สัตวแพทย์หนุ่มหน้าตาดีเบ้าหน้าโอ้ปป้าส่งตรงจากเกาหลี!
'คุณหมอไอเลิฟยู' หรือ 'หมอไอ'
ถึงไอศูรย์จะเป็นที่รักของสาว ๆ ทั้งคลินิก
กลับไม่มีวันได้เป็นพระเอกในสายตาของพ่อตาที่พยายามทุกวิถีทาง เพื่อปูทางให้พระ-นางได้เคียงคู่กัน
"นางเอกเจ็บขาก็ต้องให้พระเอกดูแล พาไปหาหมอ... แต่หมอ... หมอมันคือตัวประกอบ!"
นั่นคือคำพูดของนายหัวฟาร์มม้าผู้หวงลูกสาวเสียยิ่งกว่าอะไร
ทว่าเขาหรือจะยอมพ่ายแพ้ให้กับโชคชะตาฟ้าลิขิต พ่อตา และลูกปืน...
ในเมื่อแชมป์โลกปืนสั้นสามสมัยอย่าง ‘อริสา’ ดันเป็นรักแรกพบของเขามาตั้งแต่ยังเป็น
รัก,ดราม่า,สืบสวนสอบสวน,ชาย-หญิง,ครอบครัว,โรมานซ์,หมอ ,พระเอกคลั่งรัก,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
น.สพ.ไอศูรย์ วัชรภิรมย์
สัตวแพทย์คลินิกอายุรกรรม , ปศุสัตว์และสัตว์ป่า
Doctor of Veterinary xxx University
Tel. XXX
นามบัตรส่วนตัวของสัตวแพทย์หนุ่มถูกเก็บใส่กระเป๋าบนอกเสื้อยืดสีขาวผ้าเบาสบาย หลังจากที่หยิบออกมากวาดตามองซ้ำ ๆ จนแทบจำได้ทุกตัวอักษรบนนั้น ก่อนใส่กลับไปที่เดิม รอบที่เท่าไรไม่รู้ได้
เป็นความหวังดีของคุณเอ๋ ผู้ช่วยสัตวแพทย์สาว อุตส่าห์แนบเบอร์หมอแถมมาให้กับใบเสร็จ แต่เธอไม่กล้าโทรหรือเพิ่มเบอร์ของเขาลงในโทรศัพท์ เพราะถ้าไลน์มันเด้ง จะตอบว่าอะไร! ส่งสติ๊กเกอร์ทักทายสวัสดีดูจะให้ท่าผู้ชายมากไปไหม?
อริสาไม่เคยเข้าหาใครก่อน ขณะเดียวกัน ความสนอกสนใจของผู้ชายมากหน้าหลายตาที่เป็นฝ่ายเข้ามาทอดสะพาน และก็มักพูดว่าปากนิดจมูกหน่อย ผิวขาว หน้าสวย นมโต ตัวเล็ก สมสไตล์ลูกคุณหนูจอมหยิ่ง มันดูย้อนแย้งว่าเขาตั้งใจมาจีบ ไม่จีบ หรืออะไรแน่...
คนพูดน้อยต่อยหนักอย่างเธอไม่รู้จะทำตัวยังไง เพราะไม่ได้หยิ่งอย่างใครเข้าใจ บางทีเธอยังรู้สึกเบื่อหน่ายตัวเอง...
สนามกีฬาในร่มติดแอร์ขนาดกว้างขวางวันนี้มีผู้คนมาใช้บริการประปราย หญิงสาวลอบถอนหายใจ คล้ายจะเลิกล้มความตั้งใจจากกระดาษใบเล็ก ๆ จนประกายความหวังผุดวาบเข้ามาอีกครั้ง
แอดเบอร์ไว้ก่อน... ดีไหมนะ? มีหมอหมาใกล้ตัวสบายใจ...
เอ... หรือว่าไม่ดีกว่า...
