สมัยนี้แล้วยังมีจดหมายลูกโซ่อยู่อีกเหรอ? — ถ้าหากมันเป็นแค่เรื่องงมงาย ถ้ามันไม่ได้มีอาถรรพ์... ใครก็ได้บอกผมที ว่าทำไมเงาที่อยู่นอกหน้าต่างตอนนี้ ถึงได้ดูเหมือนกันคน(?)ในจดหมายเลย...
สืบสวนสอบสวน,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,ชาย-ชาย,อาชญากรรม,นิยายวาย,ไสยศาสตร์,วิญญาณ,สัมผัสพิเศษ,ฆาตกรรม,มนตร์ดำ,สยองขวัญ,เล่นของ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
แป้นพิมพ์คอมพิวเตอร์ถูกเคาะเป็นจังหวะตามความเร็วพิมพ์ดีดของนิ้วมือ หน้าจอมอนิเตอร์แม้จะเป็นรุ่นเก่าแต่แสงของมันก็ยังคงสว่างชัด ถึงจะไม่เป็นมิตรต่อสายตาไปบ้างก็ตาม
เสียงเพลงถูกเปิดคลอออกมาเบา ๆ จากหน้าเว็บไซต์เพื่อไม่ให้ผมง่วงไปเสียก่อน ผมนั่งพิมพ์รายงานมาตั้งแต่หกโมงเย็นจนตอนนี้ก็สี่ทุ่มแล้ว ทว่างานตรงหน้าของผมก็ยังไม่เสร็จสักที ดูท่าผมคงจะได้นอนตีสองเหมือนกับวันก่อน ๆ ปวดหัวชะมัด งานนี้ผมทำมันอย่างสุดความสามารถแล้วก็จริง แต่พอมันไปอยู่ในมือของอาจารย์ก็มักจะได้ตีกลับมาแก้อยู่ร่ำไป
เฮ้อ...
แต่ว่าการที่ผมยังนั่งทำงานอยู่ตรงนี้ได้ ต้องขอบคุณไอ้รัญจริง ๆ ที่มันไม่ได้ย้ายคอมพิวเตอร์เครื่องนี้ออกไปอยู่กับแฟนเหมือนอย่างตัวมัน ไม่อย่างนั้นตอนนี้ผมคงจะกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่ตามร้านเกม เพราะจุดบริการของมหาวิทยาลัยอย่าง ITSC Corner[1] ปิดไปตั้งแต่สองทุ่มแล้ว
ตึ๊ง!
จู่ ๆ ก็มีแจ้งเตือนเข้ามาจากอีเมลที่ไม่ขึ้นชื่อผู้ส่ง ผมมองกล่องสี่เหลี่ยมตรงมุมขวาล่างที่เลื่อนโชว์ขึ้น หัวเรื่องของมันถูกเขียนเอาไว้ว่า ‘ไม่ส่งต่อ ระวังมีอันเป็นไป’
“เหอะ”
ผมหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อย สมัยนี้ยังมีคนเชื่ออะไรแบบนี้อยู่อีกหรือ
จะว่าไปไอ้เรื่องราวอาถรรพ์เกี่ยวกับจดหมายลูกโซ่นี่มันก็นานแล้วไม่ใช่หรือยังไง น่าจะเกินสิบปีได้แล้วมั้ง สมัยนี้คนเขาฉลาดกันหมด ไม่ส่งต่ออะไรมั่ว ๆ แบบนี้กันแล้ว
ผมเลื่อนเคอร์เซอร์ไปกดกากบาทเพื่อปิดแจ้งเตือนอีเมล ก่อนจะหันมาสนใจทำรายงานตรงหน้าต่อ แต่ทว่า...
ตึ๊ง!
ตึ๊ง!
ตึ๊ง!
อีเมลแบบเดิมที่ไม่ทราบชื่อผู้ส่งกำลังเด้งเข้ากล่องข้อความของผมอย่างต่อเนื่อง มันรัวเข้ามาเยอะเกินไปจนทำให้คอมพิวเตอร์เกือบค้าง
“อะไรวะเนี่ย?”
ข้อความถูกส่งเข้ามาไม่หยุดราวกับว่ามันอยากให้ผมเปิดดูให้ได้
และแล้วผู้ส่งก็ทำสำเร็จ ผมกดคลิกเข้าไปอ่านในที่สุดเพราะเสียงแจ้งเตือนของมันรำคาญหูจนเกินไป ขืนปล่อยไว้ มีหวังคอมพิวเตอร์เครื่องนี้คงจะค้างและดับจนผมทำงานต่อไม่ได้เป็นแน่
ทันทีที่ผมเปิดอ่านข้อความ อีเมลที่เคยส่งมาติดต่อกันก่อนหน้านี้ก็หยุดส่งไปเสียอย่างนั้น ผมมองไปที่หน้าต่างอีเมล คราวนี้ตรงชื่อผู้ส่งมันเป็นอักขระอะไรสักอย่างที่ดูคล้ายภาษาต่างดาว เป็นอักษรประหลาดที่ดูเหมือนกับว่าระบบไม่สามารถเข้ารหัสอ่านโค้ดได้
ทีแรกผมว่าจะกดปิดมันไปซะ แต่ทว่าเนื้อความในจดหมายมันกลับดึงดูดใจผมแปลก ๆ
หากคุณได้อ่านข้อความนี้ แสดงว่าคุณเป็นคนที่โชคร้ายมาก
อืม ก็คงจะเป็นแบบนั้นแหละมั้ง เพราะถ้าผมไม่มาเสียเวลาอ่านจดหมายโง่ ๆ นี่ ป่านนี้งานผมอาจจะเสร็จไปแล้วก็ได้
กรุณาส่งต่อจดหมายนี้ไปหาคนที่คุณต้องการให้พบเจอโชคร้ายจำนวน 10 คน ไม่อย่างนั้น คุณเองนั่นแหละที่จะโชคร้ายเสียเอง เพราะหากหญิงคอหักรู้เมื่อไรว่าคุณไม่ส่งต่อจดหมาย เธอจะไปหาคุณที่ห้องพร้อมกับมีดอีโต้
ผมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายเมื่ออ่านมาถึงตรงจุดนี้ ใครจะคิดว่าแม้โลกจะพัฒนาไปไกล แต่ก็ยังมิวายมีพวกก่อกวนเขียนจดหมายลูกโซ่ส่งสร้างความรำคาญไปทั่ว โชคดีนะที่ผมเป็นคนฉลาด ไม่ได้เชื่อใครง่าย ๆ เพราะแบบนั้นผมจะไม่ส่งต่อความน่ารำคาญนี้ไปให้กับใคร
แต่ว่า... หญิงคอหักงั้นเหรอ ข้อความในอีเมลบอกมาแบบนั้นสินะ ตอนแรกนึกว่าจะเป็นคำสาปประหลาด ๆ อย่างหายไปจากโลกอะไรเทือกนั้นเสียอีก
ครืน...
