หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
หุบเขาวิญญาณ
เมื่อเอเรียและกลุ่มเดินทางผ่านหุบเขาวิญญาณ ทิวทัศน์ที่เคยเงียบสงบกลับเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เสียงลมพัดแรงจนได้ยินเสียงต้นไม้พลิ้วไหวไปมา
พื้นหินขรุขระและลาดเอียงทำให้การเดินยากลำบากขึ้น ทุกคนต่างรู้สึกถึงความหนาวเหน็บของลมที่พัดผ่าน
"นี่มันหนาวไปรึเปล่านะ ฉันรูสึกเย็นวูบไปทั้งหลังเลย ราวกับจะมีวิญญาณโผล่ออกมายังไงยังงั้น"
"คุณคาเรนอย่าพูดแบบนั้นสิคะ หนูไม่ชอบเรื่องพวกนี้เลยนะ ถ้ามันออกมาจริงๆ จะแย่เอานะ"
"เห..."
"อะ อะไรคะ...นี่อย่าแกล้งหนูสิคะ"
ขณะที่คาเรนหยอกล้อเอเรียอยู่อย่างสนุก ก็ได้มีบางอย่างเกิดขึ้น
จู่ ๆ ก็มีเสียงก้องดังขึ้นในหุบเขา คล้ายเสียงคำรามที่ดังไปทั่วทั้งพื้นที่ ทำให้ลัฟร์ต้องหยุดเดินและเฝ้ามองอย่่างระมัดระวัง
"ผะ ผี...เหรอคะ"
"มันคือยังไงเหรอเอเรีย ฉันเองก็สงสัย"
"ลูเซีย...เธอไม่รู้จักผีอย่างงั้นเหรอ"
"..."
"เอเรีย เบาลงหน่อย..."
"ดูเหมือนพวกเราจะไม่ใช่ผู้เดียวที่อยู่ที่นี่"
สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป คาเรนพูดพร้อมดึงดาบออกมาตั้งท่าเพื่อรับมือกับบางสิ่ง ในขณะที่เอเรียยังคงเอามือปิดตาทั้งสองของเธอไว้ และแอบมองจากร่องของนิ้วมือ
ทันใดนั้นเอง สัตว์เวทตัวแรกที่โผล่มาจากพุ่มไม้ คือ 'ฮาเดสฟ็อกซ์' (Hadesfox) หมาจิ้งจอกสีดำเข้มที่มีดวงตาแดงฉาน มันมีขนาดใหญ่มากกว่าจิ้งจอกทั่วไป และมีหางถึงสามหางที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ราวกับมีชีวิตของมันเอง มันกระโจนออกมาอย่างรวดเร็ว พุ่งตรงเข้าหาพวกเขาโดยไม่ทันตั้งตัว
"ไม่น้า~ ผีออกมาแล้ว..." เอเรียตะโกนก่อนจะยกมือขึ้นเพื่อป้องกันตัวเอง ขณะที่ลูเซียใช้เวทมนตร์พลังน้ำแข็งสร้างกำแพงขึ้นเพื่อป้องกันการโจมตีของฮาเดสฟ็อกซ์
"ใจเย็นก่อนเอเรีย ดูให้ดีสิ มันไม่ใช่ผีหรอกนะ"
คาเรนเอ่ยพร้อมเอาตัวเข้ามาบังเธอไว้
แต่ไม่ทันที่พวกเขาจะได้หายใจ สัตว์เวทตัวที่สองก็ปรากฏขึ้นจากเงามืด เป็น 'เฟลบลูม' (Felbloom) ต้นไม้ปีศาจที่เคลื่อนไหวได้ มันสูงเทียมฟ้า มีรากที่หนาและยาวยืดออกไปเพื่อมัดทุกสิ่งที่เข้าใกล้ ดอกไม้สีแดงเข้มที่อยู่ปลายยอดของมันแผ่กลิ่นหอมลวงล่ออย่างอันตราย
"ตัวอะไรอีกเนี่ย...เอเรียระวังนะ"
"ดูเหมือนเราต้องสู้กันแล้วล่ะ!"
