หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"แสงอาทิตย์ยามเช้านี้อบอุ่นดีจัง อากาศก็ดีมากเลย หลังจากออกเดินทางจากเมืองหลวงมาหลายวัน ในที่สุดก็ถึงที่หมายเสียที" เอเรียพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่เธอจะก้าวเท้าเข้าสู่หมู่บ้านแห่งนี้...
เอเรียดึงฮูดคลุมศีรษะออก ขณะเดินทางเข้าสู่หมู่บ้านเอฟลอร์ไวลด์ ความเงียบสงบของหมู่บ้านที่ตั้งอยู่ริมป่าลึกช่างตรงกันข้ามกับความวุ่นวายของเมืองหลวงอย่างสิ้นเชิง
บ้านไม้เล็กๆ กระจัดกระจายไปตามทิวทัศน์ที่งดงาม เสียงนกร้องและลมที่พัดผ่านต้นไม้ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย แต่ในใจเธอก็ยังมีความกังวลเกี่ยวกับอนาคตที่ไม่แน่นอน
เมื่อเอเรียมาถึงใจกลางหมู่บ้าน เธอเห็นชายชราผู้หนึ่งกำลังนั่งอยู่บนม้านั่งไม้ใต้ต้นไม้ใหญ่ เขามองมาที่เธอด้วยสายตาอบอุ่นและเต็มไปด้วยความปราณี เอเรียเดินเข้าไปหาเขา
"สวัสดีค่ะ คุณปู่ คุณคือผู้ใหญ่บ้านของที่นี่ใช่ไหมคะ?" เอเรียถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"ใช่แล้ว ข้าคือเอลดริด ผู้ใหญ่บ้านของเอฟลอร์ไวลด์แห่งนี้ มีอะไรให้ช่วยหรือแม่หนู?" ผู้ใหญ่บ้านถามด้วยรอยยิ้ม
"หนูมาที่นี่เพื่อตามหาอดีตแม่นมของเจ้าหญิงลูซาเรีย ชื่อมาดามเอเลน่า ได้ยินว่าเธออาศัยอยู่ที่นี่" เอเรียตอบด้วยความหวังในใจ
สีหน้าของเขาเศร้าลงเล็กน้อยก่อนตอบ "น่าเสียดายที่มาดามเอเลน่าเพิ่งจากเราไปเมื่อไม่นานนี้ เธอเป็นคนดีและเป็นที่รักของชาวบ้านทุกคน"
เอเรียรู้สึกถึงความเจ็บปวดในใจ แต่เธอก็ยังคงยิ้มอย่างอบอุ่น "ขอบคุณค่ะคุณปู่ที่แจ้งข่าว หนูอยากทราบว่ามีที่ไหนในหมู่บ้านที่หนูสามารถพักอาศัยและเปิดร้านขายยาได้บ้างไหมคะ?"
"โอ๊ะ! แม่หนูเป็นนักปรุงยาสินะ ดีเลย หมู่บ้านชนบทแบบนี้ไม่ค่อยมีใครสนใจนักหรอก ดีจริงๆ ที่แม่หนูมาที่นี่" เอลดริดกล่าวด้วยความดีใจ
"มีบ้านเก่าหลังหนึ่งริมป่า ซึ่งเป็นบ้านของมาดามเอเลน่าเอง หากแม่หนูไม่รังเกียจ ก็ใช้ที่นั่นได้เลย ถ้าจะปรับปรุงเป็นร้านขายยาก็ได้นะ" เอลดริดกล่าวพร้อมกับชี้นำทาง
เอเรียขอบคุณเอลดริดและเดินทางไปยังบ้านหลังนั้น เมื่อมาถึง เธอพบว่าบ้านเก่านั้นยังคงมีเสน่ห์และอบอุ่น แม้จะถูกทิ้งร้างไปบ้าง แต่ก็ยังคงมีความงดงามอยู่ เอเรียเริ่มทำความสะอาดและปรับปรุงบ้านเพื่อเตรียมเปิดร้านขายยาในวันรุ่งขึ้น
ค่ำคืนแรกในหมู่บ้านนี้ เอเรียนั่งอยู่หน้าบ้านริมป่า ขณะจิบชาสมุนไพรเพื่อผ่อนคลาย เธอได้ยินเสียงกิ่งไม้หักเบาๆ และหันไปเห็นเงาของอะไรบางอย่างออกมาจากป่า
"โอ๊ะ! มีใครอยู่ตรงนั้น?" หญิงสาวคนนั้นพูดขึ้นเมื่อเธอเห็นเอเรีย
เอเรียสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ จนกระทั่งใบหน้าของหญิงสาวเจ้าของเสียงนั่นเด่นชัดขึ้น
"สะ... สวัสดีค่ะ หนูชื่อเอเรีย เป็นนักปรุงยาที่มาจากเมืองหลวง คุณคือ..." เอเรียตอบพร้อมรอยยิ้ม ที่ไม่สู้ดีนัก
หญิงสาวคนนั้นมองมาที่เอเรียพร้อมกับหัวเราะ "ขอโทษทีค่ะ ที่ทำให้ตกใจ ปรกติไม่มีใครใช้บ้านหลังนี้มาสักพักแล้ว ฉันเลยนึกว่าจะเป็นสัตว์ประหลาดในตำนานของป่านี้น่ะสิ อ๊ะ.. ฉันชื่อคาเรน เป็นนักล่าสมุนไพรในหมู่บ้านนี้ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณคาเรน หนูต้องขอโทษถ้าหนูทำให้คุณตกใจ" เอเรียกล่าว
"ไม่เป็นไรค่ะ" คาเรนพูดพร้อมหัวเราะเบาๆ
เอเรียหัวเราะตาม "งั้นถ้าหนูเป็นสัตว์ประหลาด หนูคงจะเป็นสัตว์ประหลาดที่จิบชาได้"
