หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หมู่บ้านเกลเซียร์ฟลอ
เช้าตรู่ของวันใหม่ เอเรียตื่นขึ้นมาพร้อมกับอากาศเย็นยามเช้า ลมพัดเบาๆ พอให้ขนลุกเล็กน้อย เธอรีบเดินตรงไปที่โต๊ะ และหยิบอุปกรณ์ขึ้นมาปรุงยาโดยไม่ลังเล จากสมุนไพรที่พวกเธอเก็บมาเมื่อวาน ลูซาเรียและลูเซียที่เดินผ่านมาเห็น ก็เข้ามาช่วยเธออย่างขยันขันแข็ง
"ให้ฉันช่วยเธอนะ เอเรีย เราไม่ได้ทำอะไรแบบนี้ด้วยกันมานานมากแล้ว ฉันอดนึกถึงมันไม่ได้จริงๆ "
"ฉันก็จะช่วยด้วยอีกคน..."
"นี่ เอเรีย ใส่สมุนไพรใบนี้ลงไปด้วยหรือเปล่า?"
ลูซาเรียถามขณะที่เธอถือใบสมุนไพรบางๆ อยู่ในมือ พลางชะเง้อมองดูเอเรียที่กำลังกวนยาต้มในหม้ออย่างตั้งใจ เธอพูดพลางหันกลับไปกวนหม้อ พร้อมกับหรี่ไฟให้เบาลง
"ใช่ค่ะ ซาเรีย แต่ต้องระวังใส่ทีละนิดเท่านั้น ไม่งั้นมันจะขมจนดื่มไม่ได้เลย!"
"งั้นฉันต้องเตรียมพร้อมที่จะบีบจมูกตอนดื่มแล้วละค่ะ"
ลูซาเรียแกล้งทำหน้ามุ่ย
"ลูเซีย! อย่าพูดแบบนั้นสิ ฉันว่ามันอาจจะอร่อยก็ได้!"
"ไม่หรอกค่ะ มันก็ไม่แย่เท่าไหร่หรอกนะ...แค่ฉันต้องระวังที่จะไม่ดื่มมันมากกว่า"
แม้เสียงหัวเราะจะดังออกมา แต่ในใจของพวกเธอยังมีความกังวลที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ในขณะที่พวกเธอกำลังทำงานกันอยู่อย่างขยันขันแข็ง คาเรนก็เข้ามาเห็นพอดี เธอเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยและแอบหึงหวงเล็กน้อย เมื่อเห็นเอเรียกับลูซาเรียยืนใกล้ชิดกันจนตัวแทบจะติดกัน
คาเรนเอามือไขว้หลังเดินเข้ามา พลางแกล้งถามด้วยน้ำเสียงขี้เล่น
"เอเรีย เธอกับองค์หญิงดูจะสนิทสนมกันเหลือเกินนะ ฉันควรจะหวงหรือเปล่าเนี่ย?"
"หวงอะไรล่ะ คุณคาเรน? เราแค่กำลังปรุงยาอยู่นะ ไม่ใช่ไปเดตกันเสียหน่อย!"
ลูซาเรียหัวเราะเสียงใส เธอพูดพร้อมกับแอบมองคาเรนด้วยท่าทีหยอกล้อ
"เดี๋ยวก่อนนะ! นี่พวกเธอสองคนมีเรื่องอะไรที่ไม่ได้บอกฉันหรือเปล่า?"
"แต่ว่านะ คาเรน เอเรียน่ะจะต้องเป็นเจ้าสาวของฉันเท่านั้น ฉันไม่ยอมยกเอเรียให้กับเธอง่ายๆ หรอกนะ"
"ถ้าเช่นนั้นเราคงต้องมาตัดสินกันหลังจากศึกครั้งนี้แล้วละ ถึงแม้เธอจะเป็นองค์หญิงของอาณาจักรนี้ ฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะจะบอกให้"
"ฉันจะไม่ยกเอเรียให้ใครทั้งนั้น ฉันจะเป็นเจ้าสาวของเอเรียต่างหาก"
ลูเซียทำแก้มป่องโผเข้าไปกอดตัวเอเรียไว้ พลางหรี่ตาลงจ้องเขม็งใส่คาเรนและลูซาเรีย
"นี่เธอก็จะเป็นศัตรูกับฉันด้วยอย่างนั้นเหรอ ลูเซีย"
"เดี๋ยวก่อนสิ! พวกเธอจะไม่ถามความเห็นของฉันบางเลยรึไงกัน!"
เอเรียพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิดเล็กน้อย ในขณะที่ทุกคนพากันหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน
แม้ในใจทุกคนยังคงเตรียมพร้อมสำหรับเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า
ในตอนนั้นเองที่คาเรนหันไปมองเอเรียก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
"เรื่องล้อเล่นเอาไว้เท่านี้ก่อน ตอนนี้ฉันคิดว่ากำลังเสริมของคุณไอแซคน่าจะเดินทางมาถึงแล้ว แต่แปลกที่ยังไม่เห็นพวกเขาเลย…"
"หนูเองก็เริ่มสงสัยเหมือนกัน… พวกเขาควรจะมาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว หรือว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเขา…"
ลูซาเรียที่ยืนฟังอยู่อย่่างใกล้ชิด เธอทำหน้าครุ่นคิดเหมือนมีบางอย่างในใจ คิ้วของเธอขมวดเขาหากันเช่นดั่งกับความคิดที่ยังไม่ตกตะกอน
"ฉันหวังว่าพวกเขาจะมาสมทบกับพวกเราได้ทันเวลา หากไม่อย่างนั้น…"
"พวกเราคงต้องยื้อจนกว่าพวกเขาจะมาถึง"
"ใช่ ฉันก็คิดเหมือนเธอ เราจะยื้อจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสม แต่ถ้าหากพวกเขาไม่มาเลยจริงๆ เราจะทำอย่างไรต่อ?"
