เพราะกฎหมายที่บังคับคนโสดแต่งงาน ประธานหนุ่มจึงต้องจำใจแต่งกับเลขาจอมเฉิ่มข้างตัว "ฉันจะแต่งงานกับคนที่ไม่รักฉัน" "แล้วจะหาที่ไหนล่ะครับ" "นายไง" ประธานไม่รู้เลยว่าเลขาแอบรักตนอยู่...
ชาย-ชาย,เลือดสาด,ไทย,อื่นๆ,แอคชั่น,นิยายวาย,มาเฟีย,ประธานบริษัท,BL,แอคชั่น,เปลี่ยนแปลงตัวเอง,แต่งงาน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพราะกฎหมายที่บังคับคนโสดแต่งงาน ประธานหนุ่มจึงต้องจำใจแต่งกับเลขาจอมเฉิ่มข้างตัว "ฉันจะแต่งงานกับคนที่ไม่รักฉัน" "แล้วจะหาที่ไหนล่ะครับ" "นายไง" ประธานไม่รู้เลยว่าเลขาแอบรักตนอยู่...
ผู้แต่ง
กระต่ายปากแดง
เรื่องย่อ
สิงค์ มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในประเทศ นิสัยเอาแต่ใจ ผีเข้าผีออก ไม่มีใครอยากเข้าใกล้นอกจากเลขาผู้มีความอดทนสูง วันหนึ่งรัฐบาลประกาศกฎหมายใหม่
‘พรบ.คุ้มครองคนโสด’
เขาจึงต้องหาคู่แต่งงานให้เร็วที่สุด! หน้าที่ปวดหัวจึงตกเป็นของเลขาธนินไปโดยปริยา
“หาเมียให้ฉัน เอาไว้บังหน้ารัฐบาล จะเป็นใครก็ได้”
“ท่านประธานอยากได้แบบไหนล่ะครับ”
“คนที่เข้าใจฉัน ไม่ยุ่งวุ่นวายกับฉัน ไม่ว่าฉันจะกลับบ้านดึก หายไปกับผู้หญิงหรืออะไรก็ตาม และที่สำคัญต้องไม่รักฉัน ไม่เรียกร้องอะไรจากฉันนอกจากเงิน”
“คนแบบนั้นจะไปหาเจอง่าย ๆ ได้ยังไงครับ”
สิงค์หันมาหาเลขาจอมเฉิ่มที่แต่งตัวดี ๆ ยังไม่ทำ
“จริงสิก็มีอยู่คนหนึ่งนี่นา”
“ครับ?”
“นายไง เลขาธนิน เรามาแต่งงานกัน!”
“!!!!”
ประธานหนุ่มไม่รู้เลยว่าเขากำลังขอเลขาที่ 'แอบ' หลงรักตัวเองแต่งงาน แค่นี้ก็ไม่ตรงเงื่อนไขแล้ว!!
.
.
ไม่นานหลังจากนั้นเลขาหนุ่มก็หย่าแล้วหายตัวไปเงียบ ๆ พร้อมกับเด็กในท้อง ทุกอย่างเหมือนเป็นไปตามสัญญา ถ้าวันหนึ่งลูกไม่ไปเรียกท่านประธานว่าพ่อ!!!
"แม่ครับ นั่นพ่อใช่ไหม"
"ใช่ที่ไหนล่ะ นั่นเจ้านายเก่าแม่"
"งั้นทำไมเขาถึงหน้าเหมือนผมล่ะ!"
ธนินหมดคำจะพูด เขาไม่รู้จะอธิบายยังไงนอกจากบอกว่าท่านประธานคือผีบ้า
ลูกมนุษย์ไม่ควรคุยกับผีบ้าเด็ดขาด!!
