เธอเข้าไปช่วยบริหารกิลด์เพราะเห็นแก่มิตรภาพของเพื่อนในเกม แต่สุดท้ายกิลด์ก็ต้องแตกยับเยินเพราะรอยร้าวที่คอยสะสมมาเรื่อยๆ ในเมื่อได้ย้อนเวลาทั้งที เธอขอเล่นเกมชิลๆ ไปอยู่กิลด์ชิลๆ แทนก็แล้วกัน!
แฟนตาซี,ชาย-หญิง,ไทย,เกมออนไลน์,ย้อนเวลา,เกมเมอร์,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
2
อันดับหนึ่งถูกโค่น
“โอ้ สมเป็นรองกิลด์ วิเคราะห์ได้เด็ดขาดเหมือนกับตอนสั่งวอร์เลย”
คนถูกชมได้แต่ยิ้มรับแห้งๆ ถ้าถามเรื่องความเก่งของไอดีเธอ ต้องตอบว่าเธออยู่แค่ระดับกลางๆ กิลด์เท่านั้น ด้วยความที่แม่ค้าเป็นอาชีพลูกเมียน้อย มีดีแค่คอยบัฟคนในตี้ เก่งแต่กับบอส ไม่เคยเก่งกับคน ทำให้มีคนเล่นอาชีพนี้น้อยมากๆๆๆ แม้แต่พวกสุลต่านที่เติมเกมกันโหดๆ ก็ยังไม่เล่นกันเลย
แต่ถ้าถามถึงเรื่องการสั่งวอร์ ก็ต้องขอยอมรับอย่างภาคภูมิใจว่า เธอค่อนข้างจะเก่งในด้านนี้ ด้วยความที่เคยเล่นเกมคล้ายๆ แนวนี้มาบ้าง ทำให้ได้ฟังการสั่งวอร์มาบ่อย และสิ่งที่ไหนที่เธอไม่ชอบ คิดว่าไม่ดี เธอก็จะไม่ทำมันเด็ดขาด
ถ้านับเวลานี้ เธอน่าจะเพิ่งสั่งวอร์ไปเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น และเป็นการสั่งที่ฉุกละหุกเกินไป เพราะในตอนนั้นไม่มีใครเด็ดขาดพอจะตัดสินใจได้ เป็นเหตุให้เธอต้องเข้าไปควบคุมอำนาจเบ็ดเสร็จ และระงับเสียงวุ่นวายทั้งหลายของคนในกิลด์ จนยึดบ้านมาได้สำเร็จ
สุดท้ายก็เลยได้รับตำแหน่งรองหัวหน้ากิลด์มาอย่างงงๆ
แน่นอนว่าการมีบ้าน ก็ทำให้กิลด์ของเธอฮอตฮิตขึ้นมา จนเริ่มมีคนมาขอต่อคิวเข้ากิลด์กันแล้ว
กลับมาที่การพีวีพีระหว่างสมาชิกกิลด์สองคน... ขณะนี้กำลังเริ่มการประลองรอบที่สอง เป็นสนามประลองที่มีสภาพแวดล้อมแบบวันสิ้นโลก เต็มไปด้วยซากปรักหักพังของสิ่งก่อสร้างและทะเลทราย
“แล้วแนทไม่มาดูหรอ” ขายเก่งไม่รวยสักทีเปรยถามคนข้างๆ ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ
“Have no idea เลย แต่ผมเห็นเขาออนไลน์อยู่ คงจะมาตอนใกล้จบล่ะมั้ง”
“เย้ รวยแล้วโว้ยยย”
พอการพีวีพีดำเนินมาถึงจุดจบ เสียงร้องตะโกนดีใจของฝ่ายที่ชนะพนันก็ดังขึ้น แม้แต่ณัชชาที่ไม่ได้ตะโกนไปด้วย ก็ยังยิ้มไม่หุบ
อย่างน้อยความฝันนั่นก็ยังมีประโยชน์ เพราะมันทำให้เธอได้โชคก้อนโตยังไงล่ะ
รวยๆๆ $$$
“เอาล่ะ ทีนี้ก็ส่งของมา แล้วเลิกยุ่งกับแนทซะ ห้ามมาให้เธอเห็นหน้าอีก” วิน ฝ่ายชนะพูดเชิงออกคำสั่ง
