เพราะกฎหมายที่บังคับคนโสดแต่งงาน ประธานหนุ่มจึงต้องจำใจแต่งกับเลขาจอมเฉิ่มข้างตัว "ฉันจะแต่งงานกับคนที่ไม่รักฉัน" "แล้วจะหาที่ไหนล่ะครับ" "นายไง" ประธานไม่รู้เลยว่าเลขาแอบรักตนอยู่...
ชาย-ชาย,เลือดสาด,ไทย,อื่นๆ,แอคชั่น,นิยายวาย,มาเฟีย,ประธานบริษัท,BL,แอคชั่น,เปลี่ยนแปลงตัวเอง,แต่งงาน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพราะกฎหมายที่บังคับคนโสดแต่งงาน ประธานหนุ่มจึงต้องจำใจแต่งกับเลขาจอมเฉิ่มข้างตัว "ฉันจะแต่งงานกับคนที่ไม่รักฉัน" "แล้วจะหาที่ไหนล่ะครับ" "นายไง" ประธานไม่รู้เลยว่าเลขาแอบรักตนอยู่...
ผู้แต่ง
กระต่ายปากแดง
เรื่องย่อ
สิงค์ มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในประเทศ นิสัยเอาแต่ใจ ผีเข้าผีออก ไม่มีใครอยากเข้าใกล้นอกจากเลขาผู้มีความอดทนสูง วันหนึ่งรัฐบาลประกาศกฎหมายใหม่
‘พรบ.คุ้มครองคนโสด’
เขาจึงต้องหาคู่แต่งงานให้เร็วที่สุด! หน้าที่ปวดหัวจึงตกเป็นของเลขาธนินไปโดยปริยา
“หาเมียให้ฉัน เอาไว้บังหน้ารัฐบาล จะเป็นใครก็ได้”
“ท่านประธานอยากได้แบบไหนล่ะครับ”
“คนที่เข้าใจฉัน ไม่ยุ่งวุ่นวายกับฉัน ไม่ว่าฉันจะกลับบ้านดึก หายไปกับผู้หญิงหรืออะไรก็ตาม และที่สำคัญต้องไม่รักฉัน ไม่เรียกร้องอะไรจากฉันนอกจากเงิน”
“คนแบบนั้นจะไปหาเจอง่าย ๆ ได้ยังไงครับ”
สิงค์หันมาหาเลขาจอมเฉิ่มที่แต่งตัวดี ๆ ยังไม่ทำ
“จริงสิก็มีอยู่คนหนึ่งนี่นา”
“ครับ?”
“นายไง เลขาธนิน เรามาแต่งงานกัน!”
“!!!!”
ประธานหนุ่มไม่รู้เลยว่าเขากำลังขอเลขาที่ 'แอบ' หลงรักตัวเองแต่งงาน แค่นี้ก็ไม่ตรงเงื่อนไขแล้ว!!
.
.
ไม่นานหลังจากนั้นเลขาหนุ่มก็หย่าแล้วหายตัวไปเงียบ ๆ พร้อมกับเด็กในท้อง ทุกอย่างเหมือนเป็นไปตามสัญญา ถ้าวันหนึ่งลูกไม่ไปเรียกท่านประธานว่าพ่อ!!!
"แม่ครับ นั่นพ่อใช่ไหม"
"ใช่ที่ไหนล่ะ นั่นเจ้านายเก่าแม่"
"งั้นทำไมเขาถึงหน้าเหมือนผมล่ะ!"
ธนินหมดคำจะพูด เขาไม่รู้จะอธิบายยังไงนอกจากบอกว่าท่านประธานคือผีบ้า
ลูกมนุษย์ไม่ควรคุยกับผีบ้าเด็ดขาด!!
ธนินนั่งอยู่บนโต๊ะในห้องกว้าง เบื้องหน้ามีหญิงสาวหน้าตาสะสวยหลายคนนั่งเรียงรายกันอยู่ พวกเธอคือเหล่าผู้สมัครที่จะกลายเป็นเจ้าสาวของคุณสิงค์ในอนาคต...ถ้าผ่านสัมภาษณ์ล่ะนะ
เริ่มที่คนแรก เธอมีหุ่นสะบึ้ม ก้นแน่น อกตู้ม ตามแบบที่คุณสิงค์ชอบทุกประการ ที่สำคัญต้องฉลาด
“คุณสามารถอดทนได้ไหมถ้าท่านประธานไม่กลับบ้านเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์หรือนานกว่านั้น”
“นานกว่านั้นนี่นานแค่ไหนคะ”
“สักหนึ่งเดือนครับ”
“ขอโทษนะคะนี่ฉันกำลังแต่งงานกับศพรึเปล่า”
คนต่อไป...