“หัวแตกครับ โชคดีที่ไม่มีอะไรกระทบกระเทือนอีกเดี๋ยวก็ฟื้นแล้วล่ะครับ” หมอหนุ่มกล่าว
“ขอบคุณครับ” สิงค์ผงกหัวเล็กน้อย
อันที่จริงตระกูลพยัคฆ์มีหมอประจำตระกูลคอยรักษาในบ้านอยู่แล้ว ทว่าช่วงนี้หมอกลับล้มป่วยเสียเอง เขาจึงต้องพาธนินมาโรงพยาบาล
สิงค์มองซ้ายมองขวาเขาตั้งใจจะฝากฝังเลขาให้นั่งเฝ้า แต่เลขาคนนั้นกลับกำลังนอนอยู่บนเตียงคนไข้ ธนินมักจะอยู่ข้างกายเขาเสมอ เรียกใช้ได้ตลอดราวกับมือเท้า พอไม่มีแล้วก็รู้สึกโหวงเหวง เขาคิดว่าถึงแต่งงานกันพวกเราก็จะไม่เปลี่ยน
แต่พอสถานะเปลี่ยน ความรู้สึกบางอย่างก็เปลี่ยน ถึงจะไม่รู้ว่ามันคืออะไรก็เถอะ
“ฉันคงต้องเฝ้าเองสินะ” กล่าวจบสิงค์ก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงผู้ป่วยแล้วฟุบหน้าลง เข้าสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว...
ย้อนกลับไปก่อนหน้านั้นเล็กน้อย
สิงค์ ผู้นำตระกูลพยัคฆ์คนปัจจุบันกำลังอุ้มนายหญิงเดินออกจากประตูท่ามกลางสายตาของข้ารับใช้ทุกคน ใครก็รู้ว่าเขามีนิสัยผีเข้าผีออก กระนั้นก็ไม่เคยสนใจใครเป็นพิเศษ คนระดับนั้นทำไมถึงอุ้มนายหญิงด้วยตัวเอง
ไหนใคร ๆ ก็บอกว่าธนินคือนายหญิงตัวปลอม เป็นแค่หนอนบ่อนไส้ที่ถูกส่งมาทำลายตระกูลพยัคฆ์ยังไงเล่า
ข้ารับใช้หลายคนไม่เข้าใจและไม่รู้ว่าควรปฏิบัติต่อนายหญิงคนนี้ยังไง จริงอยู่ที่คุณสิงค์สั่งให้ดูแลอย่าง ‘เหมาะสม’ แต่ผู้ต้องสงสัยอย่างน้อยก็ต้องโดนแกล้งนิดหน่อยอยู่แล้ว ไม่งั้นธนินจะคิดว่าตัวเองเป็นนายหญิงตัวจริงและชูคออย่างหยิ่งทะนงได้
อันดาเดินก้มหน้าเข้ามาหาคุณจันต์ หัวหน้าสาวใช้ที่ยืนมองรถคันสีดำของเจ้านายแล่นออกไป บริเวณรอบ ๆ มีสาวใช้มากมายจับตัวกันเป็นกลุ่ม ไม่รู้ว่ามาส่งเจ้านายหรือมาดูสถานการณ์กันแน่
“ขอโทษค่ะ ฉันทำพลาด ตอนนี้คงโดนคุณสิงค์หมายหัวแล้ว”
“อย่าตื่นตระหนก เดี๋ยวฉันช่วยเอง” จันต์มองไปยังเบื้องหน้า “นายหญิงคนนั้นต้องรู้ตัวเองเสียบ้างว่าไม่ควรลองดี”
“…”
“ดูซิว่าจะทนอยู่ได้นานแค่ไหน”
อึก!
