เมื่อมรดกตกทอดที่ได้รับมาจากรุ่นพ่อ และแม่ สู่รุ่นลูกกลับกลายเป็นคำสาปร้าย ทางเดียวที่จะหลุดพ้นจากคำสาปเหล่านั้นมีเพียงแค่ ตามหาความรักที่แท้จริงเท่านั้น
รัก,ชาย-หญิง,ครอบครัว,ไทย,แฟนตาซี,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
๑๐
วันรุ่งขึ้น ณ โฮมสเตย์ “จัดของเสร็จหรือยัง” เสียงทิมพิกาถามเหล่าเด็ก ๆ ที่กำลังเตรียมตัวออกเดินทางไปยังกรุงเทพฯ ตั้งแต่เช้าตรู่
“ของลดาเสร็จแล้วแม่”
“ของขวัญก็เสร็จแล้วค่ะน้าทิม”
“เช็คของดี ๆ พอไปถึงที่นู้นก็ทำตัวดี ๆ ละอย่าซนกันละทั้งคู่”
“ค่ะแม่” “ค่ะน้าทิม”
เมื่อเตรียมของเสร็จสิ้นทั้งสามคนก็พร้อมออกเดินทางไปยังเมืองกรุง อาจจะเป็นเรื่องปกติสำหรับลดาที่แวะเวียน ไปเยี่ยมญาติฝั่งพ่อตนอยู่บ้าง แต่สำหรับพาขวัญสาวบ้านนาที่พึ่งได้ออกเดินทางห่างจากป้าของตนเป็นครั้งแรกความวิตกกังวลนั้นแสดง ออกมาอย่างชัดเจน แต่แล้วมีมือมาจับที่มือพาขวัญ “ไปกันเถอะขวัญ” ลดาจับมือพาขวัญก่อนพากันขึ้นรถ ในที่สุดก็ถึงเวลาออกเดินทาง รถแล่นต่อไปเรื่อย ๆ จนถึงช่วงเวลาเย็นในที่สุด ทั้งสามได้มาถึงยังจุดหมาย
ณ คฤหาสน์ ปริญรัตน กรุงเทพฯ
รถเก๋งคันสีดำยี่ห้อราคาแพงขับผ่านประตูรั่วของตระกูล ปริญรัตน สองสาวตาเบิกกว้างกับความยิ่งใหญ่ของคฤหาสน์ ตระกูล ปริญรัตน “หลังใหญ่มากเลยขวัญ” ลดาหันไปคุยกับพาขวัญเมื่อก้าวลงมาจากรถ “นั้นสิค่ะพี่ลดา” พาขวัญตอบลดาแล้วมองไปรอบ ๆ ด้านหลังคิรันเดินลงจากรถ โดยที่หน้าประตูทางเข้าของคฤหาสน์ มีศิตายืนรออยู่นั้น
“ยินดีต้อนรับค่ะ คุณลดา คุณพาขวัญ “
“สวัสดีค่ะพี่ศิตา” “สวัสดีค่ะพี่ศิตา”
”เชิญด้านในคุณท่านรอทุกท่านอยู่ค่ะ”
ศิตาได้นำทางทั้งสองคนเดินเข้าไปยังด้านใน โดยมีคิรันตามหลังมาติด ๆ เมื่อเดินผ่านประตูเข้าไปมีทางแยกสามทางศิตาได้พาทั้งสองเดินเลี้ยวไปยังด้านซ้ายของตัวบ้าน เมื่อเดินเข้าไปได้ครู่นึง ด้านหน้าชองทั้งสองสาว ภายในห้องประดับไปด้วยตู้โชว์ที่ของด้านในเป็นของโบราณ ราคาแพง และหายากหลายชื้นเมื่อกวาดสายตาไปทั่วจนสายตาสะดุจกับขุดรับแชกแสนหรูหรา มีชายสูงวัยนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาตัวใหญ่
“ขออนุญาตคะ คุณท่าน คุณลดา และคุณพาขวัญมาถึงแล้วค่ะ”
“เดินทางมาเหนื่อย ๆ มานั่งพักดื่มน้ำดื่มท่าก่อน”
ธราเทพ กล่าวทักทายหลานของตน “มานั่งตรงนี้มะทั้งคู่ ขอตาดูหลานทั้งสองใกล้ ๆ หน่อยสิ”
ลดาเดินเข้าไปใกล้ ๆ กับธราเทพ ส่วนพาขวัญนั้นยังยืนอยู่ที่เดิม แต่แล้วคิรันจับที่ไหล่ของพาขวัญ “เราก็ด้วยนั้นแหละ” พาขวัญหันไปมองที่คิรัน
“หนูด้วยหรอคะ”
“ก็ใช่หนะสิ”
พาขวัญทำท่าทีสงสัยก่อนที่จะเดินไปตามที่คิรันกล่าว และได้นั่งลงด้านข้างลดา
