หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ป่าใก้ลกับเมืองหลวง
ฟีร่ารีบบินกลับมาหาพวกลัฟร์และสตาร์ในสภาพที่อ่อนล้าจากการต่อสู้กับเรเวน เพื่อส่งข่าวและขอความช่วยเหลือ
แต่เมื่อเธอใกล้จะถึงที่ซ่อน ความรู้สึกกังวลเริ่มครอบงำหัวใจของเธอ กลิ่นควันและเสียงของการปะทะทำให้เธอรู้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เมื่อฟีร่าเข้ามาใกล้ เธอเห็นลัฟร์และสตาร์ที่บาดเจ็บ ลัฟร์ตัวเต็มไปด้วยบาดแผลลึก ส่วนสตาร์ที่พยายามปกป้องพ่อของเขา ก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ลูเซียกำลังเผชิญหน้ากับซิตส์ โฮมุนครูสผู้ทรงพลังที่ไล่ตามลูเซียมา
การต่อสู้ของทั้งสองเป็นไปอย่างดุเดือด ซิตส์เป็นโฮมุนครูสที่สร้างขึ้นมาให้มีพละกำลังที่เหนือมนุษย์ กล้ามเนื้อของเขาแข็งแกร่งดั่งเหล็กกล้า เขาใช้พลังโจมตีที่รุนแรงจนสามารถทำให้พื้นดินต้องสั่นสะเทือน
ลูเซียพยายามหลบหลีกและโต้กลับด้วยเวทมนตร์ที่หลากหลาย เธอเรียกเปลวไฟขึ้นจากพื้นดินเพื่อสร้างกำแพงป้องกัน และส่งลำแสงเวทมนตร์พุ่งตรงไปยังซิตส์ แต่ดูเหมือนว่าพลังของซีตส์จะเหนือชั้นเกินกว่าที่เธอจะต่อกรได้
ซิตส์หัวเราะอย่างเย้ยหยัน "นี่เจ้ามีพลังแค่นี้เองหรือ เซร่า เจ้าไม่น่าจะอ่อนแอถึงขั้นนี้? ในบรรดาพวกเรา หากเทียบกันเรื่องพรสวรรค์ก็คงเป็นเจ้า แต่ถ้าเรื่องกำลังละก็ ข้าคือโฮมุนครูสที่แข็งแกร่งที่สุด!"
ลูเซียกัดฟันแน่น แม้จะรู้ว่าซิตส์นั้นเหนือกว่า แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ "ข้าอาจจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าเจ้า แต่ข้ายังมีสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่า และข้าจะไม่ยอมให้เจ้าทำร้ายใครได้อีก!"
ซิตส์พุ่งเข้าหาลูเซียด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ กำปั้นอันรุนแรงราวกับแรงระเบิดอัดเข้ากับกำแพงเวทมนตร์ที่ลูเซียสร้างขึ้น แรงกระแทกทำให้กำแพงเวทมนตร์แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
แต่ลูเซียกลับไม่ยอมถอย เธออาศัยช่องโหว่ ใช้พลังเวทสร้างวงแหวนเวทมนตร์ขึ้นมารอบตัวและส่งสายฟ้าฟาดลงไปที่ซิตส์อย่างรวดเร็ว ส่งผลให้พื้นดินสั่นสะเทือนด้วยแรงกระแทกของสายฟ้า
ซิตส์สะบัดมือขวาของเขาเพื่อสลายสายฟ้า ก่อนจะหัวเราะเยาะ "อ่อนแอ... อ่อนแอเกินไปแล้วเจ้าไม่มีวันเอาชนะข้าได้ เซร่า! นี่น่ะหรือความแข็งแกร่งที่เจ้าอวดอ้าง มันมีแค่ลมปากรึไง เซร่า!"
"ข้าอาจจะไม่มีพละกำลังเมื่อเทียบกับเจ้า แต่ข้ายังมีเพื่อนที่พร้อมจะสู้เคียงข้างข้า!" ลูเซียตะโกนกลับไป ก่อนที่เธอจะร่ายเวทมนตร์ที่ซับซ้อนขึ้น วงเวทขนาดใหญ่เรียงตัวซ้อนกันหลายชั้น สร้างพายุหมุนที่เต็มไปด้วยเปลวไฟเข้ามาโจมตีซิตส์
แม้จะถูกพายุเพลิงโหมกระหน่ำเข้าหา แต่เขากลับก้าวผ่านมันมาได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ด้วยกำลังที่มากล้น ในพริบตาร่างของลูเซียได้ถูกซัดกระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้ก่อนที่เธอจะรู้ตัวด้วยซ้ำ
ฟีร่าที่เพิ่งมาถึงเห็นลูเซียถูกโจมตีอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่ เธอจึงรีบบินเข้ามาช่วยเพื่อนของเธอทันที "ลูเซีย! นี่มันเกิดอะไรขึ้น เจ้านั่นเป็นใคร?"
ซิตส์เห็นฟีร่าบินเข้ามาก็หัวเราะเยาะ "เจ้านกน้อย เจ้าคิดหรือว่าจะมาช่วยนางได้? เจ้าก็เป็นแค่นกที่อ่อนแอหมดพลัง!"
ฟีร่าตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "ข้าอาจจะอ่อนแอ แต่ข้าจะไม่ยอมให้พวกเจ้าทำร้ายนางไปมากกว่านี้"
ลูเซียพยุงตัวขึ้นมาช้าๆ แม้จะเจ็บปวด แต่แววตาของเธอยังคงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "ฟีร่า... ไม่ต้องห่วงฉัน รีบกลับไปหาพวกเอเรียซะ!"
