เขาว่ากันว่าถ้าเราสบตาใครมากกว่าสามวินาทีเราจะชอบเขา แต่ถ้าเราสานสัมพันธ์กับเขาล่ะ? เราจะคลั่งรักเขามากแค่ไหนกัน
รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,ข้ามเวลา,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"อ๊ะ! ข้าลืมถามชื่อของเจ้าเลยที่ข้าตามเจ้ามาก็เพราะอยากรู้ชื่อเนี่ยแหละ" ใช่อ๋อ? ไม่ใช่ว่าตามกลิ่นของหวานที่ตัวเองชอบหรอกนะ
"พี่ชื่อบัตเตอร์นะ"
"บัด...กระไรนะ!"
"ชื่อเนยนะ" เจ้าตัวอินเกินไปจนผมคิดว่าน้องขุนอาจจะเป็นคนโบราณข้ามมิติมาแล้วเนี่ย
"ส่วนข้ามานามว่าขุนเดช@#฿฿##฿#" ได้ยินน้องเขาว่าอย่างนั้นผมถึงกับติดสตั้นด้วยความงงงวย
"เรียกว่าน้องขุนดีกว่าง่ายกว่าเยอะ"
"น้องกระไรของเจ้า! เจ้าต้องเรียกข้าว่าพ่อเดชสิขอรับ" โอ๊ย! มันจะอะไรกันนักกันหนาว่ะเนี่ยยยยย!!!
"แต่พี่อยากเรียกว่าน้องขุนมากกว่า ถ้าไม่พอใจก็กลับไปเลยไป" ตอนแรกคิดว่าจะแกล้งโมโหแต่กลายเป็นว่าผมดันโมโหขึ้นมาจริงๆ
"เจ้าจะให้ข้าไปไหน ข้าไม่มีที่ไป"
"ออกจากบทแล้วกลับบ้านได้แล้วไป"
"ข้าบอกแล้วไงว่าข้าไม่มีที่ไป" ก่อนที่เจ้าตัวจะบีบน้ำตาร้องให้อย่างน่าสงสารผิดกับผมที่จินตนาการไปในทางลามกที่จินตนาการมากน้องเขาร้องครางเสียวบนเตียงโดยที่ผมเป็นคนกระแทกมังกรเข้ามาในรูนุ่มของเขา
พอคิดได้แบบนั้นมังกรของผมก็ตื่นอีกครั้งจนปวดเหมือนเดิม
"ตอนแรกข้าก็แค่ออกมาเดินเล่นแต่สักพักก็มาเจอในที่แปลกๆ แล้วข้าก็เห็นเจ้าพอดีเลยคิดว่าเจ้าน่าจะไว้ใจได้" ไว้ใจได้อะไรกันล่ะ! พี่อยากกินน้องขุนจนใจจะขาดแล้วเนี่ย!
"โอเคๆ เอาเถอะ! มาอยู่ที่บ้านนี้ชั่วคราวก่อนก็ได้แล้วถ้ามีวิธีกลับได้เมื่อไรค่อยว่ากัน"
"เข้าใจแล้วขอรับ" พร้อมกับใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตา
เพราะร้องให้มาเยอะจนเสื้อเปียกผมเลยบอกน้องขุนให้ไปอาบน้ำเพื่อที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่พอน้องเขามาถึงที่ตู้เสื้อผ้าและเปิดออกน้องขุนก็ถึงกับเกาหัว
"มีอะไรอย่างนั้นเหรอ?"
"มันไม่มีผ้านุ่งมีแต่เสื้อผ้าประหลาดๆ"
"กางเกงก็เปลี่ยนได้แต่ปกติเขาแก้ผ้าอาบน้ำกันนะ" ไม่รู้ว่าผมพูดอะไรผิดอยู่ๆ น้องขุนก็หันค้อนใส่ผมซะอย่างนั้น "โอเคๆ ใส่กางเกงแทนก็ได้ถ้าไม่สะดวก" น้องขุนก็คงอายตามประสาล่ะมั้ง
"ใส่ยังไงขอรับ"
"ถอดผ้านุ่งโจงกระเบนของน้องแล้วยกขาทีล่ะข้างเข้ามาในรูขากางเกงนี้" ผมอธิบายโดยที่ไม่ได้มองทางน้องขุนเพราะก้มหน้า แต่พอเงยหน้าขึ้นมามองน้องขุนก็ปลดเข็มขัดจนผ้านุ่งกำลังจะหลุดจนผมรีบห้ามเอาไว้ก่อน "เดี๋ยวๆ จะถอดตรงนี้เหรอ?"
"ใช่ขอรับ" แล้วน้องขุนก็ปล่อยผ้านุ่งให้หล่นลงมา
"แล้วทำไมถึงไม่เปลี่ยนในห้องน้ำล่ะอายไม่ใช่เหรอ?" จนผมได้เห็นมังกรของน้องขุนที่ใหญ่เกินอายุและความเป็นจริงสุดๆ
เด็กสมัยก่อนนี่โตไวจังเลยเนาะ?
"ข้าบอกเมื่อไรว่าข้าอาย เจ้าไม่ใช่แม่หญิงข้าจะอายไปทำไมล่ะขอรับ" แล้วการมองค้อนในตอนที่ถามว่าทำไมไม่แก้ผ้าอาบน้ำล่ะจะโกรธทำไมก่อน
