เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในหอพักที่ฉันเช่าอยู่ค่ะ
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,เลือดสาด,ไทย,blood,gore,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ห้อง(ไม่)ว่างให้เช่า [มี E-book]
เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในหอพักที่ฉันเช่าอยู่ค่ะ
**คำเตือน**
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง
เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์
รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม
นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ
หากท่านใดไม่สะดวกใจที่จะอ่านเนื้อหาดังกล่าว
รออ่านนิยายเรื่องอื่นของภุมโมได้นะคะ💕
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น
ขอให้ทุกท่านสนุกกับการอ่านค่ะ🍀
**คำเตือน**
อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์
รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ
.
.
.
ปรากฏว่าคำตอบที่เธอได้รับนั้นบ่งบอกเพียงว่าการไอจามอย่างหนักจนมีเลือดปะปนออกมานั้นมีโอกาสเกิดขึ้นได้ เนื่องจากอาจเกิดการระคายเคืองอย่างรุนแรงและจามจนทำให้เส้นเลือดฝอยในจมูกแตก ซึ่งอาการนี้ไม่ใช่โรคร้ายแรงแต่อย่างใด แนะนำให้ผู้ป่วยเฝ้าระวังและสังเกตอาการต่อไป หากผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วเลือดยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดไหลควรไปพบแพทย์ที่สถานพยาบาลใกล้บ้าน
“ตลกละ จามจนเลือดออกขนาดนี้บอกปกติ บ้ารึเปล่า” พรรณนาบ่นพึมพำกับตัวเองหลังจากอ่านบทความนั้นจบและวางโทรศัพท์มือถือไว้บนโต๊ะไม้ที่อยู่ใกล้ตัว ก่อนที่เสียงจามของเธอจะดังขึ้นอีกหลายครั้ง
ฮัดชิ้ว! ฮัดชิ้ว! ฮัดดดชิ้ว!
สาเหตุที่สาววัยทำงานจามนั้นเป็นเพราะละอองสีเทาที่ลอยวนไปมาอยู่รอบด้านเริ่มลอยเข้าไปในจมูกของเธออีกแล้ว พรรณนาจึงยกมือขึ้นบีบปีกจมูกทั้งสองข้างให้แนบชิดติดกันจนละอองพวกนั้นไม่สามารถเข้าไปได้อีก ทว่าทำได้เพียงไม่นานเธอก็จำเป็นต้องอ้าปากกว้างเพื่อหายใจ
จังหวะที่พรรณนาอ้าปากและกำลังจะสูดลมหายใจนั้น กลุ่มละอองสีเทาก็พุ่งตรงเข้าไปในปากและลำคอของเธอทันที เสียงอึกอักของสาววัยทำงานที่สำลักละอองนั้นจนหายใจไม่ทันดังขึ้นเป็นระยะ ก่อนที่ละอองพวกนั้นจะพวยพุ่งออกมาทางจมูกของเธอพร้อมนำพาของเหลวบางอย่างออกมาด้วย
พรรณนาทิ้งศีรษะลงบนพื้นอย่างหมดแรง เธอใช้หลังมือปาดเช็ดของเหลวที่ไหลออกมาจากจมูกจนเลอะไปทั่วสองแก้ม ก่อนจะต้องตกใจที่เห็นว่าของเหลวนั้นไม่ได้เป็นสีใสปนขาวขุ่นอย่างทุกทีแต่กลับเป็นของเหลวสีน้ำตาลเข้มปนเขียวแถมยังมีกลิ่นเหม็นเน่ามากอีกต่างหาก
อุ!!! อ้วกกกกกก!!!