คาเรนกล่าวก่อนจะกำดาบในมือของเธอแน่นเตรียมพร้อม ขณะที่เฟลบลูมพยายามใช้รากของมันเข้ามัดเอเรีย แต่คาเรนก็พุ่งเข้าไปตัดรากเหล่านั้นในทันที
"สตาร์ฝากปกป้องเอเรียด้วย"
"ข้าก็จะช่วยพวกเจ้าสู้ด้วยเช่นกัน"
ชายผู้นำทางกล่าวก่อนจะจับขวานคู่ใจไว้ในมือ เขาร่วมเข้าต่อสู้ด้วยความชำนาญในการใช้ขวาน เขาร่อนขวานนั้นออกไปตัดรากไม้ของเฟลบลูมอย่างงายดาย และมันยังกลับมาหาเขาได้อย่างเหลือเชื่อ
"นี่...คุณลัฟร์ ดูเหมือนสวนหลังบ้านของคุณ จะมีเพื่อนบ้านอยู่เยอะไปหน่อยนะ"
คาเรนพูดป่วนลัฟร์ด้วยเสียงยียวนกวนประสาท แต่แฝงไปด้วยความตลก แม้จะเป็นสถานการณ์ตึงเครียดก็ตาม
"ชิ..."
ต่อจากนั้นได้เกิดเสียงคำรามที่ดังกึกก้องมากกว่าเดิมทำให้ทุกคนต้องหันไปมองทางต้นเสียง สัตว์เวทตัวสุดท้าย 'สเคลเเบร์' (Scalebear) หมีขนาดมหึมาที่มีเกล็ดสีเขียวปกคลุมร่างกายอยู่เต็มตัวพร้อมฟันอันแหลมคม มันมองพวกเขาด้วยสายตาที่ดุดันพร้อมจะล่าทุกสิ่งที่ขวางหน้า
"เจ้าตัวนี้...ชักไม่ง่ายแล้วสิ"
ลัฟร์กล่าวพร้อมเตรียมตัวเข้าสู้ ในขณะที่ทุกคนลงจากหลังของเขา เพื่อความคล่องตัวในการต่อสู้ แม้ขนาดตัวของลัฟร์และสเคลแบร์จะพอๆ กัน แต่เกร็ดแข็งราวกับเหล็กกล้าของมันทำให้ลัฟร์เสียเปรียบอยู่ไม่น้อย มีแต่ต้องเชื่อมั่นในพลังของเขาเพียงเท่านั้น
เอเรียใช้ความว่องไวในการหลบหลีกการโจมตีของฮาเดสฟ็อกซ์ ขณะที่ลูเซียและสตาร์ร่วมมือกันในการควบคุมเวทมนตร์เพื่อหยุดการเคลื่อนไหวของเฟลบลูม
"ตอนนี้แหละ คาเรน จัดการมันเลย"
เธอกระโดดสูงขึ้นไปเท่าที่เธอจะทำได้ ดาบใหญ่ที่อัดแน่นไปด้วยพลังทำลายล้าง คาเรนเรียนรู้การไหลเวียนพลังเวทมาจากลัฟร์ที่แนะนำเธอ แม้จะไม่มั่นใจนัก แต่ในตอนนี้มีแต่ต้้องลองใช้มันดูเท่านั้น
เปลวเพลิงค่อยๆ เริ่มจากด้ามจับลามไปจนสุดปลายของดาบนั้น แรงสะบั้นที่รุนแรงได้ตัดผ่านเฟลบลูมได้อย่างง่ายดาย
"สำเร็จ เก่งมากเลยค่ะ คุณคาเรน"
แต่แล้ว ตัวปัญหาอย่างสเคลแบร์ก็พุ่งเข้ามากลางวง พร้อมด้วยเสียงคำรามอันทรงพลัง ราวกับว่ามันกำลังโมโหอย่างสุดขีด
"ดูเหมือนเจ้านี่มันจะอารมณ์บูดอยู่สินะ ก็เอาสิ ข้าจะเล่นกับแกเอง"
"ท่านพ่อสุดยอด เท่สุดๆ ไปเลย"
"พ่อลูกคู่นี้เริ่มอวยกันอีกแล้วสิเอเรีย"
"นั่นสิคะ คุณคาเรน"
"ฉันขอเอาสายฟ้าฝ่าพวกเขาให้หมดเลยได้มั้ย?
"จะ ใจเย็นนะลูเซีย พวกฉันแค่ล้อเล่นนะ"
"เอาเป็นว่า...พวกเราต้องจัดการมันให้ได้! เพื่อไปถึงหมู่บ้านโดยปลอดภัย!"