“เหอะ” อิฐจิ๊ปาก ก่อนจะหยิบของออกจากกระเป๋า แล้วโยนไปให้อีกฝ่ายอย่างไม่ไยดี ทั้งที่ในใจทั้งแค้นทั้งเสียดายของ
ห้องประลองจะปิดตัวลงในอีก 10 วินาที 10...9...8...7...6...5...4...3...2...1
ทุกคนถูกวาปออกมาจากห้องประลอง โดยคนที่เป็นสมาชิกกิลด์ใจเกเรต่างถูกระบบวาปกลับมาที่บ้านกิลด์กันหมด
“อ้าว แนท”
ปรากฏว่าตัวต้นเรื่องที่ทุกคนถามถึงกำลังนั่งถ่ายรูปเล่นอยู่ในบ้านกิลด์
“ทุกคนไปไหนกันมาหรอ ทำไมมาพร้อมกันหมดเลย” หญิงสาวผู้ใช้อวตารเป็นตัวละครหญิงน่ารักและมีหุ่นสุดเย้ายวนทำหน้าสงสัย ถึงแม้จะเป็นอวตารที่มีคนใช้ซ้ำกันได้ แต่ด้วยสีตา ทรงผม การแต่งตัว และการแสดงออกทางสีหน้า ทำให้หญิงสาวดูไร้เดียงสาและน่าทะนุถนอมเป็นที่สุด
“แนท ผมชนะแล้วนะ ต่อไปไม่ต้องกังวลว่า IZchy จะมายุ่งกับคุณอีก” อัศวินโลกจารึกอวดด้วยน้ำเสียงภาคภูมิใจ
“หมายถึงอะไรกันคะ แนทไม่เข้าใจ” หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ
ฝ่ายชายที่ชนะพนันถึงกับพูดไม่ออก จนคนอื่นในกิลด์ต้องช่วยอธิบายสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นให้เธอฟัง
“เอ๋~ ทำไมแนทถึงไปเกี่ยวได้ล่ะค่ะ แนทไม่ได้อยากให้ทุกคนทะเลาะกันเลยนะ”
เสียงฮือฮาเริ่มดังขึ้น คำพูดของแนท ทำให้หลายคนสับสน ด้วยไม่นึกว่าการประลองในครั้งนี้จะเกิดขึ้นทั้งที่ฝ่ายหญิงยังไม่ได้ทำการตกลงอะไรใดๆ
“แต่แนทเคยพูดกับผมว่า แนทชอบคนเก่ง และก็รำคาญพวกเหลือบไรนี่นา”
“ถ้าแนทพูดก็ต้องมีคนได้ยินสิคะ เพราะแนทไม่เคยอยู่กับคุณวินสองต่อสองเลย”
“ตอนนั้นรองกิลด์ก็อยู่ไม่ไกล รองช่วยยืนยันหน่อยสิครับ”
ไม่รู้ว่าเพราะณัชชาทำตัวต่างจากที่ควรจะเป็นหรือเปล่า ความวุ่นวายจึงทำท่าจะวิ่งเข้าใส่
แล้วคนอื่นก็ยืนเงียบ แถมช่องแชทกิลด์ก็เงียบกริบ ไม่มีใครคิดจะช่วยเธอเลยสักคน
[แชทกิลด์] ขายเก่งไม่รวยสักที: เดี๋ยววันนี้จะตั้งแผงตอนกลางคืนนะคุณว้า พอดียังไม่ว่าง
[แชทกิลด์] ขายเก่งไม่รวยสักที: อ้าว ผิดแชท โทษทีๆ
แกล้งทำเป็นปิดเสียงเกมและคุยแชทกับคนอื่นอยู่ จากนั้นเธอก็กดปิดหน้าจอเกมในโทรศัพท์มือถือ เพื่อหนีออกจากเกมทันที
โชคดีที่ครั้งนี้เธอเลือกเล่นในมือถือแทนการใช้แว่นวีวีอาร์ ทำให้ไม่ขึ้นสัญลักษณ์โชว์ว่ากำลังใช้แว่น และก็เป็นเรื่องปกติที่คนเล่นจากอุปกรณ์อื่นจะไม่ค่อยสนใจแชทหรือเสียงในเกมเท่าไหร่ เลยหลอกคนอื่นด้วยวิธีนี้ได้