เปลือกตาสีมุกของธนินค่อย ๆ เปิดออก ร่างสูงโปร่งกะพริบตาสองสามครั้งเพื่อปรับสภาพ เขาตื่นนานแล้วเพียงแค่แกล้งหลับต่อเพราะไม่อยากฟื้นมาตอนที่คุณสิงค์ตื่น ไม่อยากโดนถามนู่นนี่เท่าไหร่
ว่าแล้วก็หันไปมองสามีที่ฟุบหลับอยู่ข้าง ๆ
“กว่าจะหลับได้นะครับ”
ธนินลูบหัวตัวเอง “จะว่าไปโขกแรงไปรึเปล่านะ...แต่ถ้าไม่แรงระดับนี้คงรับมือกับสาวใช้พวกนั้นไม่ได้”
มือขาวลูบกลุ่มผมนุ่มของสามี “ผมอยากอยู่กับคุณอีกนิด ไม่ยอมโดนเล่นงานตอนนี้หรอกครับ”
เขาบอกแล้วว่าจะเป็นภรรยาที่รอวันหย่าเงียบ ๆ เพราะงั้นก่อนถูกหย่า เขาจะใช้โอกาสนี้อยู่ใกล้คนที่ชอบ ใครก็ตามที่มาขัดขวาง อย่าหวังว่าจะรอด
มุมปากของเลขาหนุ่มยกขึ้น “คุณชอบคนฉลาดนี่ครับคุณสิงค์”
นานพักหนึ่งสิงค์ถึงลืมตาขึ้นมา เขาหาวทีหนึ่งแล้วเหลือบมองธนินที่ลุกมานั่งบนเตียง ใบหน้าของอีกฝ่ายนิ่งเรียบ แหงสิ รอยยิ้มของธนินมักจะเป็นรอยยิ้มตามมารยาทหรือกำลังประจบเขาให้เซ็นเอกสาร บางครั้งก็ยิ้มเวลาโกรธ...แต่ไม่มีครั้งไหนที่มาจากความสุขเลย คนคนนี้ไม่รู้ในหัวคิดอะไรอยู่...
“ตื่นแล้วเหรอ”
“ครับ ขอบคุณที่พามาโรงพยาบาลนะครับ”
“อย่าเข้าใจผิดล่ะ ฉันไม่ได้ทำเพราะเลิกสงสัยในตัวนายหรอกนะ”
“ผมไม่เข้าใจผิดแบบนั้นอยู่แล้วครับ เพราะผมจะพยายามพิสูจน์ตัวเองว่าไม่ใช่คนวางยาคุณไตยชิต พร้อมอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาตัวปลอมและรับเงินไปหลังหย่า เราตกลงกันแบบนั้นนี่ครับ”
“หึ ดีมากที่เธอรู้หน้าที่ตัวเอง ฉันคงจะพูดอย่างงั้นถ้าผลการตัดสินออกมาแล้ว” สิงค์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ “กลับได้แล้ว ฉันไม่อยากให้คนนอกลือกันว่านายหญิงพยัคฆ์บาดเจ็บหลังจากแต่งเข้าบ้านวันแรก”
ธนินเอียงคอ “หืม ไม่ดีเหรอครับ”
สิงค์ขมวดคิ้ว “หมายความว่ายังไง”
“จะได้ถูกเข้าใจผิดว่าเราจัดหนักจัดเต็มจนเลือดตกยางออกไงครับ”
“ใครจะไปคิดอย่างงั้น!!!”
วันรุ่งขึ้น
[ข่าวด่วน!! คู่รักข้าวใหม่ปลามันของหนุ่มมาเฟีย เข้าโรงพยาบาลตั้งแต่คืนแรกที่เข้าหอ เป็นรอยร้าวหรือสงครามบนเตียง?!!]
