หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ป่าทางเหนือของอาณาจักร เอเดียฟลอร์
พายุฝนโหมกระหน่ำราวกับน้ำตาแห่งความโศกเศร้าที่ไม่อาจหยุดไหล ท้องฟ้ามืดครึ้มราวกับโลกจะพังทลายลงมา
อีธานกระชับเสื้อคลุมที่เปียกชื้น หลังจากหนีรอดออกมาจากเมืองหลวงด้วยความยากลำบาก การเดินทางอันยาวนานและอันตรายทำให้ร่างกายของเขาอ่อนล้า แต่มันก็ไม่อาจทำลายจิตใจของเขาที่เต็มเปี่ยมด้วยความมุ่งมั่นในการปฏิบัติภารกิจนี้ให้สำเร็จ
เมื่อเขามาถึงที่หมายและเห็นไอแซคที่ยืนรออยู่ ร่างกายของอีธานที่เหนื่อยล้าก็ราวกับได้ถูกเติมเต็มด้วยพลังงานใหม่ แม้ว่าในใจเขาจะรู้ว่าข่าวที่นำมาไม่ใช่ข่าวดี แต่เขาก็รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไอแซคจำเป็นต้องรู้
"ท่านไอแซค..."
อีธานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ยังคงแข็งกร้าว แม้จะมีร่องรอยของความเหนื่อยล้าปรากฏบนใบหน้า
"ข้าพบข้อมูลสำคัญเกี่ยวกับแผนการของไวเวิร์นและอัลเฟรดแล้วครับ"
ไอแซคที่นั่งอยู่ในห้องโถงใหญ่หันมามองอีธานอย่างตั้งใจ ดวงตาของเขาเป็นประกายเคร่งขรึมเมื่อรับรู้ถึงความจริงจังในน้ำเสียงของอีธาน
"เล่ามาให้ละเอียด อีธาน"
ไอแซคกล่าว น้ำเสียงของเขาสงบนิ่งแต่เต็มไปด้วยความตั้งใจ
"พวกเขาวางแผนทำอะไรไว้กันแน่?"
อีธานสูดลมหายใจลึกก่อนจะเริ่มเล่า
"ข้าได้ยินมาด้วยตัวเองลอร์ดว่าไวเวิร์นและราชเลขาอัลเฟรดกำลังวางแผนคิดการกบฏ พวกเขาฉวยโอกาสในตอนที่ฝ่าบาทอ่อนแอ และใช้โอกาสนี้เพื่อรวบอำนาจทั้งหมดในอาณาจักรมาไว้ในมือของตน"
ไอแซคเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่นั่นก็เป็นเพียงสัญญาณเดียวที่บ่งบอกถึงความตกใจที่เขารู้สึก
"ไวเวิร์น… ข้ารู้ว่าเขามีความทะเยอทะยาน แต่ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำถึงเพียงนี้"
อีธานพยักหน้า
"ใช่ครับ ข้าคิดว่าไวเวิร์นต้องการใช้เหตุการณ์วุ่นวายที่เกิดขึ้นในเมืองหลวงเป็นข้ออ้างในการยึดอำนาจ"
"เขาเห็นว่าองค์หญิงลูซาเรียเป็นอุปสรรค จึงวางแผนที่จะจับตัวเธอ แต่...ข้าได้ยินเขาพูดถึงบางสิ่งเกี่ยวกับองค์หญิง ซึ่งทำให้ข้ากังวลใจยิ่งนัก"
"บางสิ่งเกี่ยวกับองค์หญิง?"
"ว่าอย่างไร อีธาน?"
"ไวเวิร์นพูดว่า...เขาจะไม่ปล่อยให้เธอหนีไปได้ เขาพูดถึงการใช้เธอเป็นหมากสำคัญในแผนการของเขา ไม่ว่าจะเป็นการจับตัว หรือแม้แต่กำจัดเธอ หากเธอขัดขืน"
ไอแซคกำหมัดแน่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
"ช่างน่ารังเกียจ! ข้าไม่นึกเลยว่าเขาจะกล้าคิดทำร้ายองค์หญิงได้ถึงขนาดนี้"
อีธานมองไปยังไอแซคด้วยความเคารพ
"ข้าคิดว่าเราจำเป็นต้องรีบตัดสินใจว่าควรจะทำอะไรต่อไป พวกเขาคงไม่หยุดเพียงแค่นี้ หากเราปล่อยไว้ อาณาจักรแห่งนี้อาจจะต้องตกอยู่ในอันตราย"
ไอแซคพยักหน้า
"ใช่ อีธาน ข้ารู้ว่ามันไม่ง่ายเลยที่เจ้าจะนำข่าวนี้มาบอกข้า นี้เป็นข้าวที่สำคัญมากสำหรับตอนนี้เจ้าทำได้ดีมาก"
"และข้าจะไม่ยอมปล่อยให้แผนการชั่วร้ายของไวเวิร์นสำเร็จลุล่วงไปได้"
อีธานมองไอแซคด้วยความหวัง
"ท่านไอแซค ข้ามีข้อเสนอ...หากเราได้ข้อมูลมากพอ เราอาจสามารถหาทางขัดขวางแผนการของพวกเขาได้ ข้าอยากจะกลับไปที่เมืองหลวงอีกครั้งเพื่อสืบหาหลักฐานเพิ่มเติม"
ไอแซคพยักหน้า
"ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการทำทุกอย่างเพื่อปกป้องอาณาจักรนี้ แต่เราจะต้องระมัดระวังให้มากที่สุด เพราะไม่รู้ว่าศัตรูจะแฝงตัวอยู่ที่ใด ข้าจะจัดเตรียมกำลังเสริมไว้ให้เจ้า แล้วเราจะวางแผนกันเพื่อขัดขวางแผนการนี้ให้สำเร็จ"
"ขอบคุณท่านไอแซค ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อให้พวกเขาได้รับผลกรรมที่ก่อไว้"