“โตเป็นสาวกันแล้ว ลดาคงรู้อยู่แล้วว่าเป็นหลานตา ส่วนหนูพาขวัญเราก็เป็นหลานตาเหมือนกันนะ“
“หนูหรอคะ ไม่น่าใช่นะค่ะหนูอยู่กับป้าสองคน ไม่ได้มีญาติที่ไหนเลยนะค่ะ”
พาขวัญตอบขัดกับที่ธราเทพกล่าวออกไปเนื่องด้วยที่โตมามีเพียงป้าจี๊ดของตนเท่านี้นที่เลี้ยงดูตนจนเติบโต ส่วนญาติผู้ใหญ่ที่สนิท และรู้จักมีเพียงน้าทิมของตนเท่านั้นที่พอจะนับเป็นญาติที่ตนเคารพอีกคน
“มีสิ ตาเป็นพ่อของ แม่ของเรานั้นแหละ แต่ป้าเรานั้นแหละดื้อไม่ยอมบอกเรา เอาแต่บอกว่าหลานคนเดี่ยวฉันเลี้ยงได้ ตาเลยให้ความช่วยเหลือเรา ผ่านน้าทิมของเรา นั้นแหละ จนป้าเราเริ่มใจอ่อนปล่อยให้เรามากรุงเทพวันนี้ไง”
“ส่วนเรื่องรายละเอียดต่าง ๆ เดี่ยวค่อยคุยกันพรุ่งนี้กันเนาะ เดินทางกันมาทั้งวันละ ทานข้าวกันก่อนตาให้ แม่บ้านเตรียมอาหารไว้แล้ว”
ทั้งหมดได้ร่วมทานข้าว พร้อมหน้าในบ้านอันใหญ่โตที่ธราเทพต้องอยู่บ้านอย่างเงียบเหงากับหลานชายเพียงสองคน แต่ตอนนี้อยู่กันอย่างพร้อมกับหลานสาวทั้งสองที่ได้มาเติมเต็มความเหงานี้แล้ว ค่ำคืนอันสงบสุขได้ผ่านพ้นไปบนโต๊ะอาหารนั้นมีทั้ง ธราเทพ คิรัน ศิตา และสมาชิกใหม่ทั้งสองอย่าง ลดา และพาขวัญ ที่ได้พูดคุยเรื่องสารทุกข์สุกดิบต่าง ๆ จนเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่แล้วบทสนทนาได้พูดคุยถึงเหตุการณ์รอบทำร้ายต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น
”ตารู้เรื่องมาจากเจ้าคิรันแล้ว ตาเลยตัดสินใจปรึกษากับทางทิมพิกา และป้าจี๊ดของเราทั้งคู่แล้วว่าจะให้มาอยู่กับตาชั่วคราวหนะ ลดาเรื่องเรียนคงไม่มีปัญหา ส่วนทางพาขวัญเดี่ยวตาจะให้ไปฝึกงานกับทางบริษัทตา เดี่ยวให้เจ้าคิรันพาไปนะ ถ้าลดาเหงาจะไปกับน้องก็ได้หนะ”
ด้วยความเป็นห่วงหลานทั้งสองของธราเทพ แล้วเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ยังไม่สามารถรู้ตัวคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ จึงได้ตัดสินใจดังกล่าว “ตอนนี้ยังดีที่ฝั่งนี้นจ้องจะชิงปิ่นปักผมของลดา ถ้ายิ่งอีกฝั่งรู้ว่าพาขวัญมีกระพรวนมรกต อีกคนละก็ยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่” ธราเทพมองหน้าของหลานทั้งสองที่มีท่าทีกังวล
“ไม่ต้องห่วงนะหลาน ๆ อย่างน้อยมาอยู่ที่นี้ปลอดภัยหายห่วง เพราะว่า ถ้าฝั่งนั้นมีพลังพิเศษฝั่งเราก็มีเหมือนกัน ยิ่งพนักงานของตา ส่วนมากก็มีชะตา และเกี่ยวข้องกับสิ่งลึกลับกันทั้งนั้น”
ธราเทพยิ้มให้เหล่าหลาน ๆ ของตน “วันนี้เราแยกย้ายกันพักผ่อนก่อน เดินทางมาเหนื่อย ๆ แล้ว” ค่ำคืนแห่งการพบปะของครอบครัวแสนอบอุ่นได้ผ่านพ้น ต่างได้แยกย้ายเข้านอนเพื่อวันพรุ่งนี้...จะเริ่มต้นวันใหม่ที่แสนวุ่นวายของเรื่องนี้แล้ว
