หมาเด็กที่ว่ามันปากจัด กำลังโดนยัดให้เสียสติ "เกลียดมากนักเดี๋ยวกูจะยัดเยียดความเป็นผัวให้มึงเอง" by.เซอร์รัส
ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,หมาเด็กมันน่าจับฟัดให้เข็ด,หมาเด็กมันปากจัด,นิยายวาย,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
บทที่ ๓
ของเล่น
คิรัวลืมตาขึ้นท่ามกลางความมืดมนที่มีแสงเพียงเล็กน้อยสาดส่องเข้ามาจากด้านล่าง เป็นเพียงแสงที่ส่องเข้ามาจากประตูบานใหญ่ของผับ
เขาลุกขึ้นนั่งกับเตียงด้วยแรงที่น้อยนิด เจ็บที่ช่วงล่างทุกครั้งที่ขยับตัว หันมองรอบข้างเพื่อปรับสายตาให้เข้ากับความมืดก่อนที่จะพบเข้ากับร่างหนาที่นั่งอยู่โซฟาปลายเตียง มองมาทางเขาอย่างอ่านสายตาไม่ออก
" มึง... " เมื่อภาพยามค่ำคืนที่ผ่านมาไหลเข้าสมองแล้วฉายเป็นพักๆ ให้กับคิรัวได้รับรู้ ก็ต้องอุทานออกมาด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า
เซอร์รัสลุกยืนเดินตรงมาหาเขาที่ข้างเตียง " กินน้ำก่อน " มือหนายื่นแก้วน้ำเปล่าให้กับเขา สายตาจ้องมองแก้วน้ำใบนั้นเมื่อมันถูกยื่นเข้ามา
จะมียาอยู่ในนี้อีกไหมวะ
" ไม่กินเหรอ จะปล่อยให้เสียงเป็นแบบนี้จริงดิ " คิรัวแหงนหน้ามองใบหน้าหล่อนั้นครู่หนึ่ง ก่อนที่จะสะบัดแก้วน้ำนั้นออกจนหล่นลงพื้นแตกกระจาย
" กูไม่กิน! มึงมันเหี้ย ใครจะไปเชื่อว่าในแก้วนั้นไม่มียาเหมือนเมื่อคืนวะ! " คิรัวสบตากับเซอร์รัส เขาแอบยิ้มเล็กน้อยเมื่อสีหน้าของเซอร์รัสเก็บไม่มิด แต่ก็ยังทำเป็นนิ่งไม่อาละวาดออกมา
" ไม่กินก็ไม่ต้องกิน " เซอร์รัสพูดจบก็หันหลังเดินไปนั่งที่เดิม ยกโทรศัพท์ขึ้นมาพูดอะไรสักอย่างก่อนที่จะวางหูลง
ไม่นานประตูห้องก็เปิดออก มีผู้ชายสองคนในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำเดินเข้ามาพร้อมถุงดำและไม้กวางกับที่ตักขยะ คิรัวมองดูการทำความสะอาดที่เรียบเนียนของชายทั้งสองเพลินจนเดินลับออกจากห้องไปเมื่อทำความสะอาดเสร็จ
คิรัวแอบสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อหันมาพบกับใบหน้าหล่อที่กำลังจ้องมองเขาเขม็ง คิ้วขมวดเข้าหากันถึงแม้ว่าจะอยู่ในความมืดก็ดูออกได้ คิรัวหันมองทางอื่นด้วยแอบกลัวเล็กน้อย ไม่นานเซอร์รัสก็เดินออกไป
