หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ยามเช้าที่สดใส เป็นอีกหนึ่งวันที่แสนสงบสุขของหมู่บ้านเอฟลอร์ไวลด์ แต่ทว่าวันนี้พิเศษกว่าทุกวัน เสียงบรรเลงดนตรีในวันเทศกาลดังลอยมาตามลม เสียงนกน้อยร้องขับขานเป็นทำนอง และในวันนี้คณะละครสัตว์ชื่อดังจากเมืองหลวง ได้เดินทางมาร่วมแสดงในวันงานเทศกาลของหมู่บ้าน ชาวบ้านทุกคนต่างตื่นเต้นกับการมาของคณะละครสัตว์ ซึ่งเต็มไปด้วยการแสดงที่น่าตื่นตาตื่นใจ คาเรนรีบเดินทางมาที่บ้านของเอเรียในเช้าตรู่
“เอเรีย วันนี้มีคณะละครสัตว์มาแสดงที่หมู่บ้านด้วยละ! เธออยากไปดูกับฉันไหม?” คาเรนถามด้วยเสียงที่ตื่นเต้น
เอเรียยิ้มกว้าง “แน่นอนค่ะคุณคาเรน เราพาสตาร์ไปด้วยกันดีไหม?”
คาเรนพยักหน้า “ดีเลย สตาร์คงจะสนุกกับงานเทศกาลแน่เลย”
เอเรียและคาเรนพร้อมกับสตาร์ออกจากบ้านในช่วงสายของวัน หลังจากที่ทานอาหารเช้ากันเสร็จและมุ่งหน้าไปยังพื้นที่จัดงาน เมื่อพวกเขามาถึง คณะละครสัตว์ได้เริ่มการแสดงแล้ว มีการแสดงมายากล การเล่นกายกรรม และการแสดงตลกที่ทำให้ทุกคนหัวเราะอย่างสนุกสนาน สตาร์มองดูการแสดงด้วยความสนใจ ดวงตาของมันส่องประกายด้วยความตื่นเต้น ขณะที่เอเรียและคาเรนเพลิดเพลินอยู่กับการแสดง มีทหารรับจ้างกลุ่มหนึ่งที่ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยในงานนี้เดินผ่านมาและพบเข้ากับสตาร์
“เฮ้...แก ดูนั่นสิ! นี่มันลูกสตาร์เบียร์ดสัตว์เวทที่หายากนี่” หนึ่งในทหารรับจ้างพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบา
“มันคงจะมีค่ามากถ้าเราจับมันไปขายให้พวกขุนนาง เรารีบไปบอกหัวหน้ากันดีกว่า” อีกคนหนึ่งเสริม
กลุ่มทหารรับจ้างเริ่มวางแผนที่จะจับสตาร์ พวกเขาเฝ้ารอโอกาสที่เอเรียและคาเรนจะไม่ทันได้สังเกตเห็นขณะที่การแสดงกำลังดำเนินไป คาเรนก็พาสตาร์ไปดูการแสดงอื่นๆ ที่อยู่ไกลออกไปเล็กน้อย ขณะที่เอเรียยังคงชมการแสดงอยู่ที่เดิม สตาร์กำลังสนุกกับการแสดงและกินขนมที่คาเรนซื้อให้
ทหารรับจ้างเห็นว่าคาเรนไม่อยู่ใกล้กับสตาร์ จึงเริ่มปฏิบัติการ พวกเขาเข้าไปใกล้สตาร์และจับมันไว้ สตาร์พยายามต่อสู้และส่งเสียงร้อง แต่ทหารรับจ้างใช้ยาเวทมนตร์ชนิดพิเศษเพื่อควบคุมสัตว์เวท
“จับมันไว้แน่นๆ อย่าให้มันหนีไปได้!” หนึ่งในทหารรับจ้างสั่งการ
คาเรนหันมาเห็นเหตุการณ์และตกใจ เธอรีบวิ่งเข้าไปเพื่อที่จะช่วยสตาร์ แต่ด้วยจำนวนของพวกทหารรับจ้างนั้นมากกว่า คาเรนจึงตัดสินใจวิ่งกลับไปหาเอเรีย “เอเรีย! พวกทหารรับจ้างพยายามจับสตาร์!”
เอเรียรู้สึกตื่นตระหนก “เราต้องรีบไปช่วยสตาร์เดี๋ยวนี้!”
