เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในหอพักที่ฉันเช่าอยู่ค่ะ
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,เลือดสาด,ไทย,blood,gore,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ห้อง(ไม่)ว่างให้เช่า [มี E-book]
เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในหอพักที่ฉันเช่าอยู่ค่ะ
**คำเตือน**
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง
เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์
รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม
นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ
หากท่านใดไม่สะดวกใจที่จะอ่านเนื้อหาดังกล่าว
รออ่านนิยายเรื่องอื่นของภุมโมได้นะคะ💕
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น
ขอให้ทุกท่านสนุกกับการอ่านค่ะ🍀
**คำเตือน**
อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์
รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ
.
.
.
พรรณนาลงมือแกะขวดน้ำยาถูพื้นแสนหอมเทลงผสมน้ำในถังเพื่อเตรียมไว้ ก่อนจะแกะอุปกรณ์ทำความสะอาดที่เธอเพิ่งซื้อมาใหม่จุ่มน้ำยาในถังและถูไปทั่วพื้นห้อง เพียงแค่ไม่กี่นาทีพื้นห้องก็สะอาดแวววาวแถมมีกลิ่นหอมโชยมาเป็นระยะ ต่อด้วยการก็แกะลังพัสดุที่กระจัดกระจายอยู่เต็มห้องและหยิบจัดของใช้ให้สะดวกต่อการใช้งาน
ฮัดชิ้ว! ฮัดดดชิ้ว!
ระหว่างที่จัดของในห้องอยู่นั้นพรรณนามีอาการคัดจมูกหลายครั้ง มือบางยกขึ้นขยี้จมูกอย่างแรงจนหายคันแต่เพียงแค่ไม่กี่นาทีก็กลับมารู้สึกคันใหม่ จนในที่สุดเธอก็เริ่มจามแรงขึ้นอย่างต่อเนื่องและไม่สามารถหยุดจามได้
ฮัดชิ้ว! ฮัดชิ้ว! ฮัดดดชิ้ว!
สาววัยทำงานวางมือจากการแกะลังพัสดุทันทีและลุกขึ้นหยิบกระดาษชำระสามสี่แผ่นเช็ดน้ำมูกที่เริ่มไหลย้อยมาจากจมูก แต่แค่นั้นยังไม่พอเพราะเธอรู้สึกเหมือนยังมีน้ำมูกค้างอยู่ในจมูก เธอจึงสูดอากาศเข้าทางปากและหายใจออกทางจมูกอย่างแรงเพื่อสั่งน้ำมูกทั้งหมดที่มีใส่กระดาษในมือ
กระดาษที่เต็มไปด้วยน้ำมูกทั้งในส่วนที่เป็นของเหลวหรือในส่วนที่เป็นเมือกลื่นถูกทิ้งลงในถุงขยะ ทั้งที่คิดว่าสั่งน้ำมูกออกมาจากร่างกายจนหมดแล้วทว่ากลับมีน้ำมูกไหลเพิ่มออกมาไม่หยุดสาย พรรณนาจึงสั่งน้ำมูกแรงขึ้นอีกจนมีอาการปวดหัวแทรกเข้ามา จากกระดาษแค่ไม่กี่แผ่นก็กลายเป็นหลายสิบแผ่นและเธอก็หายใจคล่องขึ้นในที่สุด
“ให้ตายเถอะกลิ่นอะไรอีกเนี่ย” ทว่าหายใจคล่องไม่ทันไร ก็ได้กลิ่นเน่าเหม็นคละคลุ้งไปทั่วอีกแล้ว
พรรณนาทนไม่ไหวจนต้องไปแกะขวดน้ำยาล้างห้องน้ำเทราดลงโถสุขภัณฑ์ พื้นห้องน้ำ อ่างล้างหน้าและฝาผนังโดยรอบจนน้ำยาแทบหมดขวด ก่อนจะลงมือขัดล้างทำความสะอาดด้วยความโมโหเพราะเธอคิดว่ากลิ่นเน่าเหม็นเมื่อครู่นี้ต้องมาจากที่นี่แน่นอน ผ่านไปเพียงไม่นานห้องน้ำก็สะอาดอย่างที่เธอต้องการ
