หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
อัลเฟรดเดินเข้ามาในห้องทำงานของเขาอย่างมีความสุข ใบหน้าของเขาแฝงไปด้วยรอยยิ้มที่พึงพอใจ เขาเชื่อมั่นว่าแผนการของเขาต้องสำเร็จอย่างแน่นอน ขณะที่เขากำลังเดินไปมาอยู่ภายในห้อง เขาก็สะดุดตาเข้ากับกองเอกสารที่กระจัดกระจายดูไม่เป็นระเบียบ เขารู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี จึงเดินไปยังตู้ที่เก็บเอกสารสำคัญเอาไว้ แต่ก่อนที่เขาจะได้เปิดมันก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นมา
"ท่านอัลเฟรด ข้ามีเรื่องด่วนต้องแจ้งให้ท่านทราบ" ผู้คุ้มกันคนหนึ่งพูดขึ้นเพื่อขออนุญาต
"มีเรื่องอะไร! ตอนนี้ข้ากำลังยุ่ง ไว้ค่อยมาทีหลัง" อัลเฟรดตอบเสียงเรียบ
"ตะ แต่ว่า... มีทหารแจ้งว่าพบบุคคลที่คล้าย ลิเลียน่าอยู่ในวังครับ" ผู้คุ้มกันตอบด้วยเสียงสั่น
รอยยิ้มบนใบหน้าของอัลเฟรดหายไปในทันที "เจ้าแน่ใจหรือ?"
"ขอรับท่าน ข้าได้ให้คนเร่งตรวจสอบแล้ว"
เขารีบเปิดตู้ที่เก็บเอกสารสำคัญและหยิบกล่องไม้สีดำออกมา จากนั้นเขาก็เปิดกล่องด้วยตัวเอง สายตาของเขาจับจ้องไปที่ความว่างเปล่าภายในกล่อง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว
"ไปตามเจ้านั่นมาพบข้าเดี๋ยวนี้!" อัลเฟรดออกคำสั่งด้วยเสียงที่แข็งกร้าว
ไม่นานนัก ชายคนหนึ่งได้ปรากฏตัวขึ้นในห้องทำงานของอัลเฟรด เขามีใบหน้าที่เยือกเย็นและไร้ความรู้สึกนามของเขาคือ “เรเวน”
"ท่านอัลเฟรด เรียกข้ามา มีเรื่องอะไรให้ข้ารับใช้หรือ?" เรเวนถามด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง
"มีคนขโมยจดหมายสำคัญไป ข้าสงสัยว่าลิเลียน่า สาวรับใช้คนสนิทขององค์หญิงลูซาเรีย เป็นคนเอาไป เจ้าจงตามหานางและนำจดหมายนั้นกลับมา ไม่ว่านางจะอยู่ที่ไหน"
เรเวนยิ้มเบาๆ "ข้าจะทำให้แน่ใจว่านางจะไม่สามารถบอกเล่าเรื่องราวนี้ให้ใครฟังได้อีก"
ในขณะเดียวกัน ลิเลียน่ากำลังหลบซ่อนอยู่ในวัง เพื่อหวังนำจดหมายหลักฐานไปมอบให้กับองค์หญิงลูซาเรีย นางรู้ดีว่าความเสี่ยงสูงมาก แต่เพื่อปกป้ององค์หญิง นางยอมทำทุกอย่าง
ลิเลียน่าแฝงตัวปะปนกับสาวรับใช้คนอื่นๆ ในวังหลวง ในขณะที่เธอใช้ทางลับเพื่อมุ่งหน้าไปยังห้องขององค์หญิง ทว่านักฆ่าที่อัลเฟรดส่งมาได้ตามรอยเธอมาจนทัน เขาปรากฏตัวขึ้นจากเงามืด ดักทางลิเลียน่าไว้
"เจ้าหนีไม่พ้นหรอก ลิเลียน่า" เรเวนกล่าวด้วยเสียงที่เยือกเย็น "ส่งจดหมายมา แล้วข้าจะให้เจ้าตายอย่างไม่ทรมาน"
ลิเลียน่ามองไปรอบๆ เธอพยายามหาทางหนี แต่ทว่าทางออกทุกทางถูกปิดกั้นไว้หมดแล้ว "ฉันไม่มีทางส่งจดหมายให้กับแก! แม้ฉันจะต้องตาย ฉันจะต้องส่งจดหมายนี้ให้ถึงมือองค์หญิงให้จนได้!"