“คุณจะยอมรับได้ไหมถ้าเขามีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่นแต่คุณยังได้เงินตอบแทนเป็นจำนวนมาก”
“คุณธนินคัดคนฉลาดมาไม่ใช่เหรอคะ ฉันไม่มีทางเลือกชีวิตแต่งงานที่ย่ำแย่แบบนั้นแน่”
คนต่อไป...
“คุณจะรับได้ไหมถ้าเขาไม่ใส่ใจคุณ...มีคนอื่น รวมถึงไม่คิดจะมีลูกด้วย”
“อะไรนะ ไม่ยอมให้ฉันมีคนอื่นเพราะห่วงเรื่องข่าวลือกับภาพลักษณ์แต่ตัวเองมีได้เนี่ยนะ ขอโทษนะคะ เงินซื้อทั้งชีวิตของฉันไม่ได้หรอก ออ ทำไมคุณเลขาไม่แต่งเองเลยล่ะคะ ท่านประธานชอบอกแน่นก้นงอนไม่ใช่เหรอ!”
ปัง!!
เสียงประตูปิดลงหลังจากผู้สมัครคนสุดท้ายเดินจากไป เขากุมขมับทันที
“สงสัยเลือกคนฉลาดมากไป ไม่มีคนโง่พอจะทนอยู่กับท่านประธานสักคนรึไงนะ”
พวกเธอจบจากมหาวิทยาลัยดังราคาแพง โปรไฟล์ดีเลิศ ย่อมไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน ไหนเลยจะขาดแคลนผู้ชาย ว่ากันตามตรงท่านประธานมีสาวติดตรึมก็จริง แต่สาวขี้ระแวงก็เยอะเช่นกัน เขาเป็นมาเฟียที่ลบครอบครัวหนึ่งให้หายไปได้ในพริบตา คนที่มีคุณภาพชีวิตดีขนาดนั้นจะยอมเสี่ยงตายทำไม แถมยังไม่ได้ขาดแคลนเงินอีก
“จิ้มเลือกใครก็ได้แท้ ๆ ทำไมต้องเรื่องมากด้วยนะ”
ธนินไม่รู้เลยว่าตัวเขาที่พูดประโยคนี้จะต้องแต่งกับเจ้านายเสียเองในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้าด้วยเหตุผลว่า ‘หลับตาจิ้มมา’
“เมื่อกี้ฉันเหมือนได้ยินคนพูดถึงตัวเองนะ” สิงค์เดินเข้ามาในห้องสัมภาษณ์
“ฟังผิดแล้วครับ ผมแค่กำลังกังวลเพราะหาผู้สมัครที่ถูกใจคุณสิงค์ไม่ได้เลย” ธนินยิ้มตามมารยาทด้วยสีหน้าไร้ความจริงใจ
“หึ แล้วพวกนั้นปฏิเสธด้วยเหตุผลอะไรล่ะ”
“พวกเธอบอกว่าไม่แต่งกับท่านประธานน่าจะมีความสุขกว่าครับ” ธนินตอบไปตามตรงแบบไม่บิดเบือน
“หึ ดูสิว่าถ้าพวกเธอปฏิเสธฉันแล้วชีวิตจะดีอยู่ไหม ธนินบอกทุกบริษัทไม่ให้รับพวกเธอเข้าทำงาน”
ธนินทำเป็นไม่ได้ยิน “ลองหาคนใหม่ดูไหมครับ เช่นคนที่จบจากสถาบันทั่วไปหรือมีประวัติที่ดีโดยไม่สนใจการศึกษา”
(แปล : กระดาษใบเดียวไม่ได้วัดความฉลาดของคนนะครับ เลือก ๆ มาสักคนจะตายไหม)
“ไม่ ฉันอยากได้ภรรยาที่จบจากสถาบันชั้นนำพูดได้หลายภาษา นิสัยดี ฉลาดและมีประวัติครอบครัวรวมถึงเบื้องหลังดีเลิศ จะเป็นภรรยาของตระกูลใหญ่ทั้งทีจะเลือกใครก็ได้ได้ยังไง”
ธนินยิ้มตามมารยาท “คนที่ท่านประธานต้องการอยู่ในผู้สมัครที่พึ่งปฏิเสธไปหมดเลยครับ”
“อีกข้อคือรับเงื่อนไขของฉันได้ด้วย”
“พวกเธอเรียนสถาบันชั้นนำ จ่ายค่าเทอมเป็นล้านจึงไม่มีปัญหาเรื่องเงินครับ”
สิงค์ “…”
ทำไมมันไม่เหมือนในละครที่จะจิ้มเลือกใครก็ได้ ผู้หญิงที่มาติดเป็นขบวนล้วนมีนิสัยหิวเงินและอำนาจ คนที่ยอมรับเงื่อนไขโดยไม่ปริปากบ่นไม่มีแล้วจริง ๆ น่ะเหรอ แถมธนินที่ปกติเข้ากับเขาได้เป็นปี่เป็นขลุ่ยยังเข้าข้างผู้หญิงพวกนั้นอีก
“ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่านายยังเป็นพวกเดียวกับฉันอยู่รึเปล่า”
“ต้องเป็นแน่นอนอยู่แล้วครับ ผมแค่พูดวิเคราะห์ตามความเป็นจริง”
ความเป็นจริงนั่นแหละน่าเจ็บปวด...
