นิยายชุด ปริญธิดา เรื่อง ปิ่นลดา - ตอนที่ ๑ ๑ โดย แมวสลิดศรีสยาม @Plotteller

เมื่อมรดกตกทอดที่ได้รับมาจากรุ่นพ่อ และแม่ สู่รุ่นลูกกลับกลายเป็นคำสาปร้าย ทางเดียวที่จะหลุดพ้นจากคำสาปเหล่านั้นมีเพียงแค่ ตามหาความรักที่แท้จริงเท่านั้น

นิยายชุด ปริญธิดา เรื่อง ปิ่นลดา - ตอนที่ ๑ ๑ โดย แมวสลิดศรีสยาม @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,แฟนตาซี,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย

หมวดหมู่ที่เกี่ยวข้อง

แท็คที่เกี่ยวข้อง

รายละเอียด

ผู้แต่ง

แมวสลิดศรีสยาม

เรื่องย่อ

บทนำ

- กาลครั้งหนึ่ง มีชายหนุ่มได้ติดตามเดินทางพร้อมคณะชาวตะวันตก ได้เดินทางไปยังป่าอันแสนไกล เพื่อตามหาเพรช พลอย จินดา ที่สวยงามเพื่อนำมาทำเป็นเครื่องประดับให้กับเหล่า ลูกๆ ของตนนั้น ชายหนุ่มและคณะได้เดินทางหาสมบัติเหล่านี้ เป็นวัน เป็นเดือน จนย่านกลายเป็นปี ในที่สุดแผนที่ได้นำเหล่าคณะหยุดที่ถ้ำแห่งหนึ่งกลางป่าลึกที่มีธรรมชาติรายล้อม ดูช่างสวยงาม คณะและชายหนุ่มไม่รอช้า ได้เข้าไปข้างในถ้ำหวังว่าจะมีสมบัติมหาศาล ซ่อนอยู่ภายใน เมื่อได้เข้าไปยังตัวถ้ำ ทั้งคณะและชายหนุ่มได้พบกับสมบัติดั่งใจหวัง แต่แล้วกับมีสมบัติที่แสนจะวิเศษนั้นคือ อัญมณีทั้ง ๗ เม็ดที่สุดแสนจะบริสุทธิ์ ที่มิอาจจะประเมินค่าของ อัญมณีเหล่านั้นได้ แต่แล้วความโลภที่กัดกินภายในใจ หรือเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นก็ตาม ได้ทำให้เหล่าคณะมีความต้องการที่จะครอบครองสมบัติไว้เพียงผู้เดียว ก่อให้เกิด โศกอนาถกรรมขึ้นเหล่าคณะได้ฆ่าฟัน เพื่อแย่งชิงสมบัติทำให้ถ้ำสั่นไหวอย่างรุนแรงจนได้ถล่มลงมา กลับมีเพียงชายหนุ่ม ที่หนีรอดออกมาได้ แต่ภายในมือของเขานั้นกลับมีกล่องไม้โบราณ ทีได้บรรจุเหล่าอัญมณีเหล่านั้นไว้ -

ปี พ.ศ.2500 ณ ห้องแถวครึ่งไม้ครึ่งปูนแห่งหนึ่งใจกลางเมืองหลวง ประเทศไทย

“เป็นยังไงบ้างนิทานที่พ่อเล่าไป” ชายวัยกลางคน พร้อมกับลูกๆ ที่น่ารักของเขาทั้ง ๗ คน ได้นั่งล้อมชายผู้เป็นพ่อเล่าเรื่องนิทานก่อนนอนด้วยสายตาตื่นเต้น

“แล้วอัญมณีนั้นอยู่ไหนแล้วค่ะ” เด็กสาวหนึ่งในนั้นได้เอยถามด้วยความสงสัย

“นั้นก็เป็นความลับนะ พอลูก ๆ โตพอเดียวก็จะรู้เอง”