เรเวนยิ้มเยาะ "น่าสนใจ งั้นข้าจะให้เจ้าได้ตายตามที่เจ้าต้องการ"
ในขณะที่เรเวนกำลังจะก้าวเข้าไปหาลิเลียน่า ทันใดนั้นเอง อัศวินคนหนึ่งที่กำลังลาดตระเวนอยู่ในวัง เขาได้ยินเหตุการณ์เข้าทั้งหมด ได้กระโจนเข้ามาขัดขวางการโจมตีของเรเวนด้วยดาบในมือ
"หยุดเดี๋ยวนี้! ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าทำร้ายลิเลียน่า!" อัศวินประกาศเสียงดัง
เรเวนจ้องมองอัศวินคนนั้นด้วยสายตาเยือกเย็น "เจ้าคิดจะขัดขวางข้าหรือ? งั้นเจ้าก็เตรียมตัวตายได้เลย"
"เจ้ารีบหนี้ไปซะ! ลิเลียน่า" อัศวินผู้นั้นกล่าวออกมาอย่างกล้าหาญ
การต่อสู้ที่ดุเดือดเริ่มขึ้น ลิเลียน่ามองดูอัศวินที่พยายามปกป้องนางด้วยความหวัง นางรู้ดีว่านี่อาจเป็นโอกาสเดียวที่จะพาหลักฐานไปถึงมือองค์หญิงลูซาเรีย
"ขอบคุณท่านอัศวิน ข้าจะรีบนำจดหมายนี้ไปที่ห้องขององค์หญิง ท่านโปรดระวังตัวด้วย" ลิเลียน่ากล่าวพร้อมกับวิ่งหนีไป
อัศวินผู้กล้าหาญที่เข้ามาขัดขวางการโจมตีของเรเวน เขามีชื่อว่า อาเธอร์ เขาแอบชอบลิเลียน่ามานาน แต่ไม่เคยกล้าบอกความรู้สึกออกมา ตอนนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับเรเวน นักฆ่าฝีมือดีที่ไม่เคยทำภารกิจพลาดเลยสักครั้ง
การต่อสู้ดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ อาเธอร์พยายามป้องกันการโจมตีของเรเวน แต่ความแข็งแกร่งและประสบการณ์ของเรเวนทำให้อาเธอร์เสียเปรียบทุกครั้งที่ปะทะกัน จนในที่สุด เรเวนสามารถแทงดาบเข้าไปที่หน้าท้องของอาเธอร์
อาเธอร์ทรุดลงกับพื้น เลือดหลั่งไหลออกมาอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความเสียใจ เรเวนยืนมองอาเธอร์ที่กำลังจะสิ้นลมหายใจด้วยสายตาที่เยือกเย็น ก่อนจะหันหลังและจากไปเพื่อตามหาลิเลียน่าต่อ
อาเธอร์นอนอยู่บนพื้น เขามองขึ้นไปที่ท้องฟ้าที่ถูกปกคลุมด้วยก้อนเมฆสีเทา หิมะตกลงมาเบาๆ สัมผัสกับใบหน้าของเขา เขาหลับตาลงช้าๆ และพูดกับตัวเองด้วยเสียงที่แผ่วเบา
"ลิเลียน่า... ข้ารู้ดีว่าข้าคงไม่มีโอกาสได้บอกความรู้สึกนี้กับเจ้า... ข้าหวังว่าเจ้าจะปลอดภัย... และสามารถนำจดหมายไปถึงมือองค์หญิงได้สำเร็จ... ข้าขอโทษที่ข้าไม่สามารถปกป้องเจ้าได้จนถึงที่สุด... ถ้าข้าใจกล้ามากกว่านี้ก็คงดี ข้ารักเจ้า ลิเลียน่า..."