คาเรนหัวเราะอย่างสนุกสนาน "นั่นสิ! แต่หากว่ามีสัตว์ประหลาดที่จิบชาได้ก็น่าจะทำให้ชีวิตน่าสนใจขึ้นไม่น้อยเลยละ"
"คุณรู้จักมาดามเอเลน่าไหมคะ?" เอเรียถามด้วยความสนใจ
"แน่นอนสิ มาดามเอเลน่าเป็นเหมือนแม่ของพวกเราทุกคนในหมู่บ้าน ฉันเสียใจมากที่เธอจากไป แล้วเธอเกี่ยวข้องอย่างไรกับคุณเอเลน่าล่ะ?" คาเรนกล่าวถามด้วยความสงสัย
"ฉันเป็นคนรู้จักของเธอค่ะ" เอเรียตอบออกไป
"ถ้าอย่างนั้น... ยินดีต้อนรับสู่หมู่บ้านแห่งนี้นะคะ ฉันยินดีที่จะช่วยคุณหากว่าต้องการความช่วยเหลือเมื่อไหร่ก็เรียกได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ" คาเรนกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงใจ
"ขอบคุณมากค่ะ คุณคาเรน หนูมีแผนที่จะเปิดร้านขายยาและเครื่องดื่มเวทมนตร์ในหมู่บ้านนี้ และอยากเรียนรู้เกี่ยวกับสมุนไพรในป่า" เอเรียพูดด้วยความมุ่งมั่น
"นั่นฟังดูน่าสนใจมากค่ะ ฉันยินดีที่จะพาคุณสำรวจป่าและแนะนำพืชสมุนไพรที่มีอยู่ในนี้ค่ะ" คาเรนตอบพร้อมรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น
เช้าวันถัดมา คาเรนพาเอเรียเข้าสู่ป่าลึก ที่ซึ่งเธอแนะนำพืชสมุนไพรต่างๆ ที่พบระหว่างทาง เช่น 'ดาวแห่งแสง' พืชที่สามารถใช้รักษาบาดแผลและเพิ่มพลังชีวิตได้ และ 'รากดำแห่งค่ำคืน' ที่มีคุณสมบัติในการทำให้หลับสนิทและฝันดี
ขณะที่เดินทางผ่านพุ่มไม้หนาทึบ คาเรนพูดขึ้นด้วยเสียงหัวเราะ "เอเรีย คุณรู้ไหมว่าครั้งแรกที่ฉันมาเก็บสมุนไพรที่นี่ ฉันเดินหลงทางเป็นชั่วโมงเลยทีเดียว"
เอเรียหัวเราะตาม "แล้วคุณหาทางออกมายังไงคะ?"
"ฉันเจอสัตว์เวทตัวหนึ่งค่ะ มันชื่อว่า 'วิสเปอร์' เป็นสัตว์ตัวเล็กที่มีปีกใสๆ มันช่วยพาฉันออกจากป่าได้อย่างปลอดภัย" คาเรนกล่าวด้วยความตื่นเต้น
"ฟังดูน่ารักมากเลยค่ะ ฉันชักอยากเจอเสียแล้วสิ" เอเรียตอบพร้อมรอยยิ้ม
ทันใดนั้น เอเรียและคาเรนได้ยินเสียงกระพือปีกเบาๆ ทางด้านหลังของพวกเธอ เมื่อหันไปดูพวกเธอพบกับสัตว์เวทตัวน้อยที่มีปีกใสๆ คล้ายกับที่คาเรนบรรยาย
"นั่นไง! นั่นคือวิสเปอร์!" คาเรนกล่าวด้วยความตื่นเต้น
วิสเปอร์บินมาใกล้พวกเขาและมองด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น คาเรนยื่นมือออกไปและวิสเปอร์ก็เกาะที่มือของเธออย่างไว้วางใจ
"สวัสดีค่ะ วิสเปอร์ คุณน่ารักจริงๆ เลย" เอเรียพูดพร้อมรอยยิ้ม
วิสเปอร์ส่งเสียงกระพือปีกเบาๆ เหมือนกับตอบกลับ เอเรียและคาเรนหัวเราะด้วยความสุข เมื่อพวกเธอเดินต่อไป วิสเปอร์ก็บินตามพวกเธอไปตลอดทาง
เมื่อพระอาทิตย์เริ่มตกดิน เอเรียและคาเรนเดินกลับบ้านด้วยกัน เอเรียรู้สึกถึงความสุขและความสงบที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิต เธอรู้สึกขอบคุณคาเรนและวิสเปอร์ที่เปิดโอกาสให้เธอได้สัมผัสกับความงดงามของป่าเวทมนตร์และหมู่บ้านเอฟลอร์ไวลด์
"ขอบคุณมากนะคุณคาเรน วันนี้หนูมีความสุขมาก" เอเรียกล่าวด้วยความจริงใจ
"ยินดีค่ะ เอเรีย ฉันเองก็สนุกเช่นกัน ฉันเชื่อว่าเราจะได้พบกับการผจญภัยและประสบการณ์ใหม่ๆ ที่น่าตื่นเต้นไปด้วยกันอีกมาก" คาเรนตอบพร้อมรอยยิ้ม
ใต้แสงดาวพร่างพราว ทั้งสองเดินเข้าสู่ค่ำคืนอันเงียบสงบ รอบตัวเต็มไปด้วยบรรยากาศของมิตรภาพใหม่ที่กำลังเบ่งบานและความตื่นเต้น ใจเต้นรัวด้วยความหวังถึงการผจญภัยที่รออยู่ข้างหน้า
ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ
