เพราะกฎหมายที่บังคับคนโสดแต่งงาน ประธานหนุ่มจึงต้องจำใจแต่งกับเลขาจอมเฉิ่มข้างตัว "ฉันจะแต่งงานกับคนที่ไม่รักฉัน" "แล้วจะหาที่ไหนล่ะครับ" "นายไง" ประธานไม่รู้เลยว่าเลขาแอบรักตนอยู่...
ชาย-ชาย,เลือดสาด,ไทย,อื่นๆ,แอคชั่น,นิยายวาย,มาเฟีย,ประธานบริษัท,BL,แอคชั่น,เปลี่ยนแปลงตัวเอง,แต่งงาน,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พรบ.คุ้มครองคนโสดเพราะกฎหมายที่บังคับคนโสดแต่งงาน ประธานหนุ่มจึงต้องจำใจแต่งกับเลขาจอมเฉิ่มข้างตัว "ฉันจะแต่งงานกับคนที่ไม่รักฉัน" "แล้วจะหาที่ไหนล่ะครับ" "นายไง" ประธานไม่รู้เลยว่าเลขาแอบรักตนอยู่...
สิงค์ มาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในประเทศ นิสัยเอาแต่ใจ ผีเข้าผีออก ไม่มีใครอยากเข้าใกล้นอกจากเลขาผู้มีความอดทนสูง วันหนึ่งรัฐบาลประกาศกฎหมายใหม่
‘พรบ.คุ้มครองคนโสด’
เขาจึงต้องหาคู่แต่งงานให้เร็วที่สุด! หน้าที่ปวดหัวจึงตกเป็นของเลขาธนินไปโดยปริยา
“หาเมียให้ฉัน เอาไว้บังหน้ารัฐบาล จะเป็นใครก็ได้”
“ท่านประธานอยากได้แบบไหนล่ะครับ”
“คนที่เข้าใจฉัน ไม่ยุ่งวุ่นวายกับฉัน ไม่ว่าฉันจะกลับบ้านดึก หายไปกับผู้หญิงหรืออะไรก็ตาม และที่สำคัญต้องไม่รักฉัน ไม่เรียกร้องอะไรจากฉันนอกจากเงิน”
“คนแบบนั้นจะไปหาเจอง่าย ๆ ได้ยังไงครับ”
สิงค์หันมาหาเลขาจอมเฉิ่มที่แต่งตัวดี ๆ ยังไม่ทำ
“จริงสิก็มีอยู่คนหนึ่งนี่นา”
“ครับ?”
“นายไง เลขาธนิน เรามาแต่งงานกัน!”
“!!!!”
ประธานหนุ่มไม่รู้เลยว่าเขากำลังขอเลขาที่ 'แอบ' หลงรักตัวเองแต่งงาน แค่นี้ก็ไม่ตรงเงื่อนไขแล้ว!!
.
.
ไม่นานหลังจากนั้นเลขาหนุ่มก็หย่าแล้วหายตัวไปเงียบ ๆ พร้อมกับเด็กในท้อง ทุกอย่างเหมือนเป็นไปตามสัญญา ถ้าวันหนึ่งลูกไม่ไปเรียกท่านประธานว่าพ่อ!!!
"แม่ครับ นั่นพ่อใช่ไหม"
"ใช่ที่ไหนล่ะ นั่นเจ้านายเก่าแม่"
"งั้นทำไมเขาถึงหน้าเหมือนผมล่ะ!"
ธนินหมดคำจะพูด เขาไม่รู้จะอธิบายยังไงนอกจากบอกว่าท่านประธานคือผีบ้า
ลูกมนุษย์ไม่ควรคุยกับผีบ้าเด็ดขาด!!
