หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
รุ่งสางในหมู่บ้านเลย์โลว์
"เราออกเดินทางกันเถอะค่ะ แม้จะน่าเสียดายแต่เราคงต้องนำความผิดหวังนี้ไปบอกแก่ซาเรีย"
พวกเขายืนอยู่ตรงทางออกของหมู่บ้านเลย์โลว์ เพื่อรอคอยเพื่อนร่วมทางที่ไม่รู้ว่าเขาจะมาหรือไม่ ภายใต้ความหนาวเย็นของบรรยากาศในตอนเช้ากับหมอกจางๆ ที่ลอยอบอวลอยู่ในอากาศ
"เอเรีย เธอจะไม่รอคุณเนลเขาจริงๆ เหรอ"
"ที่สำคัญในตอนนี้ หนูคิดว่าเราต้องรีบกลับไปสมทบกับองค์หญิงและคิดหาทางอื่นกันมากกว่าค่ะ คุณคาเรน"
"ไม่ต้องห่วงไปหรอกเอเรีย ถึงไม่มีเขาฉันจะใช้เวทมนตร์ของฉันซัดทหารของเจ้าพวกนั้นให้กระจุยไปเอง เชื่อมือฉันได้เลย"
"จ้า...ถึงตอนนั้นก็ฝากด้วยนะลูเซีย"
ในตอนที่พวกเอเรียเตรียมตัวเพื่อเดินทางกลับหมู่บ้านเกลเซียร์ฟลอกันอยู่นั้น ในขณะที่ทุกคนนั่งอยู่บนหลังของลัฟร์เพื่อเดินทางกลับ ก็ได้มีเสียงเรียกหนึ่งหยุดพวกเขาเอาไว้
"นี่พวกเธอจะไม่รอฉันจริงหรือเนี่ย..."
ลััฟร์ต้องหยุดเดินพลางหันกลับไปมองยังต้นเสียงที่ส่งออกมา
"คุณเนล...คุณมาจริงๆ ด้วย"
"เอ่อ...โทษทีที่มาช้า พอดีฉันต้องเตรียมอะไรหลายๆ อย่าง"
"แล้วคุณฟาเรียไม่มาด้วยกันเหรอคะ"
"เธอบอกว่าไม่อยากมาเกะกะ และจะรอฉันอยู่ที่นี่"
"ฉันก็นึกว่านายจะปอดแหกจนไม่กล้าออกมาจากหมู่บ้านแล้วซะอีกนะ เนล"
คีลเอ่ยทักทายเพื่อนของเขาที่วิ่งมาหน้าตาตื่นด้วยความเร่งรีบ ขณะหอบกระเป๋าพะรุงพะรังพร้อมกับอุปกรณ์แปลกๆ ติดมือมาด้วย
"ไอ้เจ้าบ้านี่! ได้ทีก็เอาใหญ่เลยนะ แกลืมไปแล้วรึไงว่าใครเป็นคนสร้างขวานนั่นให้แกกันน่ะ"
"จริงเหรอคะ ขวานที่คุณคีลใช้ก่อนหน้านี้ คุณเนลเป็นคนสร้างขึ้นมาเหรอสุดยอดไปเลยค่ะ มันสามารถกลับมาหาคุณคีลเองได้ด้วย"
"ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะแม่หนูเอเรีย ขวานที่เจ้านั่นใช้เป็นอุปกรณ์เวทเชียวนะ มันทำมาจากแร่หายากผสมกับเขาของบลูอาม มันแข็งแกร่งสุดๆ เลยละ"
"บลูอาม...เขาของเจ้าลิงนั้นอะนะ ไม่เห็นจะเท่าไหร่เลย"
"คุณลัฟร์รู้จักด้วยเหรอคะ"
