รัก,ชาย-หญิง,ย้อนยุค,จีน,จอมยุทธ์,จบแฮปปี้,จบด้วยดี,ดราม่า,แฟนตาซี,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ภายในจวนแม่ทัพมีข่าวมงคลเกิดขึ้นเมื่อฮูหยินได้คลอดบุตรสาวหากแต่ทว่านางเกิดในยามคืนเดือนดับพลังมืดหยินหยางปรากฎ มารดาของนางได้สิ้นชีพเพราะคลอดนางออกมา ทุกคนกล่าวขานนางว่าเป็นปีศาจไม่ค่อยอยากเข้าใกล้นางจึงถูกส่งตัวออกจากจวนแม่ทัพไปยังสำนักเทพวรุณตั้งแต่เยาว์วัย
"เฟยเอ่อร์ฟังพ่อน่ะลูกใว้อย่าให้ใครมาว่าหรือมาดูถูกเป็นอันขาดเข้มแข็งใว้น่ะ"
"เจ้าค่ะท่านพ่อลูกจะจำคำท่านพ่อใว้"
ภายในสำนักเทพวรุณ เสวี่ยเฟยเติบโตขึ้นมาพร้อมกับสหายเพียงคนเดีวยของนางผู้ซึ่งมีนามว่าจ้าวหลี่เว่ยเพราะทั้งสองเกิดมาในฤกษ์เดีวยกันจึงนับถือกันเป็นสหายและมักจะถูกกลั่นแกล้งจากศิษย์ในสำนักเสมอ
"แย่แล้วปีศาจอาละวาดแล้ว"
"เจ้ามาแกล้งข้ายังไม่พอยังมาแกล้งเพื่อนข้ายังมาดูถูกพวกข้าอีก"
เสวี่ยเฟยชกต่อยกับคนที่มากลั่นแกล้งจนคนผู้นั้นสลบไปในทันทีเพราะคนพวกนั้นชอบมากลั่นแกล้งพวกนางจนเกินทนไหวแล้วนั้นเอง
"ท่านอาจารย์ขอรับปีศาจอาละวาดแล้วขอรับท่านอาจารย์"
"ไหนนำทางอาจารย์ไปสิ"
ภายในห้องเรียนกำลังเกิดการชุลมุนกันขึ้นมาจนกระทั่งอาจารย์มา
"ไหนใครบอกอาจารย์ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น"
"ก็มีศิษย์คนหนึ่งไปกลั่นแกล้งพวกนางแล้วเสวี่ยเฟยก็ลงมือขอรับ"
หลังจากที่อาจารย์รับฟังแล้วจึงให้สองสาวไปที่หอสำนึกตนและคัดกฏสำนักมาร้อยจบภายในหอสำนึกตน
"เจ้าคัดเสร็จยังถ้าคัดข้าขอลอกหน่อยน่ะ"
"ข้ากำลังคัดอยู่น่ะเจ้านี่น่ะเดีวยท่านอาจารย์จับได้จะแย่เอา"
จ้าวหลี่เวยกล่าวกับสหายของนางทั้งสองนั่งคัดกฏจนดึกจึงเข้านอนในทันทีจนกระทั่งรุ่งสาง
"ตื่นได้แล้วเช้าแล้ว"
"จะปลุกข้าทำไหมเนี่ยคนยิ่งง่วงๆอยู่"
เสวี่ยเฟยรีบลุกขึ้นมาเพราะนางจำได้ว่านางต้องเอาสิ่งที่คัดไปส่งกันภายในห้องเรียน พวกนางจึงรีบเอาสิ่งที่คัดมาส่งในทันที
"ดีมากเอาล่ะไปนั่งประจำที่กันได้แล้ว"
ภายในห้องเรียน บรรดาเหล่าลูกศิษย์ต่างมองมาที่สองดรุณีอย่างเกลียดชังเพราะคำกล่าวขานทุกคนกล่าวขานนางว่าเป็นปีศาจไม่ค่อยอยากเข้าใกล้นับตั้งแต่เด็ก ทั้งจ้าวหลี่เว่ยและไปเสวี่ยเฟยจึงโดดเดี่วยมาตั้งแต่ยังเด็กจนกระทั่งได้มาพบกัน พวกนางจึงต้อง
อดทนอดกลั้นกับสายตาที่มองที่พวกนางทั้งสองด้วยความเกลียดชัง