[คำเตือน : เนื้อหาตอนนี้มีการบรรยายฉากทางเพศ Dirty talks,Sex Toy อาจมีความไม่สมจริงอยู่บ้างเช่นการหลั่ง วิธีเตรียมตัวมีเพศสัมพันธ์ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน]
ในร้านอาหารหรูของตึกระฟ้า กอร์นค่อย ๆ เช็ดน้ำตาออกด้วยผ้าเช็ดหน้า เขาก้มหน้าลงเล็กน้อยเผยให้เห็นแพขนตาที่เปียกชื้น ดูน่าสงสารจับใจ
สิงค์อดสงสัยไม่ได้ว่าคำพูดอะไรที่ทำให้น้องชายของเขาต้องหลั่งน้ำตา ธนินเป็นคนตรงไปตรงมา ก็มีบ้างที่เขาจะทำให้พนักงานร้องไห้แต่กับกอร์นนั้นไม่ใช่ นี่คือน้องชายคนสำคัญ ไม่ใช่พนักงาน ธนินจะพูดอะไรไม่ดูตาม้าตาเรือไม่ได้!
“ธนินพูดว่าอะไรเหรอครับ น้องกอร์น”
“ฮึก ผมชวนเขาไปกินข้าวด้วย แต่เขาบอกปฏิเสธเพราะไม่อยากกินข้าวกับคนที่ทำให้เขาไม่ถูกยอมรับเป็นนายหญิง ฮือ ผมไม่คิดจะกล่าวหาเขาเลยนะครับ”
“ธนินพูดแบบนั้นจริง ๆ เหรอครับ?”
“ครับ ฮึก ตอนนั้นผมมัวแต่ห่วงอาการของพ่อ คาดไม่ถึงว่าจะทำให้เขาต้องลำบาก”
“มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง น้องกอร์นใจเย็น ๆ นะครับ เดี๋ยวพี่จะลงโทษธนินให้เอง”
“มะ...ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอกครับพี่สิงค์” กอร์นสะอึกสะอื้น ผ้าเช็ดหน้าและน้ำตาปิดซ่อนรอยยิ้มเบื้องหลังไว้ได้เป็นอย่างดี
“ไม่ครับ พี่จะลงโทษเขา ไม่ให้มาทำแบบนี้กับน้องได้อีก”
“ฮึก พี่สิงค์ใจดีกับผมตลอดเลยครับ”
สิงค์กำหมัดแน่น ที่แท้ธนินเองก็อยากเป็นเมียเขามาตลอด สีหน้านิ่งเรียบนั่นเป็นแค่ฉากบังหน้าสินะ!!
ธนินถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนหลังจากออกมาจากห้องรับแขก
“เหมือนโดนดูดวิญญาณเลย”
เลขาหนุ่มตั้งใจจะกลับห้องทันทีเพราะหมดแรงแบบสุด ๆ กระทั่งข้าวเย็นก็ไม่คิดรับประทาน ทว่าดวงตาคู่สวยที่ซ่อนอยู่ใต้เส้นผมสีวอลนัทก็เหลือบไปเห็นคุณสิงค์กำลังมุ่งตรงมาทางนี้ด้วยท่าทีโกรธเกรี้ยว
“คุณสิงค์...”
ฟึบ!
สิงค์กระชากแขนของธนินให้เข้ามาในห้องของตัวเองก่อนจะดันเลขาหนุ่มจนหลังติดกำแพง
“ที่แท้นายก็อยากได้ฉันจนตัวสั่นเลยสินะ เสแสร้งทำเป็นไม่สนใจฉันแต่ในใจกลับโหยหา”
“คุณสิงค์พูดเรื่องอะไรครับ”
จริงอยู่ที่อยากได้จนตัวสั่น แต่รู้ได้ยังไง!!
“ยังมาทำเป็นไขสืออีก” มือหนาของร่างสูงบีบคางของคนตัวเล็กกว่า “ดูซิว่าร่างกายของคนร่านมันเป็นยังไง” กล่าวจบสิงค์ก็เริ่มปลดตะขอกางเกงของเขา
ธนินทำหน้างุนงงไปหมด มันวกมาเรื่องนี้ได้ยังไง!!
