ตำนานเล่าขานถึงการแก้แค้นของราชินีที่ทำให้พระราชาสำลักความสุขเจียนตาย บนบัลลังก์แห่งคาวโลกีย์
ลึกลับ,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,ตะวันตก,ดราม่า,แฟนตาซี,ดราม่า,ย้อนเวลา,อดีตชาติ,king,queen,ยุโรป,ไสยศาสตร์,ตะวันตก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เมื่อขัดสีฉวีวรรณอย่างเรียบร้อยแล้ว ชุดผ้าเนื้อบางได้ถูกประดับลงบนเรือนกายอย่างสวยงาม
ฟีโอน่าสั่งให้สาวใช้ทั้งหลายแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ในส่วนอื่น เพราะตนเห็นว่าใกล้เวลาที่อัลเดนจะเข้ามาเยี่ยมเยือนอยู่เต็มที
และไม่ปล่อยให้รอนานนัก ในขณะที่พระนางเอ้อระเหยกายเพื่อสอดส่องส่วนอื่นในคันฉ่อง สวามีก็รีบแจ้นเข้ามาคว้าเอวบ้างเพื่อโอบกอด พร้อมสูดความหอมหวนจากซอกคอเนียน
“หม่อมฉันตกใจกันพอดี”
“เจ้าสวยอยู่แล้วฟีโอน่า”
อัลเดนพูดในขณะที่มือใหญ่เข้าขยำทรวงอกงาม ทำให้ฟีโอน่ารู้สึกเจ็บจี๊ดในทุกจังหวะ พระนางพยายามหลับตาและสละทิ้งความแค้นทั้งหมดที่มี เพื่อให้อารมณ์ใคร่เข้ามาแทนที่
“อดทนเข้าไว้ฟีโอน่า ไม่นานนักหรอก...อดทนเข้าไว้”
“อื้อ....อัลเดน”
สัมผัสรุกรานเริ่มกระจายออกไปทั่วร่าง ตอนนี้เขาย้ายมาลูบไล้ที่จุดหวงห้ามจนรู้สึกถึงนิ้วสากมันได้จมอยู่ในร่องลึกและเสียดสีไปมาจนรู้สึกแสบ
ไม่นานเกินรออัลเดนก็สัมผัสถึงความลื่นไหลอันเป็นสัญญาณจากสวรรค์ ที่ได้บ่งบอกว่าราชินีที่รักได้พร้อมลงสนามแล้ว
...แต่มันก็ผิดจากที่คาดไปเล็กน้อย...
เมื่อฟีโอน่าหันมาประจันใบหน้าใส่ พร้อมด้วยรอยยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะผลักไหล่ทั้งสองข้างของเขาให้ร่างหล่นไปนอนหงายกับเตียงกว้าง
“ท่านรุนแรงกับข้า วันนี้ข้าจะเอาคืน”
เครื่องกายถูกปลดออกอย่างง่ายดาย พร้อมร่างเปลือยตรงหน้าที่ปรากฏชัดเต็มสองเนตร องค์กษัตริย์นัยน์ตาหยาดเยิ้มไปด้วยความลุ่มหลง ฟีโอน่าช่างสวยสง่า จนอยากหาช่างปั้นมาสอนตนเองเพื่อบรรจงสร้างรูปเปลือยของนางไว้ประดับห้อง
มเหสีขึ้นคร่อมพร้อมถูกไถกลีบร้อนไปกับกำกายแข็งขัน ไม่นานนักหล่อนงัดมันขึ้นเพื่อนั่งตอกเข้าไปในตัว ฟีโอน่าพยายามอย่างที่สุดเพื่อให้อารมณ์รักยังคงอยู่ไม่ถูกความคับแค้นเข้าเล่นงาน
เพื่อที่ร่างงามของตนจะได้โยกย้ายมอมเมาสวามีให้ตายใจ
“โอ้...ที่รัก เจ้าช่างเร่าร้อนนัก” อัลเดนสิ้นท่าอย่างสมบูรณ์ เขานอนแผ่ให้ความรู้สึกเสียวซ่านมันครอบงำ
ฟีโอน่ายังคงบดเอวงามอย่างชำนาญ ไม่ให้เสียทีที่จ้างนางโลมในตรอกเลื่องชื่อมาสอน มันเนิ่นนานและสุขสมที่ต่างฝ่ายต่างปะทะท่อนล่างกระทบกันอย่างบ้าคลั่ง และทันทีที่อัลเดนร้องครางด้วยเสียห้าวอันห้าวหาญ สัญญาณความสุขใกล้มาเยือนเต็มที ฟีโอน่าพรมจูบเขาอย่างตะกละตะกลาม
และทันใดนั้นเอง!
