เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในหอพักที่ฉันเช่าอยู่ค่ะ
ลึกลับ,ระทึกขวัญ,เลือดสาด,ไทย,blood,gore,พล็อตสร้างกระแส,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ห้อง(ไม่)ว่างให้เช่า [มี E-book]
เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นในหอพักที่ฉันเช่าอยู่ค่ะ
**คำเตือน**
นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง
เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์
รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม
นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ
หากท่านใดไม่สะดวกใจที่จะอ่านเนื้อหาดังกล่าว
รออ่านนิยายเรื่องอื่นของภุมโมได้นะคะ💕
ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของภุมโมเท่านั้น
ขอให้ทุกท่านสนุกกับการอ่านค่ะ🍀
**คำเตือน**
อาจมีเนื้อหาบางส่วนที่ค่อนข้างรุนแรง เช่น การบรรยายถึงเลือด น้ำหนอง อวัยวะของมนุษย์
รวมไปถึงพฤติกรรม การกระทำหรือคำพูดที่ไม่เหมาะสม นักเขียนไม่มีเจตนาส่งเสริมการกระทำใดก็ตามที่เกิดขึ้นในเรื่อง
ฉะนั้นโปรดใช้วิจารญาณในการอ่านนะคะ
.
.
.
ทัศพลเดินทางกลับถึงห้องก็ดึกดื่นค่ำมืดพอดี ชายหนุ่มบ่นพึมพำกับตัวเองตลอดเวลาว่าหอพักนี้มีอะไรแปลก ๆ ทว่ามีของสวยงามเยอะแยะให้มองจึงอยู่ต่อได้ มือหนาหยิบกระเป๋าสัมภาระที่ถูกวางทิ้งไว้ตรงลานสนามหญ้าหน้าอาคารขึ้นบนบ่า ก่อนจะเดินเข้าไปในอาคาร
ชายหนุ่มเดินผิวปากตามนิสัยเดิม พลางนึกว่าที่นี่ไม่ได้มีของสวยงามแค่หญิงสาวข้างห้องแต่น่าเสียดายที่ของเหล่านั้นกลับมีสภาพไม่ค่อยสมบูรณ์นัก ร่างกายบอบบางที่แปดเปื้อนและยับเยินพวกนั้นไม่เหมาะจะเก็บไว้ในคลังของเขา
ทัศน์ไขกุญแจเปิดประตูและเดินเข้าห้องอย่างเงียบเชียบ ก่อนจะวางสัมภาระลงบนเตียง มือหนาเลื่อนเก้าอี้ไม้ออกมาจากโต๊ะและนั่งลง เขาจ้องมองจุดกากบาทเล็ก ๆ บนฝาผนังอีกครั้ง ดวงตาสีดำเข้มเริ่มเปล่งประกาย ลิ้นหนาเลียริมฝีปากราวกับเสือที่หิวกระหาย
“ถึงจะรู้สึกไม่ดีที่สาว ๆ ห้องอื่นบาดเจ็บอยู่แต่ผมขอใช้โอกาสทองนี้ให้คุ้มค่าหน่อยเถอะนะ” พูดจบชายหนุ่มก็ลุกขึ้นหยิบอุปกรณ์ออกจากกระเป๋าและตรงไปตำแหน่งที่จุดไว้
ทัศพลบรรจงใช้เครื่องมือหากินที่เขาพักติดตัวอยู่ตลอดเจาะลงไปบนผนังห้องอย่างเบามือ รูวงกลมเล็กจิ๋วจนแทบมองไม่เห็นถูกสร้างขึ้น ชายหนุ่มยกยิ้มพอใจและแนบดวงตาไปตรงรูนั้นเพื่อมองอีกฝั่ง ภาพเตียงนอนแสนธรรมดาปรากฏอยู่ตรงหน้าถือว่าแผนการขั้นแรกสำเร็จ ชายหนุ่มจึงเปลี่ยนเป็นแนบหูฟังแทน
“มองอะไรคะ”
“เฮ้ย!” เสียงเล็กแหลมที่ดังเข้าหูนั้นชัดเจนมากจนทัศน์ตกใจรีบผละตัวออกจากผนังทันที โชคดีที่ตอนนี้เขาอยู่บนเตียงไม่งั้นคงได้หงายหลังลงพื้นและเจ็บตัวแน่ ๆ
“เมื่อกี้เสียงสาวห้องนั้นเหรอวะหรือกูหลอนหูแว่วไปเอง” ทัศน์ยังคงขมวดคิ้วพลางบ่นในขณะที่มือก็จัดกล้องและขาตั้งให้เข้าประจำตำแหน่ง
“ถ้ารู้ตัวแล้วแต่ยังไม่มาเคาะประตูด่าก็แสดงว่ายินยอมสินะ” เขาพูดขึ้นหลังจากตั้งกล้องและติดตั้งกลไกให้กล้องทำงานอัตโนมัติเสร็จเรียบร้อย ก่อนที่จะเดินตรงไปยังห้องน้ำ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกและชำระล้างคราบเหงื่อตามร่างกาย
ขณะที่สายน้ำเย็นไหลชโลมรดศีรษะ ทัศพลก็คิดในใจว่าวันนี้เขาทำงานหนักแถมยังมาเจอเรื่องราวแปลก ๆ อีก ทั้งวัยรุ่นเนื้อตัวเปื้อนเลือด หญิงสาวหน้าตายับเยินที่นอนแน่นิ่งอยู่บนกองเศษกระจก คุณผู้ดูแลที่ดูแปลกพิลึกและเสียงหญิงสาวห้องข้าง ๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวจนไม่อยากคิด ชายหนุ่มสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกอย่างแรงและรีบอาบน้ำให้เสร็จเพื่อเข้านอน
ชายหนุ่มยอมนั่งหลับบนเก้าอี้ไม้แสนแข็งเพื่อให้อุปกรณ์ทำมาหากินของเขาทำงานได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ ทว่าเขากลับต้องสะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกเพราะได้ยินเสียงกดชัตเตอร์ดังรัว ๆ เป็นระยะโดยไม่หยุดเลย
แชะ!! แชะ!! แชะ!! แชะ!! แชะ!! แชะ!!
