[BL] ชีวิตใหม่ในร่างเดิม - TWO เริ่มใหม่ 2 โดย ชาเขียวนมกลิ่นมะลิ @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ดราม่า,ชาย-ชาย,แฟนตาซี,ข้ามเวลา

แค่ได้ย้อนเวลากลับมาเจอทุกคนแค่นี้วาฬก็ดีใจมากพอแล้ว แต่กับคนบางคนวาฬขอไม่เจอเลยจะดีกว่าครับ เพราะคน ๆ นั้นเนี่ยแหละที่ทำให้ชีวิตวาฬต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ (mpreg)

ผู้แต่ง

ชาเขียวนมกลิ่นมะลิ

เรื่องย่อ

[BL] ชีวิตใหม่ในร่างเดิม-ZERO จุดเริ่มต้น,[BL] ชีวิตใหม่ในร่างเดิม-ONE เริ่มใหม่,[BL] ชีวิตใหม่ในร่างเดิม-TWO เริ่มใหม่ 2

TWO

ชื่อ นามสกุล สถานที่ในเรื่องนี้ไม่ได้เป็นความจริงถูกแต่งเติมขึ้นมาตามจินตนาการและเพื่อความบันเทิงของผู้แต่งเพียงเท่านั้น

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

“เอาอะไรมั้ย พี่จะลงไปข้างล่าง” อชิรวิชญ์หันมาถามน้องชายที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดของโรงพยาบาลเปลี่ยนกลับเป็นชุดตัวเองที่คนพี่เอามาจากที่บ้านมาให้

“ไม่เป็นไรครับพี่ฉลาม เดี๋ยววาฬว่าจะลงไปแล้ว เราลงไปพร้อมกันเลยก็ได้ครับ แล้วก็ไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกันก่อนเข้าบ้านดีกว่าครับ” อนาวิลกำลังพับเสื้อผ้าเก็บใส่กระเป๋าสะพายหนังสีดำเรียบร้อย พี่ชายอย่างเขาเห็นเข้าแล้วก็รู้สึกแปลกตาเหมือนกันที่เห็นน้องชายกำลังพับผ้าแถมไม่ได้ดูใจร้อนอยากจะออกจากโรงพยาบาลแบบนี้อีก สงสัยเขาต้องให้น้องชายตรวจร่างกายอีกสักรอบแล้วละ ทำไมถึงได้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้

“ทำหน้าสงสัยอะไรครับ” มือเรียวพับผ้าใส่ลงในกระเป๋าเสร็จ อนาวิลเห็นสายตาของพี่ชายที่ดูแปลกไปจึงเลือกที่จะถามออกไปตรง ๆ

“ก็แค่รู้สึกแปลกดี ที่เห็นเราดูใจเย็นขึ้นมากกว่าแต่ก่อนน่ะ” อชิรวิชญ์รู้สึกแบบนั้นจริง ๆ ตั้งแต่น้องชายของเขาฟื้นขึ้นมา รู้สึกเหมือนว่าเขาได้น้องชายคนใหม่มาเสียอย่างนั้น

“วาฬเก็บของเสร็จหมดแล้ว เราไปกันเลยมั้ยครับ” อนาวิลสะพายสายกระเป๋าหนังขึ้นไว้บนบ่า ส่วนอชิรวิชญ์หยิบของที่เหลืออยู่เล็กน้อยเดินนำออกจากห้องไป

“วันนี้อยากกินอาหารร้านไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง ฉลองที่เราได้ออกจากโรงพยาบาล” เมื่อเดินมาถึงลานจอดรถ เห็นรถยนต์สัญชาติยุโรปสีขาวซึ่งอชิรวิชญ์เป็นเจ้าของ ปลดล็อกประตูเปิดประตูด้านหลังคนขับวางของที่อยู่ในมือบนเบาะ ส่วนกระเป๋าเสื้อผ้าที่อนาวิลถือมาก็ว่างข้าง ๆ กัน อนาวิลนั่งข้างคนขับส่วนอชิรวิชญ์เป็นคนขับเอง