เสียงฟ้าร้องดังกึกก้องอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ไม่นานสายฝนก็กระหน่ำตกลงมา คืนนี้สภาพอากาศมันแปลกไป ผมจำได้ว่าผมดูพยากรณ์อากาศไปเมื่อตอนเย็น มันไม่มีแจ้งเตือนเรื่องพายุจะเข้าเลยนี่ หรือเป็นเพราะอากาศที่ร้อนจัดทำให้ความชื้นในอากาศสูง ฝนก็เลยตก?
แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ตอนนี้ผมต้องลุกไปปิดหน้าต่างก่อน ไม่อย่างนั้นฝนได้สาดจนห้องเปียกแน่ ๆ ผมเอื้อมมือไปดึงบานหน้าต่างที่เปิดอ้าอยู่เข้ามาปิด ก่อนจะรูดผ้าม่านผืนบางมาบังเอาไว้
ดีนะเนี่ย ที่วันนี้ผมไม่ได้ตากผ้า ไม่อย่างนั้นผ้าที่ตากอยู่ตรงระเบียงด้านนอกนั่นได้ชุ่มฉ่ำแน่
แต่ทว่าสายตาของผมที่มองผ่านหน้าต่างออกไปยังระเบียงกลับเห็นเงาดำของอะไรบางอย่าง ไม่สิ... ไม่ใช่อะไรบางอย่าง แต่เป็นคนต่างหาก…
อืม... มาถึงตอนนี้ก็คงจะรู้สึกถึงอะไรที่มันผิดปกติแล้วใช่ไหมครับ เพราะว่าหอที่ผมอยู่เนี่ย เป็นหอพักของมหาวิทยาลัย และที่สำคัญนะครับ มันเป็นหอพักนักศึกษาชาย แล้วซึ่งไอ้เงาดำ ๆ ที่ผมเห็นอยู่ตรงระเบียง มันดันมีรูปร่างคล้ายกับผู้หญิงนี่สิ ผู้หญิงจะมาอยู่ที่หอพักชายได้ยังไงกัน
หัวใจของผมกำลังเต้นระส่ำอย่างกังวล สิ่งแรกที่ผมคิดถึงไม่ใช่ผีหรอก แต่เป็นพวกขโมยเสียมากกว่า แต่หลังจากนั้นมันกลับเต้นแรงขึ้นด้วยความหวาดหวั่น เมื่อผมเห็นของบางอย่างในมือของผู้หญิงคนนั้น
มีดอีโต้...
และตอนนี้เธอคนนั้นกำลังหันหน้ามาทางผมอย่างช้า ๆ ศีรษะของเธอเอียงไปข้างหนึ่งราวกับว่ามีปัญหาเกี่ยวกับกระดูกคอ
ร่างกายของผมขนลุกซู่จนนึกโกรธไอ้สภาพอากาศแปรปรวนบ้านี่ที่ฝนดันตกจนทำให้อากาศเย็น แม้ในใจของผมจะรู้ดีก็ตามว่าการที่ผมขนลุกนั้นมันไม่ได้มาจากอากาศด้านนอก
แล้วก็นะ ถ้าไอ้เรื่องจดหมายลูกโซ่มันเป็นแค่เรื่องงมงาย... ถ้าเป็นแบบนั้น... ใครก็ได้บอกผมที ว่าทำไมคนที่อยู่นอกหน้าต่างห้องของผมในตอนนี้ มันถึงได้ดูเหมือนกับคนในจดหมายเลย
⋆⋆⃟⊱✪⃝⃞⃝⊰⋆⃟⋆ ⋆⋆⃟⊱✪⃝⃞⃝⊰ ⋆⃟⋆⋆⋆⃟⊱✪⃝⃞⃝⊰
บางทีปัญหาอาจจะอยู่ที่คอมก็ได้นะ เพราะมันเป็นคอมเครื่องเดียวกับที่ทำให้รัญเข้าไปติดอยู่ในเกม...
เชิงอรรถ
- ^ ITSC Corner เป็นศูนย์บริการทางสารสนเทศและแหล่งการเรียนรู้สำหรับนักศึกษา โดยจะมีพื้นที่ให้สำหรับนั่งทำงาน อ่านหนังสือ และมีคอมพิวเตอร์บริการ