“อะไรอีกวะเนี่ย ปุ่มค้างเหรอ” ชายหนุ่มสบถเสียงเบากับตัวเองและลุกขึ้นไปตรวจเช็คกล้องด้วยความสะลึมสะลือ ก่อนจะตกใจเมื่อเห็นภาพที่กล้องถ่ายไว้ได้
ทัศพลเบิกตากว้างขณะมองภาพที่ฉายอยู่บนกล้องในมือ ภาพเปลือยกายของหญิงสาวที่เนื้อตัวเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงข้นนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง กลางอกถูกกรีดแยกออกจากกันจนเห็นอวัยวะภายใน ร่างกายขาวซีดจนปลายมือปลายเท้าแปรเปลี่ยนเป็นสีคล้ำ ชายหนุ่มจึงรีบแนบลูกตามองผ่านรูเล็กที่เจาะไว้ทันที
“เฮ้ย! สาวห้องนั้นยังอยู่ดีมั้ยวะเนี่ย” ดวงตาสีดำสนิทของชายหนุ่มกรอกไปมาผ่านรูเล็กเพื่อสอดส่องดูห้องที่อยู่อีกฝั่งและพบว่าทุกอย่างปกติดี
ทัศพลจึงยกกล้องในมือขึ้นมาดูภาพที่ได้อีกครั้ง ทว่าภาพพวกนั้นไม่มีเลือดเลยสักนิด มีเพียงร่างเปลือยของสาวงามนอนแผ่กว้างอยู่บนเตียงเท่านั้น มุมปากของชายหนุ่มยกยิ้มขึ้นอีกครั้งถึงแม้ว่าภายในใจจะรู้สึกไม่ชอบมาพากลก็ตาม
“โอ้โหอย่างแจ่ม! สรุปกูทำงานหนักจนหลอนไปเองสินะ แม่งหลอนตั้งแต่เมื่อวานละ” ชายหนุ่มส่ายหัวไปมาเล็กน้อยเชิงและขบขันให้กับความคิดเมื่อครู่ ขณะเดียวกันมือหนาก็จัดเตรียมกล้องให้เข้าประจำตำแหน่งเพื่อถ่ายรูปอีกครั้ง
เขาแนบดวงตาไปกับเลนส์เพื่อเล็งปรับระยะให้ภาพถ่ายคมชัดมากที่สุด ก่อนจะรู้สึกได้ว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างจ้องมองเขาจากด้านหลัง ทัศน์ละสายตาจากเลนส์กล้องและหันควับไปดูทันทีแต่ก็ไม่มีอะไรพลางคิดในใจว่าตอนนี้จะมีอะไรมาจ้องเขาได้นอกจากผี เขาจึงหันกลับมาปรับระยะกล้องอีกครั้ง
วินาทีที่ดวงตาสีดำจดจ่ออยู่หลังเลนส์กล้องก็มีร่างของหญิงสาวที่เขาหมายตาปรากฏอยู่หน้ากล้องทันที ร่างนั้นยืนนิ่งอยู่อีกฝั่งของกำแพง ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงลงมาปิดหน้า ผิวขาวซีดที่มองดูใกล้ ๆ แล้วเหมือนว่าจะมีแมลงวันบินตอมไปมาทำให้เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นตรงขมับของทัศน์ทันที
ตอนนี้ชายหนุ่มไม่กล้าถอยออกจากเลนส์กล้องเพราะเขามั่นใจแล้วว่าหญิงสาวข้างห้องที่เขาเฝ้ามองอยู่นั้นไม่น่าจะใช่สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์พลางนึกทบทวนว่าเพราะแบบนี้ใช่มั้ยเขาจึงไม่เคยเจอตัวเธอจริง ๆ สักที
ทว่าทัศพลไม่อาจเปิดตากว้างค้างไว้ได้นานอย่างที่ใจคิด เขาจำเป็นต้องกะพริบตา เสี้ยววินาทีที่เปลือกตาเขาปิดลงและเปิดขึ้นอีกครั้ง ร่างหญิงสาวที่อยู่ตรงนั้นก็หายไปแล้ว เขารีบผละตัวออกจากกล้องและมองผ่านรูเล็กที่ผนังโดยไม่มีกล้องกั้นกลาง
ฉึก!
อ๊าาาากกกก!!!
เสียงร้องแห่งความเจ็บปวดของทัศพลดังลั่นเพราะตอนนี้ตาขวาของเขาโดนอะไรบางอย่างทิ่มแทง มือหนายกขึ้นสัมผัสดวงตาที่ได้รับบาดเจ็บอย่างเบามือ ทว่าเลือดสดที่หยดย้อยลงบนฝ่ามือนั้นมีปริมาณมากพอจะทำให้เขาหวาดผวา ชายหนุ่มรีบวิ่งตรงไปยังห้องน้ำทันทีเพื่อดูแผล
“เชี่ยเอ๊ย!! ตากู!!” คำหยาบถูกสบถออกมาพร้อมอารมณ์โกรธ ลูกตาของเขาถูกเจาะเป็นรูและมีเลือดสดไหลออกมาจำนวนมากทว่ามันยังคงขยับได้อยู่
ทัศน์เห็นว่าแผลนั้นรุนแรงกว่าที่คิด เขาจึงหยิบเสื้อยืดที่อยู่ใกล้มือขึ้นมาซับเลือดไว้ สองขายาวเดินไปเก็บภาพถ่ายที่ได้อย่างรวดเร็วพลางคิดวางแผนหนีจากหอพักนี้ ทว่าเวรกรรมที่เขาได้ก่อไว้ไม่ปล่อยให้เขาได้ทำตามอำเภอใจเพราะหญิงสาวคนนั้นมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
ชายหนุ่มรีบหอบสมบัติอันล้ำค่าของเขาและวิ่งตรงไปยังประตูห้อง ทว่านิ้วเรียวยาวสีขาวซีดของหญิงสาวจิกเข้าที่หนังหัวของชายหนุ่มและออกแรงดึงจนเขาหงายหลังล้มลงกระแทกพื้น ดวงตาของทัศน์เบิกว้างอีกครั้งด้วยความกลัว ริมฝีปากที่เคยใช้ผิวปากเล่นตอนนี้เริ่มขบเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง
ร่างนั้นมีร่องรอยของการถูกมัดทั้งข้อมือข้อเท้าหรือแม้แต่ลำคอเล็กก็ด้วย ดวงตาช้ำเลือดถลนปูดโปนออกมามากกว่าปกติ น้ำหนองไหลซึมออกมาจากเล็บมือเล็บเท้าพร้อมแมลงนับร้อยตัวที่บินอยู่รอบตัว
“กะ...กูกลัว...ละ...แล้ว...ปล่อยกูไปเถอะ...” น้ำเสียงที่แสนมั่นใจและคำพูดหยาบโลนของชายหนุ่มถูกกลืนหายไปหมดแล้ว ตอนนี้เขาเหลือเพียงน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมหยาดน้ำตาที่เริ่มรื้นขึ้นมาเพราะความกลัว
“ไม่อยากถ่ายรูปหนูแล้วเหรอคะ” ร่างนั้นเอียงคอถามด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ
“มะ...ไม่...ไม่ถ่ายแล้ว”
“ทำไมล่ะคะ...เพราะหนูเป็นผีเหรอ” ประโยคนี้ทำให้ทัศน์กลืนน้ำลายอึกใหญ่เพราะเขารู้แล้วว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเป็นผีจริง ๆ ห้องแปดไม่มีใครอยู่สินะ สาวข้างห้องเป็นเพียงภาพลวงตา
“อะ...อึกก”
“ทำไมเพิ่งมาคิดได้ตอนนี้ล่ะคะว่าไม่ควรถ่ายรูปลับของคนอื่นไปขาย...เพราะกำลังจะตายงั้นเหรอ” ริมฝีปากของร่างนั้นแสยะยิ้มกว้างราวกับสะใจ ทว่าทัศพลไม่สนใจฟังสิ่งที่ร่างนั้นพูดอีกต่อไป เขาทิ้งทุกสิ่งอย่างที่ถือไว้ลงพื้นและรีบลุกขึ้นตรงไปเปิดประตู
ประตูเปิดไม่ออก ไม่ว่าชายหนุ่มจะออกแรงเขย่าหรือหมุนลูกบิดสักเท่าไหร่ก็เปิดไม่ออก ขายาวถูกยกขึ้นถีบประตูตรงหน้าอย่างแรงแต่ดูเหมือนว่าแรงนั้นไม่ทำให้ประตูสะเทือนเลยแม้แต่น้อย
ชายหนุ่มยังคงสนใจเพียงการประตูโดยไม่ได้รับรู้เลยว่าร่างนั้นกำลังเลื่อนใบหน้าของเธอให้แนบชิดแผ่นหลังกว้างของเขา ก่อนที่ฝ่ามือเล็กจะค่อย ๆ ลูบไล้ไปทั่ว แรงสัมผัสจากแผ่นหลังนั้นทำให้ทัศน์ขนลุกชูชันทั่วร่างกาย
แชะ!!