เอเรียถอนหายใจยาว
"บางทีเราคงต้องใช้แผนการที่วางไว้ทั้งหมดของเรา อย่างดีที่สุดเท่าที่ทำได้ เรารู้แล้วว่าทหารของลอร์ดไวเวิร์นต้องเข้ามาโจมตีหนักแน่ หนูหวังว่าเราจะเตรียมตัวพอสำหรับการรับมือ"
ลูซาเรียตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"ไม่ต้องกังวลมากไปเอเรีย พวกเรามีแผนการที่ดี และคนในหมู่บ้านนี้พร้อมที่จะต่อสู้เพื่อปกป้องบ้านของพวกเขา ฉันมั่นใจว่าพวกเราจะยื้อได้นานพอ และท่านไอแซคจะมาทันเวลาอย่่างแน่นอน"
คาเรนยิ้มบางๆ พลางพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
"ฉันก็หวังว่าอย่างนั้นละ แต่เราต้องพร้อมเสมอสำหรับสิ่งที่ไม่คาดคิด"
เอเรียและลูซาเรียพยักหน้าพร้อมกัน ทุกคนรู้ดีว่าต้องเตรียมพร้อมสำหรับทุกสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นไปตามแผนหรือไม่ก็ตาม
ทันใดนั้น เสียงระฆังเตือนภัยดังกึกก้องไปทั่วหมู่บ้าน เสียงทุบลั่นของกลองสัญญาณและการเป่าเขาสัตว์เพื่อเตือนให้ทุกคนระวังภัย ทำให้เอเรียสะดุ้งตกใจ
"เกิดอะไรขึ้นข้างนอก?"
คาเรนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเร่งร้อน ขณะที่เธอรีบก้าวไปยังประตู โดยที่มีเอเรียและลูซาเรียตามไปติดๆ
แต่ไม่ทันที่พวกเธอจะทันขยับตัวไปถึงประตู โคน่าก็วิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเร่งรีบ
"ทหารของไวเวิร์น! พวกมันบุกเข้ามาใกล้หมู่บ้านแล้ว!"
เสียงของเธอดังขึ้นด้วยความตื่นเต้น และเสียงหายใจที่หอบแรง เอเรียมองตาโคน่าด้วยความตื่นตระหนกก่อนจะเอ่ยถามอย่างร้อนรน
"พวกเขามีกันเท่าไหร่?"
"มากกว่า…สองพันนาย! พวกมันมาพร้อมด้วยอาวุธเวทมนตร์และสัตว์เวทที่ดุร้าย!"
โคน่ากล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม สายตาของเธอเต็มไปด้วยความกังวล
"เป็นไปได้ยังไงกัน...สองพัน!? นี่มันมากกว่าข่าวที่เราได้รับมาหลายเท่านัก"
คาเรนพูดด้วยความประหลาดใจ แววตาส่อแววแห่งความกังวล เธอเดินวนไปวนมากอดอกแน่นขณะพึมพำเบาๆ ก่อนจะหันไปมองลูซาเรียที่ทำหน้าตึงเครียด
"แล้วพวกเรามีไม่ถึงสองร้อย…"
ลูซาเรียมองออกไปนอกประตู เห็นทหารกำลังรวมตัวกันเพื่อเตรียมพร้อม ทหารของไวเวิร์นกำลังเคลื่อนพลเข้ามาใกล้ พื้นดินสั่นสะเทือนด้วยเสียงฝีเท้าและเสียงกู่ร้องของทหาร ศัตรูที่มากมายคล้ายท้องฟ้าที่ปกคลุมด้วยก้อนเมฆดำ
"พวกเขามีอาวุธเวทมนตร์มาด้วย..."
เอเรียพึมพำเสียงแผ่ว เธอรู้สึกถึงความกดดันที่เข้ามาใกล้มากขึ้นทุกที ขณะที่ทุกคนต่างวิ่งวุ่นเพื่อเตรียมตัว
"ทุกคน! เตรียมตัว! เข้าประจำที่ตามแผน!"
โคน่าตะโกนสั่งนักรบของหมู่บ้าน เสียงสั่งการของเธอดังฝ่าความวุ่นวาย พวกนักรบรีบเข้าประจำที่ตามแนวป้องกัน ขณะที่ทุกคนเริ่มปิดทางเข้าและเตรียมตัวรับมือกับศัตรู
เสียงคำรามของสัตว์เวทดังมาแต่ไกล ปะทะกับลมที่พัดแรงขึ้น สายตาของพวกเธอมองเห็นเงาของพวกมันในหมอกบางๆ ที่ลอยคละคลุ้งมา มันเป็นภาพที่ทำให้ขนลุก และรู้ดีว่าเวลาของพวกเขามาถึงแล้ว
"เตรียมพร้อมทุกอย่าง อย่าได้เกรงกลัว เราต้องยืนหยัด…เพื่อปกป้องบ้านและคนของเรา!"
องค์หญิงผู้หาญกล้าเข้าสั่งการรบในฐานะแม่ทัพ แม้นี่จะเป็นศึกแรกของเธอแต่ทุกคนต่างเชื่อใจและเห็นพ้องกันที่จะติดตามเธอ เพื่อเอาชนะและปกป้องบ้านของพวกเขาเอาไว้ให้จงได้
