เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในหอพักที่ฉันเช่าอยู่ค่ะ
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,เลือดสาด,ไทย,blood,gore,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ห้อง(ไม่)ว่างให้เช่า [มี E-book]
เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในหอพักที่ฉันเช่าอยู่ค่ะ
**คำเตือน**
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง
เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์
รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม
นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ
หากท่านใดไม่สะดวกใจที่จะอ่านเนื้อหาดังกล่าว
รออ่านนิยายเรื่องอื่นของภุมโมได้นะคะ💕
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น
ขอให้ทุกท่านสนุกกับการอ่านค่ะ🍀
**คำเตือน**
อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์
รวมไปถึงพฤติกรรมหรือการกระทำที่ไม่เหมาะสม นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ
.
.
.
สภาพห้องที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้าทำเอาเกศราสติหลุดไปชั่วขณะ ทั่วทั้งห้องเต็มไปด้วยเส้นผมหลากหลายสีหลายล้านเส้นที่ถูกมัดต่อกันราวกับเป็นเส้นเดียวโยงใยไปทั่วทุกซอกทุกมุมคล้ายใยแมงมุม ผมบางเส้นยังมีเศษเนื้อหนังติดอยู่ แต่นั่นไม่อาจเทียบเท่าก้อนผมที่อยู่บนเตียงของเธอ...ยิ่งมองยิ่งรู้สึกหวาดผวา
วินาทีนั้นเกศรารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากที่เธอเลือกเพิกเฉยต่อเรื่องเส้นผมประหลาดที่เกิดขึ้น มิหนำซ้ำยังคิดหาเหตุผลมาอธิบายให้ตัวเองสบายใจอีก กลับกันถ้าเธอเลือกที่จะตั้งข้อสงสัยและคิดทบทวนหลายสิ่งให้รอบคอบ เธออาจจะรู้สึกถึงสัญญานภัยอันตรายจากอะไรบางอย่างที่แสนน่ากลัวและเธอคงไม่ต้องตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้
ขณะที่กำลังเสียใจอยู่นั้นก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง สายตาเริ่มเพ่งมองกลุ่มก้อนเส้นผมบนเตียง ก่อนที่เธอจะสังเกตเห็นว่า มันขยับ! เส้นผมพวกนั้นมันขยับ! หญิงสาวตื่นตระหนกอีกครั้งและกวาดสายตาไปรอบตัวหวังจะเจออุปกรณ์อะไรสำหรับใช้ป้องกันตัวได้บ้าง จนเธอเจอเข้ากับศีรษะของผู้หญิงคนหนึ่งวางอยู่ห่างจากตัวเธอแค่ไม่กี่คืบ
กะโหลกมีร่องรอยบุบคล้ายถูกทุบตีหรือถูกโขกเข้ากับอะไรบางอย่าง ดวงตากลมโตนั้นเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอยและเบิกกว้างจนเกือบจะถลุนออกมา ริมฝีปากเขียวคล้ำอ้ากว้างจนเกือบจะฉีกทำให้เธอเห็นอวัยวะภายในช่องปากได้อย่างชัดเจนแถมยังมีเลือดไหลออกมาเป็นจำนวนมากอีกด้วย เมื่อสังเกตดี ๆ พบว่าบางส่วนบนศีรษะมีรอยโดนถลกหนังหัวออกไปพร้อมกับกระจุกเส้นผมที่เว้าแหว่งเป็นหย่อม ๆ ทั้งเลือดสีคล้ำและน้ำหนองไหลซึมออกมาตามเส้นผมสีดำยาวที่แผ่สยายออกมารอบข้าง
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!
เกศราอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้าก่อนจะกรีดร้องออกมาอย่างสุดแรง ทว่าครั้งนี้น้ำเสียงของเธอแหบแห้งลงไปเยอะมาก ราวกับร่างกายกำลังบ่งบอกว่าเธอหมดสิ้นเรี่ยวแรงที่จะตะเบ็งเสียงออกมาแล้ว เกศราคลานสี่ขาพาตัวเองออกมาจากตรงนั้น ตอนนี้ประตูห้องเป็นเพียงจุดเดียวที่เธอต้องไปให้ถึง
ฮะ...ฮึก! ฮืออ!
