สิ่งที่สำคัญกว่าคำว่ารัก - ตอนที่ 1 สิ่งสวยงามที่มนุษย์สร้าง โดย น้ำหมึกไร้สี @Plotteller | พล็อตเทลเลอร์

รัก,ชาย-หญิง,เรื่องสั้น,วัยว้าวุ่น,ไทย

รักวัยรุ่น

อะไรสำคัญกว่าสิ่งที่เรียกว่า รัก..

ผู้แต่ง

น้ำหมึกไร้สี

เรื่องย่อ

 เคยมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งถามผมในตอนนั้นว่า ระหว่างธรรมชาติกับมนุษย์ ใครสามารถสร้างสิ่งที่สวยงามกว่ากัน ด้วยความที่ผมเป็นเด็กผมจึงตอบเธอไปว่า " แน่นอนไม่มีทางที่มนุษย์จะสร้างสิ่งที่สวยงามกว่าธรรมชาติได้หรอก " เด็กผู้หญิงคนนั้น หัวเราะ แล้วบอกผมว่า " ผิด อีกหน่อยนายจะรู้ว่าสิ่งที่สวยงามที่สุดคืออะไร ".....

สิ่งที่สำคัญกว่าคำว่ารัก-ตอนที่ 1 สิ่งสวยงามที่มนุษย์สร้าง,สิ่งที่สำคัญกว่าคำว่ารัก-ตอนที่ 2 สิ่งที่สำคัญกว่าคำว่า รัก (จบ)

เคยมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งถามผมในตอนนั้นว่า ระหว่างธรรมชาติกับมนุษย์ ใครสามารถสร้างสิ่งที่สวยงามกว่ากัน ด้วยความที่ผมเป็นเด็กผมจึงตอบเธอไปว่า " แน่นอนไม่มีทางที่มนุษย์จะสร้างสิ่งที่สวยงามกว่าธรรมชาติได้หรอก " เด็กผู้หญิงคนนั้น หัวเราะ แล้วบอกผมว่า " ผิด อีกหน่อยนายจะรู้ว่าสิ่งที่สวยงามที่สุดคืออะไร "

วันเวลาผ่านไป แต่คำถามนั้นของเธอก็ไม่เคยหายไปจากสมองของผม ผมถามเพื่อนผมคนแล้วคนเล่า ก็ไม่มีใครตอบถูก เธอบอกผมว่าให้เลิกล้มที่จะตอบคำถามนี้ได้แล้ว 

" นายพอสักทีเถอะ โตๆกันแล้วน่ะ เราไม่ใช่เด็กๆกันแล้ว แล้วดูนายสิยังพยายามหาคำตอบมันอีก ให้ความลับนี้ตายไปกับฉันเถอะ และแน่นอนฉันไม่มีทางบอกใคร บอกนาย หรืออะไร อย่างแน่นอน ฝันไปเถอะ " นี้คือคำตอบทุกครั้งที่ผมพยายามให้เธอเฉลยคำตอบ และแน่นอนเธอไม่เคยเฉลยมันออกมาเลยสักครั้ง "

ก่อนที่ผมจะเลิกล้มความตั้งใจ เหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา ผมและเธอใกล้จะเรียนจบ. มัธยมศึกษาปีที่ 6 แล้ว ผมอยากจะสารภาพรักกับเธอ ใช่ครับผมหลงรักเธอมานานมากแล้ว และแน่นอนทุกครั้งที่ผมเข้าหาเธอ ผมก็มักจะเอาเรื่องนี้ไปคุยกับเธอ แต่ในใจลึกๆของผม ผมเพียงแค่อยากอยู่ใกล้ๆเธออยากคุยกับเธอ แค่นั้นเอง

"เอาล่ะถึงเวลาแล้วสินะ" ผมรวบรวมความกล้าตัวเอง และวางแผนมาได้สักพักล่ะ ซึ่งผมจะใช้ ความรักของผมที่มีต่อเธอนี้แหละ เป็นคำตอบของคำถามที่ผมคาใจมานาน ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นแบบไหน จะสมหวังหรือไม่ ผมจะไม่เสียใจมันเลยที่ได้สารภาพรักเธอในครั้งนี้

ณ โต๊ะไม้ตัวเล็กตัวหนึ่งใต้ต้นไม้ใหญ่หลังห้องสมุด เธอกำลังนั้งรอเพื่อนๆคนอื่นของเธอ 