“วาฬอยากกินร้านที่เราสองคนไปประจำจังเลยครับ เราสองคนไม่ได้ทานข้าวด้วยกันนานแล้วนะครับ” สำหรับอนาวิลที่มาจากอนาคตอย่างเขา การได้ทานข้าวกับพี่ชายคือสิ่งที่ยากที่สุด เพราะหลังจากแปดปีต่อจากนี้อชิรวิชญ์จะยุ่งอยู่กับครอบครัวของตัวเองมากขึ้นรวมถึงตัวเขาเองด้วย

แต่ครั้งนี้คงไม่เหมือนกัน และเขาคงไม่เลือกที่จะเดินทางไปพร้อมกับคนที่พร้อมจะหักหลังเขาด้วยการไปมีคนอื่นอย่างกรภัคอย่างเด็ดขาด เขาต้องทนทุกข์กับสิ่งที่คนรักมอบให้แก่เขา เขาคงไม่เลือกอนาคตแบบเดิมอีกแล้ว

“ช่วงนี้วาฬมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า พี่เห็นเราทำหน้าเครียดอยู่ตลอดเลย” อชิรวิชญ์ขับรถออกมาจากโรงพยาบาลได้สักครู่หนึ่ง รอบสังเกตสีหน้าของน้องที่ดูมีเรื่องให้คิดอยู่ตลอด จึงเอ่ยถามออกไปตรง ๆ เผื่อน้องชายจะระบายเรื่องเครียด ๆ ออกมาให้เขาฟังบ้าง

แต่ไม่ใช่ว่าอชิรวิชญ์ไม่รู้จักนิสัยของน้องชายว่าเป็นคนยังไง พอมีเรื่องเครียด ๆ หน่อยก็ไม่ยอมบอกใครแม้กระทั่งคนในครอบครัว เพราะรู้สึกว่านี่คือปัญหาของน้องชายที่เขาจะต้องจัดการด้วยตัวเอง แต่บางทีอชิรวิชญ์ก็อยากจะยืนมือเข้ามาช่วยแต่ส่วนใหญ่น้องชายมักจะปฏิเสธความช่วยเหลือ

อชิรวิชญ์ทำได้เพื่อยืนอยู่ข้างหลังค่อยสนับสนุนอยู่เงียบ ๆ แต่ก็แอบเป็นห่วงสุขภาพของน้องชายที่มั่วแต่ทำงานจนไม่มีเวลากลับมาสนใจสุขภาพของตัวเองจนต้องเข้าโรงพยาบาลแบบเมื่อวาน

“วาฬมีเรื่องให้คิดนิดหน่อยครับพี่ฉลาม แต่พี่ฉลามไม่ต้องเป็นห่วง วาฬรับมือได้อยู่แล้ว” เป็นอย่างที่อชิรวิชญ์คาดการณ์เอาไว้ว่าน้องชายจะไม่ยอมบอกว่าตัวเองกำลังเผชิญปัญหาอะไรอยู่

“แน่ใจนะ ว่าเรารับมือกับมันได้จริง ๆ พี่เห็นเรานั่งเหม่อแบบนี้มาหลายครั้งแล้วนะ ตั้งแต่เราฟื้นขึ้นมา” อชิรวิชญ์เรียกที่จะถามน้องชายออกไปตรง ๆ ซึ่งคำพูดเหล่านั้นมันกัดกินหัวใจของอนาวิลเสียเหลือเกิน

คำพูดเหล่านั้นเขาเคยได้ยินมาแล้วครั้งหนึ่ง ก่อนที่เขาจะตัดสินใจที่จะหย่าขาดจากกรภัค วันนั้นอชิรวิชญ์เข้ามาหาเขาที่บ้านและเห็นสีหน้าไม่สบายใจของน้องชายจึงเอ่ยถามด้วยประโยคเดียวกัน

วันนั้นคำพูดของพี่ชายกระแทกใจเขาจนน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

หลังจากที่พี่ชายเข้ามาหาที่บ้านเพราะได้ข่าวจากสามีว่าดูเหมือนอนาวิลจะมีปัญหา ข่าวที่แพร่ออกไปเป็นเรื่องเกี่ยวกับมือที่สามที่แทรกเข้ามาในความสัมพันธ์ระหว่างสามีและภรรยา