“ได้เวลานอนแล้วเด็ก ๆ” ผู้เป็นแม่ได้กล่าวตัดบทสนทนา ก่อนที่เด็กๆ จะเข้าห้องนอน

สารบัญ

เนื้อหา

ตอนที่ ๑ ๑

ปิ่นลดา

๑

ในปี พ.ศ.๒๕๑๕ ครอบครัวหาเช้ากินค่ำครอบครัวหนึ่งได้มีการเตรียมพิธีมงคลของบุตรสาวคนโตของครอบครัว ถึงจะเป็นครอบครัวฐานะไม่ค่อยสู้ดีแต่ก็มีสมาชิกในครอบครัวที่แสนอบอุ่น ประกอบด้วย พ่อนามว่าธราเทพ แม่นามว่ามณี ได้แต่งงานและลงหลักปักฐานอยู่ ณ ใจกลางเมืองกรุงเทพฯพ่อมีอาชีพทำเครื่องประดับราคาถูกที่เปิดร้านเล็ก ๆ บริเวณแถวสำเพ็ง ส่วนแม่เป็นแม่บ้านทำขนมไทยขายบริเวณหน้าบ้าน และลูก ๆ ของครอบครัวนั้นมีทั้งหมด ๗ คน ประกอบด้วยลูกชาย ๑ และลูกสาว ๖ คน อายุไล่เลี่ยกันไม่มากนัก ในวันนี้ ทิมพิกา ลูกสาวคนโตของครอบครัว ได้มีพิธีมงคลสมรส ฝ่ายชาย มีนามว่า สรัฐ เป็นทายาทธุรกิจ เจ้าของ รีสอร์ท โรงแรม และโฮมสเตย์ หลายแห่งในประเทศไทย ซึ่งค่อนข้างมีฐานะ ได้พบรักกับทิมพิกา เมื่อครั้งสมัยที่ได้ไปทำงานพิเศษที่โรงแรมของฝ่ายชาย ทำให้ทั้งคู่เกิดชอบพอกัน และได้ศึกษาดูใจกันนับแรมปี จนกระทั้งได้ตกลงปลงใจ จะร่วมใช้ชีวิตคู่ในวันนี้ แม้ว่าฐานะฝ่ายหญิงแตกต่างไม่สมฐานะของครอบครัวฝ่ายชาย แต่ด้วยความรักที่ทั้งสองมีให้กัน ได้ฝ่าฟัน อุปสรรค ต่าง ๆ จนมาถึงวันนี้การแต่งงานในครั้งนี้ ทิมพิกา จำเป็นต้องออกเรือนเพื่อไปอยู่กับทางบ้านของสรัฐ ฝั่งธราเทพผู้เป็นบิดา ของทิมพิกาได้อาศัย ความถนัดของตน ในการทำเครื่องประดับมาหนึ่งชิ้นนั้นก็คือ ปิ่นปักผมสีทองมีลวดลายที่สวยงานแกะสลักลายกิ่งไม้และใบไม้ที่สวยงาม และส่วนศีรษะของปิ่นปักผมนี้เป็นเอกลักษณ์ เฉพาะตัวอย่างนึงคือมีการแกะสลักสกุลของตระกูล คำว่า ปธ ซึ่งย่อมาจากสกุล ปริญรัตน และบริเวณศีรษะของปิ่นปักผม ประดับด้วยเม็ดทับทิมครั้นได้มาจากครั้งอดีตผู้เป็นพ่อได้ติดตามคณะสำรวจเข้าไปยังป่าลึกและได้พบกับสมบัติที่ภายในมีอัญมณี ๗ เม็ด หนึ่งในนั้นก็คือ ทับทิมเม็ดงาม ที่ผู้เป็นพ่อได้นำมาประดับไว้บนปิ่นปักผมนี้ และยังมีระย้า ที่ตกแต่งด้วยอัญมณีทับทิมเม็ดเล็ก ๆ ดูสวยงานแล้วเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งเป็นของขวัญเพียงชิ้นเดียวที่สามารถมอบให้ลูกสาวของตนได้ในขณะนี้ เมื่อพิธีเสร็จสิ้นทิมพิกา และสรัฐได้กราบลาธราเทพและมณีเพื่อได้ใช้ชีวิตคู่อย่างผาสุก