คิรัวเห็นดังนั้นจึงรีบลุกขึ้นยืนถึงแม้ว่าอาการเจ็บจี๊ดที่ช่วงล่างจะแล่นผ่านขึ้นมาหลายต่อหลายครั้ง แต่เขาต้องออกไปจากที่นี้ให้ได้ก่อนที่เจ้าของห้องจะกลับมา
เมื่อลุกขึ้นยืนได้สำเร็จคิรัวก็มองหน้าเสื้อผ้าตัวเองที่กระจัดกระจายคนละทิศ คนละทาง ภายในห้องนั้น ก้มๆ เงยๆ อยู่ไม่นานก็หาเสื้อผ้าจนครบ
" เปื้อนหมด ไอ้เหี้ยเอ๊ย " คิรัวใส่เสื้อผ้าอย่างลุกลี้ลุกลนพรางบ่นกับคราบน้ำที่เมื่อครู่ได้ทำตกไป ก่อนที่จะเดินหาโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าสตางค์เป็นเรื่องต่อมา " อยู่ไหนวะ "
" หาอะไร "
" ก็หาโทรศัพท์...!! " คิรัวหับขวับเมื่อเสียงปริศนาดังขึ้นด้านหลัง พบว่าเซอร์รัสยืนประกบอยู่ชิดจนปลายจมูกของเขาและเซอร์รัสแตะโดนกันเล็กน้อย
ตุบ
คิรัวร่วงหล่นนั่งลงบนโซฟาเมื่อพบว่าคนด้านหลังคือใคร ใบหน้าเหลอหลาอย่างเก็บไม่มิด ต่างจากอีกคนที่ใบหน้านิ่งไร้อารมณ์เป็นอย่างมาก
" ไม่มีนะ "
" อะไร "
" โทรศัพท์ไง ไม่มีนะเมื่อคืน "
" ไม่จริง! " คิรัวลุกขึ้นยืน " มึงเอาของกูไปทิ้งใช่ไหม! ไอ้เหี้ย! "
" นี้...พูดให้มันเพราะๆ หน่อย ก่อนที่กูจะหมดความอดทน " ประโยคสุดท้ายเสียงของเซอร์รัสได้เข้มขึ้น และนิ่งเรียบ ทำเอาคิรัวกลืนน้ำลายลงคอดังอึก แต่ยังไม่หยุดทำเพราะเขาเองก็ใหญ่เช่นกัน
การที่จะได้ขึ้นมาเป็นหัวหน้าแก๊งอสรพิษได้มันไม่ใช่มาเพียงเล่นๆ เขาต้องต่อสู้กับคนหลายคนมามากกว่าจะได้รับตำแหน่งนี้มา กับไอ้แค่อดีตหัวหน้าแก๊งมังกรแดงรุ่นที่5 เขาไม่กลัวหรอก(?)
" เรื่องของมึงเหรอที่กูจะต้องทำตาม เป็นใครวะถึงมาสั่งหัวหน้าแก๊งอสรพิษรุ่นที่10! เห้ย! มึงจะทำอะไร!! ปล่อยกูนะ! " เสียงดูไม่เกรงกลัวใครกลับต้องแปลเปลี่ยน เมื่อเซอร์รัสจับคิรัวหันหลังให้กับตน กดใบหน้าตี๋แนบชิดกำแพงขาวและโน้มตัวเข้ามาทับ
" แต่หัวหน้าแก๊งอสรพิษรุ่นที่10 เป็นเมียกูวะ ผัวต้องใหญ่กว่าไม่ใช่เหรอวะ " เซอร์รัสกัดฟันกรอดพยายามสงบสติ การใช้อารมณ์คุยกับเด็กคนนี้มีแต่จะโดนยุให้ภูเขาไฟในใจระเบิด แต่ก็ต้องยอมปล่อยให้เป็นแบบนั้นเพราะคนตรงหน้าไม่ใช่คนที่จะยอมใครได้ง่ายๆ เช่นเดียวกัน
