หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ภายในมุมหนึ่งของป่าใกล้กับหมู่บ้าน เงามืดของต้นไม้ที่หนาทึบช่วยซ่อนความเคลื่อนไหวของชายคนหนึ่ง เซอร์ดักลาสกำลังยืนรอพบใครบางคนอยู่ที่นั่น เขาเฝ้ารอการมาถึงของคนที่ได้นัดเจอกันเอาไว้ เสียงฝีเท้าเริ่มดังขึ้นในระยะใกล้ ทันใดนั้นเขาได้หันไปเห็นราล์ฟกับลูกน้องที่เดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว
“ท่านดักลาส ข้ามาตามที่ท่านเรียกแล้ว ท่านมีเรื่องอะไร?” ราล์ฟถามอย่่างเยือกเย็น แต่แฝงด้วยความหงุดหงิดเล็กๆ ที่อยู่ในใจ
“เหยื่อของพวกแก มันกลับมาแล้ว...” ดักลาสตอบ “ข้าสะกดรอยตามพวกมันมาตลอดหลังจากที่พวกมันเข้าป่าไป คิดไม่ถึงเลยว่าพวกมันจะได้หยดน้ำตาของไลซากลับมาด้วย และลูกสตาร์เบียร์ดที่พวกแกต้องการก็ยังอยู่กับพวกมัน แถมยังมีของที่น่าสนใจเพิ่มมาอีกด้วย ถือเป็นเหยื่อตัวอ้วนสำหรับพวกแกเชียวล่ะ”
ราล์ฟกัดฟันแน่น “ดี... ข้ารอมานานแล้วที่จะได้แก้แค้นพวกมัน เอเรียและคาเรนมันทำให้ข้าต้องเสียหน้าต่อหน้าทุกคน ข้าจะทำให้พวกมันรู้ว่าใครคือผู้ที่เหนือกว่า ทั้งหยดน้ำตาของไลซาและลูกสตาร์เบียร์ดต้องเป็นของเรา”
“คืนนี้ เราจะดักซุ่มรอพวกมันใกล้ทางกลับเข้าสู่หมู่บ้าน” ราล์ฟเสนอ “ฝากท่านเรื่องส่งสัญญาณเมื่อพวกมันเข้ามาใกล้ จากนั้นพวกเราจะโจมตีพร้อมกัน”
ดักลาสพยักหน้า “หึ ก็เอาสิ ข้าจะเป็นคนส่งสัญญาณให้เอง ในทันทีที่เห็นพวกมัน”
ราล์ฟแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจ “กลุ่มดาบเงาของข้าจะไม่มีทางพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง!”
ดักลาสหัวเราะเบาๆ “ข้ารู้ ข้ารอไม่ไหวแล้วที่จะได้เห็นพวกเจ้าแสดงฝีมือ”
ราล์ฟยกมือขึ้นมากำหมัดแน่น “ข้าจะไม่ลืมความอับอายที่พวกมันทำให้ข้าได้รับ ข้าจะทำให้พวกมันเจ็บปวดและรู้สึกสิ้นหวัง”
“ดี” ดักลาสกล่าว “พวกเราจะทำให้แน่ใจว่าคืนนี้ จะเป็นคืนที่พวกมันไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต”
ราล์ฟหันไปหาลูกน้องของเขาที่กำลังรออยู่ใกล้ๆ “พวกแกทุกคนฟังให้ดี คืนนี้คือคืนที่เราจะได้แก้แค้น ข้ารอเวลานี้มานานมากที่จะชำระแค้นนี้ นังเด็กพวกนั้นต้องชดใช้กับสิ่งที่พวกมันทำเอาไว้ พวกแกทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมคืนนี้เราจะได้สนุกกันแน่นอน”
ลูกน้องของราล์ฟต่างพยักหน้าพร้อมส่งเสียงเชียร์ “พวกเราพร้อมเสมออยู่แล้วลูกพี่!"