เสียงร้องไห้ของใครบางคนดังขึ้นทำให้เกศราที่คลานอยู่หันมองต้นเสียงอย่างห้ามไม่ได้ เธอเห็นร่างของสาวคนหนึ่งนั่งจมกลุ่มก้อนเส้นผมจำนวนมหาศาลบนเตียง ร่างนั้นส่งเสียงร้องไห้โหยหวนพลางบรรจงลูบเส้นผมที่อยู่รอบตัวด้วยความทะนุถนอม เกศราเห็นภาพนั้นก็ยิ่งรู้สึกหวาดกลัว เธอไม่อาจทนได้อีกต่อไป จึงเร่งคลานให้เร็วขึ้นโดยไม่สนว่าตอนนี้หัวเข่าจะถลอกหรือมีเลือดซึมออกมามากน้อยแค่ไหน ความเจ็บปวดที่ได้รับนั้นไม่เท่าความหวาดกลัวที่มี ตอนนี้หวังเพียงไปให้ถึงประตูห้องเร็วที่สุด
ทว่าราวกับโชคชะตาเล่นตลก ตู้เสื้อผ้าที่เธอเลื่อนออกมาก่อนหน้านี้เริ่มเสียสมดุลเพราะตู้เสื้อผ้าทำจากไม้จึงผุพังได้ง่ายเป็นธรรมดา เมื่อถูกเคลื่อนย้ายอย่างแรงย่อมทำให้ความแข็งแรงของตู้ไม่เหมือนเดิม เป็นเหตุให้ตู้เสื้อผ้าพังทลายลงมาทับโต๊ะไม้และเตียงนอนของเธอ ซ้ำร้ายเตียงนอนก็ทำจากไม้ซึ่งเมื่อถูกแรงกระแทกจากตู้เสื้อผ้าก็พังทลายลงอีก ชิ้นไม้จากเตียงนอนที่พังทลายลงมานั้นบังเอิญทับเข้ากับขาซ้ายของเกศรา ซึ่งตอนนี้เธอทำได้เพียงกัดฟันทนต่อความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น
ร่างกายของเกศราขยับเขยื้อนได้ลำบากมาก หญิงสาวใช้ขาขวาถีบชิ้นไม้นั้นให้เผยอขึ้นเพียงเล็กน้อย ก่อนจะพยายามใช้แขนดันตัวเองออกจากไม้แต่ก็ไม่สำเร็จ จึงใช้ขาขวาถีบดันชิ้นไม้ให้เผยอขึ้นอีกครั้งและพยายามพลิกตัวจนนอนหงายได้ในที่สุด ขณะเดียวกันเส้นผมสีดำขลับแสนเงางามของเกศราก็ดึงดูดความสนใจจากร่างนั้นที่อยู่บนเตียง
ร่างซูบผอมสีขาวซีดนั้นขยับตัวคลานลงมาจากเตียง แขนขามีเมือกสีเหลืองข้นประหนึ่งน้ำหนองไหลเยิ้มตลอดเวลา ทุกครั้งที่ร่างนั้นขยับ น้ำเมือกก็จะเปรอะเปื้อนไปตามเส้นผมมากมายที่ห้อมล้อมโดยรอบ สิ่งที่เกิดขึ้นยิ่งทำให้ภาพตรงหน้ามีความสะอิดสะเอียนเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ มือเน่าเปื่อยยกขึ้นลูบเส้นผมรอบตัวอย่างช้า ๆ ก่อนจะเอื้อนเอ่ยด้วยเสียงอันโหยหวน
“…ตรงนั้น...มีผม...สีดำ...สวยจังเลย…” เกศราที่ได้ยินเสียงหันมองไปยังเตียงทันที ตอนนี้มีเพียงคำว่า ‘สยดสยอง’ เท่านั้นที่จะอธิบายภาพตรงหน้าได้ ทันทีที่ร่างนั้นขยับปากก็มีเมือกเหนียวสีเหลืองข้นไหลยืดออกมาตามมุมปากด้วย
“…ผมของเธอ...สวยจัง...ผมสวยจัง…ผมเธอสวย...เหมือนผมของฉันเลย…” เสียงที่ร่างนั้นเปล่งออกมาช่างเบามากเสียเหลือเกิน แต่กลับดังกึกก้องอยู่ภายในโสตประสาทของเกศราราวกับเป็นเสียงที่อยู่ในหัว