" ใครเมียมึง! กูจะยอมอ้าขาให้เฉพาะคนที่กูรักเท่านั้นเว้ย!! มึงก็แค่ของเล่นชั่วข้ามคืนแหละวะ! ปล่อย! " คิรัวดิ้นพล่าน พยายามจะหลุดออกจากพันธนาการของอีกฝ่ายให้ได้ แต่ดูเหมือนแรงนั้นยิ่งเพิ่มทวีคูณเข้าไปอีกเมื่อเขาพูดจบ
" เดี๋ยวได้รู้ว่ากูเป็นของเล่นให้มึง หรือเป็นผัวให้มึงกันแน่ " พูดจบ เซอร์รัสก็ดึงกางเกงยีนสีเทาที่ใส่ไม่แน่นของคิรัวลงด้วยมือเพียงข้างเดียว รูดซิปกางเกงยีนสีกรมของตัวเองลงบ้างและควักแกนกายของตัวเองออกมา
" มึงจะทำอะไร!! หยุดนะ! ไอ้เหี้ย! หยุด! อ๊าก!! " เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้นเมื่อสิ่งแปลกปลอมถูกดันเข้ามาจนสุดในครั้งเดียว
เสียงหอบเหนื่อยของคิรัวดังขึ้นเมื่อเซอร์รัสหยุดการกระทำไป นิ้วหนาสอดเข้ามาในโพรงปากนุ่มของคิรัวเขี่ยเล่นกับลิ้นและเพดานปากอย่างสนุก
" ใส่แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วเหรอ "
" แฮก แฮก " สายตาที่ดูแข็งกร้าวก่อนหน้านี้แปลเปลี่ยนเป็นเหลือกลอย เซอร์รัสยกยิ้มมุมปากเมื่อภาพตรงหน้าเป็นที่น่าพึงพอใจกว่าก่อนหน้านี้อย่างมาก
สะโพกหนาเริ่มขยับเข้าออกด้วยแรงที่เนิบนาบ เข้าสุด ออกสุดอยู่อย่างนั้น เพียงเพราะอยากฟังเสียงที่รื่นหูเช่นเสียงครางของคนด้านหน้า
" อือ อึก ฮา อึก " เซอร์รัสยิ่งชอบใจเมื่อได้ยินเสียงครางกระเส่า และการเด้งสะโพกสวนกลับของคนตรงหน้า
เสพให้หลง แล้วค่อยฟันให้ขาดสะบั้นทีเดียว
" อ๊ะ อึก อึ้ก ฮา "
เสียงเนื้อกระทบกันดังเฉอะแฉะ มือหนาของเซอร์รัสจับรูดรั้งที่แกนกายของคิรัวตามจังหวะการกระแทก
ฝ่ามือหนาของคิรัวดันเข้ากำแพงเพื่อพยุงตัวเองให้อยู่ แม้ช่องทางด้านล่างจะเจ็บแปร๊ดเป็นระลอก แต่ความเสียวซ่านมีมากยิ่งกว่า
มีอะไรตอนมีสติรู้สึกดีกว่าตอนเมาอีก
" อ๊า อึ้ก อืม " มือหนาของเซอร์รัสหันจับใบหน้าของคิรัวให้หันมารับสัมผัสจูบอันร้อนแรงจากเขาเช่นเมื่อคืน
คิรัวยังคงจูบไม่เป็นเช่นเคยแต่ไล่ตามลิ้นเขาไม่พัง ดวงตาที่ปิดลงด้วยความสุขสมมีหยาดน้ำตาไหลลงมาอาบข้างแก้ม ช่างน่าเอ็นดูแก่สายตาเซอร์รัสเป็นอย่างมาก
.
.
.