สาววัยทำงานเท้าสะเอวและยกยิ้มขณะยืนมองภาพตรงหน้าทว่าจังหวะที่กำลังหันหลังเดินออกจากห้องน้ำ หางตาก็เหลือบไปเห็นกลุ่มก้อนละอองสีเทาในกระจกตรงอ่างล้างหน้าและนั่นทำให้พรรณนารู้สึกหงุดหงิดอีกครั้งเพราะเธอเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมเช็ดกระจก
เมื่อรู้แบบนั้นก็หยิบผ้าและลงมือเช็ดกระจกในทันที ทว่าออกแรงเช็ดไปเท่าไหร่ก็ไม่ทำให้ละอองสีเทาพวกนั้นหายไปเลย เธอหยุดมือและเพ่งมองกลุ่มละอองสีเทานั้นอีกครั้งจนรับรู้ได้ว่าสิ่งที่เธอเห็นเมื่อครู่ไม่ใช่คราบที่เปื้อนกระจกแต่เป็นร่างสีเทาเข้มคล้ายคลึงมนุษย์ยืนแสยะยิ้มกว้างอยู่ในนั้น ก่อนจะแตกกระจายกลายเป็นละอองสีเทาและลอยวนไปมาภายในกระจก
“นั่นมันอะไรน่ะ” สาววัยทำงานตกใจมากจนอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาพลางยกมือขึ้นขยี้หัวด้วยอารมณ์สับสนมึนงง ตอนนั้นเองที่ภาพในกระจกสะท้อนให้เห็นว่ากลุ่มละอองสีเทาพวกนั้นเริ่มลอยวนไปมารอบ ๆ ตัวเธอ ก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปทางจมูกและปากของเธอ วินาทีนั้นเองที่พรรณนามีอาการคัดจมูกขึ้นมาและไอจามอย่างหนักจนแทบไม่มีเวลาได้พักหายใจ
สาววัยทำงานจามต่อเนื่องติดกันเป็นเวลานานทำให้ตอนนี้ดวงตาของเธอบวมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พรรณนาหมุนเปิดก๊อกน้ำและปล่อยให้น้ำมูกที่เธอสั่งทิ้งลงในอ่างไหลไปตามแรงน้ำ ก่อนจะยกมือขยี้จมูกจนบู้บี้และแดงเถือกไปหมดแต่นั่นก็ไม่ทำให้อาการดีขึ้นเลย
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่ามีใครอยู่มั้ยคะ” พรรณนาหันมองประตูห้องหลังได้ยินเสียงเคาะและเสียงเรียกของเด็กสาวดังมาจากอีกฝั่ง เธอเดินไปที่โต๊ะไม้และหยิบกระดาษชำระอุดรูจมูกไว้ทั้งสองรูเพื่อไม่ให้น้ำมูกไหลย้อยลงมาต่อหน้าแขก ก่อนจะตรงไปเปิดประตู
“ค่ะ มีอะไรให้ช่วยรึเปล่าคะ” เธอเอ่ยถามแขกผู้มาเยือนพลางสูดน้ำมูกก่อนจะจามอีกครั้ง
ฮัดชิ้ว!
“เปล่าค่ะ หนูเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่เลยแวะมาทักทาย ว่าแต่คุณพี่โอเคมั้ยคะเนี่ย” จากคำบอกเล่าของคุณผู้ดูแล พรรณนาจึงคาดเดาว่าเด็กสาวตรงหน้าคงเป็นผู้เช่าห้องสี่พลางคิดว่าเด็กสาวช่างเป็นเพื่อนบ้านที่ดีเสียจริงเพราะมีการถามไถ่อาการหลังจากเห็นเธอจาม เธอจึงพยายามตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ไม่เป็นไรค่ะ ปกติก็จามเยอะอยู่แล้วแต่ช่วงนี้ได้กลิ่นอะไรแปลก ๆ เลยจามหนักเข้าไปใหญ่ค่ะ” ทว่าเสียงที่พูดออกไปกลับเป็นเสียงอู้อี้อยู่ดี
“อ๋อค่ะ หนูชื่อเปรียวนะคะอยู่ห้องตรงข้าม มีอะไรให้ช่วยไปเรียกได้นะคะพี่” ฟังเด็กสาวตรงหน้าแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ เธอก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะปิดประตูลง
ฮัดดดชิ้ว!