ความลังเลใจปรากฎอยู่บนใบหน้าสดสวย เมื่อจิตใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว ไม่สะดวกนักกับการสอนอะไรใครในวันนี้ เป็นกิจวัตรประจำทุกวันอังคาร พุธ พฤหัสบดี ที่เธอจะต้องมาสอนยิงปืนที่นี่
ร่างบางในชุดกางเกงคอมแบทเสื้อยืดสีขาวงานแบรนด์สมฐานะ วางอาวุธในมือลง
“จะกลับแล้วเหรอ? ครูอริส... ยืนเหม่ออะไรจ๊ะ ถ้าไม่มีอารมณ์สอน พี่สอนน้องพายให้ก็ได้นะ”
ชายร่างสูงใหญ่เดินผ่านมาตบบ่าเบา ๆ ให้ต้องเอี้ยวมองตาม “อย่ามาเนียนน่ะ พี่ชิน จะจีบน้องพายล่ะสิ”
นั่นจึงเป็นเหตุผลให้บางคนเลือกที่จะเรียนกับครูผู้หญิงมากกว่า ด้านความสบายใจ ยังเป็นเพราะฝีมือของคุณครูที่มีชื่อเสียงพอตัว
ด้วยใจรักการยิงปืนมาตั้งแต่อายุสิบแปดปี เป็นนักกีฬาทีมชาติชนะเลิศเหรียญทองประเภทปืนสั้นมาตรฐานแชมป์โลกเยาวชนสองปีซ้อน มีใบอนุญาตเป็นผู้อบรมครบถ้วนตามหลักสูตร
ครูรุ่นพี่ส่วนใหญ่ค่อนข้างเกรงใจที่จะเรียกอริสาว่าน้อง...
“ไม่กล้าครับ พี่แค่แวะมาทักทาย ให้กำลังใจ เผื่อครูอริสจะเหนื่อย”
ชินดนัยยกยิ้มเจ้าเล่ห์มองหญิงสาวหน้าตาสะสวยวัยยี่หกปี ลูกศิษย์คนสวยข้าง ๆ ครูสาวที่สวยไม่แพ้กัน แล้วก็เดินไป อริสาจึงจับด้ามโลหะขึ้นมาใหม่ สาธิตวิธีการโดยไม่ได้ลั่นไกออกมา
“น้องพายสังเกตดูนะ ในแบบที่ไม่มีมือซ้ายประคองช่วยกับมี การสะบัดของข้อมือมันต่างกัน เวลายิงเราควรจับให้มั่นเสียดีกว่าจับมือเดียวให้มันสะบัด แต่ว่าดีแล้วล่ะ วันนี้ยิงปืน.38 ได้เข้าเป้ากลางเกือบทุกนัด”
“แล้วอาทิตย์นี้พายจะได้เปลี่ยนปืนไหมคะ?”
“ได้แน่นอนน้องพาย ชั่วโมงหน้ามาลองปืนแม็กกาซีนคอมแพ็ค 9mm กัน มีตั้งแต่ 3.5 นิ้วถึง 4 นิ้ว น้ำหนักเบาถนัดมือ เหมาะสำหรับผู้หญิงสวย ๆ อย่างเราเชียว” อาวุธในมือถูกวางลงบนโต๊ะเบา ๆ อีกคนก็วางอุปกรณ์การเรียนลงเช่นกัน พอใกล้จบชั่วโมง
ขณิกาได้รับการแนะนำให้รู้จักลูกสาวเจ้าของฟาร์มม้า ครูสอนยิงปืน เป็นการส่วนตัวผ่านทางบิดา พูดคุยกันถูกคอ จึงสนิทกันมากกว่าครู ลูกศิษย์ หากไม่มาเรียนยิงปืนแล้วบางครั้งหล่อนก็แวะไปเที่ยวฟาร์ม
“พายอยากเรียนไว ๆ จัง”
“พี่ก็อยากสอนไว ๆ ค่ะ”
ใบหน้าสดสวยของเด็กรุ่นน้องคลี่ยิ้มละไม ก่อนจะเหลือบตามองหากระดาษใบเล็กซึ่งถูกเก็บเข้ากระเป๋าเสื้อเมื่อสักครู่ “พี่อริสหยิบนามบัตรใครมาดูอ่ะ? หยิบ ๆ ใส่ ๆ ตั้งหลายรอบ พายไม่ได้อยากยุ่งเลยนะ แค่สงสัย”