ภายในห้องเรียน บรรดาเหล่าลูกศิษย์ต่างมองมาที่สองดรุณีอย่างเกลียดชังเพราะคำกล่าวขานทุกคนกล่าวขานนางว่าเป็นปีศาจไม่ค่อยอยากเข้าใกล้นับตั้งแต่เด็ก ทั้งจ้าวหลี่เว่ยและไป๋เสวี่ยเฟยจึงโดดเดี่วยมาตั้งแต่ยังเด็กจนกระทั่งได้มาพบกัน พวกนางจึงต้อ
อดทนอดกลั้นกับสายตาที่มองที่พวกนางทั้งสองด้วยความเกลียดชัง
"อย่าไปสนใจเลยน่ะคิดมากไปก็แก่เร็วน่ะ"
"ก็ถูกน่ะไปฝึกกระบี่กันดีกว่า"
สองสาวเดินเคียงข้างกันไปที่ลานฝึกกระบี่กันเพื่อที่เรียนเพลงกระบี่หากแต่ทว่ากลับถูกก้อนหินปาใส่แทน
"พวกเจ้าหยุดเดี๋ยวนี้นี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน"
"พวกข้าแค่ขับใล่ปีศาจขอรับท่านอาจารย์"
ยามที่เซียนกระบี่หันไปมองเห็นเด็กสาวสองคนตัวสั่นงันงกราวกับลูกนกซ้ำเนื้อตัวยังแต่รอยแผลที่ถูกขว้างหินใส่เต็มตัวไปหมด
"แค่เกิดในฤกษ์นั้นนี่พวกเจ้าก็ตัดสินว่าคนนั้นดีคนนี้ไม่ดีแล้วหรือ"
"ท่านอาจารย์ขอรับ"
เซียนกระบี่เฒ่าจึงรับสองสาวเป็นศิษย์ของตนและคอยฝึกเพลงกระบี่ให้
"เอาล่ะถึงเวลาที่พวกเจ้าสองคนต้องกลับไปที่บ้านแล้ว"
เซียนกระบี่เฒ่าจึงรับสองสาวเป็นศิษย์ของตนและคอยฝึกเพลงกระบี่ให้
"เอาล่ะถึงเวลาที่พวกเจ้าสองคนต้องกลับไปที่บ้านแล้ว"
"แต่ใครจะอยู่ดูท่านอาจารย์ล่ะเจ้าค่ะถ้าพวกข้ากลับไปแล้ว"
เสวี่ยเฟยกล่าวกับอาจารย์ของตนเอง พวกนางผูกพันกับท่านอาจารย์มาก
"ข้าดูแลตัวเองได้น่าข้าน่ะอึดจะตายน่ะ"
ที่เสวี่ยเฟยกล่าวมาก็ถูกน่ะเจ้าค่ะท่านอาจารย์ท่านดื่มสุราบ่อยๆระวังจะป่วยน่ะเจ้าค่ะ"
เซียนกระบี่เฒ่าส่ายหน้ากับความห่วงใยของสองลูกศิษย์สาวของตนที่คอยห่วงใยตน
"พวกเจ้าน่ะชอบเป็นห่วงข้าเสมอมาแต่ข้าสบายดีน่ะ"
"ท่านอาจารย์เจ้าค่ะ"
หลังจากนั้นสองสาวจึงแยกย้ายกันไป เสวี่ยเฟยจึงกลับมาถึงจวนแม่ทัพ ยามที่นางมาถึงก็พบว่าบิดานั้นได้แต่งงานใหม่เสียแล้ว
"มานี่สิพ่อจะแนะนำให้รู้จัก นี่บุตรสาวของข้าเอง"
"นี่น่ะหรือเสวี่ยเฟยช่างงดงามนักเจ้าค่ะท่านพี่"
หลี่ม่านเยว่มองดูบุตรสาวของสามีที่ยืนอยู่ตรงหน้าตนเองนางก็เห็นร่องรอยการถูกทำร้ายบนร่างกายของเสวี่ยเฟยจึงหันไปมองที่สามีตน
"ที่นางต้องมาเป็นแบบนี้เพราะตอนที่นางเกิดในยามคืนเดือนดับพลังมืดหยินหยางปรากฎ มารดาของนางได้สิ้นชีพเพราะคลอดนางออกมา ทุกคนกล่าวขานนางว่าเป็นปีศาจไม่ค่อยอยากเข้าใกล้นาง"
"ว่าไงน่ะเจ้าค่ะท่านพี่แค่นางเกิดมาในฤกษที่ในยามคืนเดือนดับพลังมืดหยินหยางปรากฎถึงกับต้องหาว่านางเป็นปีศาจเลยหรือ"
หลี่ม่านเยว่ตกใจกับการที่นางรู้ความจริงเรื่องลูกเลี้ยงของตนเองที่ต้องประสบกับชะตากรรมที่เลวร้ายมาตั้งแต่เยาว์วัยเพราะนางเกิดมาในฤกษ์ที่พลังมืดปรากฏ