เสียงจามของสาววัยทำงานดังขึ้นอีกครั้งหลังปิดประตู เธอรู้ดีว่าการปิดประตูใส่แขกเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสมแต่เธอไม่อาจจามต่อหน้าเด็กสาวได้อีกต่อไปจึงจำเป็นต้องทำแบบนั้น ทว่าเรื่องจามไม่ใช่ประเด็นที่พรรณนาให้ความสนใจอีกต่อไปเพราะเธอสนใจละอองสีเทาที่เห็นในกระจกก่อนหน้านี้มากกว่า
สองขารีบก้าวไปหน้ากระจกตรงอ่างล้างหน้าเพื่อดูให้ชัดเจนอีกครั้งทว่าครั้งนี้ในกระจกไม่มีละอองสีเทาหรืออะไรติดอยู่ทั้งนั้น พรรณนาจึงคิดว่าจามหนักติดต่อกันจนตาบวมขนาดนี้อาจทำให้ตาฝาดไปเองก็ได้แต่ความรู้สึกอยากรู้ความจริงก็ก่อตัวขึ้นในใจ เธอวางมือทั้งสองข้างค้ำลงบนขอบอ่างล้างหน้าก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้กระจกมากขึ้น
จังหวะนั้นเองที่ละอองสีเทาพวกนั้นกลับมารวมตัวเป็นร่างสีเทาเข้มอีกครั้ง พรรณนาผงะออกจากกระจกด้วยความตกใจจนลื่นล้มลงแผ่นหลังกระแทกกับลูกบิดประตูห้องน้ำ ขณะมองภาพในกระจกที่ตอนนี้สะท้อนให้เห็นว่าร่างนั้นกำลังใช้นิ้วไล่เรียงแตะไต่ทั่วใบหน้าและลำคอของเธอราวกับผู้ล่าที่สนุกสนานในการหยอกล้อเหยื่อ
พรรณนารู้สึกหวาดกลัวจนต้องหนีคลานออกมาจากห้องน้ำ เธอเดินตรงไปที่โต๊ะไม้หวังจะหยิบอุปกรณ์อะไรสักอย่างมาใช้เป็นอาวุธแต่ดูเหมือนว่าเครื่องสำอางที่เธอมีจะไม่สามารถช่วยอะไรเธอได้ ขณะเดียวกันร่างสีเทาเข้มในกระจกนั้นมองตรงไปที่พรรณนา ร่างนั้นแตกกระจายตัวเป็นละอองสีเทาและพุ่งทะลุออกมาจากกระจกก่อนจะตรงเข้าอัดใส่ใบหน้าของเธอ
วินาทีนั้นสาววัยทำงานก็จามอย่างหนักอีกครั้งจนเสียงลมหายใจของเธอเริ่มติดขัด สองมือยกขึ้นปัดแกว่งละอองสีเทาพวกนั้นให้หายไป ทว่าพวกมันเพียงแค่แตกกระจายออกจากกันตามแรงเหวี่ยง ก่อนจะกลับมารวมตัวกันใหม่พร้อมกับกลิ่นคาวเลือดเหม็นเน่าคละคลุ้งและยังคงลอยวนอยู่รอบตัวเธอ
พรรณนาได้กลิ่นนั้นก็รู้สึกแสบไปทั่วโพรงจมูกรวมกับอาการปวดหัวจากการจามก่อนหน้านี้ทำให้เธอยกมือกุมขมับอย่างอัตโนมัติ ขณะนั้นเองที่ร่างกายเริ่มเสียสมดุลและสองขาไม่สามารถหยัดยืนได้อย่างมั่นคงอีกต่อไป ร่างกายของเธอทรุดลงกับพื้นและสัมผัสได้ว่ามีน้ำมูกไหลออกมาจากจมูกอีกครั้งแต่เธอไม่สามารถพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นได้ จึงตัดสินใจปล่อยให้น้ำมูกนั้นไหลไปเรื่อย ๆ
ก่อนจะเอื้อมมือขึ้นไปบนโต๊ะเพื่อควานหากระดาษชำระที่อยู่บนนั้นและหยิบติดมือมาแค่สองสามแผ่นเท่านั้นหวังเพียงใช้เช็ดของเหลวที่ไหลจากจมูก เธอออกแรงสั่งน้ำมูกครั้งแล้วครั้งเล่า จนน้ำมูกที่เคยเป็นเมือกใสแปรเปลี่ยนเป็นของเหลวสีแดงข้นหนืด
“...ละ...เลือด...” สาววัยทำงานตกใจมากเมื่อเห็นเลือดมากมายเปรอะเปื้อนเต็มกระดาษ เธอรู้สึกกระวนกระวายใจและคิดวิตกกังวลว่าตอนนี้ตัวเองเริ่มมีอาการร้ายแรงเกินกว่าการจามทั่วไปแล้วรึเปล่า การมีเลือดเจือปนออกมามากขนาดนี้จะส่งผลให้เป็นอันตรายถึงชีวิตของเธอหรือไม่
เมื่อความไม่สบายใจเริ่มเข้าครอบงำสติ เธอจึงต้องหาคำตอบให้แน่ใจเพื่อลดทอนความวิตกกังวลที่เกิดขึ้น เนื่องจากพรรณนายังคงมีอาการปวดหัวอยู่ เธอจึงค่อย ๆ คืบคลานตรงไปที่เตียงและเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์มือถือ พิมพ์ค้นหาอาการจามที่สุ่มเสี่ยงต่อการเป็นโรคอันตรายหรือสัญญานเตือนการจามที่รุนแรงเกิดไป