“คุณสิงค์เดี๋ยวสิครับ!”
“อย่าทำตัวใสซื่อไปหน่อยเลยธนิน นายชอบฉันไม่ใช่เหรอ ฉันล่ะทึ่งวิธีการอ่อยของนายจริง ๆ ในที่สุดก็เข้าใจสักทีว่าทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนถูกนายล่อลวง!”
“พูดเรื่องอะไร อื้อ!!”
สิงค์ครอบครองริมฝีปากของเลขาหนุ่ม จูบแลกลิ้นด้วยความกระหาย ไม่ปล่อยให้นายหญิงน้อยได้หายใจ ความเร่าร้อนนี้ราวกับถูกกักเก็บไว้เป็นเวลานาน
“อื้อ!!!”
มือของสิงค์สอดเข้าไปในกางเกงที่ปลดตะขอแล้ว จากนั้นก็บีบก้นกลมของเขาอย่างแรงจนเนื้อนุ่มแน่นเต็มร่องมือ เมื่อท่อนล่างตกลงไปกองอยู่ที่ข้อเท้าเขาก็เห็นผิวขาวเนียนของธนินชัดเจนขึ้น
หลังจากถอนจูบออก เลขาหนุ่มกลับไม่มีท่าทีต่อต้าน สีหน้าและแววตาหยาดเยิ้มราวกับเว้าวอนขอให้เขาทำอีก นั่นยิ่งตอบคำถามในใจของสิงค์ได้เป็นอย่างดี
“เห็นหน้าซื่อ ๆ นายนี่มันร่านจริง ๆ”
สิงค์ถอดเนคไทสีน้ำตาลของธนินออกจากนั้นก็ม้วนเป็นก้อนกลม
“คุณสิงค์ทำอะไรครับ อื้อ!”
ธนินได้คำตอบแทบจะทันที เพราะไม่นานม้วนเนคไทนั่นก็ถูกยัดอุดปากของเขา
ประธานหนุ่มอุ้มเลขาขึ้นพาดบ่าแล้วนำลงมาวางบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อม ปิดทางหนีทุกทาง
“วันนี้นายต้องถูกลงโทษที่ทำให้น้องกอร์นร้องไห้”
“อื้อ!!”
ธนินไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ท่านประธานจูบตามร่างกายของเขาจนทิ้งรอยไปทั่ว เมื่อเนคไทถูกดึงออก เขาก็โดนจูบอีกรอบ จูบแล้วจูบอีกจนร่างกายระทวยไปหมด ส่วนล่างเริ่มแข็งขืนจากการโดนเล้าโลมไปทั่ว ใช่...คุณสิงค์ไม่ได้จูบเขาเพียงอย่างเดียวแต่กลับลูบคลำร่างกายของเขาไปราวกับกำลังสำรวจ
“หืม? แข็งแล้วเหรอ ร่านจริง ๆ เลยนะ”
สิงค์ลูบส่วนหัวของเขาไปมาราวกับกำลังแกล้ง ยิ่งลูบก็ยิ่งแข็ง ธนินน้ำตาคลอด้วยความเสียวซ่าน
“ขอร้องล่ะ อย่าแกล้งกันเลยครับ”
“หึ นายต้องลิ้มรสสัมผัสของการถูกแกล้งเสียบ้าง”
พยัคฆ์ร้ายค่อย ๆ แยกเรียวขาขาวของเหยื่อออก เผยให้เห็นช่องทางสีหวานล่อตาล่อใจ เขาสอดนิ้วเข้าไปสามนิ้วปรากฏว่ารูนี่ยืดหยุ่นกว่าที่คิด ราวกับมีการใช้งานตลอดเวลา
“หึ ที่ผ่านมานายคงใช้มันล่อลวงผู้ชายมาหลายคนเลยสินะ” เขาว่าพลางล้วงไปพลาง
“ไม่ใช่นะ ผมไม่เคยทำกับใครสักหน่อย”