วันนั้นอนาวิลเล่าเรื่องทั้งหมดให้พี่ชายฟังและตัดสินใจที่จะหย่าขาดจากสามี แต่อชิรวิชญ์ไม่อยากให้หย่าเพราะหลานชายเพียงคนเดียวจะรู้สึกอย่างไร แต่เขาก็จะดันทุรังที่จะหย่าขาดให้ได้ เพราะเขาไม่อยากทนอยู่กับสามีที่มีโลกสองใบได้จริง ๆ

เมื่อเห็นว่าน้องชายต้องการอะไร อชิรวิชญ์เลือกที่จะทำตามความต้องการของน้องชาย หาทนายที่รู้จักมาเป็นคนจัดการหย่าให้น้องชาย

“แน่ใจสิครับ น้องพี่คนนี้เก่งจะตาย พี่ฉลามไม่ต้องเป็นห่วง วาฬรับมือกับมันได้แน่นอน” ถึงแม้ในใจไม่อยากจะเผชิญหน้ากับมันเลยก็ตาม

“ถ้ามีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจ โทรมาหาพี่ได้ตลอดเลยนะ หรือว่าจะทักมาคุยกับพี่ก็ได้ พี่ยินดีช่วยเราเสมอนะ รู้มั้ย” อชิรวิชญ์ก็ยังแอบเป็นห่วงน้องชายอยู่ดี ถึงน้องชายจะบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วงก็ตาม

“รู้อยู่แล้วครับ ว่ามีพี่ชายที่ชอบหวงน้องชายอยู่เสมอ” อนาวิลส่งยิ้มหวานให้ อชิรวิชญ์เองก็ไม่เซ้าซี้จะเอาเรื่องจากน้องชาย เวลาในการเดินทางยังอีกยาวไกล อชิรวิชญ์บอกให้น้องชายนอนหลับพักต่ออีกสักหน่อยก่อนจะถึงร้านอาหารร้านโปรดของสองพี่น้อง

เมื่อหลับตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เห็นว่าพี่ชายกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับใครสักคนอยู่ อนาวิลเลือกที่จะนอนหลับตาฟังเงียบ ๆ

“ตอนนี้กำลังจะไปร้านนิรมิล ร้านประจำของวาฬกัน เราไม่ต้องเป็นห่วง น้องชายพี่พี่ดูแลเองได้”

“(แต่หนึ่งก็แอบเป็นห่วงอยู่ดีนิครับ ให้หนึ่งตามไปด้วยดีมั้ยครับ)”

“พี่ว่าเราไม่ต้องตามมาดีกว่านะ”

“(ทำไมละครับ ก็ผมเป็นห่วงวาฬนิน่า)”

“วาฬพึ่งออกมาจากโรงพยาบาล ยังไม่พร้อมจะเจอหนึ่งหรอก ใครอยากจะให้คนรักมาเจอตอนเราหน้าไม่สวยหรอกจริงมั้ย”

“(ก็ได้ครับ)”

“โอเค ตามนี้นะ อย่ารั้นตามมานะ ไม่งั้นพี่ตีมือหักแน่”

“(หนึ่งหยุดแล้วครับ ไม่ตามไปแล้วก็ได้ครับ)”

“ดีมากครับ พี่ขับรถก่อน”

“(ครับ ขับรถดี ๆ นะครับ)”

“ตื่นแล้วหรอวาฬ พี่ใกล้จะถึงร้านแล้วนะ ทนหิวไว้ไหม” หลังจากวางสายแฟนหนุ่มของน้องชายก็เห็นว่าอนาวิลตื่นแล้ว ไม่รู้ว่าได้ยินเรื่องที่เขาคุยกันมากน้อยแค่ไหน

“ตอนนี้วาฬเริ่มหิวขึ้นมานิดหน่อยแล้วครับ” อนาวิลไม่สนว่าก่อนหน้านี้พี่ชายจะคุยกับใครด้วยเรื่องอะไร เขาไม่สน ตอนนี้ขอเพียงเขามีความสุขกับปัจจุบันก็พอใจแล้ว

“วาฬ” น้ำเสียงเรียบของพี่ชายทำเอาอนาวิลรู้สึกขนแขนตั้งโดยไม่ตั้งตัว

“ครับ”