พระนางหยิบกริชที่ซ่อนไว้ในหมอนหนาออกมา และจวงแทงไปยังคอหอยของสวามี อัลเดนไม่มีจังหวะให้ตกใจใดใด เขาตาเบิกโพลงด้วยความเจ็บปวดที่ได้รับ
“ฟิ...อึก...น่า...อัก” สวามีพยายามเรียกชื่อพระนาง...ภายในใจคงมีคำถามร้อยพันว่าเหตุใดจึงทำเช่นนี้
ฟีโอน่าไม่ได้ประเคนให้เขาเพียงแผลเดียว หล่อนเสียบมันลงมาซ้ำ ๆ จนปากอันอ้ากว้างมีแต่เลือดที่พรั่งพรู
เรี่ยวแรงค่อย ๆ ลดลงและเลือนหาย เหลือเพียงแววตาอันเหลือกลานมองค้างดูเพดาน ฟีโอน่าจึงปิดจบความแค้นที่ฝังรากลึกด้วยการใช้สองมือจับด้ามกริช ง้างมันขึ้นเหนือหัวและเสียบทะลุเนื้อออกซ้ายให้ถึงหัวใจที่โหดร้ายของเขา
“ฮึก อึก.”
อัลเดนกระตุกเพียงหนึ่งครั้งก่อนที่ร่างจะแน่นิ่งไป และนอกจากฟีโอน่าจะถอนคมเหล็กออกจากร่างสวามีแล้ว หล่อนยังยกตัวให้แก่นกายออกจากร่างตนอีกด้วย
พร้อมด้วยหยาดน้ำตาที่ไหลพราก ซึ่งหล่อนมาดมั่นเหลือเกินว่านี่ไม่ใช่ความเสียใจ แต่คือความผูกพันตามประสาของคนที่อยู่ด้วยกันมานาน เพราะอีกซีกหนึ่งของความรู้สึก ฟีโอน่านั้นโล่งใจเป็นอย่างมากเพราะความแค้นที่มีได้ถูกสะสางแล้ว
“ความอ่อนโยนที่ท่านมีให้ข้าในตอนนี้ ควรเป็นวิธีพิชิตใจ ท่านไม่ควรเริ่มจากการข่มขืนข้า เพราะจะกี่คำขอโทษมันก็ไม่สามารถทำให้ข้ารักท่านได้”
จากนั้นร่างเปลือยของราชินีสาวที่เลือดสาดกระเซ็นเต็มใบหน้า ได้เดินถือกริชอย่างเลื่อนลอยไปที่แท่นบูชา
พระนางเปิดม่านที่เป็นมนต์บังตาออก ภายในนั้นเห็นเจ้าแมวสีขาวกำลังเลียขนปุยตัวเอง
ทันทีที่มันเห็นใบหน้านิ่งเรียบของหล่อน ก็รู้ได้ทันทีถึงความปลอดภัยที่เริ่มเลือนหาย จึงตั้งท่าขู่และกำลังจะกระโดดหนี แต่ก็โดนฟีโอน่าจับไว้ได้เสียก่อน
“การฆ่าอัลเดลใช้เพียงความกล้า มนต์ดำของเจ้าไม่มีส่วนช่วยข้าเสียด้วยซ้ำ เจ้าจะไม่มีวันได้วิญญาณข้าหรอก นังเฒ่า”
“แง๊วววววววว!”