กะโหลกเขาสิร้าว
ธนินอ่านข่าวในโทรศัพท์พลางบ่นอุบอิบในใจ ถ้านักข่าวรู้ว่าเจ้าสาวเอาหัวโขกพื้นเพราะอยากเล่นงานสาวใช้จะว่าไงล่ะเนี่ย
สิงค์กุมหัว “โดนเขียนข่าวแปลก ๆ อีกจนได้ คอยดูนะ ฉันจะทำลายทิ้งให้หมด”
“สำนักข่าวได้รับการคุ้มครองจากรัฐบาล ทำลายทิ้งไม่ได้หรอกครับ พวกเขามีอิสระทางความคิดและการเขียนสื่อ...ยกเว้นคุณจะฟ้องเรื่องที่เขาเขียนข่าวเท็จ แต่ต้องมีคนขุดเจอแน่ว่าความจริงนายหญิงของพยัคฆ์โดนสาวใช้รังแกตั้งแต่วันแรก”
“นายพูดเหมือนไม่ใช่เรื่องตัวเอง ไม่อายบ้างรึไง”
“ผมหน้าด้านตั้งแต่แต่งงานกับคุณทั้ง ๆ ที่ทุกคนคัดค้านแล้วครับ”
อันที่จริงถ้ามีคนรู้ว่าเอาหัวโขกพื้นด้วยตัวเองคงน่าอายกว่า
“ทำไม? แต่งกับหนุ่มหล่อ รวยและมีความสามารถอย่างฉันมันไม่คุ้มค่าเลยรึไง”
สิงค์คิดว่าธนินคงปฏิเสธหรือทำหน้าเหม็นเบื่อเขา เจ้าตัวเป็นแบบนั้นเสมอ ไร้ความสนใจต่อสิ่งใดนอกจากงาน
ทว่าปฏิกิริยาของชายหนุ่มกลับไม่เป็นอย่างที่คิด ธนินคลี่ยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“นั่นสิครับ ถ้าอนาคตเราหย่ากันไปแล้ว ผมจะเล่าให้ลูกหลานฟังว่าครั้งหนึ่งเคยหน้าด้านแต่งงานกับหนุ่มหล่ออย่างคุณ” ธนินเดินไปเปิดประตูห้องแล้วหันมายิ้มบางให้ “ออกไปทานข้าวเช้ากันเถอะครับ”
กล่าวจบประตูก็ปิดลง ทิ้งสิงค์ให้ยืนอึ้งอยู่ในห้อง จู่ ๆ ใบหน้าของเขาก็ร้อนผ่าว เมื่อกี้มันอะไรกัน ธนินยิ้มงั้นเหรอ ยิ้มเนี่ยนะ คนคนนั้นรู้จักแสดงสีหน้าเหมือนมนุษย์ได้ด้วยเหรอ หรือว่าผีออก?
ไม่รู้ทำไมหัวใจของเขาถึงได้เต้นแรงนัก...
บนโต๊ะอาหารของราชสีห์มักวางสิ่งที่เขาต้องการอยู่เสมอ เมื่อต้องล่าเหยื่อก็จะค่อย ๆ ย่องเข้าไปอย่างเงียบเชียบคล้ายบริเวณโดยรอบไร้เสียง จากนั้นก็ตะครุบเหยื่อที่ไร้เดียงสากินอย่างตะกละตะกลาม ทว่า...
สิงค์ยังไม่ทันตักอาหารเข้าปาก จู่ ๆ ก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนกำลังจ้องเขาอยู่ เมื่อหันไปด้านข้างกลับพบธนินยืนอยู่ข้าง ๆ พร้อมส่งยิ้มตามมารยาทมาให้
“ทำไมไม่ไปนั่งกินข้าวดี ๆ”
เหมือนราชสีห์ตัวจริงกำลังจ้องเหยื่ออยู่เลย ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นผู้นำตระกูลพยัคฆ์แท้ ๆ เข็มกลัดของผู้นำก็ปักอยู่ตรงอก หรือเพราะเหนื่อยมากก็เลยเพ้อคิดว่าคนอย่างธนินน่ากลัวกันนะ
“ผมรอคุณสิงค์ทานเสร็จก่อนเหมือนทุกทีก็ได้ครับ”
“ตอนนี้นายเป็นภรรยาฉันแล้ว ถ้ามีคนนอกรู้เข้า เขาจะลือกันว่าเราแต่งตบตารัฐบาลน่ะสิ”
คนอื่นเขาก็คิดกันแบบนั้นแหละ...
