หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
"พระเจ้า... นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"
เขาพึมพำออกมาเบาๆ แต่ก็ได้ยินไปถึงทหารใกล้เคียง
"ท่านไอแซค!"
"พวกเขาเหมือนกำลังบ้าคลั่ง ทหารของไวเวิร์นทุกคนต่างดื่มยาบางอย่างและพุ่งเข้าทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า ไม่สนแม้กระทั่งพวกเดียวกันเอง"
ก่อนหน้านั้นเล็กน้อย
ไอแซคเร่งฝีเท้าขึ้นไปตามแนวเขาที่ทอดยาวเบื้องหน้า เสียงเหล็กปะทะกัน เสียงคำรามดังกึกก้องเหนือป่าหนา หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นทุกย่างก้าวที่เข้าใกล้หมู่บ้านมากขึ้น เสียงการต่อสู้เริ่มชัดเจนยิ่งขึ้น ทุกเสียงเหมือนเข็มแทงเข้าไปในจิตใจเขา ภาพของการต่อสู้ ความตึงเครียดที่เขาเคยพบเห็นในสนามรบหลายครั้งหลายครา แต่ครั้งนี้กลับรู้สึกหนาวเย็นมากกว่าเดิม
รอบตัวของเขา ทหารนับพันที่เร่งรุดตามมาสมทบ ดูเหน็ดเหนื่อยแต่เด็ดเดี่ยว ทุกคนได้ยินข่าวการรุกรานของทหารไวเวิร์น และด้วยการเชิญชวนจากไอแซค หมู่บ้านเล็กๆ รอบบริเวณต่างตอบรับเข้าร่วมการต่อสู้ในครั้งนี้ เมื่อเห็นทหารหลายนายแสดงสีหน้าเคร่งเครียดและเต็มไปด้วยความหวัง เขารู้ว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อปกป้องดินแดนของตนเองและเพื่อรักษาความยุติธรรม
แต่เมื่อก้าวเข้าสู่ขอบเขตของหมู่บ้านเกลเซียร์ฟลอ ความรู้สึกทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป ไอแซคมองเห็นสนามรบที่เหมือนดั่งนรกบนดิน ซากศพทหารเรียงรายทั่วทั้งสนาม เลือดไหลนองเป็นธารที่ไหลล้นออกมา
ผืนดินชุ่มโชกด้วยสีแดงสดของโลหิตที่หกกระจาย ทหารบางนายยังนอนนิ่งอยู่บนพื้น บางคนกำลังดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอด ภาพทหารที่กำลังฆ่าฟันกันเองโดยไม่แยกแยะมิตรหรือศัตรู เหมือนดั่งสัตว์ป่าที่ถูกครอบงำด้วยความบ้าคลั่ง
ดวงตาของไอแซคเบิกกว้างราวกับเห็นภาพอันน่าเหลือเชื่อ
"นี่มันบ้าอะไรกัน? นี่มันช่างเลวร้ายมาก"
ไอแซคยืนนิ่งชั่วขณะ เขาเห็นทหารไวเวิร์นบางคนกำลังตะลุมบอนกันเองด้วยแววตาที่ไม่มีสติรับรู้ อีกทั้งยังเห็นทหารฝ่ายหมู่บ้านเกลเซียร์ฟลอบางส่วนที่กำลังต่อสู้อย่างยากลำบาก เหมือนกำลังสู้กับฝูงสัตว์ป่าที่ถูกทำให้คลั่ง
"ยานรก... ยาโลหิตมังกร"
ไอแซคพึมพำอีกครั้ง ขณะที่เขาจ้องมองภาพที่ดูเหมือนจะไม่มีทางจบสิ้น
"เราจะทำอย่างไรดีท่านไอแซค?"
ทหารอีกนายถามขึ้น ด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล ไอแซคหันกลับมา รวบรวมสติอย่างรวดเร็ว
"เตรียมพร้อม! กระจายตัวออกและช่วยกันปกป้องหมู่บ้านให้มากที่สุด! อย่าเข้าใกล้พวกที่ดื่มยานั่น! จงระวังตัวและระวังพวกเดียวกันเอง!"
เขายกมือขึ้นชี้ไปยังทิศทางที่เกิดการต่อสู้รุนแรง
"เราต้องหยุดยั้งความบ้าคลั่งนี้ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม! ทุกคนเข้าใจแล้วใช่ไหม?"
"เข้าใจแล้วครับ!"
พวกเขารีบกระจายตัวออกไปตามคำสั่งของไอแซค ชายผู้สั่งการยืนอยู่ตรงกลางสนามรบที่เต็มไปด้วยการต่อสู้ที่ไม่มีท่าทีว่าจะสงบลง ความตั้งใจของเขายิ่งแน่วแน่กว่าเดิม
เขารู้ดีว่าการช่วยเหลือหมู่บ้านนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เขาจะไม่ปล่อยให้ความบ้าคลั่งนี้กลืนกินหมู่บ้านแห่งนี้ไปโดยเด็ดขาด
สนามรบที่เกลเซียร์ฟลอในตอนนี้เป็นเหมือนฝันร้ายที่ยังคงไม่มีวันจบสิ้น แต่ไอแซครู้ดีว่าเขาต้องทำทุกวิถีทางเพื่อช่วยให้พวกพ้องของเขารอดพ้นจากวิกฤตนี้ แม้ว่าต้องเผชิญกับความตายก็ตาม
เสียงเป่าแตรเขาสัตว์ดังก้องสะท้อนทั่วทั้งหมู่บ้าน มันเป็นเสียงที่เต็มไปด้วยความหวัง เสียงที่ทุกคนต่างเฝ้ารอ เสียงที่หมายถึงกำลังเสริมที่พวกเขาเฝ้ารอคอยมาถึงแล้ว
นักรบที่เฝ้าสังเกตการณ์บนป้อมยามของหมู่บ้านเห็นการมาของกองทัพไอแซคที่กำลังเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ และเสียงของเขาดังขึ้นพร้อมกับความตื่นเต้น
"กำลังเสริมมาแล้ว!"
