เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในหอพักที่ฉันเช่าอยู่ค่ะ
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,เลือดสาด,ไทย,blood,gore,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ห้อง(ไม่)ว่างให้เช่า [มี E-book]
เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในหอพักที่ฉันเช่าอยู่ค่ะ
**คำเตือน**
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง
เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์
รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม
นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ
หากท่านใดไม่สะดวกใจที่จะอ่านเนื้อหาดังกล่าว
รออ่านนิยายเรื่องอื่นของภุมโมได้นะคะ💕
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น
ขอให้ทุกท่านสนุกกับการอ่านค่ะ🍀
**คำเตือน**
อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์
รวมไปถึงพฤติกรรมหรือการกระทำที่ไม่เหมาะสม นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ
.
.
.
หญิงสาวยืนใต้ฝักบัว เธอยื่นมือไปเปิดน้ำให้ไหลรดศีรษะพลางหลับตาลง ปล่อยให้สายน้ำเย็นไหลผ่านเส้นผมและร่างกายของเธอ ขณะหลับตาอยู่นั้นหญิงสาวเอื้อมมือหยิบขวดยาสระผมเปิดฝาและบีบน้ำยาลงบนฝ่ามือ ประกบมือเข้าหากัน ออกแรงถูมือทั้งสองข้างจนยาสระผมกลายเป็นฟองโฟมหนานุ่ม ก่อนจะชโลมฟองยาสระผมไปทั่วทั้งศีรษะ เธอสางฟองพวกนั้นไปตามแนวเส้นผมพร้อมออกแรงนวดหนังศีรษะและขยี้โคนเส้นผมเล็กน้อย เธอทำความสะอาดเส้นผมอยู่อย่างนั้นจนรู้สึกพอใจ
ปกติแล้วระหว่างการสระผมย่อมมีเส้นผมบางเส้นหลุดร่วงไปตามแรง ทว่าการสระผมครั้งนี้เกศรารู้สึกได้ว่ามีเส้นผมหลุดติดมือเธอมากกว่าปกติ หญิงสาวรีบล้างฟองในมือออกและลูบหน้าลูบตาเพื่อดูให้แน่ใจว่าผมเธอร่วงเยอะขึ้นรึเปล่า
วินาทีที่เกศราเปิดตาขึ้น เธอเห็นเส้นผมมากมายร่วงหลุดลงมาจากศีรษะของเธอ เส้นผมแต่ละเส้นมีสีและความสั้นยาวที่แตกต่างกัน เส้นผมพวกนั้นไหลไปตามกระแสน้ำ โดยเริ่มจากศีรษะของเธอ ไหลลงสู่หัวไหล่ ร่องอก หน้าท้อง เส้นผมพวกนั้นไหลไปตามแนวขา ก่อนลงสู่พื้นและสิ้นสุดที่ท่อระบายน้ำ เกศราเพ่งมองท่อระบายน้ำอย่างตั้งใจและพบว่าก้อนเส้นผมหลากสีพวกนั้นมีเศษเนื้อหนังที่เปื้อนเลือดและน้ำหนองติดอยู่ด้วย
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!
เกศรากรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงด้วยความตกใจ ขณะที่เธอตกอยู่ในอาการหวาดกลัวกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าและเริ่มทำอะไรไม่ถูก จมูกของเธอก็ได้กลิ่นเหม็นเน่าของเลือดและหนองที่พัดโชยมา กลิ่นนั้นแรงจนเธอแสบไปทั่วโพรงจมูกและรู้สึกพะอืดพะอมในลำคอจนอยากจะอาเจียน หญิงสาวรีบยกมือปิดจมูก ขณะเดียวกันสมองก็คิดตลอดเวลาว่าเศษเนื้อหนังที่เปื้อนเลือดเน่าพวกนั้นเป็นของเธอรึเปล่า แต่จากลักษณะเส้นผมและสี เธอมั่นใจว่าเส้นผมพวกนั้นไม่ใช่ของเธอ แสดงว่าเศษเนื้อเน่าที่ติดอยู่กับเส้นผมพวกนั้นก็ต้องไม่ใช่ของเธอด้วยสิ แล้วเส้นผมที่มีเนื้อเน่าติดอยู่เป็นของใครล่ะ
เกศรารีบตั้งสติและเอามือลูบผมตัวเองอีกครั้ง เธอเอามือสางผมหลายจุดเพื่อเช็คให้แน่ใจว่าหนังศีรษะของเธอยังปกติอยู่ ซึ่งเธอคิดถูก ไม่มีเส้นผมหรือเนื้อหนังหลุดติดมือมาด้วย เธอรีบล้างเนื้อล้างตัวก่อนจะนุ่งผ้าขนหนูออกจากห้องน้ำ เดินตรงไปแต่งตัวอย่างรวดเร็วเพื่อกลับมาดูสิ่งแปลกปลอมในห้องน้ำอีกครั้ง แต่เธอก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าบนท่อระบายน้ำในห้องน้ำนั้นว่างเปล่า ไม่มีเส้นผมหลากสี ไม่มีเศษเนื้อหนังที่มีเลือดปนหนอง ไม่มีร่องรอยของสิ่งน่ากลัวหลงเหลืออยู่เลย
นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น เกศราได้แต่เอ่ยคำถามนี้ภายในใจ เธอหันไปมองนาฬิกาบ่งบอกเวลายี่สิบสามนาฬิกาห้าสิบนาที ใกล้จะเที่ยงคืนแล้วเหรอ หรือเมื่อกี้เธออาจจะตาฝาดไปเพราะความง่วง หญิงสาวครุ่นคิดอะไรบางอย่างก่อนมองนาฬิกาอีกครั้ง ตอนนี้เหลือเวลาอีกเพียงเก้านาทีก่อนจะเที่ยงคืน หมายความว่าเวลาในการตัดสินใจของเธอเหลือน้อยลงเต็มที
เกศรายับยั้งชั่งใจระหว่างการกลับไปนอนต่อเพื่อให้ผ่านคืนนี้ไปได้แล้วค่อยว่ากันใหม่ในวันรุ่งขึ้น หรือเธอจำเป็นจะต้องหนีออกจากที่แห่งนี้ก่อนจะสายไป เพราะตอนนี้เธอรู้สึกได้ว่านับวันยิ่งเจอเรื่องแปลกประหลาดขึ้นไปทุกที ถ้าครั้งถัดไปต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกเธออาจทนไม่ไหวเหมือนครั้งนี้
เกศรามองเตียงนอนและรับรู้ได้ว่าตอนนี้เธอหวาดหวั่นเกินกว่าจะข่มตาให้หลับลงในค่ำคืนนี้ ฉะนั้นทางเดียวที่เธอทำได้คือต้องรีบเก็บเสื้อผ้าและหนีออกจากที่นี่ หญิงสาวเดินกอบโกยเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ในตู้ก่อนจะวางกองผ้าเหล่านั้นลงบนเตียงและรีบเก็บข้าวของสำคัญจัดใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ใบเดียวที่มีอย่างร้อนรนพร้อมทั้งไม่ลืมเก็บกระเป๋าสตางค์และมือถือไปด้วย
“ฉันอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว หอพักนี้มีอะไรแปลก ๆ ฉันมั่นใจว่าเมื่อกี้ฉันไม่ได้ตาฝาด ฉันเห็นผมอยู่ตรงนั้นจริง ๆ เลือดและหนองเต็มไปหมด เหม็นเน่าด้วย ฉันไม่มีทางจินตนาการภาพนั้นได้ด้วยตัวเองหรอก ฉันไม่ได้ตาฝาด” เกศราพูดย้ำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
เธอเดินไปทั่วห้องเพื่อเก็บสัมภาระ มือเรียวเล็กหยิบจัดข้าวของอย่างรีบร้อน น้ำจากผมของหญิงสาวที่ยังเปียกอยู่ก็หยดไปทั่วพื้นห้อง เธอรู้ดีว่าการเป่าผมให้แห้งนั้นเปลืองเวลาและไม่ใช่เรื่องที่ควรทำในตอนนี้ ร่างกายของหญิงสาวเริ่มสั่นเทา น้ำตาหยดใสซึมออกมาตามความหวาดกลัวที่ก่อตัวขึ้น เธอปล่อยให้น้ำตาไหลรินโดยไม่สนใจว่าจะเปื้อนใบหน้าสวยหรือไม่ เมื่อเก็บของเรียบร้อยเกศราลุกขึ้นยืนแบกกระเป๋าใบใหญ่เดินตรงไปยังบานประตูที่อยู่เบื้องหน้าเพราะนั่นเป็นทางออกเดียวจากห้องนี้
หญิงสาววัยยี่สิบช่างแสนอ่อนล้าและใกล้หมดแรงเดิน ทว่าเธอก็พาตัวเองมาถึงประตูห้องจนได้ มือเล็กกระชับกระเป๋าที่สะพายอยู่และคิดว่านี่เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องแล้ว ถึงแม้ว่าการกระทำนี้อาจจะต้องมาขอโทษคุณผู้ดูแลในภายหลังก็ตาม แต่เธอไม่สนใจอีกแล้ว เกศราเอื้อมมือจับลูกบิดหวังจะเปิดประตูวินาทีที่กำลังหมุนลูกบิดนั้น หลอดไฟในห้องก็กะพริบถี่ราวกับใครเล่นสวิตช์ไฟ
ปึด!
เสียงอะไรบางอย่างทำให้มือเล็กที่กำลังหมุนลูกบิดเพื่อเปิดประตูนั้นต้องหยุดชะงักลง ตอนนี้ภายในห้องที่มืดสลัวมีเพียงความสว่างจากหลอดไฟอันแสนริบหรี่ที่ติดเป็นครั้งคราวเท่านั้น หญิงสาวยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาเพื่อให้มองเห็นภาพตรงหน้าชัดเจนยิ่งขึ้น หญิงสาวหันมองรอบตัวเพื่อหาต้นตอเสียงเมื่อครู่ แต่ไม่พบอะไร ด้วยความสงสัยเธอจึงวางสัมภาระลงข้างตู้เย็น หันหลังกลับเข้ามาในห้องและเดินหาต้นตอเสียงนั้น
ปึด! ปึด!
มันคือเสียงอะไรกัน เธอเดินเข้าไปใกล้เตียงนอนมากขึ้นและครุ่นคิดว่าอะไรเป็นแหล่งที่มาของเสียงนี้ เธอก้าวเดินด้วยความระมัดระวังจนถึงเตียงนอน เพ่งมองขอบเตียงด้านที่ชิดกับตัวเธอก็ไม่เจออะไร เธอจึงตั้งใจจะเดินอ้อมไปดูขอบเตียงอีกด้าน ทว่าเผลอสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่างและเสียหลักล้มลง มือเล็กคว้าจับปลายเบาะเตียงได้ทันแต่แรงดึงจากการล้มนั้นทำให้เบาะเลื่อนออกจากฝาผนังเล็กน้อย เมื่อเกิดช่องว่างระหว่างเบาะและฝาผนังทำให้เส้นผมมากมายที่ถูกซุกซ่อนไว้หลังหัวเตียงนั้นทะลักออกมาและกระจัดกระจายไปทั่วทั้งพื้นห้อง
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!