“นามบัตรช่างแอร์ ไม่รู้โทรดีไหม กำลังคิดอยู่ว่าแอร์มันเสียหรือไม่เสียกันแน่ สองสามวันมานี้อากาศมันร้อน ๆ นะ...” โกหกหน้าตายในความจริงแฝงอยู่ท้ายประโยค พอนึกถึงยิ้มกระชากวิญญาณสาว แก้มแดงระเรื่อสะบัดไปข้างหน้าเป้ายิง ในสายตาเป็นประกายอยากรู้อยากเห็น
“พายว่าไม่ใช่ช่างแอร์ พี่อริสปิดพายไม่ได้หรอก”
“พี่จะโกหกพายทำไมล่ะ?” เธอพูดหน้าตาเฉย พอใกล้จบชั่วโมง ความสัมพันธ์ครู-ศิษย์ก็เปลี่ยนไป หญิงสาวอายุอ่อนกว่าหรี่ตาเล็กจนเหยียดตรง
“คอยดูนะ... พายจะต้องไปสืบมาให้ได้”
ขณิกาคงจะต้องหาทางสอดรู้เรื่องนี้แน่ ร้อยวันพันปีพี่สาวคนสนิทเคยสนใจใครที่ไหน อยู่ฟาร์มขี่ม้าตรวจงาน ดูแลคนงานตั้งแต่เช้าจรดเย็น ไม่อยู่กับเจ้าที่รักก็มาขลุกอยู่สนามยิงปืน ไม่ต้องพูดถึงวันหยุดที่มีแค่สัปดาห์ละหนึ่งวัน
“ยุ่งจริง จะอยากรู้ไปทำไมก็ไม่รู้”
“แน่นอน.. เรื่องพี่อริสก็เหมือนเรื่องพาย เดี๋ยวพายก็ต้องรู้” คนพูดลอบยิ้มกริ่ม ก้มหน้าลงมองนาฬิกาข้อมือ “งั้นพายกลับก่อนนะ พี่อริส เอ่อ.. วันนี้ อาภพไม่มารับพี่อริสหรือคะ?”
“คงไม่มามั้ง น้องพาย ไว้เจอกัน มีอะไรก็ไลน์มาเนอะ” ตบบ่ามนเบา ๆ แล้วตวัดกระเป๋าสะพายขึ้นพาดบ่า พร้อมความตั้งใจจะประเดิมรถยนต์ใหม่ไปห้างสรรพสินค้าหรือที่ไหนสักแห่ง
รถยนต์ของเธอ พ่อเอาไปถ่ายน้ำมันเครื่องยังทำเรื่องจุกจิกไม่คืนให้สักที ระดับอริสาเลยถอยเบนซ์ป้ายแดงมันเสียเลย ใครมันจะปล่อยให้เข้าทางพ่อชักแม่สื่อ
พอป้าขวัญมาเที่ยวฟาร์ม ทั้งสองคนดูพยายามจับคู่เธอกับเตชินเสียเหลือเกิน
ตั้งแต่รับประทานอาหารที่บ้านร่วมกันทุกมื้อเช้าเย็น ให้ชายหนุ่มพากันไปกินข้าวดูหนัง ซึ่งเธอคงหาเรื่องปฏิเสธได้เพียงอย่างหลัง อย่างแรกนั้นถ้าไม่ติดธุระอะไรจริง ๆ เธอต้องกลับไปรับประทานอาหารที่บ้านอยู่แล้ว
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอพยายามหลบหน้าป้าขวัญกับเตชิน พ่อมีเหตุผลของพ่อ เธอก็มีเหตุผลของเธอที่ไม่จำเป็นต้องยอมรับเรื่องนี้
รองเท้าผ้าใบสีขาวเข้ากันกับชุดทะมัดทะแมงย่ำก้าวไว ๆ ไปถึงประตูเลื่อนที่เปิดอ้าออกกว้าง ก่อนจะพบเจ้าของร่างสูงในชุดสูทดูหล่อเหลาลงตัวหยุดย่างก้าวลงตรงหน้า ถัดจากเธอมีลูกศิษย์คนสวยเดินตามมาติด ๆ
“พ่อ...?”