ความปวดหัวที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้รวมกับกลิ่นเหม็นเน่าที่ถูกส่งมาจากของเหลวเมื่อครู่ทำให้พรรณนาพ่นอาเจียนออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอผงกหัวขึ้นจากพื้นเล็กน้อยเพื่อให้ตัวเองอยู่ในท่าที่อ้วกง่ายที่สุดและเพื่อไม่ให้ของเสียพวกนั้นไหลมาเปื้อนใบหน้าของเธอ ยิ่งสาววัยทำงานทรมานมากเท่าไหร่ก็ดูเหมือนว่าละอองสีเทาที่ยังคงลอยวนไปมารอบตัวเธอนั้นจะชอบใจ
พรรณนาอ้วกออกมาจนรับรู้ได้ถึงความขมในลำคอเพราะตอนนี้ร่างกายของเธอไม่มีอะไรจะอ้วกออกมาแล้ว น้ำลายหยดย้อยจากริมฝีปากที่เลอะไปด้วยคราบอาเจียน เสียงหอบหายใจที่แสนอ่อนล้าดังขึ้นเบา ๆ ทว่ากลับกึกก้องไปในโสตประสาท ละอองสีเทาพวกนั้นรวมตัวกันเป็นร่างสีเทาเข้มอีกครั้ง ส่วนหัวมีช่องว่างคล้ายปากกำลังแสยะยิ้มกว้างพร้อมทั้งดวงตาหลายสิบดวงที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วตัวมองตรงมาที่พรรณนา
สาววัยทำงานได้เห็นแบบนั้นก็อ้าปากเพื่อกรีดร้องทว่าเธอไม่ทันได้ส่งเสียงอะไรเล็ดลอดออกมา ร่างสีเทาเข้มยื่นแหย่ปลายนิ้วของมันเข้าไปในจมูกเธอและปล่อยให้ละอองพวกนั้นเล่นสนุกกับอวัยวะภายในอีกครั้ง พรรณนาไม่มีโอกาสแม้แต่จะเปล่งเสียงความทรมานจากความเจ็บปวดที่ได้รับเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้ขอเพียงแค่เธอได้มีโอกาสหายใจบ้างก็ยากเต็มกลืนแล้ว
สาววัยทำงานนอนน้ำตาไหลริน ปล่อยให้ละอองสีเทากระจายไปตามร่างกายของเธออยู่พักใหญ่ ก่อนที่มันจะพุ่งออกมาทางปากของเธอและทำให้เธออาเจียนออกมาด้วย จังหวะนั้นเธอก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อของเสียที่พวยพุ่งออกมามีสีน้ำตาลเข้มปนเขียวเหมือนน้ำมูกที่ไหลออกมาก่อนหน้านี้ไม่มีผิด
กลิ่นเน่าเหม็นราวกับศพที่เปื่อยยุ่ยหลายสิบวันฟุ้งตลบอบอวนไปทั่วทุกมุมห้องทำให้พรรณนายิ่งอาเจียนมากกว่าเดิม เศษของเสียบางส่วนที่กระทบพื้นอย่างแรงก็กระเด็นเปรอะเปื้อนแขนขาและเสื้อผ้าที่เธอสวมอยู่ น้ำหูน้ำตาของพรรณนาไหลรินออกมาเพื่อระบายความเจ็บปวด คงไม่มีใครเข้าใจความทรมานที่เธอกำลังเผชิญอยู่
การไอจามติดต่อกันหลายครั้งอย่างหนัก การได้กลิ่นเหม็นเน่าของอะไรบางอย่างจนแสบไปทั่วโพรงจมูกจนลุกลามไปถึงขั้นปวดหัวอย่างรุนแรง อีกทั้งยังเจอเรื่องราววิปลาสที่มีตัวอะไรบางอย่างทำร้ายเธอและตอนนี้ยังไม่สามารถหยุดอาเจียนได้อีก มันช่างทรมานมากเหลือเกินจนสติของพรรณนาเริ่มเลื่อนลอย
ตึง!! ตึง!! ตึง!!
“มีใครอยู่มั้ยครับ! ผมต้องการความช่วยเหลือครับ!” พรรณนาที่ได้ยินเสียงนั้นก็ผงกหัวขึ้นจากกองอาเจียนตรงหน้าด้วยท่าทีหมดแรง เธอหันมองบานประตูที่กำลังถูกใครบางคนทุบอย่างแรงพร้อมเสียงตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ โดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าคนในห้องเองก็ต้องการความช่วยเหลือเช่นกัน
“...ช่วย...อุ...อ้วกก...อึก...ด้วย...อ้วกก...” พรรณนาพยายามร้องขอความช่วยเหลือทว่าร่างสีเทาเข้มไม่ปล่อยให้เธอได้เอ่ยถ้อยคำใด มันปล่อยละอองให้พุ่งเข้าไปในจมูกและลำคอจนเธอต้องอาเจียนอีกครั้ง
ตึง!! ตึง!! ตึง!!