พั่ก พั่ก พั่ก
" อะ อ๊ะ อ๊ะ! " จังหวะการกระแทกของเซอร์รัสเพิ่มแรงขึ้นกว่าครั้งก่อน ตัวคิรัวโยกแรงตามจังหวะนั้น ก่อนที่เสียงเปิดประตูจะดังขึ้น
" ขอโทษที่ขัดจังหวะครับ "
" มีอะไร " เซอร์รัสตอบ
" เพื่อนของคุณคิรัวมาตามหาที่หน้าผับครับ " ใบหูของคิรัวพึ่งขึ้นเมื่อได้ยินคำว่า'เพื่อนมาตาม'
" พะ...พลาสเตอร์ อือ! " แต่เสียงนั้นก็ต้องเงียบไปเมื่อเซอร์รัสจับคิรัวมาจูบประกบปากอีกครั้ง
สายตาของเซอร์รัสจ้องเขม็งไปที่มือขวาของเขาเป็นเชิงบอกว่า'คงรู้ว่าต้องทำอย่างไงต่อ'
เมื่อคนสนิทของเซอร์รัสรับรู้ได้ถึงคำสั่งนั้นก็ก้มหน้าลงเพื่อเป็นการบอกว่า'รับคำสั่ง' ก่อนที่จะปิดประตูและเดินออกไป
" ฮา อึ้ก! " คิรัวยังคงร้องครางด้วยความเสียวซ่านเมื่อปากถูกถอนออกจากการจูบอันร้อนแรงของอีกฝ่าย
" อยากไปดูหน่อยไหม ไปดูให้เห็นกับตาว่าเพื่อนมึงไปแล้ว " คิรัวส่ายหน้าระรัว เขาไม่อยากให้คนในแก๊งต้องมาเห็นสภาพเขาตกเป็นเมียของคนอื่นแบบนี้ ยิ่งเป็นคนที่เขาเล็งไว้ว่าจะล้มให้ได้ ก็ยิ่งเจ็บใจเมื่อความจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น
เซอร์รัสไม่สนคำปฏิเสธของอีกฝ่าย จับรั้งเข้าที่เอวของคิรัวและพาเดินไปยังกระจกบานใหญ่ที่เมื่อคืนเขาใช้ดูสถานการณ์ด้านล่าง
" ไม่... " คิรัวหันหน้าหนีเมื่อเห็นว่าเพื่อนทั้งสองยืนคุยกับลูกน้องคนเมื่อครูของเซอร์รัส และเป็นพลาสเตอร์เองที่หันมองมาทางกระจกดำที่เขายืนมองอยู่
" เพื่อนมึงกำลังจะไปแล้ว มองให้เต็มตาสิ " เซอร์รัสยังคงแกล้งให้คิรัวอับอาย ไม่บอกเรื่องกระจกที่มีเพียงคนด้านในเท่านั้นที่มองเห็นด้านนอกได้อย่างชัดเจน ต่างจากคนด้านนอกที่มองมาเห็นเป็นเพียงกระจกดำบานใหญ่เท่านั้น
คิรัวมองร่างของเพื่อนทั้งสองที่ค่อยๆ เดินลับออกไปจากผับ ทำได้แค่ร้องไห้และขอโทษเพื่อนทั้งสองอยู่ในใจ
" ฮึก พอแล้ว ไม่เอาแล้ว ยอมแล้ว ฮึก " เซอร์รัสนิ่งเมื่อร่างของคิรัวค่อยๆ หย่นตัวลงนั่งกับพื้น พร้อมเสียงร้องไห้ที่ดังขึ้นเรื่อยๆ พูดไม่เป็นประสา จำใจความได้เพียงเล็กน้อย " ปล่อยไปนะ ขอร้อง ฮึก ไม่เอาแล้ว "
เซอร์รัสนั่งย่อลงข้างกายคิรัว มือหนาจับใบหน้าตี๋หันมองมาทางตนพบว่าคนตรงหน้าร้องไห้จริงไม่โกหก
" มึงร้องไห้ทำไม กูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ "
หรือเขาทำ?