“เรามีปัญหาอะไรกับหนึ่งหรือเปล่า พี่ไม่เห็นเราทักบอกหรือโทรหา พี่ขอโทษที่พี่ต้องถามออกไปตรง ๆ แต่หนึ่งโทรมาหาพี่เพราะว่าเป็นห่วงเรา พอรู้ว่าเราเข้าโรงพยาบาล หนึ่งอยากมาดูแลเรานะ” อชิรวิชญ์เลือกที่จะบอกความจริงเรื่องก่อนหน้าเพราะน้องชายฟังไปมากน้อยแค่ไหนไปก่อนหน้า

“วาฬไม่ได้มีปัญหาอะไรกับหนึ่งหรอกครับ” อนาวิลก็ยังคงปกปิดความจริงกับพี่ชาย เรื่องที่ตัวเองย้อนเวลากลับมาได้ แต่ก็คงไม่ยอมรับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันคือความจริงแต่เป็นเพียงความฝันที่เขาหลับไปและตื่นขึ้นมาเพื่อเผชิญกับโลกแห่งความจริงที่เขากำลังตื่นอยู่

“โอเค พี่เข้าใจแล้ว” เมื่อน้องชายไม่ยอมบอก อชิรวิชญ์ก็หยุดเซ้าซี้ที่จะถามต่อ

“ไม่ใช่ว่าวาฬไม่อยากบอกความจริงกับพี่นะ แต่วาฬไม่รู้ว่าพี่จะเชื่อในสิ่งที่วาฬจะพูดหรือเปล่า” อชิรวิชญ์ละสายตาจากท้องถนนหันกับมามองหน้าน้องชายที่มีเรื่องมากมายฟ้องเต็มไปหมด

“มันหมายความว่ายังไง หนึ่งทำอะไรเรา วาฬ”

“เขายังไม่ได้ทำร้ายวาฬในตอนนี้ แต่ในอนาคตเขาทำร้ายวาฬจนไม่เหลือชิ้นดี”

“หมายความว่ายังไงที่อนาคตจะทำร้ายกันจนไม่เหลือชิ้นดี”

“ในอนาคต หนึ่งจะนอกใจวาฬไปมีคนอื่น” สิ้นสุดเสียงพูดของอนาวิล อชิรวิชญ์นิ่งไปครู่ใหญ่ เพราะไม่นึกว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตจะทำร้ายน้องชายเขาด้วยจิตใจกันถึงเพียงนี้

“พี่อาจจะไม่เชื่อวาฬก็ได้ แต่วาฬเห็น…เห็นมากับตาว่าเขานอกใจวาฬไปหาคนอื่น” เมื่อนึกถึงภาพในวันนั้นมันกลับมาอีกครั้ง น้ำตาไหลรินอาบแก้มทั้งสองข้างไม่หยุดหย่อน

“วาฬโดนรถชน ก่อนที่จะตื่นมาเจอพี่ที่โรงพยาบาล”

“หมายความว่าไง ตอนนี้พี่เริ่มสับสนไปหมดแล้ว”

“ก่อนที่วาฬจะโดนรถชน วาฬเอาเอกสารการหย่าไปให้หนึ่งที่บริษัท หลังจากนั้นตอนวาฬจะกลับบ้าน วาฬก็โดนรถชนแล้วก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้งที่โรงพยาบาล” อชิรวิชญ์กำลังประมวลผลคำพูดของน้องชายว่าน้องชายกำลังหมายถึงเรื่องอะไรอยู่กันแน่

“คือเรา…จะบอกพี่ว่า เรามานากอนาคตและย้อนอดีตกลับมาอย่างนั้นเหรอ”

“ครับ วาฬมาจากอนาคต” อชิรวิชญ์ก็เข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมเมื่อวานกับเมื่อเช้านี้น้องชายถึงได้ดูแปลกไปจากแต่ก่อน ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

“วาฬก็ไม่รู้ว่าวาฬกลับมาได้ยังไงเหมือนกัน รู้ตัวอีกทีก็ตื่นมาอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว” อนาวิลก็ไม่รู้จะอธิบายพี่ชายเกี่ยวกับเรื่องนี้ยังไงเหมือนกัน เพราะเขาพึ่งตื่นมาเพียงแค่สองวันเองเท่านั้น

ปล.ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

Tag : #ชีวิตใหม่ในร่างเดิม

X (Twitter) : @SkySiKhram