"ข้าคงทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกลูเซีย ข้าขอฝากทุกอยากไว้กับพวกเจ้าแทนแล้วกัน" ฟีร่ากล่าวในขณะที่เธอกำลังดึงพลังเวททั้งหมดที่มีมาใช้
เมื่อการต่อสู้มาถึงจุดสิ้นสุด ฟีร่าตัดสินใจที่จะใช้พลังเวทมนตร์สุดท้ายของเธอ แม้จะต้องแลกด้วยพลังชีวิตทั้งหมดก็ตาม เธอหันมามองลูเซียด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวัง
"ลูเซีย ข้าขอโทษที่ข้าไม่สามารถช่วยเจ้าได้มากไปกว่านี้ ข้าขอมอบพลังครั้งสุดท้ายของข้าให้กับเจ้า อนาคตทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว ฝากเอเรียกับคาเรนด้วยนะ" เสียงของฟีร่าค่อยๆ แผ่วเบาลง ขณะที่ร่างของเธอเริ่มส่องแสงสว่างขึ้น
ลูเซียเงยหน้ามองฟีร่าด้วยน้ำตา "ฟีร่า... เธอจะทำอะไร! ไม่นะ"
"ข้าขอมอบสิ่งนี้ให้แก่เจ้าเพื่อนของข้า และข้าจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเจ้า" ฟีร่ายิ้มบางๆ ก่อนที่ร่างแห่งนกฟีนิกซ์จะปรากฏขึ้นอีกครั้ง เปลวไฟที่ส่องสว่างไปทั่วป่าทำให้ซิตส์ต้องถอยห่างไปเล็กน้อย ฟีร่าบินเข้าไปหาลูเซีย และส่งพลังแห่งไฟอันล้ำค่าเข้าไปในตัวเธอ
แก่นเวทที่เหือดแห้งของลูเซีย ได้รับการเติมเต็มจากพลังเวทของฟีร่า พลังที่ไหลเวียนในร่างกาย พลังนั้นไม่ใช่แค่ของฟีร่า แต่เป็นสิ่งสำคัญที่ได้รับมาจากเพื่อนของเธอ พลังนี้ทำให้เธอรู้สึกเข้มแข็งและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับศัตรูที่อยู่ตรงหน้า
ลูเซียใช้พลังทั้งหมดของเธอพุ่งเข้าใส่ซิตส์ ทะลวงผ่านการป้องกันของเขา จนในที่สุดเธอได้แทงเวทมนตร์เข้าไปในแกนเวทของซิตส์ ร่างของซิตส์สั่นสะท้านขณะที่พลังของเขาเริ่มสลายไป แต่ในวินาทีสุดท้าย ซิตส์กลับยิ้มออกมาอย่่างอ่อนโยน และยื่นมือมาลูบหัวลูเซียเบาๆ
"เจ้าเก่งมาก เซร่า... ไม่สิตอนนี้ เจ้าคือลูเซีย" ซิตส์พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรักและภูมิใจ "ข้าต้องการทดสอบเจ้า ข้าต้องการรู้ว่าเจ้าแข็งแกร่งพอที่จะอยู่ได้โดยไม่มีข้า และที่สำคัญ ข้าต้องการรู้ว่าคนที่เจ้าเรียกว่าเพื่อนนั้น จะปกป้องเจ้าได้จริงหรือไม่"
ลูเซียที่น้ำตาไหลลงมา ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ "พี่... พี่ซิตส์ ทำไมเจ้าต้องทำแบบนี้ ข้าจะทำอย่างไรต่อไปถ้าไม่มีพี่?"
ซิตส์ส่ายหน้าเบาๆ "เจ้าไม่จำเป็นต้องทำอะไรต่อไปด้วยตัวคนเดียวอีกแล้ว เจ้าจะมีเพื่อนที่คอยสนับสนุนเจ้า ข้าเชื่อว่าเจ้าจะสามารถก้าวไปข้างหน้าได้ด้วยตัวเอง
ข้าภูมิใจในตัวเจ้ามาก เซร่า เจ้าต้องระวังตัวให้ดี นายท่านคงไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆ แต่ข้าดีใจที่ได้เห็น คนที่เจ้าเชื่อใจได้ คนที่เจ้าเรียกว่าเพื่อน ข้าจะได้พบกับไอริสมั้ยนะ... นางคงจะโกรธข้าน่าดู..."
ลูเซียกุมมือของซิตส์แน่น ร่างของเขาเริ่มค่อยๆ สลายกลายเป็นละฝุ่นออง "พี่... ข้าจะไม่มีวันลืมสิ่งที่พี่ทำเพื่อข้า ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง"
ซิตส์ยิ้มครั้งสุดท้าย ก่อนที่จะพูดเบาๆ "ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นเด็กดี... ลาก่อน เซร่า..."
เมื่อร่างของซิตส์สลายหายไป ลูเซียรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านอยู่ในใจ เธอได้สูญเสียเพื่อนและพี่ชายในเวลาเดียวกัน แต่ในตอนนั้นเองเปลวเพลิงที่น่าจะดับลงไปแล้ว กลับก่อตัวกันกลางอากาศอีกครั้ง ก่อนที่จะกระจายกลายเป็นละอองที่แสนอบอุ่นปกคลุมพวกเธอเอาไว บาดแผลค่อยๆ พื้นตัวจากละอองที่แสนอบอุ่นนั้น
"ขอบคุณนะฟีร่า ฉันจะเป็นคนไปช่วยเอเรียแทนเธอเอง" ลูเซียปาดน้ำตาที่อาบใบหน้า ก่อนจะกล่าวด้วยแววตาที่มุ่งมั่น
