หนูแค่อยากปรุงยาอย่างสงบแค่นั้นเอง...
หญิง-หญิง,แฟนตาซี,ผจญภัย,สงคราม,ตะวันตก,พล๊อตหาเรื่อง,สงคราม,รักวัยรุ่น,แฟนตาซีน,ผจญภัย,ยูริ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เช้าวันต่อมา
ณ ที่เก่าเวลาเดิมที่ตัวแทนของแต่ละกลุ่มได้มารวมตัวกัน ลูซาเรียนั่งลงอย่างสงบเพื่อเฝ้ารอการแจกแจงถึงแผนการของไอแซค แต่ทว่าตัวผู้รับบทบาทยังคงไร้วี่แววให้ได้เห็น
"องค์หญิง...เรากำลังรอใครกันอยู่หรือ..."
หญิงชราผู้อยู่ฝั่งตัวแทนเอ่ยถามออกมาเพราะว่าเธอเฝ้ารออยู่นานแล้ว แต่ก็ไม่เห็นท่าทีที่จะเริ่มการประชุม
"ท่านวอล์ด้า โปรดรอสักครู่พวกเรากำลังรอท่านแม่ทัพไอแซคกันอยู่ ข้าคิดว่าเขาคงใกล้ที่จะกลับมาถึงแล้ว"
"จะว่าไปฉันก็ไม่เห็นท่านลุงกับคุณอีธานเลยตั้งแต่จบการประชุมเมื่อวาน พวกเขาหายไปไหนกันเหรอซาเรีย"
"ฉันก็อยากรู้อยู่เหมือนกัน แต่เขาไม่ได้บอกอะไรฉันไว้เลยน่ะสิ ช่างน่าหงุดหงิดนัก"
ลูซาเรียเผลอตัวแสดงท่าทีหงุดหงิดออกมา ในขณะที่ทุกสายตาจ้องมองมาที่เธออย่างไม่ได้นัดหมาย เพราะท่าทางที่น่ารักน่าเอ็นดูของเธอ จนลิเลียน่าต้องกระซิบเตือนอย่างเบาๆ
"องค์หญิงเพคะ ระวังกิริยาหน่อยสิเพคะทุกคนกำลังมองอยู่..."
"อ๊ะ! ฉันลืมตัวไป"
แต่ไม่มีใครคิดจะติติงเธอเลยแม้แต่น้อย ทว่ากลับเอ็นดูในความน่ารักของเธอ ก่อนที่เสียงกีบเท้าม้าจะดังชัดใกล้เข้ามาทุกขณะพร้อมกับคำพูดที่ขาดห้วงของลมหายใจที่เหนื่อยหอบ
"ขออภัยองค์หญิง และทุกคนด้วยที่ข้ากลับมาช้า"
"ท่านลุงใจเย็นๆ ก่อน หายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยพูดก็ได้ค่ะ"
เขานั่งลงสูดลมหายใจลึกอยู่หลายครั้งก่อนที่จะสงบลง ภายในมือยังคงกำบางอย่างเอาไว้แน่นก่อนที่จะคลายมันออกมา แผนที่หนังผืนใหญ่ถูกกางวางลงบนโต๊ะพร้อมกับสัญลักษณ์รูปต่างๆ ที่ถูกวงเอาไว้
"ท่านลุง สิ้งนี้คือ..."