พระนางจับเหนียงยานของมันและชูขึ้น ก่อนจะปาดคอจนเจ้าสัตว์รับใช้ดิ้นทุรนทุรายพร้อมกับเลือดที่ทะลักและหยดลงพื้นไหลเป็นทาง
ทันใดนั้นเองที่หมอกควันสีดำลอยล่องออกมาจากซากแมวสีขาว
“อีราชินีตระบัดสัตย์ เจ้ารู้จักข้าน้อยไป!” หมอกควันก่นด่านาง
“อึก....ร้อน!!!” อุณหภูมิสูงลิ่วได้วิ่งพล่านเข้าจู่โจมทุกอนุกายจนฟีโอน่าล้มลง
“แม้ข้ามิได้วิญญาณเจ้า แต่ข้าทำให้เจ้าหมดลมได้ และข้าขอสาปแช่งให้เจ้าครองคู่กับคนที่เจ้าเกลียดไปชั่วกัปชั่วกัลป์!”
“อึก...” ฟีโอน่าไม่สามารถปฏิเสธคำสาปแช่งได้เลย
และเริ่มมีเลือดฝาดที่เด่นชัด มันฉาบกลบความงดงามของใบหน้าให้แดงฉาน เหมือนคนที่โดนแมลงพิษกัดต่อยจนผื่นขึ้น
ด้วยความร้อนภายในที่พร้อมปะทุ จนร่างกายของราชินีได้บิดงอพร้อมเสียงจุกอกที่ไม่สามารถพูดออกมาเป็นคำได้ จะร้องไห้ก็ไม่เต็มเสียง
“ช่วยด้วย...ช่วยด้วย”
มีเพียงเสียงภายในใจที่ตะโกนกึกก้องเท่านั้น ซึ่งมันประจวบเหมาะกับภาพชาติใหม่ของพระนาง ที่ตอนนี้กำลังนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล และพร่ำเพ้อถึงคำข้างต้นนั้นออกมา จนทำให้พี่สาวอย่างคาร่าที่นั่งจับมืออยู่ข้าง ๆ ถึงกับตกใจ และพยายามร้องเรียกน้องสาวให้รู้สึกตัว
“โซอี้!”
เฮือก!
เปลือกตาของโซอี้ลืมขึ้นมา มันพร่ามัวเนื่องจากการสลบไสลไปหนึ่งคืนเต็ม เธอมองเพดานขาวสะอาดตาและพยายามนึกคิดว่าตนมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ก่อนจะหันไปมองบุคคลข้าง ๆ ซึ่งเป็นพี่สาวของตัวเอง
“คาร่า...”
“เฮ้อ....โล่งอกเป็นบ้า เธอรู้มั้ยพ่อกับแม่อยู่ไม่สุขเลยนะ นั่งเฝ้าเกือบทุกชั่วโมง นี่ก็เพิ่งกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“....”
โซอี้ไม่ตอบอะไรเพราะกำลังเรียงลำดับเหตุการณ์ที่สลบในโบสถ์ และตื่นมาอีกครั้งในร่างของหญิงสูงศักดิ์พร้อมกับยุคสมัยที่ไม่คุ้นชิน ร่างนั้นพาเธอไปพบเจอผู้คนมากมาย และถูกฆ่าตายด้วยมนต์ดำที่ตัวเองผิดคำสัญญา
มิน่าล่ะทำไมเธอถึงไม่ถูกชะตากับที่นั่น ที่แท้ก็มีความแค้นกันมานี่เอง เจ้าแมวตัวนั้นไม่ใช่สิ่งสูงส่งจริง ๆ ด้วย ก็แค่มนต์ดำที่ยังหลงเหลือเท่านั้นเอง
“คอยดูนะ จะจ้างหมอผีมาไล่ทุบให้หมดเลย!” โซอี้คิดในใจ
อีกทั้งอาการของฟีโอน่าเหมือนเธอก่อนจะสลบอย่างกับแกะ จึงแอบสันนิษฐานว่าหากหล่อนไม่ตายเธอคงไม่ได้กลับมายังภพปัจจุบันใช่หรือไม่
แต่โซอี้ไม่ได้กลับมามือเปล่า เก็บทุกความแค้นที่ฟีโอน่ามีไว้ทุกอณู ทุกความเจ็บปวดที่หล่อนได้รับ คนอย่างอัลเดนสมควรแล้ว ที่ตายอย่างอนาถเช่นนั้นและอย่าให้รู้นะว่าเขาไปเกิดใหม่เป็นชายที่ไม่ได้เรื่องเช่นเดิม เพราะเธอจะตามด่าให้หน้าถอดสีเลย เคยดู!