" ฮือ ปล่อยกูไปเถอะนะ ขอร้อง กูยอมแล้วอะ ฮึก ยอมหมดแล้ว ฮือ " มือหนาจับเข้าที่ไหล่ของเซอร์รัส เขย่ามันด้วยแรงที่น้อยนิดจากการร้องไห้
เซอร์รัสโน้มตัวเข้าไปกอดคิรัวเอาไว้ มือหน้าลูบกลุ่มผมของคิรัวเบาๆ คล้ายปลอบ เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น การได้เสียกับเขามันน่าอายขนาดนั้นเลยหรือไงกัน ออกจะดีเสียอีก
" ฮือ ยอมหมดแล้ว " คิรัวฟุบหน้าเข้ากับไหล่หนาของเซอร์รัส พูดยอมแล้ววนไปวนมาคล้ายคนเสียใจมาก เซอร์รัสทำได้แค่ลูบศีรษะนั้นเพื่อเป็นการปลอบ
ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้เนี่ย
" กูรู้แล้ว ยอมก็ยอม ไม่ต้องพูดแล้ว "
" ฮึก พลาสเตอร์ " ชื่อที่ถูกเอ่ยถึงซ้ำแล้วซ้ำแล้วดังขึ้นเป็นรอบที่สองของวัน สร้างความหงุดหงิดและอึดอัดใจแก่เขาเป็นอย่างมาก" ไอ้เตอร์กูขอโทษ ฮึก อือ! "
เซอร์รัสประกบจูบคิรัวอีกครั้งให้หยุดพูดถึงชื่อนั้น เขาไม่อยากจะฟังมันอีกเป็นครั้งที่สี่ เซอร์รัสมองดวงตาที่ปิดสนิท น้ำตายังคงไหลออกมาด้วยความเสียใจ ร่างหนายังคงสะอึกทุกครั้งในการจูบ
ลิ้นร้อนเข้าตวัดกับลิ้นหวานของคิรัว ถึงแม้ว่ายังไม่มีการทำความสะอาดภายในช่องปาก แต่มันก็หวานไม่น้อยไปกว่าเมื่อคืน
" อือ... " มือหนาจับบีบเข้าที่หน้าอกแน่นของคิรัว เน้นย้ำที่หัวนมชมพู่ด้วยความหยอกเย้า ผลักอีกฝ่ายให้นอนราบไปกับพื้นกระเบื้องดำ ฝ่ามือหนาอีกข้างรูดรั้งเข้าที่แกนกายของคิรัวอย่างอ่อนโยน
เขาไม่เคยทำให้ใคร
ถอนจูบออก เปลี่ยนเป็นพรมจูบที่ข้างแก้มอย่างหลงใหล มือหนาของคิรัวหยิกเข้าที่ต้นแขนของเขาอีกครั้งด้วยความเสียวซ่าน
" อึ้ก ใส่... " เซอร์รัสขมวดคิ้วเข้ามากันเมื่อได้ยินไม่ชัดจากคำพูดของคิรัว
" มึงว่าไงนะ พูดใหม่ได้ไหม " เซอร์รัสก้มตัวเข้าใกล้คิรัวมากขึ้นเพื่อฟังคำตอบ ก่อนที่เส้นฟางเส้นสุดท้ายจะขาดออกจากกัน
" ใส่...เข้ามา อื้อ! "
เสียงถอนหายใจยาวหนักแน่นของเซอร์รัสดังขึ้น ปล่อยมือหนาออกจากแกนกายของคิรัวและเปลี่ยนมาจับแกนกายของตนจ่อเข้ากับช่องทางที่ก่อนหน้านี้มันเคยอยู่
เซอร์รัสค่อยๆ ดันมันเข้าในช่องทางของคิรัว ขยับสะโพกเล็กน้อยเมื่อเข้ามาจนสุด การเชื้อเชิญของคิรัวอยู่ในสายตาของเซอร์รัสไม่ขาด
คิรัวดันตัวเข้าใกล้เซอร์รัสมากขึ้น ใช้แขนดันตัวเองขึ้นและมอบจูบเด็กน้อยให้แก่เซอร์รัส ครั้งนี้คนตรงหน้าเป็นคนร้องขอแต่คงจะยากถ้าอยากเห็นมันอีกหลายร้อยครั้ง
เซอร์รัสโน้มตัวก้มจูบกับคิรัวบนพื้นกระเบื้อง ช่วงล่างยังคงขยับเข้าออกด้วยความนุ่มนวลไม่ขาดสาย
เขาอยากกระแทกกระทั่งเข้าสุดออกสุดเหมือนครั้งที่ผ่านมา แต่ตอนนี้ไม่ใช่ เพราะคิรัวกำลังเคลิ้บเคลิ้มไปกับอารมณ์อ่อนหวานของเขาอย่างสุขสมกว่าครั้งก่อน ทำให้เซอร์รัสรู้ว่าคิรัวชอบการเล้าโลมแบบใด
และเขาจะมอบมันให้แก่คนใต้ร่างเป็นอย่างดี
....