เมื่อเวลาผ่านไป พ.ศ.๒๕๓๐ ท่ามกลางภูเขา และแสงแดดยามเช้าที่พ้นจากยอดเขาสถานที่ที่รายล้อมไปด้วยต้นไม้และภูเขาเสียงเหล่าสัตว์ขานรับยามเช้าของวันใหม่ รถของสรัฐ และทิมพิกา พร้อมลูกสาวตัวน้อยในวัย ๔ ขวบ ขับผ่านหมู่บ้านในชนบทไปจอดที่โฮมสเตย์ซึ่งประกอบด้วยบ้านพักหลายหลังและอาคารสามชั้นที่แบ่งเป็นห้องหลายสิบห้อง ที่แห่งนี้คือโรงแรม และ โฮมสเตย์ ที่ได้รับตกทอดจากพ่อ ของสรัฐ ที่เสียไปได้ไม่นานให้กลับมาดูแลสานต่อเมื่อก้าวลงจากรถ ทั้งสามได้เดินสำรวจตึกและอาคารรับรอง ที่ได้ปล่อยทิ้งไว้เป็นเวลานานให้กลับมามีสภาพพร้อมใช้งานก่อนฤดูท่องเที่ยวจะมาถึง

“สงสัยต้องใช้เวลาพอสมควรเลย” สรัฐ พูดพร้อมกับถอนหายใจ

“เราค่อยๆ ทำไปก็ได้ค่ะ เหลือเวลาอีกตั้งหลายเดือน” ทิพิกาปลอบผู้เป็นสามีของตน

“นั้นสิเราก็ไม่ได้รีบยังไงก็เสร็จทันหน้าท่องเที่ยวได้อยู่แล้ว”

เมื่อได้สำรวจเสร็จสิ้นแล้วทั้งสามได้นั่งลงบนโซฟา ในห้องรับรองเพื่อสรุปสิ่งที่ต้องซ่อมแซม และปรับปรุง แต่เด็กน้อยที่ต้องย้ายที่อยู่ใหม่นั้นมีสีหน้าที่กังวล และไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

“เหมือนเรามาเที่ยวไงลูก จะได้มีเพื่อนใหม่เยอะ ๆ ไงคะ”

ทิมพิกาปลอบใจลดาลูกสาวของตน ในช่วงเวลาที่ต้องเริ่มหาเพื่อนใหม่ ในสถานที่ที่ห่างไกลความเจริญยิ่งนัก เวลาก่อนเข้านอน บนโต๊ะทำงานภายในห้อง ทิมพิกา ร่างจดหมายเขียนถึงธราเทพพ่อของตน

“เรียนคุณพ่อที่เคารพรัก คุณพ่อสบายดีไหม ส่วนลูกนั้นสบายดี ขณะนี้ลูก และสามี ได้รับมรดกจาก คุณพ่อของสรัฐ เป็นโฮม สเตย์แห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงราย เป็นสถานที่ไกลจากคุณพ่อมาก ตั้งแต่ลูกได้ย้ายออกมาจากบ้าน ลูกได้ติดตามสามีของลูกไปทำงาน ในหลายๆ ที่จึงไม่ได้มีโอกาส ได้กลับไปเยี่ยมเยือนคุณพ่อ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงทิมนะคะ ทิมสบายดี และตอนนี้คุณพ่อ มีหลานตัวน้อยแล้วนะคะ ทิมและสรัฐ ได้ตั้งชื่อตัวเล็กว่า ปิ่นลดา หรือว่าคุณพ่อจะเรียกหลานว่า ลดา ก็ได้คะ ตอนนี้อายุได้ ๔ ขวบแล้วค่ะ ทิมได้เขียนจดหมายฉบับนี้หวังว่าจะได้คลายความคิดถึงของคุณพ่อได้บ้างนะคะ และทิมหวังว่าจะได้พาตัวเล็กไปเยี่ยมคุณพ่อในสักวัน รักและเคารพ ทิมพิกา”