สิงค์เดินวนไปวนมาในห้องกว้างโดยมีเลขาธนินนั่งกุมมือเรียบร้อยรอรับคำสั่งอยู่ และในที่สุดมาเฟียหนุ่มก็คิดออก
“ก็มีอยู่นี่ คนที่จบจากสถาบันชั้นนำ ไม่รักฉัน ไม่อยากมีลูกกับฉันและยอมรับได้หากฉันจะไม่ใส่ใจ ถึงรูปร่างหน้าตาไม่ผ่านแต่ก็พอมองข้ามไปได้”
ธนินเอียงคอ “ใครเหรอครับ”
จำไม่ได้ว่าคุณสิงค์รู้จักคนแบบนั้นนะ
“นายไง”
“…”
“นายต้องแต่งงานกับฉัน ธนิน”
สิงค์เดินเข้ามาใกล้แล้วก้มตัวลงมองเลขาที่นั่งบนเก้าอี้ มือหนาคว้าเนคไทสีน้ำตาลเข้มแล้วดึงเข้ามาใกล้ ใบหน้าของเราแทบจะติดกัน
“ถ้าเป็นนายฉันจะมองข้ามหน้าตาไร้เสน่ห์พวกนี้ไปก็ได้”
ธนินอึ้งจนพูดไม่ออก แต่งกับเขาเนี่ยนะ เสียสติไปแล้วรึไง เมื่อกี้ยังเรื่องมากอยู่เลย คุณสิงค์ไม่รู้เหรอว่ากำลังขอเลขาที่กำลังแอบรักตัวเองแต่งงาน
แค่เงื่อนไขแรกก็ไม่ตรงแล้วนะครับ...
ภายในห้องพักแยกขนาดกลางของคฤหาสน์ตระกูลพยัคฆ์
หลังจากโดนใส่ร้ายว่าวางยาตระกูลพันธมิตรเหนียวแน่นอย่างแมงมุมแดง เขาก็ถูกพากลับตระกูล ถึงไม่รู้ว่ากลับในฐานะนักโทษหรือภรรยากันแน่ก็เถอะ
คุณสิงค์ไม่เคยปราณีใคร บางทีอาจจะรวมเลขาที่ทำงานถูกใจคนนี้ด้วยก็ได้ แววตาที่อีกฝ่ายใช้ถึงดูแข็งกร้าวนักตอนที่ข่มขู่เขาในงานแต่ง
มีตราสัญลักษณ์ในกระเป๋าเสื้อไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนวางยาชาวบ้านสักหน่อย...ถึงจะน่าสงสัยจริง ๆ ก็เถอะ แต่คนร้ายที่ไหนจะวางแผนตื้น ๆ ขนาดนั้น
“ฉันจะจัดผ้าปูให้ใหม่นะคะ” อันดา สาวใช้ส่วนตัวของเขากล่าว
เมื่อคืนไม่ได้ร่วมหอกับสามีแต่ได้สาวใช้มาหนึ่งหน่อแทน เธอกำลังจัดที่นอนและดูแลเขาในยามเช้า
“จะว่าไปคุณท่านเรียกให้นายหญิงไปพบหลังตื่นนอนด้วยค่ะ ถ้าไปสายอาจจะโดนดุนะคะ”
ธนินขมวดคิ้ว มาบอกเขาหลังจากตัวเองเข้ามาในห้องได้เกือบครึ่งชั่วโมงเนี่ยนะ?
“เดี๋ยวแต่งตัวเสร็จฉันจะไป”
เขายังไม่อาบน้ำด้วยซ้ำ พึ่งตื่นเพราะถูกปลุกด้วยเหตุผลว่า สาวใช้ต้องจัดผ้าปูที่นอนหลังเจ้านายตื่นให้เรียบร้อย ได้ยินว่าทุกคนที่นี่ตื่นแปดโมง เหลือเวลาอีกตั้งสิบนาทีแท้ ๆ
ธนินหันหลังหมายจะเดินเข้าห้องน้ำ ฉับพลันขายาวของอันดาก็ยื่นมาขัดทำให้เขาเสียการทรงตัวจนล้มลงกับพื้น
ตึง!!