“ช่วยด้วยครับ! ช่วยด้วย! โถ่เว้ย!” สิ้นเสียงนั้น พรรณนาก็ไม่ได้ยินเสียงใดเล็ดลอดผ่านบานประตูอีกเลย สาววัยทำงานเริ่มรับรู้ได้ถึงความอันตรายและหวาดกลัวต่อสถานการณ์ที่เกิดขึ้นพลันสมองก็นึกถึงคุณผู้ดูแลหอ
เธอจึงเอื้อมมือควานหาโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะไม้อีกครั้งจนข้าวของกระจัดกระจายลงมาเกลื่อนพื้นและในที่สุดเธอก็เจอของที่เธอตามหา ทว่าจู่ ๆ มือบางก็หยุดชะงักเพราะเธอเพิ่งรู้ตัวว่าไม่มีเบอร์ติดต่อของชายที่เธอนึกถึง ร่างกายของเธอสั่นระริก ดวงตากลมกะพริบถี่ขึ้นพร้อมหยดน้ำตาที่ไหลออกมา
กลิ่นเน่าเหม็นจากร่างสีเทาตรงหน้าเริ่มออกฤทธิ์อีกครั้ง พรรณนาไม่รู้แล้วว่าตัวเธอต้องทำยังไงถึงจะไม่ได้กลิ่นพวกนี้อีก เธอจึงขยับตัวถอยหนี จังหวะนั้นเองที่มือของเธอสัมผัสเข้ากับอะไรบางอย่างซึ่งเธอจำลักษณะของมันได้ดี สงสัยคงจะร่วงหล่นลงมาตอนที่เธอควานหาโทรศัพท์และสิ่งนั้นคือน้ำหอมกลิ่นโปรดของเธอเอง
พรรณนาหยิบขวดน้ำหอมนั้นขึ้นฉีดพ่นใส่ร่างสีเทานั้นหวังว่าจะช่วยให้เธอไม่ได้กลิ่นเหม็นเน่าอีกทว่าไม่เป็นผล เธอจึงหันขวดน้ำหอมเข้าหาตัวเองและฉีดพ่นใส่ใบหน้าจนกลิ่นหอมฟุ้งไปหมดแต่ก็หอมได้เพียงไม่นาน
สาววัยทำงานเริ่มขบเม้มริมฝีปากและครุ่นคิดหาวิธี เหงื่อเริ่มผุดซึมขึ้นมาแทนหยดน้ำตาที่เหือดแห้ง ก่อนที่เธอจะตัดสินใจฉีดพ่นน้ำหอมอัดเข้าไปในรูจมูกทั้งสองข้างและปากของตัวเอง พรรณนาที่เพิ่งเคยลิ้มรสสารเคมีอย่างน้ำหอมเป็นครั้งแรกในชีวิตก็สำลักอย่างรุนแรง และพบว่ามันได้ผลอย่างน้อยการทำแบบนี้ก็ทำให้เธอได้กลิ่นเน่าพวกนั้นน้อยลงกว่าเดิม
พรรณนาได้ฉวยโอกาสนี้งัดแรงทั้งหมดที่มีคืบคลานเพื่อพาร่างกายของตัวเองตรงไปยังห้องน้ำ หวังจะใช้น้ำยาล้างห้องน้ำที่เหลืออยู่เพียงก้นขวดให้เป็นประโยชน์ ทว่าการกระทำนั้นดูเหมือนจะทำให้ร่างสีเทาเข้มที่คอยเฝ้ามองอยู่ไม่พอใจที่เห็นเหยื่อตรงหน้าไม่ทรมานแล้ว ร่างนั้นเลยแตกกระจายและกลายเป็นละอองสีดำหมดทั้งตัว ก่อนจะพุ่งตรงมาหาเธอและแทรกตัวเข้าไปในทุกซอกอณูที่สามารถเข้าไปได้
และครั้งนี้ร่างกายของพรรณนาสั่นกระตุกอย่างรุนแรงและลอยขึ้นเหนือพื้น เลือดสีแดงข้นไหลออกมาตามอวัยวะต่าง ๆ ทั้งดวงตา หู จมูก ปากหรือแม้กระทั่งซอกเล็บมือเล็บเท้าก็ตาม เลือดพวกนั้นเริ่มหยดย้อยลงบนเสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบอาเจียนสีน้ำตาลจากก่อนหน้านี้ นิ้วมือสวยเริ่มหงิกงอและกระตุกเกร็งเป็นระยะ ไม่อาจบ่งบอกได้เลยว่าตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บปวดมากเพียงใด
เมื่อรู้สึกได้ว่าความเป็นความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อมทำให้ความหวาดกลัวภายในใจของพรรณนายิ่งทวีคูณ ทว่าเธอยังไม่อยากหมดหวัง วินาทีนั้นเองเธอยังคงสัมผัสได้ถึงขวดน้ำหอมที่อยู่ในอุ้งมือ เธอจึงเค้นแรงที่มีต่อต้านการควบคุมของละอองสีดำภายในร่างกายและยกแขนขึ้น ก่อนจะออกแรงขว้างขวดน้ำหอมเข้าไปในห้องน้ำตามตำแหน่งและองศาที่เธอจำได้
เพล้ง!!!
และใช่ เธอจำได้ว่ากระจกตรงอ่างล้างหน้าติดอยู่มุมนั้น เธอเพียงแค่อยากได้อาวุธสักอย่างเพื่อต่อกรกับตัวประหลาดนั่นและหนีออกไปจากห้องนี้ ซึ่งเสียงกระจกแตกเป็นสัญญานที่บอกว่าเธอทำสำเร็จ ทว่าทันทีที่กระจกแตกละอองสีดำก็พุ่งออกมาจากร่างกายของเธอและทำให้เธอร่วงลงกระแทกกับพื้นอย่างจัง