เมื่อวันที่โฮมสเตย์ พร้อมเปิดให้บริการ ฤดูกาลท่องเที่ยวก็มาถึง ด้วยทำเลที่เหมาะสมในการเข้าพักเนื่องด้วยโฮมสเตย์อยู่ใกล้หมู่บ้าน และสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่ง จึงเป็นที่สนใจของแขกที่มาเยือนทำให้ที่แห่งนี้ได้รับความนิยมโดยการบอกปากต่อปากของเหล่าผู้ที่เคยเข้าพักด้วยผลประโยชน์ร่วม ของโฮมสเตย์ และร้านค้าของชำ ของที่ระลึก บริเวณใกล้กันกับโฮมสเตย์ ของสรัฐ และทิมพิกา ของบรรดาชาวบ้าน ทำให้ สรัฐ และทิมพิกา ได้รับความชื่นชอบ และเป็นที่รักของชาวบ้านบริเวณใกล้เคียงไปด้วย

เวลาผ่านไปธุรกิจโฮมสเตย์ได้ขยายกิจการ เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวที่สลับหมุนเวียนเข้ามาพักอาศัยตลอดระยะเวลา ๑๕ ปี ถึงแม้ว่าการจากไปของสามีของตน แต่ทิมพิกาก็ยังสามารถ ดำเนินกิจการต่อจากสามี ด้วยประสบการณ์ที่ได้ติดตามมา ด้วยกันหลายปี จึงได้รับความรู้ต่างๆ มากมายในการประกอบธุรกิจแห่งนี้ได้

“ลดาลูกลงมาช่วยแม่ตรงนี้หน่อย” ทิมพิกาเรียกลดา ในขณะที่กำลังต้อนรับคณะทัวร์ จำนวนหลายสิบคน

“จ๊ะแม่” เสียงหญิงสาวเผยให้เห็นรูปโฉมอันงดงามดั่งต้องมนต์สะกด ของหญิงสาวที่ก้าวลงมาจากชั้นสอง ในชุดผ้าไหมไทย และทรงผมมัดเกล้าประดับด้วยปิ่นปักผมสีทองระย้า และประดับด้วยทับทิมเม็ดโต ที่ได้รับจากทิมพิกา ด้วยรูปลักษณ์อันงดงามของหญิงสาว ทำให้เหล่าแขกที่มาเยือนทั้งเด็ก และผู้ใหญ่ต้องมนต์สะกดไม่อาจจะละสายตาได้

“มาช่วยตรงนี้ก่อน พอดีแม่ให้พนักงานไปจัดเตรียมห้องให้แขกหนะ” ใช้เวลาพอสมควรด้วยจำนวนสมาชิกในคณะทัวร์ จนเวลาย่างเข้าเวลาเย็น

“เสร็จสักทีน่ะแม่ เล่นเอาเหนื่อยเลยเนี่ย” ลดาเข้าไปสวมกอด และหอมแก้มพร้อมหยอกล้อ ทิมพิกา

“โตเป็นสาวแล้วยังเล่นเป็นเด็กๆ อยู่อีก อายพี่ ๆ พนักงานบ้างสิ ยัยตัวแสบ” ลดาทำหน้าทะเล้นก่อนจะวิ่งไปทำงานต่อที่ชั้นสอง ในขณะเดียวกันในเวลาที่ทุกคนในโฮมสเตย์กำลังยุ่งอยู่กับงานด้านในนั้นเอง ด้านหน้าทางเข้าโฮมสเตย์ ได้มีสายตาได้จับตามอง สองแม่ลูก...