เขาล้มหน้าคะมำลง เสียงหวานจึงเอ่ยขึ้น
“ฉันบอกแล้วไงคะ ว่าเดี๋ยวจะสายน่ะ” รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้าของอันดา
อย่างที่คิดเลย กะแล้วว่ามีอะไรแปลก ๆ ถ้าเขายอมเธอไปตลอด ชีวิตการแต่งงานอันสงบสุขรอวันหย่าคงไม่มีทางเกิดขึ้นแน่ ตอนนี้ก็สายได้ที่แล้วด้วยหมายความว่ากำลังมีคนมาที่นี่ เพราะเหตุนี้เธอจึงจงใจจัดผ้าปูที่นอนช้า ๆ และแกล้งลืมบอกเขาเรื่องที่คุณท่านเรียก
คิดได้ดังนั้นธนินจึงยกตัวขึ้นเล็กน้อยจากนั้นก็...
ตึง!!!
เอาหัวกระแทกกับพื้นอย่างแรงจนเกิดเสียงดังลั่น รู้สึกได้ถึงของเหลวสีแดงที่เริ่มไหลเยิ้มออกมาตามกรอบหน้า เขาจึงฟุบหน้าลงบนพื้นตามเดิม
อันดาตกใจจนพูดไม่ออก เธอพยายามวิ่งไปเปิดประตูแต่มันดันล็อคตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ห้องทุกห้องมีกุญแจเป็นของตัวเอง เก็บไว้ที่เจ้าของห้องหนึ่งดอกและคุณท่านอีกหนึ่งดอก ไม่มีทางที่มันจะล็อคถ้าธนินไม่ไปยุ่งกับมัน
“...อย่าบอกนะว่าตอนฉันจัดผ้าห่ม”
เธอเผยพิรุธตอนไหน ทำไมธนินถึงล็อกประตู?
อันดาเริ่มลนลาน “กุญแจ...ต้องรีบไปค้นตัวก่อนที่ฉันจะโดนหางเลขไปด้วย”
ปัง!!
ประตูถูกเปิดออกอย่างแรงราวกับถูกเตะเข้ามา ซึ่งก็ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้นเพราะสิงค์ไม่มีกุญแจสำรองห้องภรรยาตัวเอง
“เสียงดังเอะอะอะไรกัน แล้วนั่น...”
ชายหนุ่มมองสภาพของธนินที่นอนจมกองเลือดเล็ก ๆ บนพื้น ถึงธนินจะเป็นผู้ต้องสงสัยที่ต้องตรวจสอบ แต่ก่อนหน้านั้นก็เป็นเลขาคนโปรดที่ทำงานถูกใจเขาทุกอย่าง สิงค์สั่งให้ทุกคนดูแลธนินตามความเหมาะสมจนกว่าผลการตัดสินจะออกมา การทำร้ายจนเลือดตกยางออกนี่มันหมายความว่ายังไง
ทำร้ายธนินก็เหมือนไม่ให้เกียรติเขา คำสั่งของเขามันไม่มีผลอะไรเลยสินะ ดูเหมือนตำแหน่งผู้นำตระกูลพยัคฆ์คนปัจจุบันจะไม่มีความหมายซะแล้ว
“นี่มันอะไร” สิงค์หน้ามืดครึ้ม
อันดาตัวสั่นไม่หยุด “คะ...คือว่าเรื่องนี้ฉันอธิบายได้นะคะ นายหญิงเขา—”
หญิงสาวพูดทั้ง ๆ ที่มือของเธอกำลังจับตัวธนิน หลักฐานมัดตัวแน่นหนาเสียจนแก้ตัวไม่ได้ ไม่มีใครรู้ว่าเธอแค่กำลังหากุญแจ
“ฉันว่าภาพทุกอย่างก็อธิบายการกระทำของเธอหมดแล้วนะ” ชายหนุ่มเดินไปอุ้มร่างเล็กขึ้นก่อนจะเดินออกจากห้องไป
นัยน์ตาสีดำของหญิงสาวเห็นใบหน้าของนายหญิงค่อย ๆ เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา คนที่น่าจะนอนสลบอยู่กำลังยิ้ม ราวกับทุกอย่างอยู่ในแผนการ...
ประตูปิดลงอีกครั้ง อันดาทรุดลงกับพื้น เธอ...จบสิ้นแล้ว