"นี่คือแผนที่ภูมิศาสตร์อย่างละเอียดของแถวนี้นะเอเรีย"
"แล้วจุดวงกลมในแผนที่นี้คืออะไรเหรอคะ"
"ฉันกำลังจะอธิบายให้เธอและทุกคนฟังในตอนนี้"
ทุกคนลุกขึ้นยืนขยับล้อมวงเข้ามาใกล้เพื่อที่จะได้เห็นแผนที่นั่นอย่างใกล้ๆ ไอแชคใช้หมากรุกเป็นตัวแทนของกองทัพในการอธิบายแผนการโดยเริ่มจาก
"ก่อนอื่นข้ามีเรื่องที่ต้องแจ้งให้ทุกคนทราบ ข้าได้รับยืนยันแล้วว่ากองทัพของไว้เวิร์นกว่าสามหมื่นนายได้เคลื่อนพลตรงมายังอยู่บ้านแห่งนี้แล้ว และคาดว่าอีกไม่เกินหกวันพวกเขาจะมาถึง"
สีหน้าของทุกคนดูเปลี่ยนไปทันทีหลังทราบข่าวบ้างก็กังวลบ้างก็สับสน แต่ทุกคนรู้ดีว่าเรื่องนี้ยังไงก็ต้องเกิดขึ้นเข้าสักวันและพวกเขาก็ได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว
"แล้วแผนของท่านคืออะไร ท่านไอแซค"
ลูซาเรียจ้องมองเพื่อยืนยันในคำถามของเธอ แววตาที่มุ่งมั่นและท่าทีสงบนิ่ง ช่างดูสง่างามราวกับราชสีห์
"เราจะตั้งรับกันที่นี่..."
เขาชี้ไปยังจุดวงกลมในแผนที่ในขณะที่ทุกคนมองดูที่จุดนั้น จุดที่มีผาสูงเป็นแนวกั้นยากต่อการเดินทางและอันตรายเป็นอย่างมาก
"เดี๋ยวก่อนท่านไอแซค นั่นไม่ใช่เส้นทางหลักที่พวกเขาจะมาที่นี่"
"ถูกแล้วโคน่า แต่เราจะทำให้พวกเขาต้องเดินทัพผ่านเส้นทางนี้"
"แล้วเราจะทำยังไงล่ะท่านลุง..."
เขาเงียบลงครู่หนึ่งปล่อยให้ทุกคนได้ใช้ความคิด แต่ทว่านั่นเป็นเพียงการรอเวลาเท่านั้น ในที่สุดเสียงกีบเท้าม้าที่เขาเฝ้ารอก็ได้มาถึง
"ท่านไอแซค...แผนของเราสำเร็จแล้วครับ"
"ดี!"
ทุกคนต่างพากันสงสัยในคำพูดของพวกเขาที่รู้กันเพียงสองคน ก่อนที่เสียงพูดคุยจะดังมากยิ่งขึ้น เขาจึงเร่งอธิบายต่อทันที
"ข้าได้ให้อีธานไปขอแรงจากชาวบ้านและลัฟร์ให้ช่วยกันสร้างเขื่อนกั้นลำธารใหญ่เอาไว้เพื่อเบี่ยงการไหลของน้ำ"
"เราจะให้น้ำไหลมายังเส้นทางหลัก ทำให้พวกเขาต้องเปลี่ยนการเดินทาง ด้วยเสบียงและยุทโธปกรณ์ที่พวกเขาขนมา หากถูกน้ำพัดพาพวกเขาจะเสียหายเป็นอย่างมาก"
"แต่ถึงแม้พวกเขาจะยังดึงดันใช้เส้นทางนั้นต่อ ข้าก็ได้วางกับดักรอพวกเขาเอาไว้แล้ว"
"แต่หากเป็นไปตามแผน เราจะตั้งรับพวกเขาที่นี่ โดยโจมตีตัดกำลังพวกเขาในช่องเขาแห่งนี้ โดยหน้าที่นี้ข้าอยากให้หน่วยของเจ้ารับหน้าที่ไป ลิเลียน่า"
"นั่นไม่เป็นปัญญา อย่างไงซะพวกเราก็ได้เปรียบกว่าเมื่ออยู่ในที่สูง แต่ถ้าหากว่าพวกเรามีอุปกรณ์เวทที่โจมตีระยะไกลได้ติดมาด้วยเราจะหนียังไงล่ะ ท่านไอแซค"
"นั่นจะมอบให้คาเรนเป็นคนดูแล ข้าอยากจะให้หน่วยของเธอรับหน้าที่จู่โจมแบบคราวก่อน ใช้แผนกองโจรเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วทำให้ศัตรูสับสน"
"ได้เลยคุณไอแซค ฉันจะรับหน้าที่นั้นเอง"
"หนูจะเตรียมยานอนหลับไว้เยอะๆ จะได้ลดกำลังของพวกเขาได้"
"พวกเขาต้องร้องไห้แน่ถ้าเจอยาเวทของเอเรียเข้าไป คงจะหลับไปอีกหลายวันหรืออาจไม่ตื่นเลยก็ได้"
"คุณคาเรนหมายความว่ายังไงคะ ที่ว่าหลับไม่ตื่นเนี่ย"
"ปะ เปล่า ฉันหมายถึงว่าพวกเขาอาจจะหลับจนไม่อยากตื่นเลยต่างหากละ"
แผนการได้ถูกจัดวางกันอย่างลงตัวพร้อมกับความเข้าใจในที่ประชุม หลังสรุปเรื่องราวทั้งหมดแล้วพวกเขาก็จะแยกย้ายกันเพื่อเตรียมการตามแผนที่ได้รับฟังมา
"เอเรียแล้วฉันล่ะต้องทำอะไรบ้างเหรอ?"
