หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
ค่ายในป่าทางเหนือ
ลัฟร์พาเอเรีย คาเรน สตาร์ ลิเลียน่าและลูเซียเร่งเดินทางมายังหมู่บ้านเกลเซียร์ฟอลอย่างรวดเร็ว ด้วยความสามารถในการเคลื่อนที่ของลัฟร์ และความมุ่งมั่นที่จะปกป้ององค์หญิงและหมู่บ้านทำให้พวกเขาเดินทางมาถึงหมู่บ้านภายในเวลาไม่นาน
เมื่อพวกเขาเข้าใกล้หมู่บ้านเกลเซียร์ฟอล ทันใดนั้นเอง เสียงสัญญาณเตือนภัยของนักรบที่เฝ้าระวังดังขึ้น สายตาของเหล่านักรบจับจ้องไปที่กลุ่มของเอเรียด้วยความระแวง
คันศรง้างรอเพื่อเตรียมโจมตี จากระยะไกลพวกเขาไม่สามารถเห็นได้ชัดเจนว่าใครเป็นมิตรหรือศัตรู คำสั่งจากหัวหน้ากองนักรบถูกส่งต่ออย่างรวดเร็ว
"มีผู้บุกรุก! เตรียมพร้อมรับมือ!"
นักรบผู้เฝ้าประตูหมู่บ้านตะโกนขึ้น พลันเหล่านักรบก็ก้าวออกมาจากที่ซ่อน เสียงดาบและหอกถูกชักออกมาด้วยความรวดเร็ว พวกเขาไม่รอช้าที่จะเริ่มโจมตี
เอเรียที่นั่งอยู่ด้านหน้าสุดของกลุ่มพวกพ้อง เห็นนักรบที่พุ่งเข้ามาก็รีบคว้ามีดสั้นออกมาเตรียมการป้องกันตนเอง
ลัฟร์ได้หยุดวิ่งเพื่อให้ทุคนลงจากหลังของเขา และเพื่อเตรียมการสำหรับการต่อสู้ที่อาจจะมาถึง ในขณะลูเซียใช้เวทดินเปลี่ยนพื้นดินรอบๆ ให้กลายเป็นโคลน เพื่อชะลอการเคลื่อนไหวของนักรบ
ขณะที่นักรบคนหนึ่งพุ่งเข้ามาหา คาเรนก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เข้าปะทะกับนักรบผู้นั้นด้วยดาบของเธอ
เสียงดาบปะทะกันดังขึ้นกึกก้อง คาเรนหมุนตัวหลบอย่างคล่องแคล่ว พร้อมกับสวนกลับอย่างระวัง
"เรามาอย่างมิตร!"
"หยุดก่อน! โปรดฟังเราก่อน!"
คาเรนพยายามตะโกนขึ้นเพื่อหยุดการปะทะ แต่เสียงของเธอถูกกลบด้วยเสียงการต่อสู้ที่รุนแรง
เอเรียใช้มีดสั้นของเธอป้องกันตัวเองและลิเลียน่าจากนักรบอีกคนที่พุ่งเข้ามา เธอสังเกตเห็นความดุดันในดวงตาของนักรบเหล่านี้ แต่เธอก็รู้ดีว่าเป็นเพียงการเข้าใจผิดเธอจึงพยายามใช้เพียงการป้องกันไม่ใช่การโจมตี
"ฟังเราก่อน! เรามาเพื่อช่วยองค์หญิง!"
เอเรียพยายามพูดออกไป แต่ถูกการโจมตีอันรุนแรงขัดขวาง
ในขณะเดียวกัน ลัฟร์ที่เห็นกลุ่มนักรบกำลังจะบุกเข้ามาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาสีเพลิงของเขาก็เปล่งประกายด้วยความเด็ดเดี่ยว เขาเหยียดกายขึ้นอย่างสง่างาม ร่างกายที่สูงใหญ่ราวกับหินผาสร้างความน่าเกรงขามให้แก่นักรบทุกคน
ในขณะที่สตาร์และลูเซียใช้พลังของพวกเขาสร้างเกราะคุ้มกันเพื่อป้องกันเอเรียและพวกพ้อง
"พอได้แล้ว!"
เสียงของลัฟร์ดังก้องกังวานไปทั่วบริเวณ
"พวกรามาอย่างสันติ!"
แต่นักรบเหล่านั้นกลับไม่แสดงท่าที่หวาดกลัว และเริ่มบุกเข้ามาอย่างไม่ยั้งคิด สตาร์ที่เห็นพ่อของเขาถูกโอบล้อมก็ไม่รอช้า เขาพุ่งตัวเข้าหากลุ่มนักรบด้วยความรวดเร็ว ร่างกายของเขาเปล่งประกายแสงละอองดาว
เขาพุ่งตัวเข้ากระแทกใส่นักรบที่กำลังเข้ามาใกล้ ทำให้นักรบหลายคนถูกผลักกระเด็นออกไปด้วยแรงของสตาร์
ลูเซียที่ยืนอยู่ด้านหลัง พยายามคิดหาวิธีที่จะยุติการต่อสู้นี้ให้เร็วที่สุด เธอจึงใช้เวทมนตร์สร้างเสียงสะท้อนก้องไปทั่วบริเวณ
"พวกเรามาอย่างมิตร เรามาช่วยองค์หญิงลูซาเรีย! หยุดการต่อสู้เดี๋ยวนี้!"
เสียงของเธอก้องกังวานไปทั่วทั้งป่า จนกระทั่งนักรบหลายคนหยุดการโจมตีและมองมาทางเธอด้วยความสับสน
ในตอนนั้นเองที่โคน่าได้ยินเสียงการต่อสู้จากในหมู่บ้านเธอจึงรีบวิ่งเข้ามา เมื่อเธอเห็นกลุ่มของเอเรียและนักรบกำลังปะทะกัน เธอจึงรีบตะโกนขึ้น
"หยุดเดี๋ยวนี้!"
เสียงของโคน่าดังขึ้นพร้อมกับมือของเธอที่ยกขึ้นเพื่อสั่งการ เหล่านักรบที่อยู่ภายใต้คำสั่งของเธอหยุดการโจมตีทันที
"พวกเขาไม่ใช่ศัตรู"
"พวกเขามาเพื่อช่วยองค์หญิง!"
โคน่ากล่าวพร้อมเดินเข้ามาใกล้กลุ่มของเอเรีย นักรบหลายคนยังคงสงสัย แต่เมื่อเห็นท่าทีของโคน่าที่เป็นผู้นำของพวกเขา พวกเขาจึงยอมลดอาวุธลงและถอยกลับไป
เอเรียถอนหายใจด้วยความโล่งอก ขณะที่โคน่ามองเธอด้วยสายตาที่อ่อนโยน
"ข้าต้องขอโทษพวกเจ้าที่เกิดความเข้าใจผิด เรากำลังอยู่ในช่วงเฝ้าระวังผู้บุกรุก ข้ายินดีที่พวกเจ้ามาถึงที่นี่ได้อย่างปลอดภัย"
"ไม่เป็นไรค่ะ พวกเราเข้าใจ พวกคุณแข็งแกร่งมาก สมแล้วที่เป็นหมู่บ้านแห่งนักรบ"
เอเรียตอบด้วยรอยยิ้ม จากนั้นพวกเขาจึงพากันเข้าไปยังหมู่บ้านเกลเซียร์ฟอล เพื่อพบกับลูซาเรียที่รอคอยอยู่
ในหมู่บ้านเกลเซียร์ฟอล
เมื่อเอเรียและพวกพ้องได้พบกับองค์หญิงลูซาเรีย พวกเขาสบตากันด้วยความรู้สึกที่ท่วมท้น แววตาที่สั่นเครือสะท้อนเงาของกันและกันในแววตานั้น
"องค์หญิง..."