“...ฉัน...ชอบมัน...มากเลย…ชอบผมของเธอ…” เกศราไม่สนใจสิ่งที่ได้ยิน เธอพยายามดิ้นรนพาตัวเองออกจากชิ้นไม้ที่ยังคงทับขาของเธออยู่ ขณะที่ร่างนั้นเริ่มคืบคลานเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ
ขณะที่ร่างนั้นโค้งตัวลงปีนไต่ร่างกายของเกศราด้วยท่าทีบิดเบี้ยว แมลงวันที่บินตอมไปมาก็ติดหนึบกับเมือกเน่าพวกนั้น มือเน่าแสนเปื่อยยุ่ยวางค้ำลงบนพื้น ก่อนจะขยับขึ้นไปตรงหน้าเกศรา นั่นทำให้แมลงวันบางตัวหล่นลงบนใบหน้าของเธอพร้อมกับเมือกเน่าที่หยดลงมา ทันทีที่เกศราเห็นใบหน้าของร่างนั้นอย่างชัดเจน ดวงตากลมมนที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตาก็เบิกกว้าง ร่างกายบอบบางสั่นสะท้านจากความกลัว ริมฝีปากบางซีดไร้สีสั่นระริก ร่างนั้นใช้มือบรรจงลูบเส้นผมของเกศราอย่างอ่อนโยน
“…เส้นผม...ของเธอ...ให้ฉัน...เถอะนะ…” ทันทีที่พูดจบร่างนั้นก็กระชากเส้นผมสีดำขลับของเกศราและดึงทึ้งอย่างรุนแรง
กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!
หญิงสาวกรีดร้องอีกครั้งด้วยน้ำเสียงแหบแห้งที่เจือปนความเจ็บปวด ร่างกายดิ้นพล่าน น้ำตาไหลพรากเป็นทางยาว เส้นผมที่ถูกดึงเริ่มมีความเจ็บแสบเพิ่มขึ้นราวกับว่ามันกำลังจะหลุดออกจากศีรษะของเธอ ตอนนี้เองที่จมูกเริ่มได้กลิ่นคาวเลือดโชยมา
จังหวะที่เกศราดิ้นพล่านอยู่นั้น เธอหันเห็นตู้เย็นจึงตัดสินใจพยายามยืดเหยียดแขนอันบอบบางออกไปเพื่อเอื้อมจับขอบประตูตู้เย็น เมื่อคว้าได้ก็ออกแรงดึงหวังจะให้ตัวเองหลุดออกจากชิ้นไม้ แต่ความเป็นจริงกลับไม่เป็นไปตามความคิดเพราะตู้เย็นที่เธอออกแรงดึงนั้นล้มลงมาเกือบจะทับตัวเธอ โชคดีที่หลบได้ทันก่อนจะกลายเป็นเบาะรองรับแรงกระแทก
หญิงสาวสะอื้นหนักขึ้นพลางคิดว่าตัวเองอาจไม่รอด ออกไปจากที่นี่ ทว่าปลายนิ้วมือของเธอสัมผัสโดนเข้ากับวัตถุบางอย่าง เธอเดาว่านั่นอาจจะเป็นปลายมีดและเธอคิดถูก ทันทีที่คว้ามันมาไว้ในมือได้สำเร็จ เธอออกแรงกำจนแน่นเกินไปและถูกความแหลมคมจากใบมีดเล่นงานเข้า เลือดสดไหลย้อมมือขาวจนกลายเป็นสีแดง แต่ตอนนี้ความเจ็บปวดที่ได้จากบาดแผลนั้นไม่สามารถทำอะไรเธอได้อีกต่อไป
เกศรารวบรวมแรงทั้งหมดที่มีกำมีดในมือไว้แน่นมากและไม่ลังเลที่จะใช้ความคมจากมันปาดไปยังโคนเส้นผมของตัวเองที่โดนร่างนั้นดึงทึ้งอยู่ด้วยความเร็ว ทว่าการจะตัดเส้นผมให้ขาดออกทั้งหมดด้วยใบมีดเล่มบางนั้นไม่อาจทำได้ในครั้งเดียว เธอจึงออกแรงใช้มีดตัดกร้อนผมตัวเองหลายต่อหลายครั้ง