"ลูเซียคอยอยู่ข้างๆ ฉันไว้เราจะตั้งรับอยู่ในหมู่บ้านนี้ หากจำเป็น เราจะต้องหวังพึ่งเวทเขตแดนของเธอ"
"วางใจได้เลย ฉันจะทำอย่างเต็มที่"
"อื้อ...ฝากด้วยนะ"
"ส่วนข้าก็จะออกไปลุยพร้อมกับท่านพ่อแล้วกัน"
"ไอต้าวตัวน้อยของฉันหายไปแล้วสินะ"
"เจ้าหมายถึงอะไรนะ คาเรน"
สีหน้าครุ่นคิดของคาเรนทำให้สตาร์เกิดความสงสัย ด้วยเรื่องราวที่ผ่านมาสตาร์ได้เติบโตขึ้นอย่างมาก เขาไม่ใช่สตาร์เบียร์ดตัวน้อยเหมือนอย่างแต่ก่อนแม้เวลาจะไม่ได้ผ่านไปนานมากนักแต่นั่นคงเป็นการเติบโตของสัตว์เวทมนตร์
สิ่งที่คาเรนรู้สึกอาจจะเหมือนพ่อแม่ที่ได้เห็นลูกของตนเติบโตจนเข้าสู่วัยต่อต้านแล้วกระมัง จากลูกสตาร์เบียร์ดตัวน้อยที่เธอคอยโอบอุ้ม ทว่าสตาร์ในตอนนี้สูงใหญ่กว่าคาเรนเข้าไปแล้ว โดยที่ทุกคนแทบไม่ได้สังเกตเลย
"คุณคาเรน...อย่าทำอะไรเกินตัวนะคะ แล้วอย่าลืมพกยาที่หนูเตรียมไว้ให้ไปด้วยล่ะ"
"เธอไม่ต้องห่วงหรอกเอเรียฉันจะระวัง ฉันไม่ยอมให้เธอต้องเป็นหม้ายอย่างแน่นอน"
"พูดล้อเล่นแบบนี้อีกแล้ว หนูไม่ชอบเลยค่ะ ช่วยจริงจังหน่อยสิคะ"
"อะไรกัน...ฉันก็จริงจังอยู่ตลอด..."
แก้มขาวเนียนใสกลายเป็นสีแดงก่ำ เมื่อนิ้วเรียวบางนั่นสัมผัสมาใกล้ๆ ลูบไล้เชยชมด้วยแววตาหวานฉ่ำราวกับหยาดน้ำค้างในยามเช้า คาเรนโน้มตัวเข้าไปชิดใบหน้าของพวกเขาแทบจะบรรจบกันโดยไม่แคร์สายตาที่จ้องมองอยู่ก่อนที่จะจูบไปที่แก้มของเอเรียโดยที่เธอมิได้ขัดขืนใดๆ