“ครับคุณสิงค์ ผมจะไปนั่งโต๊ะดี ๆ แล้วครับ”
อันที่จริง เขาเป็นคนอาสาทานข้าวทีหลังเจ้านายทุกครั้งเอง คุณสิงค์มักจะโดนวางยาพิษและลอบสังหารอยู่บ่อย ๆ การใช้สายตาตรวจสอบว่ามีสิ่งปนเปื้อนอยู่รึเปล่าเป็นเรื่องที่ทำจนชิน...ส่วนการลอบสังหาร เนื่องจากไม่ได้กลับบ้านทางเดียวกัน เขาจึงรู้ได้จากคำบ่นของเจ้านาย
ได้ยินว่าพักนี้โดนบ่อยจนเป็นกิจวัตรเลยล่ะ
“แล้วเรื่องสาวใช้ที่ชื่ออันดา นายจะลงโทษยังไง”
ธนินเลิกคิ้ว ให้เขาตัดสินสินะ
“ยกโทษให้เธอเถอะครับ ผมก็ไม่เป็นอะไรแล้วด้วย”
“ทำไมล่ะ ฉันรู้นะว่านายเป็นคนเงียบ ๆ นึกไม่ถึงว่าจะยอมคนด้วย นายหญิงของพยัคฆ์ไม่ควรแสดงความอ่อนแอเด็ดขาด”
“ถึงอย่างงั้นก็เถอะ ให้เธอพูดออกมาดีไหมครับ ว่าสำนึกผิดรึเปล่า” ธนินหันไปมองหัวหน้าสาวใช้ที่กำลังพาอันดาเดินมาทางนี้
อันดาคุกเข่าลงข้าง ๆ จันต์ เธอคิดจะบอกเรื่องทั้งหมดให้นายท่านทราบ หึ ธนินคิดว่าตัวเองฉลาดสามารถควบคุมเธอได้ทั้ง ๆ ที่เป็นแค่เด็กอมมือเดินเข้ารังสัตว์ร้าย อย่าคิดว่าแค่เอาหัวโขกพื้นก็ใส่ร้ายเธอได้นะ
เธอมีหัวหน้าสาวใช้อย่างจันต์และคนงานคนอื่น ๆ ของพยัคฆ์คอยสนับสนุน ที่นี่เราเป็นหนึ่งเดียวกัน ย่อมไม่มีทางปล่อยนายหญิงจอมปลอมให้มาทำมารยาใส่เจ้านายแน่
“นายท่านคะ คือว่าเรื่องเมื่อวานฉัน—”
ฟึบ!
จันต์กดหัวของอันดาลงก่อนที่เธอจะพูดจบ พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่น
“ขอโทษแทนเด็กคนนี้ด้วยนะคะ เธอทำอะไรไม่ระวังจึงเผลอทำนายหญิงเลือดตกยางออก ฉันจะลงโทษเธอเองค่ะ!”
อันดาเบิกตากว้าง ไหนบอกจะช่วยพูดให้เธอไง ทำไมจู่ ๆ ถึงเปลี่ยนท่าทีล่ะ ไหนบอกว่า...แค่พูดความจริงนายท่านก็เชื่อเราทุกอย่าง ไม่จำเป็นต้องกลัวนายหญิงตัวปลอมนั่นไง...
หญิงสาวสับสนมึนงง แต่เมื่อเหลือบมองคนที่นั่งบนเก้าอี้เหนือหัว เห็นนายหญิงธนินที่มีใบหน้านิ่งเรียบค่อย ๆ เผยรอยยิ้มซ่อนเล่ห์กลออกมา
วินาทีนั้นเธอรู้ได้ทันทีว่าผู้ที่คุมหมากบนกระดานนี้อยู่คือใคร...