เขาตะโกนออกไปด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความหวัง
โคน่า หัวหน้านักรบแห่งหมู่บ้าน รีบหยิบอุปกรณ์เวทสำหรับส่องทางไกลขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เธอเล็งไปยังทิศทางที่เสียงแตรดังมา
และทันทีที่เธอเห็นภาพ เธอก็เห็นกองกำลังของไอแซคที่กำลังต่อสู้กับทหารของไวเวิร์นที่บ้าคลั่งอยู่ภายนอกเขตแดนของหมู่บ้าน
ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นด้วยความหวังและความตื่นตัวที่กลับมา เธอรู้ทันทีว่าพวกเขามีโอกาสที่จะรอดพ้นจากนรกที่กำลังเกิดขึ้นนี้ เธอไม่รอช้า ตะโกนสั่งการด้วยเสียงที่ชัดเจนและหนักแน่น
"รีบเข้ามาในเขตแดนของหมู่บ้าน! กำลังเสริมอยู่ด้านนอก! เราต้องเปิดทางให้พวกเขา!"
เสียงของเธอดังก้องกังวานไปทั่วสนามรบ นักรบทุกคนที่ยังเหลือยืนหยัดอยู่รับรู้ถึงคำสั่งนั้น พวกเขาเร่งรีบเคลื่อนที่ไปยังทิศทางที่กำลังเสริมของไอแซคกำลังต่อสู้
โคน่าหันกลับไปมองเหล่านักรบที่ยังคงสู้ท่ามกลางความโกลาหล เธอรู้ว่าต้องใช้โอกาสนี้ให้ดีที่สุด การมาถึงของไอแซคอาจเป็นความหวังสุดท้ายของหมู่บ้านแห่งนี้ และเธอพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อรักษาชีวิตของคนที่เธอรัก
"รีบวิ่งมาอย่าหยุด! พาพวกเขาเข้าไปในเขตแดนของหมู่บ้าน! นี่อาจเป็นโอกาสเดียวของเรา!"
เธอคำรามด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความกล้าหาญและเด็ดเดี่ยว ขณะที่เธอยังคงเฝ้าระวังและพร้อมจะสู้เคียงข้างนักรบคนอื่น ๆ ที่จะต้องเผชิญกับความบ้าคลั่งที่ยังคงโหมกระหน่ำเข้ามาไม่หยุดยั้ง
เหล่านักรบรับคำสั่งของโคน่า พวกเขาเร่งฝีเท้าเพื่อหลีกหนีจากความวิปลาสที่ยังคงไม่หยุดนิ่ง และหวังว่าไอแซคและกองทัพของเขาจะสามารถทะลวงผ่านศัตรูเพื่อช่วยพวกเขาได้ในไม่ช้า
เอเรียที่กำลังก้มหน้าก้มตารักษาบาดแผลให้กับคาเรนอยู่นั้น จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงสัญญาณจากแตรเขาสัตว์ที่ดังก้องไปทั่วทั้งสนามรบ หัวใจของเธอเต้นระรัว เมื่อรับรู้ได้ถึงความหมายของเสียงนั้น ดวงตาของเธอเปล่งประกายความดีใจขึ้นมาทันที
"คุณคาเรน!"
"ท่านลุงไอแซคกำลังมา! เขามาแล้ว!"
เอเรียพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นขณะที่เธอยังคงใช้ยาเวทเพื่อรักษาบาดแผลให้คาเรน
คาเรนที่นั่งพิงผนังอยู่ ท่าทางเหนื่อยล้าแต่ดวงตายังคงเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอเงยหน้ามองเอเรียและยิ้มออกมา
"ฉันก็ได้ยินเช่นกัน เอเรีย...กำลังเสริมของเราใกล้เข้ามาแล้ว"
"หนูรู้ว่าพวกเขาจะมา!"
"ท่านลุง...เขาจะต้องช่วยพวกเราได้แน่!"
เอเรียพูดด้วยน้ำเสียงที่ผสมไปด้วยความดีใจและความโล่งใจ
"อืม… แต่เราต้องยืนหยัดเอาไว้ก่อนที่พวกเขาจะมาถึง พวกเรายังมีหน้าที่ที่ต้องทำอยู่"
เอเรียพยักหน้ารับอย่างแน่วแน่ แม้จะรู้สึกเหนื่อยล้าจากการรักษาและสู้รบ แต่เธอรู้ว่าพวกเขาไม่อาจยอมแพ้ได้
"หนูจะช่วยทุกคนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ คุณคาเรน"
"เธอทำได้ดีมากแล้ว เอเรีย ดูนั่นสิทุกคนที่ยังรอดอยู่ตรงนี้ เธอเป็นคนที่ช่วยพวกเขาเอาไว้นะ"
เอเรียยิ้มตอบด้วยความอบอุ่นในใจ เสียงแตรเขาสัตว์ยังคงดังต่อเนื่อง พวกเขารู้ว่าความช่วยเหลือกำลังมา ความหวังเล็กๆ ที่เริ่มกลับมาในใจของพวกเขา ความมุ่งมั่นที่จะยืนหยัดสู้จนถึงที่สุดนั้นยังคงเต็มเปี่ยม
"อะ ไอ... แซค..."