“ดี งั้นพวกเราจะออกไปทำตามแผน คืนนี้ข้าจะไม่ยอมให้พวกมันหนีรอดไปได้ ข้าต้องการเห็นพวกมันเจ็บปวดและสิ้นหวัง พวกเราจะทำให้พวกมันรู้ว่ากลุ่มดาบเงาไม่เคยพ่ายแพ้” ราล์ฟพูดด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธและความกระหายที่จะแก้แค้น
เซอร์ดักลาสพยักหน้าแล้วหายตัวไปในเงามืด ราล์ฟยืนมองตามด้วยรอยยิ้มที่เยือกเย็นบนใบหน้า เขามั่นใจว่าคืนนี้จะเป็นคืนที่เขาและกลุ่มดาบเงาจะได้แก้แค้นและชิงสิ่งที่ต้องการกลับมา
ในขณะที่พวกเอเรียยังไม่รู้สึกถึงอันตรายที่รอพวกเขาอยู่ภายภาคหน้า พวกเขายังคงสนุกและตื่นเต้นอยู่กับการผจญภัยในระหว่างเดินทางกลับหมู่บ้านอย่างมีความสุข
ท่ามกลางการเดินทางที่เริ่มเข้าสู่ความคุ้นเคยของป่า เอเรียและคาเรนเดินเคียงข้างกันริมลำธาร ทิวทัศน์ที่เคยปกคลุมไปด้วยหิมะกลับกลายเป็นความสดใสและสวยงามอีกครั้ง นกน้อยร้องเพลงส่งเสียงดังก้องในอากาศ พวกเขาเริ่มผ่อนคลายมากขึ้นหลังจากที่ผ่านช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยอันตรายและความไม่แน่นอน
คาเรนหันมามองเอเรียด้วยสายตาเป็นห่วง "นี่เอเรีย หลังจากที่เรากลับถึงหมู่บ้านแล้ว แผนต่อไปของเราคืออะไร? เราต้องช่วยพระราชาและองค์หญิงลูซาเรีย แต่เราไม่รู้เลยว่าสถานการณ์ของลิเลียน่าเป็นยังไงบ้าง"
เอเรียหยุดเดินและคิดสักครู่ "หนูก็เป็นห่วงลิเลียน่าเหมือนกัน แต่เราต้องโฟกัสที่การช่วยพระราชาและองค์หญิงก่อน ลิเลียน่าเธอเป็นคนเก่ง หนูเชื่อว่าเธอจะต้องหาทางทำอะไรสักอย่่างได้แน่"
คาเรนถอนหายใจ "ฉันกลัวว่าเวลาของเราจะไม่พอ เราต้องทำทุกอย่างให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้"
เอเรียพยักหน้า "ใช่ พวกเราต้องทำให้ดีที่สุด พอถึงหมู่บ้าน เราจะต้องรีบปรุงยารักษาพระราชาให้สำเร็จ แล้ววางแผนการเดินทางไปที่วังหลวงทันที"
สตาร์ที่เดินตามมาด้านหลังได้ยินบทสนทนาของทั้งสอง "ข้าจะช่วยพวกเจ้าเอง เราจะต้องผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน"
"ขอบใจนะ สตาร์" เอเรียยิ้ม "พวกเราต้องรวมพลังกันเพื่อช่วยพระราชาและองค์หญิงให้ได้"
คาเรนยิ้มบางๆ "ฉันเชื่อว่าเราจะทำสำเร็จ เราผ่านเรื่องร้ายๆ มามากมาย เราจะต้องผ่านเรื่องนี้ไปได้แน่นอน"
เอเรียจับมือคาเรน "พวกเราจะไม่ยอมแพ้ และหนูจะทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยพระราชาและองค์หญิง หลังจากนั้นเราจะได้ใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุขเสียที"
แม้เอเรียจะได้รับกำลังใจจากคาเรนและสตาร์แต่เธอก็ไม่อาจจะจัดการกับความยุ่งเหยิงที่อยู่ในใจของเธอได้ ขณะที่พวกเขาเดินผ่านป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงและแสงแดดที่ส่องลอดลงมา คาเรนหันมามองเอเรียที่ดูเครียดและกังวล
"เอเรีย รู้ไหมว่าฉันชอบอะไรในตัวเธอมากที่สุด?" คาเรนพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้าง
เอเรียหันมามองคาเรนด้วยความสงสัย "อะไรเหรอคะ คุณคาเรน?"
"ก็ความมุ่งมั่นของเธอไง เธอทำให้ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างเป็นไปได้" คาเรนกล่าวด้วยน้ำเสียงอบอุ่น "แต่ฉันคิดว่าบางทีเธออาจจะต้องพักผ่อนบ้างนะ เอเรีย"
เอเรียหัวเราะเบา ๆ "หนูคงไม่มีเวลาพักผ่อนในตอนนี้หรอกค่ะ คุณคาเรน เรายังมีงานที่ต้องทำอีกมากมาย"
คาเรนยิ้มและขยับเข้ามาใกล้ "แต่ถ้าเธออยากพักผ่อนขึ้นมาละก็... ฉันยินดีให้เธอยืมตักนุ่มๆ ของฉัน ให้เธอใช้พักผ่อนได้อย่างสบายใจเลยนะ มันจะต้องทำให้เธอมีพลังมากขึ้นแน่นอน เธอไม่คิดเหรอว่าการทำทุกอย่างด้วยจิตใจที่สงบจะช่วยให้สำเร็จได้เร็วขึ้นน่ะ?"
เอเรียถอนหายใจและยิ้มออกมา "หนูรู้ค่ะว่าความกังวลไม่ได้ช่วยอะไร ขอบคุณมากค่ะ คุณคาเรน ไว้ถึงตอนนั้นก็ขอรบกวนด้วยนะคะ คุณทำให้หนูรู้สึกดีขึ้นมากจริง ๆ"
คาเรนหัวเราะเบา ๆ "ฉันยินดีเสมอ... ฉันก็แค่ไม่อยากให้เธอเครียดจนเกินไป เอเรีย"
สตาร์ที่เดินตามหลังทั้งสองคนมาและฟังการสนทนาของทั้งคู่อย่างมีความสุข "พวกเจ้าลืมข้าไปหรือเปล่่า ข้าก็จะช่วยเจ้าเหมือนกันเอเรีย"
"ฉันก็... จะช่วยด้วย" ลูเซียจับที่ชายเสื้อของเอเรีย
"ขอบคุณนะ ลูเซีย" เอเรียยื่นมือออกไปลูบหัวเธอเบาๆ
เอเรียยิ้มกว้าง "ขอบคุณค่ะ หนูคงไม่มีวันผ่านเรื่องนี้ไปได้ถ้าไม่มีพวกคุณคอยอยู่ข้าง ๆ"
ขณะที่พวกเขายังคงพูดคุยกัน ราล์ฟและกลุ่มดาบเงาได้กำลังเตรียมตัวสำหรับการโจมตี คืนนี้จะเป็นคืนที่เต็มไปด้วยความตึงเครียดและการต่อสู้ที่ต้องใช้ทุกความสามารถของพวกเขาในการผ่านพ้นอุปสรรคนี้ไป
