมดา ต้องฝ่าฟันอันตรายจากศัตรูที่แข็งแกร่งเพื่อปกป้องดินแดนของมนุษย์
ลูน่า ผู้บัญชาการที่กล้าหาญ มีทักษะทั้งในการต่อสู้และการรักษา พร้อมกับ ลลิตา ผู้ที่ใช้โล่อันทรงพลังในการป้องกันเพื่อนร่วมทีม ลินิน นักแม่นปืนที่มองเห็นทุกการเคลื่อนไหวของศัตรู เมย์ นักประดิษฐ์อัจฉริยะที่สร้างกับดักสุดแยบยล และตะวัน เนโครแมนเซอร์ที่สามารถเรียกกองทัพโครงกระดูกมาช่วยรบ
เมื่อศัตรูจากมิติอื่นบุกเข้ามา ทีมแบล็คไลออนจะต้องรวมพลังและใช้ทุกความสามารถที่มีเพื่อชิงชัยชนะในสงครามที่เดิมพันด้วยชีวิต!
สารบัญ
เนื้อหา
ตอนที่2 เส้นทางที่ไม่มีถอย
ตอนที่2: เส้นทางที่ไม่มีทางถอย
เสียงหอบหายใจของทหารใหม่ยังคงดังชัดท่ามกลางความเงียบของป่า พวกเขาถูกล้อมด้วยวงล้อมของก็อบลินที่บีบเข้ามาเรื่อย ๆ ความกลัวเกาะกุมหัวใจของทหารที่เพิ่งเคยสัมผัสกับสนามรบครั้งแรก พวกเขาพยายามซ่อนความสั่นไหวในใจ แต่ความตึงเครียดก็หนักอึ้งเกินกว่าจะปิดบังได้
"ห้ามถอยเด็ดขาด!" ลูน่าประกาศด้วยเสียงที่แข็งกร้าว สายตาของเธอกวาดไปยังเหล่าทหารใหม่ที่เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น "ถ้าพวกมันรู้ที่ตั้งของประตูมิติของเรา... มันจะเป็นจุดจบของมนุษยชาติ!"
การปะทะกันระหว่างมนุษย์และก็อบลินเริ่มต้นขึ้นอย่างดุเดือด ทหารใหม่แม้จะไม่เคยผ่านสมรภูมิรบมาก่อน แต่ในความโกลาหลและแรงกดดันที่ถาโถมเข้ามา พวกเขากลับเริ่มปรับตัวและแสดงความกล้าหาญออกมาอย่างชัดเจน หลายคนเลเวลอัพระหว่างการต่อสู้อันดุเดือด การฟาดดาบที่เคยสั่นเทากลายเป็นการโจมตีที่ทรงพลัง การแทงหอกและการหลบหลีกที่แม่นยำเริ่มปรากฏให้เห็น ท่ามกลางเสียงกรีดร้องของการต่อสู้ เสียงเหล็กกระทบกันก้องกังวานไปทั่วสมรภูมิรบ บ่งบอกถึงความดุเดือดของการสู้รบที่ไม่มีใครยอมใคร
ลูน่าใช้สกิลตรวจสอบพบว่าจำนวนของศัตรูนั้นมีมากกว่าที่คาดคิดไว้ เลเวล 2 หลายสิบตัว เลเวล 10 เป็นร้อยตัว และเลเวล 30 ระดับหัวหน้าอีกหนึ่งตัว การรบครั้งนี้ไม่ง่ายเลย ความกดดันมหาศาลถาโถมเข้ามา แต่ลูน่ารู้ว่าหากพวกเขาล้มเหลว ผลลัพธ์จะเลวร้ายเกินกว่าที่จะจินตนาการได้
ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างดูเหมือนสิ้นหวัง เสียงโห่ร้องกึกก้องดังขึ้นจากป่าด้านหลัง การปรากฏตัวของสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่กำลังเคลื่อนตัวผ่านต้นไม้สร้างความตื่นตระหนกให้กับทั้งทหารและศัตรู มันคือเสียงแตรศึกของทัพเสริม มาคัสผู้บัญชาการได้ปรากฏตัวขึ้นบนหลังตะขาบยักษ์ที่แบกตู้โดยสารขนาดใหญ่สองตู้
ตะขาบยักษ์พุ่งเข้าสู่สมรภูมิ กวาดล้างกลุ่มก็อบลินที่ล้อมอยู่จนแตกกระเจิง ทันทีที่ตู้โดยสารเปิดออก นักรบมนุษย์เลเวล 30-40 ประมาณ 100 นายก็กรูกันเข้าสู่สนามรบด้วยความโกรธแค้นและความหาญกล้า การต่อสู้พลิกกลับทันที มาคัสลงจากตะขาบยักษ์และพุ่งตรงไปยังหัวหน้าก็อบลิน ด้วยพลังที่เหนือชั้น เขาซัดมันกระเด็นลงพื้นอย่างรุนแรง ส่งแรงกระแทกไปโดนลูกน้องก็อบลินตัวอื่นจนกระเด็นตามกันไป
“ทหารใหม่ทุกคนทำได้ดีมาก!” มาคัสตะโกนสั่งการ “พาคนเจ็บขึ้นตู้โดยสารเดี๋ยวนี้ ที่เหลือให้พวกเราจัดการเอง!”
เหล่าทหารที่รอดชีวิตต่างพากันหายใจอย่างโล่งอก ขณะที่เหล่านักรบระดับสูงเริ่มเข้ามากวาดล้างก็อบลินที่เหลือ ลูน่ามองไปยังมาคัสที่นำทัพเข้าสู่การต่อสู้อย่างไม่มีความลังเล เสียงการต่อสู้รอบตัวดังกึกก้อง แต่ลูน่ารู้ดีว่าในวันนี้ พวกเขารอดมาได้เพราะความสามัคคีและการไม่ยอมแพ้
สงครามยังไม่จบ แต่ชัยชนะเล็ก ๆ ครั้งนี้เพียงพอให้พวกเขามีโอกาสหายใจอีกครั้ง ลูน่ารู้ดีว่าพวกเขาไม่สามารถวางใจได้ ศพของเพื่อนร่วมรบถูกขนขึ้นรถไปด้วย ท่ามกลางความเงียบที่ปกคลุม ทุกคนรับรู้ถึงความจริงที่แฝงอยู่ในความเงียบนี้ว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นขณะที่ขบวนรถเคลื่อนตัวเข้าใกล้ป้อมปราการ แสงไฟจากกำแพงหินสูงตระหง่านปรากฏขึ้น แต่ไม่มีเสียงเชียร์ ไม่มีการเฉลิมฉลอง มีเพียงความเงียบงันและสายตาที่สื่อถึงความพร้อมในการเผชิญหน้ากับความจริงที่รออยู่ข้างหน้า ความรู้สึกหวาดหวั่นยังคงอยู่ แต่พวกเขารู้ดีว่าไม่มีที่ว่างให้ถอยอีกต่อไป