สมัยนี้แล้วยังมีจดหมายลูกโซ่อยู่อีกเหรอ? — ถ้าหากมันเป็นแค่เรื่องงมงาย ถ้ามันไม่ได้มีอาถรรพ์... ใครก็ได้บอกผมที ว่าทำไมเงาที่อยู่นอกหน้าต่างตอนนี้ ถึงได้ดูเหมือนกันคน(?)ในจดหมายเลย...
สืบสวนสอบสวน,ระทึกขวัญ,ลึกลับ,ชาย-ชาย,อาชญากรรม,นิยายวาย,ไสยศาสตร์,วิญญาณ,สัมผัสพิเศษ,ฆาตกรรม,มนตร์ดำ,สยองขวัญ,เล่นของ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
สมัยนี้แล้วยังมีจดหมายลูกโซ่อยู่อีกเหรอ? — ถ้าหากมันเป็นแค่เรื่องงมงาย ถ้ามันไม่ได้มีอาถรรพ์... ใครก็ได้บอกผมที ว่าทำไมเงาที่อยู่นอกหน้าต่างตอนนี้ ถึงได้ดูเหมือนกันคน(?)ในจดหมายเลย...
ผู้แต่ง
wandery
เรื่องย่อ
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
- มีการใช้ถ้อยคำหยาบคาย
- มีการบรรยายฉากการร่วมเพศที่ละเอียด
- มีการบรรยายฉากสยองขวัญและลักษณะของศพ
- มีการบรรยายฉากการฆ่า, เลือด และการใช้ความรุนแรง
- มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับการกระทำที่ไม่เหมาะสมและไม่ควรนำมาเป็นเยี่ยงอย่าง เช่น การวางยา
สถานที่ เหตุการณ์ และตัวละครเป็นเรื่องสมมติ มิได้พาดพิงถึงองค์กร วิชาชีพ หรือบุคคลใด มีการแต่งเรื่องราวที่เกินจริงเพื่อให้นิยายมีความสนุกและระทึกมากขึ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านค่ะ
แนะนำเรื่อง:
ในคืนที่แสนจะปกติแต่ไม่ปกติ เมื่อจดหมายลูกโซ่ถูกส่งเข้าอีเมลรัว ๆ จน 'ภูมิ์วา' ไม่สามารถพิมพ์รายงานต่อได้ ความรำคาญทำให้เขาเปิดอ่านมันในที่สุด แต่ใครจะรู้ว่านั่นไม่ใช่อีเมลธรรมดา เพราะมันมีส่งผีมาด้วย...
“มึงเป็นใครวะ?!” เสียงตะเบ็งจากชายที่มีสภาพโชกเลือด เขากำลังคุกเข่าอยู่ต่อหน้าผม สายฝนที่โปรยปรายเริ่มตกหนักขึ้นและชะล้างคราบเลือดออกจากใบหน้าชายผู้นั้น
“มึงไม่ใช่คนที่ชื่อไกรศร มึงเป็นตัวตายตัวแทนของมันหรือไง” ผมถามคนตรงหน้า ในมือถือปืนพกและปลายกระบอกของมันกำลังจ่อไปที่หน้าผากคนผู้นั้น
เปรี้ยง!
สายฟ้าฟาดผ่านท้องฟ้าสีครึ้ม ชายคนนั้นยกยิ้มหัวเราะเยาะ ใบหน้าของมันเป็นคนเดียวกับหุ่นพยนต์ที่ผมเจอในโรงงานร้าง
ทว่าถึงจะเป็นคนเดียวกัน แต่สัมผัสพิเศษในตัวกลับบอกว่ามันไม่ใช่คนที่ทำเรื่องนี้
“หัวหน้าแกอยู่ที่ไหน”
“ฉันนี่แหละ หัวหน้า” มันแสยะยิ้ม
“เหอะ” ผมหัวเราะในลำคอ ภูมิ์วาบอกผมว่าในความฝันที่ธาราดึงเข้าไป คนที่ลักพาตัวธาราไปมันไม่มีหน้า ธาราเองก็บอกผมว่าเธอจำหน้าคนคนนั้นไม่ได้ “มันใช้อาคมอะไร”
“คนมีฝีมืออย่างนาย ทำไมไม่มาเข้ากับเราล่ะ” มันพยายามเค้นคำพูดออกมา แม้ตอนนี้จะแทบไม่มีแรงเหลือแล้วก็ตาม ใบหน้าฟกช้ำเพราะถูกทรมานกำลังเยาะเย้ยใส่ผม “อ่า... แค่ไสยขาวมันจะไปทำอะไรได้”
“พวกไสยดำมันปากดีกันทุกตัวเลยหรือเปล่า”
“นายไม่มีทางเข้าถึงตัวท่านผู้นั้นได้”
“มีอะไรจะพูดอีกไหม”
ผมถามมันพร้อมกับมองจ้องเข้าไปในดวงตาอันน่ารังเกียจ เม็ดฝนชะล้างเลือดเก่า แต่กระนั้นแผลสดบนใบหน้าของมันก็ยังมีเลือดไหลออกมาเรื่อย ๆ มันเหลือบตาขึ้นมองผม สัมผัสพิเศษบอกผมว่ามีใครอีกคนหนึ่งกำลังมองดูผมผ่านสายตาคู่นี้
“น้องสาวของนายน่ะ...”
ปัง!
ร่างหนาของชายชุดดำล้มพับลงกับพื้น กระสุนเจาะกะโหลกเป็นรูทะลุ เลือดสีแดงไหลออกมาพร้อมกับเนื้อสมองสีขาวขุ่น
“ปากเน่า ๆ ไม่สมควรเอ่ยถึงน้องสาวฉัน”
ผมเก็บปืนก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีเทา
โลกใบนี้มันโหดร้าย คนชั่วมันมีอยู่เยอะเกินไป คงถึงคราวที่ต้องกวาดล้างให้หมดแล้วสิ
“อ่า... เผลอทำผิดศีลข้อ 1 ซะแล้ว”