เอเรียกล่าวเบา ๆ น้ำตาเอ่อล้นออกมาโดยไม่รู้ตัว ลูซาเรียก้าวเข้ามาและโอบกอดเอเรียแน่น
"ฉันดีใจเหลือเกินที่เจอเธอ เอเรียเพื่อนรักของฉัน"
"ฉันก็เหมือนกัน ซาเรีย..."เอเรียไม่อาจกลั้นน้ำตาแห่งความปิตินี้ได้ ปล่อยให้ความรู้สึกที่มีหลั่งไหลมันออกมา
ลิเลียน่าที่ยืนอยู่ด้านหลัง เมื่อเธอได้เห็นใบหน้าของลูซาเรียอีกครั้ง ใจของเธอก็พลันเอ่อล้นออกมาด้วยความดีใจจนไม่อาจกลั้นน้ำตาไว้ได้ เธอวิ่งตรงเข้ามาหาองค์หญิงทันที
"องค์หญิง!"
ลิเลียน่าเรียกชื่อของลูซาเรียด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เธอหยุดยืนอยู่ตรงหน้าองค์หญิง หยดน้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตาของเธอเปียกปอนไปทั่วใบหน้า
เธอคุกเข่าลงเบื้องหน้าลูซาเรียอย่างไม่อาจควบคุมความรู้สึกได้
"หม่อมฉันดีใจเหลือเกินที่ได้พบพระองค์อีกครั้ง..."
ลูซาเรียก้มลงมาและจับมือของลิเลียน่าไว้ด้วยความอบอุ่น ดวงตาของเธอเองก็เอ่อคลอด้วยน้ำตาแห่งความยินดีเช่นเดียวกัน
"ข้าก็ดีใจที่ได้เห็นเจ้าปลอดภัยเช่นกัน ลิเลียน่า"
"ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน... ข้ากลัวว่าเราจะไม่ได้พบกันอีกเสียแล้ว"
เธอกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยน ขณะที่ลิเลียน่ามองลูซาเรียด้วยความซาบซึ้ง
"องค์หญิง... หม่อมฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่พระองค์ต้องเผชิญเรื่องราวเช่นนี้"
"แต่ตอนนี้... หม่อมฉันจะอยู่เคียงข้างพระองค์ และจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องพระองค์ให้ได้"
"ข้ารู้ใจของเจ้า ขอบใจเจ้ามากนะ ลิเลียน่า"
มือที่เอื้อมมาเช็ดน้ำตาที่อาบแก้มของลิเลียน่าอย่างอ่อนโยนนิ้วสัมผัสที่แฝงไปด้วยความห่วงใยความรู้สึกที่หลากหลายในจิตใจเธอจนไม่อาจสื่อออกมาเป็นคำพูด
เธอยิ้มทั้งน้ำตาและรู้สึกได้ถึงความเข้มแข็ง ความมุ่งมั่นที่เธอต้องมีเพื่อปกป้ององค์หญิงผู้เป็นที่รักของพวกเขาทุกคน
"เรามาเพื่อแจ้งข่าวและปกป้องเธอกับหมู่บ้านแห่งนี้"
ลูซาเรียหันไปสบตาเอเรีย พวกเขาทั้งสองต่างรับรู้ถึงพลังแห่งมิตรภาพที่ผูกพันกันอย่างแน่นแฟ้น
หลังจากนั้น เอเรียจึงได้เล่าข่าวที่เธอรู้มาให้โคน่าฟัง เพื่อการเตรียมแผนการรับมือกับวิกฤตในครั้งนี้
ท่ามกลางความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวที่กำลังก่อตัวขึ้นภายในหมู่บ้านเกลเซียร์ฟอล พวกเขาต้องเผชิญกับการต่อสู้ครั้งใหญ่ที่กำลังใกล้เข้ามาถึง ในดวงตาของทุกคนเต็มไปด้วยความหวังและความกล้าหาญ พวกเขาพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งที่จะมาทำลายความสงบสุขของพวกเขาให้พินาศลง