เรื่องของหัวใจ ควรเป็นเรื่องของเจ้าตัว เธอไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องน่าปวดหัวแบบนี้หรอกนะ
วางมือถือได้ไม่ทันไร เพื่อนร่วมห้องในหอพักนักศึกษาก็ชวนคุยทันที
“ณัชชา เธอเห็นในไอจียูนิคิ้วบอยหรือยัง เด็กใหม่ปีหนึ่งมีแต่หล่อๆ ทั้งนั้นเลย”
มีนา หญิงสาวตัวเล็กน่ารัก แต่ชอบทำหน้าตาโอเว่อร์ พูดด้วยใบหน้าหื่นๆ จมูกบานแบบไม่ห่วงสวย
“หล่อไปก็เท่านั้น ไม่ได้อยู่คณะเราซะหน่อย”
“โอ้ ทำร้ายจิตใจมาก” มีนาเอามือกุมหัวใจอย่างใจสลายสุดๆ ก่อนจะกระเด้งตัวขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว “ไม่อยู่ ก็ไม่อยู่สิ ฉันไปหาเองก็ได้ พักเที่ยงก็ไม่เคยกินข้าวที่คณะตัวเองอยู่แล้ว”
ณัชชาได้แต่ส่ายหัวอย่างปลงๆ ให้กับความบ้าผู้ชายนี้ ในขณะที่ตนก็หยิบเสื้อกันหนาวมาใส่ และคว้ากระเป๋าสะพายใบเล็กขึ้นมา เตรียมออกไปทำงานพิเศษ
ณัชชาเป็นนักศึกษาปีสามเทอมสอง คณะบัญชี มหาวิทยาลัยชื่อดังในเมืองหลวง
เธอมีเรือนร่างสมส่วน สูงยาวเข่าดี หน้าตาสวยในระดับที่เป็นเชียร์ลีดเดอร์ได้อย่างสบายๆ ยิ่งเป็นดาราก็ยิ่งเหมาะสม เป็นดาวคณะได้ก็ไม่ติด แต่เพราะเธอติดเกมมาก ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับกิจกรรมอื่นๆ เท่าไหร่ ก็เลยไม่เคยได้สมัครเข้าร่วมการประกวดใดๆ ทำให้ไม่มีฉายาห้อยท้ายเป็นดาวคณะหรือดาวมหาวิทยาลัยอย่างที่ควรจะมี
“ไปดูผู้ชายที่ร้านเกมก่อนมั้ยล่ะ” ณัชชาเอ่ยชวนเพื่อนร่วมห้อง
“ยี้ ไม่เอาล่ะ คราวก่อนไป ก็ไม่เห็นจะมีคนหล่อเลย แถมยังมีแต่เด็กๆ”
มีนานึกถึงสภาพร้านเกมบรรยากาศสลัวๆ แอร์เย็นเฉียบ มีเสียงโหวกเหวกโวยวายเป็นบางจุด มีตั้งแต่เด็กม.ต้นไปยันมหาวิทยาลัย แล้วก็ขนลุกขนพอง
เหม็นสาบผู้ชายสุดๆ
“โตมามีแววหล่อหลายคนอยู่นา”
“ไม่เอาหรอก กว่าจะโตทันใช้ ฉันได้แก่หงำเหงือกพอดี”
คนสวยในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนขายาว และมัดผมยาวสลวยเป็นหางม้าลวกๆ ได้แต่หัวเราะคิกคักให้กับความช่างพูดช่างจาของรูมเมท
“โอเค คืนนี้ฉันกลับดึกเหมือนเดิมนะ นอนก่อนได้เลย”
“เจ๊ๆๆ”
ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวเท้าพ้นขอบประตูร้านเกม หญิงสาวก็โดนลูกค้าประจำเรียกเสียงดังลั่น
เจ้าดิน เด็กหัวเกรียนอายุสิบห้าปี เป็นทั้งลูกค้าประจำและลิ่วล้อของเธอเอง
“วอทซัพ?”