"เจ้าไม่ผิดน่ะเจ้าเลือกเกิดไม่ได้แต่เจ้าก็ไม่เคยทำร้ายใครเลยต่อไปนี้ขอข้าดูแลเจ้าได้หรือไหมขอให้แม่คนนี้ได้ดูเเลเจ้าเถิดหนา"
หลี่ม่านเยว่กล่าวพลางโอบกอดลูกเลี้ยงใว้ยามที่นางถูกโอบกอดใว้น้ำตาพลันก็ไหลออกมานางร้องให้สะอื้นอยู่ในอ้อมกอดมารดาเลี้ยงของตนเองในทันที จนกระทั่งหลี่ม่านเยว่ตั้งครรภ์จนกระทั่งได้คลอดบุตรสาวในฤกษ์มงคลทารกน้อยว่า ไป๋เซวี่ยมู่ เด็กทารกน้อยถูกคนในตระกูลชื่นชมมากกว่าผู้เป็นพี่ที่เกิดในฤกษ์ที่หยินหยางมารวมตัวกัน
"ท่านพี่ของข้าเก่งที่สุดในโลกเลยเจ้าค่ะ"
"ท่านพี่ของข้าเก่งที่สุดในโลกเลยเจ้าค่ะ"
"พี่สาวของเจ้าเก่งอย่างไงข้าไม่เข้าใจช่วยอธิบายให้พวกข้าฟังที่"
ไป๋เซวี่ยมู่จึงกล่าวถึงไป๋เสวี่ยเฟยอย่างภาคภูมิใจในตัวพี่สาวของตนเอง
"พี่สาวเจ้าเป็นปีศาจระวังจะถูกจับกินน่ะ"
"พี่สาวข้าไม่ใช่ปีศาจสักหน่อยนางใจดีมากนางไม่ใช่ปีศาจอย่ามาว่าพี่สาวข้าน่ะ"
ไป๋เซวี่ยมู่ใล่ตีบรรดาเด็กๆที่ว่าพี่สาวนางด้วยความโกรธเคืองที่มาว่าพี่สาวของนาง
"เซวี่ยมู่กลับจวนกันเดีวยท่านแม่จะรอนานน่ะ"
"เจ้าค่ะท่านพี่วันนี้มีขนมมาให้หรือเจ้าค่ะ"
เซวี่ยมู่เดินมาหาเสวี่ยเฟยที่เดินมาหาน้องสาวตนเองโดยที่นางสวมใส่หน้ากากปกปิดตัวตนใว้เพราะนางถูกตราหน้าว่าเป็นปีศาจ
เซวี่ยมู่เห็นว่าพี่สาวกำลังเดินมาหานางโดยที่นางสวมใส่หน้ากากปกปิดตัวตนใว้เพราะนางถูกตราหน้าว่าเป็นปีศาจ
"ข้าซื้อถังหู้ลู่มาให้เจ้าน่ะ"
"เย้ท่านพี่ของข้าใจดีที่สุดเลย"
เสวี่ยเฟยไม่กล่าวอะไรนอกจากยื่นขนมให้น้องส่วนตนนั้นกินผลไม้สองพี่น้องเดินขึ้นรถม้ากลับจวนกัน
"คุณหนูตระกูลไป๋งดงามแต่คนพี่ทำไหมดูมืดมนจังล่ะ"
"เจ้ารู้ไหมบุตรีของตระกูลไป๋มีอยู่คนหนึ่งที่เกิดมาในฤกษที่ในยามคืนเดือนดับพลังมืดหยินหยางปรากฎนั้นแหละนางเลยมีฉายาว่าปีศาจไงล่ะแต่ก็น่ะคุณหนูไป๋ทนทุกข์ทรมาณมาตั้งแต่ยังเล็กพอโตมาเลยมืดมนไม่เคยออกจากจวนนอกจากจะมากับฮูหยินหรือแม่ทัพไป๋"
ภายในจวนแม่ทัพหลังจากที่สองพี่น้องกลับมาจากตลาดแล้ว เซวี่ยมู่จูงมือพี่สาวของนางลงมาจากรถม้าและเดินเข้าไปในจวน
"มากันแล้วเพค่ะพระสนมพวกนางมาพอดี"
"หลานน้าทั้งสองมาแล้วหรือโดยเฉพาะเสวี่ยเฟยเจ้าไม่ยอมถอดหน้ากากอีกหรือ"
"หากผู้ใดเห็นหน้าหลานพวกเขาคงจักกลัวหลานว่าใส่หน้ากากดีกว่าเพค่ะ"
พระสนมเว่ยเวทนาหลานสาวคนโตนางเกิดมาในฤกษที่มิดีเท่าไหร่และถูกตราหน้าว่าเป็นปีศาจยามที่มาเยี่ยมบ้านคราใดนางจึงมักปลอบโยนหลานบ่อยคราไป
