เขาว่ากันว่าถ้าเราสบตาใครมากกว่าสามวินาทีเราจะชอบเขา แต่ถ้าเราสานสัมพันธ์กับเขาล่ะ? เราจะคลั่งรักเขามากแค่ไหนกัน
รัก,ชาย-ชาย,วัยว้าวุ่น,ไทย,ข้ามเวลา,ทะลุมิติ,แฟนตาซี,รักวัยรุ่น,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"ข้าเป็นสามีรองก็ได้นะขอรับ" น้องไคว่าอย่างนั้นในขณะที่ตามผมหาทางออกจนในที่สุดผมก็ได้เห็นถนนที่แสนคุ้นเคย
"ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แยกกันตรงนี้เลยนะพี่จะกลับบ้านไปหาแฟนแล้ว" และผมก็ทำตามอย่างที่ปากพูดที่ถึงแม้จะฝืนปฏิเสธทั้งที่อยากสานต่อมากกว่านี้ก็ตาม
ไคโตะมองคนพี่อย่างบัตเตอร์ตาล่ะห้อยก่อนที่จะถอนหายใจอย่างยิมแพ้แล้วหันไปทางเดิมแล้วทำหน้างุนงงเพราะทางผ่านเข้ามันได้หายไปแล้ว
ผมที่สลัดออกมาได้ก็ตรงกลับไปที่บ้านทันทีและพอเปิดประตูเข้าไปก็ไม่เห็นตัวคนได้ยินแค่เสียงกลับกลิ่นที่หอมหวนก็เท่านั้น
สงสัยน้องขุนอาจจะอยู่ในห้องครัวก็เป็นได้
คิดได้ดังนั้นผมก็ตรงไปพร้อมกับความคิดถึงและยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนที่จะอึ้งติดสตั้นเมื่อได้เห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคย
เจอคนที่คุ้นเคยไม่เท่าไรหรอกแต่หลังบ้านผมกลายเป็นสวนสไตล์ญี่ปุ่นและเรียวกังไปตั้งแต่เมื่อไรผมไม่เห็นจำได้เลยว่าเคยต่อเติมบ้านเพิ่ม
"หาบ้านพี่เจอได้ยังไงครับ?" ทั้งที่บ้านตัวเองกลับหาไม่เจอและหลงทางวนกลับมาที่เดิมแท้ๆ
น้องไคได้ยินเสียงก็หันหลังมาก่อนที่จะยิ้มอย่างดีใจแล้วกระโจนเข้ามากอดผมในขณะที่ดาบวางไว้บนแคร่ ส่วนน้องขุนที่ถึงจะเสร็จชงชาก็จัดโต๊ะเพื่อที่จะเตรียมกินข้าว
"น้องขุนนี่มันเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดมันไม่ได้มีอะไรขนาดนั้นนะครับ!" ถึงอยากเจ้าชู้แต่ผมก็ไม่อยากเสียคนที่รักคนแรกเหมือนกัน
"เป็นเรื่องปกติที่โลกข้าจะมีเล็กมีน้อย สำหรับข้าการมีเพื่อนคุยก็ดีกว่าอยู่คนเดียว" เป็นประโยคที่เสียดแทงจนผมจุกกันเลยทีเดียวผมรู้ว่าน้องขุนน้อยใจแต่คนที่สั่งให้ผมออกไปข้างนอกก็เพราะน้องขุนเองนี่นา
"ออกไปได้แล้วพี่อึดอัด!" แล้วพยายามที่จะแงะออกตอนแรกจะยากยิ่งกว่านี้แต่มันดันง่ายเพราะเป้าหมายของน้องไคไม่ใช่ผมอีกต่อไป
"ท่านพี่! ให้ข้าช่วยนะขอรับ"
ผมก็อยากช่วยด้วยนะแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหนดีจนสุดท้ายก็ทำได้แค่กินข้าวพร้อมกันสามคนโดยที่ผมรู้สึกว่าตัวผมเองกินข้าวคนเดียวมากกว่าแทบจะไม่มีตัวตนสำหรับน้องทั้งสองคนแล้ว
"ไม่ได้!" ผมคาดคั้นเพราะไม่ยอมให้น้องขุนกับน้องไคอายน้ำด้วยกันเด็ดขาดเพราะมีสิทธิ์ที่น้องไคจะจีบน้องขุนจนได้กลายเป็นแฟนแทนผม
จากสายตาและคำพูดดูสุภาพที่ภายในความจริงถ้ามองลึกๆ มันคือการจีบที่อยากได้คนคนนั้นมาเป็นของตัวเองชัดๆ
ถึงผมจะปฏิเสธแต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันจะเป็นแบบนั้นจริงๆ เพราะน้องขุนก็ยังอาบน้ำบ่อเดียวกับน้องไคโดยที่มีผมคั้นกลางเอาไว้
แต่ก็เหมือนเดิมที่ผมไม่มีตัวตนเป็นครั้งที่สองจนกระทั่งถึงเวลานอนที่เปลี่ยนมานอนเป็นฟูกผมก็ไม่ยอมให้นอนด้วยกันจนน้องไคบอกว่าจะนอนเฝ้าอยู่หลังบ้านเผื่อมีปีศาจมารังควาน