เกศรากรีดร้องเสียงดังและเบิกตากว้างด้วยความตกใจหลังเห็นเส้นผมพวกนั้น เส้นผมมีตั้งแต่สีธรรมดาทั่วไปอย่างสีดำ สีน้ำตาลเข้ม สีน้ำตาลแดง สีน้ำตาลอ่อน สีบลอนด์ทอง สีเทาและเริ่มมีสีที่ฉูดฉาดขึ้นอย่างสีแดง สีส้ม สีชมพูหรือแม้กระทั่งสีเขียว และอีกสารพัดสีที่จะสามารถนำมาย้อมเส้นผมได้ ภาพเส้นผมหลากสีพวกนั้นทำเอาเกศราขนลุกซู่ไปทั้งร่างกาย เธอขยับตัวถอยหนีอย่างอัตโนมัติและเบียนหน้าออกด้านข้างเพราะไม่อยากให้สายตามองและจดจำสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ทว่าจมูกของหญิงสาวกลับได้กลิ่นไม่พึงประสงค์ที่คุ้นเคยอีกครั้งและมันเหม็นมาก
ปึด! ปึด!
เสียงนี้ดังขึ้นอีกแล้ว พอสักทีเถอะ หญิงสาวไม่อาจทนต่อสถานการณ์นี้ได้อีกต่อไป เธอลุกขึ้นยืนเพื่อมองหาต้นตอของเสียงอีกครั้งและครั้งนี้เสียงดังชัดมาก เธอมั่นใจว่าต้นเสียงมาจากตู้เสื้อผ้าอย่างแน่นอน หญิงสาวเกือบลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้เผลอสะดุดเข้ากับอะไรบางอย่าง แต่เธอไม่มีเวลามากพอให้สนใจเรื่องนั้นเพราะถูกเสียงที่ได้ยินเมื่อครู่ดึงดูดความสนใจไป
เกศราทำใจกล้าเดินไปยังหน้าตู้เสื้อผ้าและเปิดออก ภายในตู้ไม่มีอะไรเลยนอกจากไม้แขวนเสื้อที่ยังคงแกว่งเล็กน้อยอาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้เธอรีบคว้าเสื้อผ้าออกจากตู้ ทว่าความคิดที่อยากจะลองเลื่อนตู้เสื้อผ้าก็ผุดขึ้นมา มันจะมีเส้นผมของใครก็ไม่รู้ทะลักออกมาเหมือนตอนที่เตียงนอนเลื่อนรึเปล่า ด้วยความอยากรู้อยากเห็น หญิงสาวยกมือขาวจับขอบตู้เสื้อผ้าและออกแรงเลื่อนสุดกำลัง
ทันทีที่ตู้เสื้อผ้าถูกเลื่อนออกจากฝาผนัง เส้นผมมากมายที่อัดแน่นอยู่หลังตู้ก็กระจัดกระจายออกมา เกศรารีบเอี้ยวตัวหลบเส้นผมพวกนั้นจนเธอสะดุดขาตัวเองและล้มลงก้นกระแทกพื้นอย่างแรง ความรู้สึกปวดร้าวแล่นไปทั่วทั้งร่างกาย ตอนนั้นมือขวาที่ค้ำอยู่บนพื้นรู้สึกได้ว่ามีของเหลวอะไรบางอย่างเปื้อนมือ แต่เนื่องจากตอนนี้วิสัยทัศน์ในการมองเห็นค่อนข้างแย่มาก จึงทำให้มองไม่ชัดว่ามือเปื้อนอะไร เกศรายกมือขึ้นมองใกล้ ๆ และก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นว่าฝ่ามือของเธอเต็มไปด้วยของเหลวสีแดงคล้ายเลือด
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!
เกศราส่งเสียงกรีดร้องอีกครั้ง เธอคลานหนีอย่างลนลานและมือแตะไปโดนอะไรบางอย่างอีกครั้ง จิตใจของหญิงสาวที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความกลัวก็รีบหดมือกลับเข้าหาตัวทันที และก่อนที่จะได้หันมองว่าเมื่อครู่มือแตะโดนอะไร หลอดไฟในห้องก็กลับมาเป็นปกติพร้อมส่องแสงสว่างจ้า หญิงสาวต้องหรี่ตาลงกะทันหันเพื่อปรับสายตา ในที่สุดเธอก็มองเห็นทุกอย่างชัดเจนแจ่มแจ้งแล้ว