จงจ้องมองอักษรของข้า แล้วเจ้าจะพบทางเดินสู่โลกของข้า
ผจญภัย,เรื่องสั้น,เล่าประสบการณ์,สงคราม,ดราม่า,เล่าประสบการณ์,ดราม่า,เรื่องสั้น,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
The Last of Hero
จงจ้องมองอักษรของข้า แล้วเจ้าจะพบทางเดินสู่โลกของข้า
หากสมมุติว่าตอนนี้คุณตาบอด แล้วมีใครคนหนึ่งสามารถรักษาดวงตาคุณได้ แต่ว่าทุกคนที่เขาช่วยเหลือจะต้องตอบคำถามเขาก่อน 1 ข้อเสมอ
"หากว่าตาของเธอมองเห็นได้แล้ว เธอเชื่อฉันไหมว่า สุดท้ายแล้วเธอจะอยากกลับมาตาบอดเหมือนเดิม" นี้คือคำถามของใครคนนั้นที่ถามคุณ คุณจะเชื่อเขาหรือไม่ และแน่นอนนี้คือเรื่องราวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ตาบอดแล้วเธอก็เลือกที่จะเชื่อในสิ่งที่เขาบอก.....
(คาชิยะพ่อมาชิโกะ) " มาชิโกะ มิชิโกะลูกพ่อ"
(มาชิโกะ) " พ่อค่ะ พ่อค่ะ "
มาชิโกะ เงยหน้ามองไปที่พ่อ ในขณะที่มือของคาชิยะกำลังจูงมือมาชิโกะเดินไปที่ไหนสักแห่งในความมืด และแล้วก็มาหยุดที่ประตูบานหนึ่ง มันใหญ่โตสูงอย่างมาก
(คาชิยะ) " ฟังพ่อให้ดีนะลูก เดิมทีตระกููลเราและคนมากมายดูแลและปกป้องประตูบานนี้มายาวนาน แต่ตอนนี้เหลือเพียงลูกคนเดียวแล้วนะ จงปกป้องและหาทางเปิดมันออกมาให้ได้นะลูก "
(มาชิโกะ)" ไม่นะพ่อ พ่อค่ะ อย่าพึ่งหายไป พ่อค่ะ"
ตัวคาชิยะ เริ่มสลายกลายเป็นไอสีขาว ทิ้งคำถามมากมายให้มาชิโกะต้องหาคำตอบ
(ชินะ)" มาชิโกะ มาชิโกะ ตื่นหรือยังเด็กน้อย"
มาชิโกะตื่นขึ้นพร้อมดวงตาที่ดำสนิท
(ชินะ)" หลับสบายไหม เช้านี้พี่จะพาเธอไปเที่ยวรอบๆ วัด ดีไหม "
จากนั้น ชินะก็พามาชิโกะเดินดูรอบๆวัด ชินะรู้สึกถูกชะตากับมาชิโกะเป็นอย่างมาก สายตาแม่เฒ่าบาระมองไปยังมาชิโกะและชินะ และเผลอยิ้มออกมาแต่ทันใดนั้น บาระก็ถอนหายใจ แล้วมองไปยังดาบซามูไรเล่มหนึ่งที่ติดอยู่ผนังห้อง ดาบของนางไม่เคยลงมาจากบนนั้นมานาน 30 กว่าปีแล้ว นางยืดตัวขึ้นหยิบดาบลงมา ก่อนที่นางจะชักดาบออกมา พลังงานบางอย่างรอบตัวนางก็ถูกดูดเข้าไป เหมือนวิญญาณมากมายได้หลอมรวมกับดาบขึ้นใหม่อีกครั้ง บาระร่ายรำดาบซามูไรเพื่อระลึกถึงเพลงดาบและวิชาดาบที่เธอเคยใช้ แม่ชีต่างพากันตกใจ จ้องมองวิชาดาบของนางที่หายสาบสูญไปกว่า 30 กว่า ปี
(บาระ) " เจ้าไปตามชินะและเจ้าตัวน้อยมาหาฉันที"
(แม่ชี)" เจ้าค่ะแม่เฒ่า"
ชินะและมาชิโกะ นั้งลงต่อหน้าแม่เฒ่า จากนั้นนางก็เล่าเรื่องต่างๆของคาชิยะพ่อของมาชิโกะให้มาชิโกะฟังอย่างละเอียด
(บาระ)"เจ้าตัวน้อยเธอพร้อมหรือยังที่จะฟัง"
(มาชิโกะ)" ค่ะ"
(บาระ)"สัญญากับฉันก่อนสิว่าเธอจะไม่ร้องไห้อีก"
(มาชิโกะ)" หนูจะพยายามค่ะ"
(บาระหัวเราะ)" เอาเถอะ เอาเถอะ แค่เธอตั้งใจฟังก็พอแล้วล่ะ เธอจำทหารที่ทำร้ายพ่อเธอได้ไหม ทหารพวกนั้นคือทหารของไทระ ไทระคือตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่งของญี่ปุ่น ที่กำลังทำสงครามกับ ตระกูลมินาโมโตะ พ่อกับแม่เธอคือคนของตระกูล มินาโมโตะ แต่ถูกเนรเทศออกมาเพราะถูกใส่ร้ายว่า เป็นปีศาจ คาชิยะกับแม่ของเธอจึงหนีมายังหมู่บ้านที่เธออยู่ตอนเธอตาบอด แต่ระหว่างทาง แม่เธอให้กำเนิดเธอและถูกทหารของไทระจับตัวไป เนื่องจากแม่เธอพกของที่เป็นสัญลักษณ์ของตระกูลมินาโมโตะ เคราะห์ดีที่พ่อของเธอและเธอหนีมาได้ พ่อเธออยากไปช่วยแม่เธอ แต่ติดที่ต้องดูแลเธอที่ตาบอด คาชิยะจึงทำได้เพียงแค่เลี้ยงเธอให้โตขึ้นจนเธอดูแลตัวเองได้แล้ว จึงจะกลับไปช่วยแม่ของเธอ แต่แล้วทหารไทระก็มาสังหารเขาก่อน ยังดีที่พ่อเธอได้ฝากฝังฉันไว้ก่อนที่เรื่องนี้จะเกิดขึ้น ......"
บาระเล่าเรื่องให้มาชิโกะฟังมากมายจนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนเย็น ก่อนที่ มาชิโกะจะถามคำถามหนึ่งขึ้นมา
(มาชิโกะ) " แล้วทำไหมตาของหนูจึงเป็นสีแดงในเวลากลางคืน และเป็นสีดำสนิทในเวลากลางวันค่ะ "
จบคำถาม บาระและชินะ นิ่งไปสักครู่ท่าทีของทั้งสองคนเหมือนหวาดกลัวอะไรสักอย่าง ก่อนจะเล่าสิ่งที่เป็นความลับของพลังที่ทุกคนหวาดกลัว จนนำมาสู่ การเนรเทศ พ่อของมาชิโกะ
".....................................….."