"เราจะสู้เพื่อเอเดียฟลอร์ เพื่อองค์หญิงลูซาเรีย และเพื่อความยุติธรรมที่ควรจะเป็น"
ไอแซคกล่าวสรุป สายตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความตั้งใจที่จะไม่ยอมแพ้ต่อศัตรูที่มุ่งร้ายต่ออาณาจักร
การสนทนาระหว่างอีธานและไอแซคเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ทั้งสองรู้ดีว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่แกร่งกล้าและเจ้าเล่ห์ แต่พวกเขาก็ไม่คิดจะยอมแพ้ เพราะพวกเขายังมีความหวัง และเชื่อว่าพวกเขาจะสามารถปกป้องเอเดียฟลอร์ได้อย่างแน่นอน
เอเรียที่ยืนอยู่ใกล้ๆ เมื่อเธอได้ยินทุกคำพูดของอีธานที่รายงานต่อไอแซค หัวใจของเธอก็เต้นรัวด้วยความร้อนรน
ภาพขององค์หญิงลูซาเรียที่อาจตกอยู่ในอันตรายจากแผนการชั่วร้ายของไวเวิร์นทำให้เธอรู้สึกหนักอึ้งในใจ
เธออยากจะไปช่วยองค์หญิงด้วยตนเอง แต่เมื่อคิดถึงความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นกับเพื่อนๆ ของเธอ รวมถึงคาเรนและลัฟร์ที่ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อเธอมาหลายครั้ง เธอก็ยิ่งรู้สึกสับสนและกังวล
เอเรียหันไปมองคาเรนที่ยืนอยู่ข้างๆ ราวกับจะหาคำตอบในแววตาของเธอ คาเรนที่สังเกตเห็นความกังวลในดวงตาของเอเรียรู้ทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนที่เอเรียจะทันได้พูดอะไร คาเรนก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด
"เอเรีย ฉันเห็นความกังวลในดวงตาของเธอ ฉันรู้ดีว่าเธอกำลังคิดจะไปช่วยองค์หญิงด้วยตัวคนเดียว แค่เธอเอ่ยมาไปฉันก็พร้อมที่ไปกับเธอเสมออย่าได้เกรงใจกันเลย"
"แต่...หนูไม่อยากให้คุณต้องเสี่ยงอันตรายเพราะหนูอีก หนูไม่อยากให้ใครต้องมาเจ็บปวดหรือเสียสละเพราะหนู"
คาเรนยิ้มเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือไปจับมือของเอเรีย
"เธอไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น เราเป็นเพื่อนกัน และฉันก็จะไม่ปล่อยให้เธอเผชิญกับเรื่องนี้เพียงลำพัง เราเคยผ่านเรื่องเลวร้ายมาด้วยกันมากมาย และฉันเชื่อว่าเราจะผ่านเรื่องนี้ไปได้อีกเช่นกัน"
ลัฟร์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ฟังบทสนทนาระหว่างเอเรียกับคาเรนก็พูดเสริมด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
"ข้าก็เห็นด้วยกับคาเรน นี่ไม่ใช่แค่เรื่องของเจ้าเพียงคนเดียว แต่เป็นเรื่องของเราทุกคน พวกเราจะไปช่วยองค์หญิงด้วยกัน ข้าไม่คิดจะปล่อยให้เจ้าต้องไปเสี่ยงเพียงลำพัง"
ลิเลียน่ากับลูเซียที่ยืนอยู่ข้างหลังลัฟร์ก็พยักหน้าเห็นด้วย
"ข้าก็จะไปช่วยเช่นกัน พวกเราเป็นทีมเดียวกัน และจะสู้ไปด้วยกัน"
เอเรียมองดูเพื่อนๆ ของเธอที่ต่างพร้อมใจกันเสนอความช่วยเหลือ น้ำตาที่เอ่อล้นขึ้นมาในดวงตาของเธอเป็นน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง
"ขอบคุณทุกคน...ฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่มีเพื่อนอย่างพวกเธอ"
"ไม่ต้องขอบคุณหรอกเอเรีย เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน"
คาเรนกล่าวพร้อมกับยิ้มอบอุ่น
"ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการวางแผนเพื่อช่วยองค์หญิงลูซาเรีย เราต้องรีบตัดสินใจและออกเดินทางโดยเร็ว"
"ใช่ เราจะไปช่วยองค์หญิง และหยุดแผนการชั่วร้ายของไวเวิร์นให้ได้"
เอเรียกล่าวด้วยความมุ่งมั่น ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความตั้งใจ
ทุกคนในห้องพยักหน้าเห็นด้วย พวกเขารู้ว่าการเดินทางครั้งนี้จะไม่ง่าย และอาจเต็มไปด้วยอันตราย แต่ด้วยความสามัคคีและความมุ่งมั่นที่มีต่อกัน พวกเขาก็พร้อมที่จะเผชิญกับสิ่งที่รออยู่ข้างหน้า
