จงจ้องมองอักษรของข้า แล้วเจ้าจะพบทางเดินสู่โลกของข้า
ผจญภัย,เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,สงคราม,ดราม่า,เล่าประสบการณ์,ดราม่า,เรื่องสั้น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
The Last of Hero
จงจ้องมองอักษรของข้า แล้วเจ้าจะพบทางเดินสู่โลกของข้า
หากสมมุติว่าตอนนี้คุณตาบอด แล้วมีใครคนหนึ่งสามารถรักษาดวงตาคุณได้ แต่ว่าทุกคนที่เขาช่วยเหลือจะต้องตอบคำถามเขาก่อน 1 ข้อเสมอ
"หากว่าตาของเธอมองเห็นได้แล้ว เธอเชื่อฉันไหมว่า สุดท้ายแล้วเธอจะอยากกลับมาตาบอดเหมือนเดิม" นี้คือคำถามของใครคนนั้นที่ถามคุณ คุณจะเชื่อเขาหรือไม่ และแน่นอนนี้คือเรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ตาบอดแล้วเธอก็เลือกที่จะเชื่อในสิ่งที่เขาบอก.....
(ผมไม่มีประสบการณ์ในการแต่งนิยายนะครับ เพียงแต่มีจินตนาการนิดหน่อย ที่อยากลองเขียนออกมา ดังนั้นผมคิดจินตนาการอะไรขึ้นมา ผมก็จับมือถือพิมพ์เลย จึงออกมาดังเช่นนี้เลย)
มาชิโกะ เด็กสาวน้อยๆ คนหนึ่งตื่นขึ้นจากความมืดมิดอันยาวนาน ดวงตาของเธอเริ่มบันทึกภาพใบแรกในชีวิตของเธอ " มาชิโกะ มาชิโกะ ลูกเห็นพ่อไหม " เสียงพูดของพ่อเธอดังขึ้น มือของมาชิโกะยื่นไปจับใบหน้าของพ่อเธอ เธอร้องไห้ในสิ่งที่เธอฝันมาตลอดว่าวันหนึ่งเธออยากจะเห็นหน้าพ่อของตัวเองสักครั้ง
มาชิโกะ เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆในชนบทห่างไกลของญี่ปุ่น เธอและครอบครัวของเธอยากจนมาก แม่ของเธอถูกจับไปเป็นเชลยและทาสของสงคราม พ่อและเธอต้องหนีภัยสงครามมาหลบซ่อนที่หมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ก่อนที่เรื่องราวของมาชิโกะตัวน้อยจะก้าวเข้าสู่โลกของแสงสี มีหมอผีลึกลับผู้หนึ่งผ่านมายังเมืองแห่งนี้ ผู้คนมากมายต่างอ้อนวอนขอร้องให้หมอผีผู้นี้ช่วยรักษา แต่เขาไม่ยอมรักษาใครเลย " จะรักษาทำไหม ตายตอนนี้หรือชราแล้วตายก็มีค่าเท่ากัน " คำพูดของหมอผี ทำร้ายจิตใจผู้คนมากมายที่มาอ้อนวอนขอร้องให้เขาช่วยรักษา เวลาผ่านไปชาวบ้านเริ่มหมดความศรัทธาและเริ่มสงสัยในชื่อเสียงของเขา
วันหนึ่งพ่อและมาชิโกะผ่านมา ได้มีวาสนาได้เจอกับหมอผีผู้นี้ ก่อนจะเดินผ่านไป หมอผีสังเกตเห็นแววตาของมาชิโกะ ไม่ตอบสนองต่อแสงที่มากระทบบนใบหน้า จึงเกิดความสงสัย
(หมอผี)"ช้าก่อนพ่อเด็กเอ๋ย ทำไหมจึงต้องอุ้มเด็กตลอดเวลา โตขนาดนี้แล้ว น่าจะเดินกับท่านได้แล้วสิ"
(พ่อมาชิโกะ)"อ๋อ ลูกผมนั้นตาบอดตั้งแต่เกิด เดินไปไหนมาไหนก็ลำบาก แม่เธอก็ถูกจับไปเป็นเชลย เหลือแต่เพียงตัวผมที่ต้องทำมาหากินและดูแลเธอไปด้วย
(หมอผี)"ดีแล้วๆ เธอชั่งโชคดีเหมือนชื่อของเธอจริงๆ"
(พ่อมาชิโกะ) " ขออภัยขอรับท่าน มันโชคดียังไงหรือขอรับ"
หมอผีไม่ตอบแล้วมองไปที่มาชิโกะแล้วถามมาชิโกะว่า " เจ้าเชื่อข้าหรือไหมว่า เจ้าโชคดีที่สุดแล้ว"
(มาชิโกะ) " ใช่ๆ หนูเชื่อ "
หมอผีทำหน้าตกใจแล้วหัวเราะเสียงดัง "เพราะอะไรหรือ" หมอผีถามมาชิโกะด้วยความสงสัย
(มาชิโกะ) " เพราะได้เจอหมอแบบท่านไง แล้วยังมีท่านพ่อที่รักและห่วงใยข้าด้วย"
หมอผีหัวเราะเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง และถูกใจในคำตอบของมาชิโกะยิ่งนัก จึงบอกพ่อของมาชิโกะว่าเขาจะรักษาดวงตาให้มาชิโกะ แต่การรักษาดวงตานี้ไม่ใช่สิ่งที่ดีสำหรับมาชิโกะ
(พ่อมาชิโกะ)" หากไม่ดีแล้วทำไหมจึงต้องรักษาให้เธอละขอรับ"
(หมอผี) "แล้วท่านเชื่อข้าหรา ว่าหากดวงตาของเธอดีขึ้นมา ภายภาคหน้าจะเป็นผลเสียมากกว่าผลดี"
(มาชิโกะ)" งั้นหนูขอพิสูจน์ขอรับ หากวันข้างหน้าหนูพบว่า การมีดวงตาที่มองเห็นมันแย่กว่า ดวงตาที่บอดในตอนนี้ หนูจะขอกลับมาตาบอดเหมือนเดิมขอรับ
หมอผีหัวเราะเสียงดังอีกครั้ง" เชื่อฉันเถอะ เจ้าจะต้องขอให้ข้าทำให้เจ้าตาบอดเหมือนเดิมอีกครั้ง"
(มาชิโกะ)" ค่ะ หนูเชื่อท่านค่ะ"