ขณะที่อาเธอร์กำลังจะสิ้นลมหายใจ ภาพความทรงจำของเขากำลังเดินย้อนกลับไปสู่ช่วงเวลาที่เขาได้พบกับลิเลียน่าเป็นครั้งแรก
ย้อนกลับไปในอดีต...
อาเธอร์เข้ามาเป็นอัศวินฝึกหัดใหม่ในวัง เขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความฝันที่จะรับใช้ราชอาณาจักรและปกป้องผู้คน ในวันหนึ่งขณะที่เขากำลังฝึกดาบอยู่ที่สนามฝึกของวัง เขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินผ่านมา เธอสวมชุดเดรสสีฟ้าอ่อน มีรอยยิ้มอบอุ่นบนใบหน้า และกำลังคุยกับสาวใช้คนอื่นๆ อาเธอร์รู้สึกเหมือนหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นในทันที
"เธอคนนั้นใครน่ะ?" อาเธอร์ถามเพื่อนอัศวินที่ยืนอยู่ข้างๆ
"เธอคือลิเลียน่า สาวใช้คนสนิทขององค์หญิงลูซาเรีย แกนี่ตาถึงไม่เบา..." เพื่อนอัศวินตอบ
จากวันนั้นเป็นต้นมา อาเธอร์ก็มักจะแอบมองลิเลียน่าจากที่ไกลๆ เขาชื่นชมในความเอาใจใส่และความทุ่มเทที่เธอมีต่อองค์หญิง แต่ไม่เคยกล้าเข้าไปคุยกับเธอโดยตรง
มีครั้งหนึ่งที่เขาได้มีโอกาสช่วยเหลือลิเลียน่า ตอนที่เธอทำของหล่นในสวนของวัง อาเธอร์รีบวิ่งเข้าไปช่วยเก็บและส่งคืนให้เธอ ลิเลียน่ายิ้มให้เขาและกล่าวขอบคุณ ความอบอุ่นจากรอยยิ้มนั้นทำให้หัวใจของอาเธอร์เต้นแรงขึ้นอีกครั้ง
"ขอบคุณมากค่ะ ท่านอัศวิน" ลิเลียน่ากล่าวด้วยเสียงหวาน
"ไม่เป็นไรครับ ข้ายินดีช่วยเสมอ" อาเธอร์ตอบด้วยเสียงสั่นๆ
หลังจากนั้น อาเธอร์ก็พยายามหาทางช่วยเหลือลิเลียน่าในทุกๆ โอกาสที่มี แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่ก็ทำให้เขารู้สึกได้ใกล้ชิดเธอมากขึ้น เขาตกหลุมรักลิเลียน่าทุกครั้งที่เห็นรอยยิ้มและความเป็นมิตรของเธอ
แต่ความรักของอาเธอร์กลับเป็นเพียงความรู้สึกที่ไม่เคยเอ่ยออกมา เขาเก็บมันไว้ในใจเสมอมา หวังเพียงว่าจะได้ปกป้องเธอและทำให้เธอมีความสุข
กลับมาที่ปัจจุบัน...
คำพูดสุดท้ายของอาเธอร์ดังก้องในอากาศก่อนที่เขาจะสิ้นลมหายใจ ร่างของเขานอนแน่นิ่งอยู่ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมาเบาๆ ความเสียสละของเขาจะต้องไม่สูญเปล่า ลิเลียน่ายังคงวิ่งไปข้างหน้า เพื่อนำหลักฐานไปมอบให้แก่องค์หญิงลูซาเรียตามที่เธอได้สัญญาไว้