เอเรียตะโกนออกมา ขณะที่ทุกคนพร้อมใจกันสู้สุดกำลังกับสัตว์เวทที่อยู่ตรงหน้า เอเรียและลูเซียรับมืออยู่กับฮาเดสฟ็อกซ์โดยมีชายมือขวานคอยช่วยสนับสนุน ในขณะที่ลัฟร์ สตาร์ และคาเรน ร่วมมือกันจัดการกับสเคลแบร์ที่บ้าคลั่ง
"แกน่ะ ไปกินรังแตนมารึไงถึงได้ดูอารมณ์เสียขนาดนี้"
"นี่คุณลัฟร์ จะเจรจาให้มันยอมแพ้อยู่หรือไง?"
"เจ้านี่นะ ข้ากำลังสังเกตคู่ต่อสู้อยู่ต่างหาก"
"จะทำอะไรก็รีบๆ หน่อยนะคุณลัฟร์ เหมือนว่ามันจะทำตัวแปลกยิ่งกว่าเดิมแล้วละ"
รอบตัวของสเคลแบร์มีบางอย่างที่แปลกไป เกล็ดสีเขียวของมันเริ่มเปร่งแสงสว่างออกมา ก่อนที่จะกลายเป็นสีแดงเข้มพร้อมกับอุณหภูมิที่สูงขึ้นรอบตัวมัน
"ไอ้หมอนี่มันกำลังจะใช้เวทมนตร์!"
"เฮ้ย...แบบนี้มันขี้โกงกันนิหว่า ข้ายังไม่ได้ใช้เวทเลยนะเฟ้ย"
ยังไม่ทันสิ้นเสียงคำพูดของลัฟร์ เปลวเพลิงสีดำที่พุ่งตรงออกมาจากเกล็ดนับไม่ถ้วน พุ่งเข้าโจมตีพวกเขาอย่างไร้จุดหมาย การโจมตีเป็นวงกว้างทำให้รอบบริเวณแห่งนั้นกลายเป็นทะเลเพลิงไปในที่สุด
ลูเซียและสตาร์ช่วยกันกางเวทป้องกันพวกเขาเอาไว้ได้ แต่ที่ในสุดผู้โชคร้ายก็ตกเป็นฮาเดสฟ็อกซ์ ที่ถูกไฟทมิฬของสเคลแบร์เข้าจนสิ้นใจไป
"คุณลัฟร์! คุณรีบยิงไฟออกจากขนแบบเจ้านั้นเร็วเข้า ฉันอยากเห็นจะแย่อยู่แล้ว"
"เจ้าจะบ้ารึคาเรน ข้าจะไปทำแบบนั้นได้ยัังไง?"
"เอ้า! ก็คุณเป็นหมีเหมือนกันก็ต้องทำได้สิ ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย"
"จริงด้วยค่ะคุณลัฟร์ ฉันเองก็อยากเห็น..."
"เอเรียเธอก็พลอยเป็นไปกับเขาด้วยอย่างงั้นเรอะ!"
"ฉันช่วยจุดไฟให้เอามั้ย?"
"เจ้าหยุดเลยนะ ลูเซีย"
"ท่านพ่อจะตบมุขกันอีกนานมั้ย มันจะมาอีกแล้วนะ"
คาเรนพุ่งตัวอย่างสุดกำลังใช้ดาบใหญ่กระแทกเข้าไปที่เกล็ดของมันสุดแรง แต่กลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนให้ได้เห็น
"แข็งเป็นบ้าเลย..." คาเรนสะบัดมือที่สั่นสะท้าน
ลูเซียเองก็ได้ใช้เวทสายฟ้าของเธอโจมตีเข้าที่ร่างของมันเข้าอย่างจัง แต่ก็ทำได้เพียงชะลอการเคลื่อนไหวของมันเท่านั้น
ลัฟร์วิ่งเข้าปะทะกับมันโดยตรง กรงเล็บดั่งเหล็กกล้ากระทบกับเกล็ดที่แข็งราวกับโล่ การต่อสู้ของผู้โจมตีและผู้ป้องกัน ใครกันที่จะได้รับชัยในศึกการต่อสู้ครั้งนี้...