ทั้งสองรีบวิ่งไปหาทหารรับจ้างที่กำลังจับสตาร์ไว้ สตาร์ส่งเสียงร้องด้วยความกลัวและพยายามหนี เอเรียและคาเรนพยายามหาทางที่จะช่วยมัน
“ปล่อยสตาร์เดี๋ยวนี้!” เอเรียตะโกนด้วยความโกรธ
“มันไม่ง่ายอย่างงั้นหรอกนางหนู ลูกสัตว์เวทตัวนี้มีค่ามาก ฉันคงคืนมันให้พวกเธอง่ายๆ ไม่ได้หรอก” หนึ่งในทหารรับจ้างตอบด้วยเสียงเย้ยหยัน
คาเรนไม่ยอมแพ้ เธอพยายามต่อสู้กับทหารรับจ้างเพื่อช่วยสตาร์ แต่ก็ไม่อาจสู้กับหัวหน้าของกลุ่มทหารรับจ้างได้ หัวหน้าของพวกเขามีความสามารถในการต่อสู้สูงและมีอาวุธที่ทรงพลัง เขาตอบโต้การโจมตีของคาเรนอย่างง่ายดาย จนในที่สุด คาเรนก็ถูกทำร้ายและล้มลงกับพื้น
“คุณคาเรน!” เอเรียร้องเสียงหลง เธอรีบวิ่งเข้าไปหาคาเรนที่นอนอยู่กับพื้น
“คุณคาเรนเป็นอะไรไหม?” คาเรนพยายามลุกขึ้นมา แม้จะบาดเจ็บ
“ฉันไม่เป็นไร เอเรีย แต่เราต้องช่วยสตาร์!” เอเรียตัดสินใจใช้ยาเวทมนตร์ของเธอปาลงที่พื้นเพื่อสร้างสิ่งกีดขวาง ขัดขวางทหารรับจ้าง ขณะที่คาเรนพยายามหาทางปลดโซ่ที่จับสตาร์ไว้
"หยุดมันเอาไว้ อย่าให้มันช่วยเจ้าสัตว์เวทตัวนั้นได้" เสียงอันดุดันของหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างดังขึ้นในทันที
เอเรียใช้ขวดยาเวทมนตร์ปาลงกับพื้นอีกครั้งใก้ลบริเวณขาของพวกทหารรับจ้างเพื่อหยุดพวกเขาเอาไว้
"ขะ ขาฉัน มันกำลังจะแข็ง" หนึ่งในลูกน้องของทหารรับจ้างพูดอย่างลนลาน
"นางนี่เป็นนักปรุงยาเวทมนตร์หรอกรึ ไม่ต้องห่วงยาเวทแค่นี้ผลของมันอยู่ไม่นานนักหรอก" หัวหน้าทหารรับจ้างกล่าวอย่างมั่นใจ
สิ่งที่เขาพลาดไปก็คือ เขาไม่รู้ว่าเอเรียนั้นเป็นใคร จึงมั่นใจว่ายาเวทมนตร์ขวดนั้นคงไม่มีอานุภาพที่รุนแรงมากนัก
"เดี๋ยวก่อน... ลูกพี่ ตะ ตัวฉันก็เริ่มจะแข็งขึ้นมาแล้วนะ" ทันทีที่ลูกน้องคนนั้นพูดจบ ร่างกายของเขาก็ได้ถูกแช่แข็งไปอย่างสมบูรณ์แล้ว
สีหน้าของหัวหน้ากลุ่มทหารรับจ้างเปลี่ยนไปในทันที "นี่มันยาเวทมนตร์อะไรกัน! ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามันจะมียาเวทมนตร์ที่รุนแรงมากถึงเพียงนี้"
ภาพดังกล่าวทำให้กลุ่มคนที่เหลือต่างพากันหนีเอาตัวรอดกันไปคนละทิศละทาง
"นั่นมันแม่หนูเอเรียกับสตาร์นี่ ใครก็ได้มาช่วยกันเร็ว" คุณป้าร้านขายผักที่บังเอิญผ่านมาพบเหตุการณ์ร้องตะโกนอย่างสุดเสียง
ท้ายที่สุด ด้วยความร่วมมือของเอเรียและคาเรน พวกเขาก็สามารถช่วยสตาร์ให้หลุดพ้นจากการจับกุมได้ ทหารรับจ้างถูกขัดขวางและพวกเขาก็หลบหนีไป
“ขอบคุณมาก คุณคาเรน ขอบคุณที่ช่วยฉันและสตาร์” เอเรียกล่าวด้วยความซาบซึ้ง
“ฉันก็ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเพื่อนของฉันได้เหมือนกัน แต่ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่าเธอจะเก่งขนาดนี้นะเอเรีย” คาเรนตอบด้วยรอยยิ้ม
"ไม่หรอกค่ะ ครั้งนี้ฉันอาจแค่โชคดี" เอเรียกล่าวอย่างถ่อมตน
"เรารีบกลับไปที่ร้านกันเถอะค่ะคุณคาเรน ให้ฉันได้ทำแผลให้คุณนะคะ" เอเรียพูดด้วยความเป็นห่วง
พวกเขารีบเดินทางกลับบ้านของเอเรียเพื่อทำแผลที่คาเรนได้รับบาดเจ็บ ในขณะนั้นก็เป็นเวลาในช่วงเย็นพอดี
"ขอบคุณมากนะเอเรีย ฉันไม่เป็นไรแล้วละ ถ้าอย่างงั้นฉันขอกลับก่อนนะ เธอจะได้พักผ่อน" คาเรนกล่าวด้วยความเกรงใจ
เอเรียตรวจดูร่างกายคาเรนที่เป็นแผลฟกซ้ำตามตัวอยู่หลายจุด
"คืนนี้พักที่นี่เถอะค่ะ คุณคาเรนเนื้อตัวมีแต่แผล ยิ่งขยับตัวมากจะหายช้าเอานะคะ" เอเรียพูดขึ้นพร้อมทั้งจับตัวคาเรนกดลงบนเตียง
"โอ๊ะ... โอ้ย~ย ยอมแล้วๆ เอเรียเธอนี่แรงเยอะชะมัด" คาเรนพูดพลางหัวเราะเสียงดัง
"นี่คุณว่าฉันเป็นผู้หญิงกล้ามสินะคะ คุณคาเรนคนบ้า" เอเรียใช้นิ้วจิ้มเบาๆ ไปที่แผลในขณะที่พูดออกมา
ในวันนั้นทั้งสามทานข้าวเย็นพร้อมพูดคุยหยอกล้อกัันอย่างสนุกสนาน ราวกับว่าเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่เคยเกิดขึ้น แต่ภายในใจของคาเรน
เธอได้ตัดสินใจแล้วว่าจะคอยปกป้องเอเรียและสตาร์เพื่อนคนสำคัญของเธออย่างสุดกำลัง