“อย่ามาโกหก ถ้าไม่ทำกับใครแล้วทำไมมันถึงยืดหยุ่นแบบนี้ หรือนายจะบอกว่าใช้ของเล่นกับตัวเอง”
ธนินเม้มปากแล้วหลบสายตา จะบอกได้ยังไงว่าเคยมองรูปท่านประธานแล้วใช้ของเล่นกับตัวเอง
“หึ ฮ่า ๆ ๆ งั้นของเล่นที่ว่าคงอยู่ที่ไหนสักแห่งในห้องนี้สินะ”
สิงค์กวาดตามองไปทั่ว ห้องนี้ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ มีหนังสือความรู้และของตั้งโชว์น่าสนใจเต็มไปหมด ทว่า...ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าโคมไฟบนโต๊ะหนังสือมันแปลก ๆ
เป็นทรงกระบอกสีขาวส่องแสง เมื่อพลิกดูด้านในจะพบรูกลวงให้สอดใส่อะไรบางสิ่งเข้าไป
“หึ ฉันเจออันแรกแล้ว”
แท้จริงโคมไฟคือของเล่นที่ใช้กับท่อนลำตรงกลาง แถมยังมีอีกหลายอย่างที่ซ่อนอยู่ในห้องนี้ซึ่งสิงค์ยังหาไม่พบ แต่นั่นก็ทำให้ธนินเขินอายจนพูดไม่ออก เขาคีพลุคมานานจะมาความแตกวันนี้งั้นเหรอ
ประธานหนุ่มหยิบโคมไฟเสียวใส่เข้าไปในแกนกายของธนินก่อนจะเปิดเครื่องให้แรงถึงระดับห้า
ครืด...
ระบบของโคมไฟไม่ใช่การสั่นแต่เป็นการรูดขึ้นลงด้วยซิลิโคนนุ่มที่อยู่ด้านใน แน่นอนว่าเจลหล่อลื่นชั้นดีคือของเหลวที่ไหลออกมาจากส่วนปลายหัวของธนินน้อย
“อ๊ะ!! คุณสิงค์ ขอร้องเอาออกไปครับ”
“ทำไม ไม่ชอบเหรอ นายเล่นกับของพวกนี้บ่อยเลยนี่” สิงค์ขึ้นมาคร่อมคนตัวเล็กอีกครั้งจนใบหน้าของเราแทบจะติดกัน “หรือที่ง่วงจนไปหลับในที่ทำงานเพราะเล่นกับมันพลางนึกถึงหน้าฉันทั้งคืน”
“มะ...ไม่ใช่นะ”
ใช่ จริง ๆ ก็ใช่ แต่เดาได้ยังไง!
“งั้นฉันจะเอานายจนทำให้ลืมหน้าผัวไม่ลงเลย ให้ตัวฉันสลักลึกลงไปในตัวนายจนเอาของพวกนั้นยัดเข้าไปเท่าไหร่ก็ไม่พอใจ” เสียงแหบที่กระซิบข้างหูทำให้เขาใจเต้น เมื่อรวมกับเครื่องที่กำลังรูดรั้งตรงแกนกลาง ธนินยิ่งรู้สึกเสียวจนเหมือนจะเสร็จ
ยังไม่ทันตั้งสติ อะไรบางอย่างก็ยื่นมาจ่อปากทางแล้ว เขาเบิกตากว้างพลางเพ่งพินิจสิ่งนั้นดี ๆ ท่อนลำหนาอุดมไปด้วยเส้นเลือดมีขนาดใหญ่และยาวมาก ถึงขั้นใหญ่กว่าของเล่นผู้ใหญ่ทั้งหมดที่เขามี
จริงส่วนหนึ่งที่ธนินไม่ได้บ้าเลือดขนาดซื้อของที่มีขนาดใหญ่มากมาเล่น เขาแค่ต้องการแก้ขัดเวลานึกถึงท่านประธานเท่านั้น ไม่คิดว่าของจริงจะใหญ่ขนาดนี้!
“ฉันเห็นนายกลืนน้ำลายนะ อยากได้มันแล้วสิ” สิงค์ว่าพลางฉีกสองถุงยางแล้วสวมมันอย่างรวดเร็ว
“ขะ...ของแบบนั้นจะใส่เข้ามาในตัวผมได้ยังไง อ๊ะ!!”
สิงค์ไม่สนใจคำของเลขาหนุ่ม เขาเสียบแกนกายหนาเข้ามาจนแทบจะมิดด้าม ธนินจุกจนน้ำตาเล็ด เรียวขาขาวที่อ้าออกจิกลงบนเตียงนุ่มด้วยความเสียวซ่าน
เอวหนาของสิงค์ขยับเข้าออกอย่างไม่หยุดหย่อน มือก็บีบเค้นทั้งหน้าอกแน่นและก้นนุ่มไปด้วย
หัวของเลขาหนุ่มสั่นคลอนไม่หยุด สมองโล่งราวกับไม่มีอะไรอยู่ข้างใน ปกติเขามักจะมีเรื่องให้คิดตลอดเวลา ทว่าเวลานี้กลับว่างเปล่า ตรงช่องท้องก็เสียวซ่านราวกับมีผีเสื้อบินในท้อง หน้าอกแน่นและนุ่มสั่นเล็กน้อยขณะที่ร่างกายกำลังขยับไปมา
โคมไฟเสียวยังคงรูดแกนกายของเขาขึ้นลงไม่หยุด กระทั่งเสร็จจนน้ำขาวขุ่นอาบเยิ้มชโลมทั่วท่อนลำแล้วมันก็ยังรูดรั้งต่อไป หากไม่ปิดเครื่องเขาคงโดนรูดแบบนี้ทั้งคืน
กระนั้นก็ไม่สามารถหยิบมันออกได้เพราะแขนทั้งสองข้างถูกคุณสิงค์กดเอาไว้ เอวถูกกระแทกอย่างไม่หยุดหย่อน ความเสียวซ่านจากการเสร็จทำให้ช่องทางของเขาขมิบถี่ ๆ บีบรัดแกนกายหนาอันยักษ์ของคุณสิงค์ไว้ได้อยู่หมัด มันกระหายและตะกละตะกลาม ร่านโรคีอย่างที่คุณสิงค์กล่าว
เสียงคำรามต่ำ ๆ ของผู้นำพยัคฆ์บ่งบอกว่าเขาพอใจมากแค่ไหน
ธนินถูกจับพลิกตัวให้หันหลังเอาหน้าจุ่มหมอน เปลี่ยนท่าทั้ง ๆ ที่ส่วนนั้นไม่แยกออกจากกันด้วยซ้ำ ความหื่นกระหายของคุณสิงค์ทำเอาเลขาหนุ่มคาดไม่ถึง สิงค์จูบและดูดแผ่นหลังขาวของธนินจนขึ้นเป็นรอยกุหลาบ มือหนายังไม่ปล่อยจากอกแน่น ๆ ของเขา มืออีกข้างบีบก้นเนียนจนขึ้นเป็นรอยชัดเจน
ราวกับต้องการทิ้งสัญลักษณ์และร่องรอยของตัวเองเอาไว้
“ฝืดไปหน่อยนะ ใส่นี่หน่อยเป็นไง” สิงค์ชูหลอดพลาสติกบางอย่างให้เขาดู เป็นเจลหล่อลื่นพิเศษที่มีลักษณะขาวขุ่นเหลวคล้ายกับน้ำเชื้อของมนุษย์ มันคงทำเลียนแบบขึ้นมาเพื่อให้คู่รักสามารถเสพสุขได้เสมือนไม่ใส่ถุงยาง
พยัคฆ์ร้ายจ่อปากหลอดเข้าไปในก้นของเขาแล้วบีบของเหลวใส่ ยังไม่ทันที่มันจะล้นออกมา แกนกายหนาก็เสียบเข้าไปเพื่อปิดรูทันที
“อ่า แบบนี้ค่อยเอามันหน่อย”
“อ๊า!!!”
คุณสิงค์เพิ่มจังหวะการขยับมากขึ้น ไม่วายก้มลงมาจูบเขาจนหายใจแทบไม่ทัน กล้ามเนื้ออกแน่น ๆ ของธนินขยับเล็กน้อย จุกสีชมพูที่มีรอยฟันชูตั้งบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ขึ้นอย่างขีดสุด
“อึก!”
พยัคฆ์หนุ่มคำรามหนึ่งที ไม่นานธนินก็รู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่น ๆ ที่หลั่งเข้ามาแม้จะมีถุงยางกันไว้อีกชั้นหนึ่งก็ตาม เขานอนหอบหายใจแรง แก้มระเรื่อด้วยความเหนื่อยอ่อน รู้สึกระบมทั้งเอวและช่องทางด้านหลัง
รูจีบสีชมพูอ้าหุบถี่ ๆ ปล่อยเจลเหลวสีขาวให้ไหลเยิ้มออกมาตามเรียวขา ยิ่งธนินหันหลังและก้นกระดกขึ้นเล็กน้อยก็ยิ่งเห็นชัด กระตุ้นความหื่นกระหายของสิงค์ได้อีกหลายระดับ
มือหนาจับก้นนุ่มแยกออกก่อนจะเสียบแกนกายของตัวเองเข้าไปอีกครั้งโดยที่ร่างบางไม่ทันตั้งตัว ธนินจุกจนดวงตากรอกกลับขึ้นไปด้านบน
“อื้อ!!!”
“ฉันยังลงโทษไม่พอใจ จะรีบนอนไปไหน”
“คะ...คุณสิงค์แต่ว่า”
“ได้ยินว่ายังไม่กินข้าวนี่นา งั้นวันนี้ฉันจะเติมให้เต็มท้องเอง”
“!!!!!”
.
.
.
หลาย ๆ ต่อหลายชั่วโมงในที่สุดธนินก็สลบไปหลังจากน้ำที่สามถูกปล่อยเข้ามาในตัว ช่องทางสีหวานอ้าออกจนหุบไม่ได้อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทุกครั้งธนินจะเล่นกับรูจีบพอหอมปากหอมคอ ไม่เคยทิ้งระยะนานเป็นชั่วโมงเช่นนี้ นับว่าคืนนี้มันถูกใช้อย่างคุ้มค่าทีเดียว
น้ำเชื้อของพยัคฆ์อาบตามแก้มก้นและช่องทางจนเหนียวเยิ้มไปหมด ร่องรอยสีกุหลาบทั้งหลายถูกสลักไว้ทั่วตัวไม่เว้นแม้กระทั่งขาอ่อนใกล้เคียงกับส่วนอ่อนไหวของธนิน ราวกับอยากให้ร่างสูงจดจำตัวตนของสัตว์ร้ายให้ได้มากที่สุด
เพื่อไม่ให้ลืมสัมผัสอันร้อนแรงที่ทิ้งไว้ให้ เพื่อให้โหยหาเขาอีกเรื่อย ๆ และเพื่อไม่ให้ใครมาทาบทับร่องรอยที่สร้างไว้ได้อีก
สิงค์ดึงโคมไฟเสียวออกจากแกนกายของภรรยา น้ำสีขาวขุ่นทะลักเยิ้มจนไหลหยดลงบนเตียง เขากดปิดเครื่องก่อนจะตั้งมันไว้ที่เดิม ตำแหน่งเดิม เมื่อรุ่งอรุณมาถึง ธนินจะได้จดจำได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง แม้ว่าร่องรอยต่าง ๆ จะเป็นตัวบอกชั้นเยี่ยมก็ตาม
“ต่อไปนี้นายจะต้องถูกลงโทษทุกคืน ไม่มีข้อยกเว้น”