"ทำไมข้าจะไม่รู้ล่ะเอเรีย เจ้าลิงพวกนั้นน่ารำคาญจะตายไป ข้าเลยไล่อัดพวกมันจนไม่กล้ามายุ่งกับพวกข้าอีกเลยละ"
"ถ้าอย่างนั้น คุณเนลสามารถใช้เกล็ดของสเคลแบร์มาสร้างชุดเกราะได้มั้ยคะ"
"นั่นสิ ฉันยังไม่เคยทำแต่ก็น่าลองดูอยู่นะ"
"อย่างงั้นพวกเรากลับไปเก็บเกล็ดของเจ้านั่นตอนขากลับกันเถอะค่ะคุณลัฟร์ เผื่อว่าจะได้ใช้ประโยชน์"
"อื้อ ก็เอาสิยังไงเราก็ต้องกลับทางเดิมอยู่แล้ว รีบไปกันดีกว่า"
พวกเขาเร่งออกเดินทางกลับ โดยผ่านทางหุบเขาวิญญาณเพื่อความรวดเร็วในการเดินทางและเก็บกู้วัตถุดิบจากสัตว์เวทที่ทิ้งเอาไว้ก่อนหน้า ด้วยความเร็วของลัฟร์เพียงไม่นานพวกเขาก็มาถึงยังจุดที่เคยมีซากของสเคลแบร์อยู่
"เอ๋!! มันหายไปไหนหมดแล้วล่ะ แม้กระทั่งศพก็ไม่เห็นเลย หรือจะถูกสัตว์เวทตัวอื่นกินแล้วไปเหรอคะ"
"ไม่ใช่หรอกเอเรีย ข้าได้กลิ่นของมนุษย์และกลิ่นที่คล้ายกับลูเซียปะปนอยู่"
"ฉันมีกลิ่นด้วยเหรอ?..."
"ฉันว่ามันต้องมีบางอย่างไม่ชอบมาพากลแน่ หุบเขานี้ไม่ใช่ที่ที่มนุษย์ธรรมดาจะอยากเดินเข้ามานัก พวกเขาเป็นใครกันแน่"
"แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาสงสัยเรื่องนี้น่ะสิคะคุณคาเรน พวกเราต้องรีบกลับไปหาท่านลุงกับซาเรียแล้วละค่ะ"
"อืมใช่ ตอนนี้เรื่องนั้นสำคัญยิ่งกว่า เราไปกันเถอะเอเรีย คุณลัฟร์"
"อื้อ...ได้เลย"
แม้จะมีความสงสัยที่อยู่ในใจแต่ที่สำคัญกว่าในตอนนี้คือการกลับไปยังหมู่บ้านเกลเซียร์ฟลอให้เร็วที่สุด ลัฟร์จึงเร่งฝีเท้าอย่างสุดกำลังจนกลับมาถึงหมู่บ้านในเวลาไม่นาน
"พวกเขากลับมาแล้ว..."
เสียงเป่าแตรเขาสัตว์ดังเป็นสัญญาณของการกลับมาของพวกเอเรีย เด็กๆ ต่างพากันวิ่งออกมาต้อนรับพวกเขารวมทั้งลูซาเรียที่อยู่ใกล้แถวนั้นพอดี
"ยินดีต้อนรับกลับนะเอเรีย..."
"พวกเรากลับมาแล้ว ซาเรีย"
ลูซาเรียกวาดสายตามองทุกคนที่ค่อยๆ ลงมาจากหลังของลัฟร์ก็ได้พบเข้ากับชายแปลกหน้าอีกหนึ่งคนที่เพิ่มเข้ามา
"คุณคือ...คุณเนลใช่หรือเปล่า"
"พ่ะย่ะค่ะองค์หญิง...ไม่ได้พบกันนาน พระองค์ทรงงดงามไม่ต่างจากท่านเอนิเวียเลยจริงๆ"
"ท่านรู้จักข้า? และท่านแม่ด้วยอย่างนั้นหรือ?"
"แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ"
"เรื่องความหลังเอาไว้ก่อนดีกว่าค่ะ ข้าอยากรู้ว่าท่านจะสามารถช่วยเหลือพวกเราให้ได้รับชัยชนะจากกองทัพของไวเวิร์นได้อย่างไร"
"ท่านฮิลล์เป็นคนแนะนำท่านให้แก่ข้า ข้าจะหวังพึ่งท่านได้หรือไม่ท่านเนล"
"กระหม่อมเป็นวิศวกรเวท สิ่งที่กระหม่อมพอจะช่วยได้ก็คงเป็นเรื่องอุปกรณ์เวทเพียงเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ"
"ดูจากกองกำลังในตอนนี้ พวกที่พากระหม่อมมาคงจะเป็นกำลังหลักของกองทัพนี้ใช่มั้ยพ่ะย่ะค่ะ"
"ท่านจะพูดอย่างนั้นก็ไม่ผิด เพราะพวกเขาเป็นกำลังรบสำคัญของพวกเราอย่างแน่นอน"
"ถ้าอย่างนั้น...สตาร์เบียร์ดตัวนั้น...กระหม่อมอยากสร้างอุปกรณ์เวทให้เขาพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมมีความฝันว่าอยากสร้างอุปกรณ์เวทให้แก่สัตว์เวทมานานแล้ว"
"ข้าไม่ชอบอะไรที่มันเกะกะ ข้าไม่อยากได้"
"ฟังเขาก่อนสิคะคุณลัฟร์ คุณอาจจะได้กรงเล็บที่บินกลับมาหาคุณเองได้แบบของคุณคีลก็ได้นะ"
"ไม่ล่ะ อันนั้นฉันคงทำไม่ได้หรอกเอเรีย"
"เอ๋~"
"ที่ฉันอยากสร้างคือกำไลที่ช่วยขยายพลังเวทในตัวคุณแล้วมันสามารถช่วยรวบรวมพลังเวทจากในอากาศมาสะสมไว้ได้อีกด้วยนะ"
"สัตว์เวทอย่างพวกคุณหากอยู่ห่างจากพลังเวทบริสุทธิ์ที่มาจากป่านานๆ จะทำให้อ่อนแอลงไม่มากก็น้อย กำไลเวทนี้จะช่วยแก้ปัญหาในส่วนนั้นได้"
"จริงงั้นเหรอคุณลัฟร์ แต่ฉันก็เห็นคุณแข็งแรงดีนิหน่า"
"เพราะข้าเก่งยังไงล่ะคาเรน ฮ่าๆ"
"ขี้โม้..."
"แต่ที่เขาพูดมาก็ไม่ผิดหรอก แต่ที่ข้าดูไม่อ่อนแอลงนั่นก็เป็นเพราะขนของข้าที่กักเก็บพลังเวทเอาไว้ได้ดีกว่าสัตว์เวทตัวอื่นๆ ก็เท่านั้น"
"ถ้าอย่างนั้นคุณจะช่วยรับกำไลที่ฉันจะสร้างให้ไว้สินะ"
"ถ้ามันไม่เกะกะ ข้าก็จะรับมันไว้"
"แน่นอน ฉันจะทำให้มันดีที่สุดเลย"
"ฉันเองก็อยากได้ดาบที่บินกลับมาหาตัวเองได้บ้างจังน้า~ คุณเนลพอจะทำให้ฉันบ้างได้หรือเปล่า"
"นั่นสินะ ฉันเองก็อยากลองดูอยู่เหมือนกันไว้เรามาลองสร้างกันดูเถอะ"
"จริงเหรอคะ"
"จริงสิแต่เราต้องหาวัตถุดิบกันก่อนละนะ ไม่รู้ว่าจะพอมีอะไรที่ใช้ได้บ้างหรือเปล่า"
แววตาของเนลส่องประกายราวกับเด็กที่พูดถึงความฝนของตน เขาคงดีใจที่ได้ทำตามความฝันของเขาอีกครั้งทั้งที่เคยล้มเลิกมันไปแล้ว หลังจากการหารือกันจบลงพวกเขาก็ได้แยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของตนกันต่อไป