ณัชชาเดินไปแท้กมือกับพนักงานคนก่อนหน้าที่กำลังเลิกงาน และนั่งลงบนเก้าอี้เกมมิ่งที่เคาท์เตอร์คิดเงิน
“เจ๊ดูโน่นสิ”
เธอมองตามนิ้วชี้ของอีกฝ่ายไปยังจอแอลอีดีที่แขวนอยู่กลางร้าน ซึ่งโชว์อันดับในเกมของผู้ที่ได้คะแนนสูงสุดในเกมต่างๆ โดยรายชื่อที่โชว์จะเป็นชื่อของตัวละครผู้ใช้บริการร้านเกมนี้รวมทั้งสิ้นสี่สาขา และเป็นผู้ที่ติดอันดับหนึ่งในสิบของเกมนั้นๆ เท่านั้น
เป็นการโชว์แบบออนไลน์และยังออนไทม์อีกด้วย
เมื่อหน้าจอเปลี่ยนมาโชว์อันดับของผู้เล่นเกมสไตล์ยิงปืน ไอดีของณัชชานามว่า ‘Chachacha’ ก็ปรากฏอยู่เป็นอันดับสอง... ร่วงลงมาจากอันดับหนึ่ง
ส่วนอันดับหนึ่งกลับเป็นชื่อ ‘นิรนาม12345’ เข้ามาแทน มันเป็นชื่อไอดีที่เธอไม่คุ้นเคยเลยสักนิด สงสัยจะเป็นลูกค้าใหม่
“ในที่สุดก็มีคนโค่นเจ๊ได้สักที” เติร์ก ลูกค้าหรือลิ่วล้ออีกคนพูดอย่างดีใจ
“หึ ปล่อยให้ดีใจไปก่อนเถอะ ฉันจะขึ้นเป็นที่หนึ่งตอนไหนก็ได้ทั้งนั้นแหละ แค่ตอนนี้ขี้เกียจ”
“แต่คะแนนนำห่างขนาดนั้น เจ๊จะเอาลงไหวเร้อออ”
ดวงตากลมโตที่กำลังเช็คข้อมูลลูกค้าในคอมอยู่ตวัดไปมองคนปากเสีย มุมปากสวยเหยียดยิ้ม “แกรู้จักฉันมากี่ปีแล้ว?”
“กะ...ก็หลายปีครับ” เติร์กเสียงสั่นเพราะไอมาคุที่ได้รับ
“หลายปีแล้ว ยังไม่รู้ความสามารถของฉันอีกรึไง” ไม่พูดเปล่า ณัชชาจัดการวิ่งไล่เตะเจ้าเด็กบ้านั่นไปรอบร้าน สร้างความครื้นเครงให้กับเหล่าลูกค้าได้เป็นอย่างดี
“โอ๊ย เจ๊ ขอโทษคร้าบ ผมผิดไปแล้ววว”
“สมน้ำหน้า อยากหาเรื่องเจ๊เอง” ดินหัวเราะเยาะเย้ย
เมื่อดินมองไปบนจอแอลอีดีอีกครั้ง ก็นึกถึงภาพของคนที่เอาชนะเจ๊ณัชชาได้ด้วยการเล่นเกมเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
ทั้งนิ้วมือเรียวยาวที่กดแป้นคีย์บอร์ดและบังคับเม้าส์อย่างคล่องแคล่ว ทั้งใบหน้าที่ถูกซ่อนไว้ใต้เสื้อฮู้ด และรูปร่างอันสง่างามที่ไม่อาจถูกปกปิดเอาไว้ได้ง่าย
ดินขอฟันธงเลยว่า ผู้ชายคนนั้นต้องหล่อมากแน่ๆ