(ผม)" นั้งทำอะไรคนเดียวนิ"

(เธอ) " ตกใจหมดเลย อย่าบอกนะจะมาตอบคำถามฉันอีกแล้วเนี้ย "

(ผม) " เอาเถอะน่า ถือว่าฆ่าเวลาเล่นๆ ไปล่ะกัน "

(เธอ) " ถามจริงนายเป็นอะไรกับคำถามฉันนักหนาเนี้ย " 

(ผม) " เอาเถอะน่า ไหนๆก็จะจบม.6กันแล้ว เดียวเธอก็ไม่ได้เจอฉันแล้ว ฉันจะตอบคำถามเธอครั้งนี้ เป็นครั้งสุดท้ายแล้วกัน "

(เธอ) " สุดท้ายอะไร จบไปนายก็มี Line มี เฟส(เฟสบุ๊ค)ฉัน อยากตอบ ก็พิมพ์ตอบมาได้ ทำไหมต้องตอบเป็นครั้งสุดท้าย นายนี้แปลกๆนะ "

(ผม) " ฉันคงเริ่มสนใจมันน้อยลงหรือเบื่อแล้วมั่ง เอาละนะฉันจะตอบล่ะนะ "

(เธอ) " อย่าเวอร์อย่าเวอร์ รีบตอบแล้วรีบไปไกลๆตีนฉันเลยไป "

(ผม) " สิ่งที่มนุษย์สร้างได้สวยงามกว่าธรรมชาติ สิ่งนั้นก็คือ.. ก็คือ... ก็คือ..

(เธอ)" เอาดีดี อย่ากวนตีน"

(ผม)" ก็คือ...ก็คือ  ความรัก ไงล่ะ

เธอนิ่งไป 3 วินาทีแล้วพูดว่า " เพราะอะไร "

(ผม) " ทำไหมหรา.. ฉันตอบถูกใช่ไหมล่ะ "

(เธอ) " ฉันถามว่า เพราะอะไร"

(ผม) " แม้ว่าธรรมชาติจะสร้างสิ่งสวยงามมากมายกว่ามนุษย์หลายร้อยหลายพันเท่า แต่มีสิ่งหนึ่งที่ธรรมชาติไม่สามารถสร้างมันขึ้นมาได้หรือ จำเป็นต้องสร้างมนุษย์หรือแม้แต่สัตว์ เพื่อที่จะสร้างมันขึ้นมา นั่นคือ ความรัก และแน่นอน มันคือสิ่งที่สวยงามที่สุด เอาล่ะ ฉันตอบถูกไหม "

เธอยิ้มและหัวเราะ " อันที่จริงฉันไม่มีคำตอบของคำถามนี้หรอก ฉันหลอกนายว่ามีคำตอบก็เพื่อให้นายช่วยฉันหาคำตอบที่ดีที่สุดให้มัน แต่วันนี้นายตอบคำถามนี้ได้ดีจริงๆ ทำไหมหรา นายเคยมีความรักหรา ถึงคิดว่ามันสวยงามที่สุด "

(ผม) " ใช่ฉันมีความรัก และมีมานานแล้วด้วย ขอพูดตรงๆ เลยละกัน ฉันชอบเธอมานานแล้วล่ะ เดิมทีก็คิดว่าจะปล่อยให้มันผ่านไปให้หายไปสักวัน แต่มันไม่เคยหายไปจากใจฉันได้เลย นับวันฉันก็ยิ่งชอบเธอ ฉันคงเสียใจมากอะ ถ้าฉันไม่ได้บอกเธอ ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะชอบฉันไหม ฉันเพียงแค่อยากบอกเธอ เท่านั้นเอง

( เธอ ) " อืม มีอะไรอีกไหม "

เธอลุกยืนแล้วเดินออกไปจากโต๊ะ ทิ้งผมให้นั่งเงียบๆที่โต๊ะคนเดียว ก่อนที่เพื่อนๆผมจะเข้ามาดึงตัวผมไปเล่นฟุตบอล หลังจากนั้นเราทุกคนก็แยกย้ายกันไปต่อมหาลัย บ้างคนก็ไปทำงาน ผมไม่กล้าที่จะทักข้อความหรือกดไลค์อะไรไปหาเธออีกเลย 

ช่วงค่ำของวันวาเลนไทน์วันหนึ่ง ผมที่กำลังมองดูคู่รักมากมายที่เดินจูงมือกัน ผ่านหอพักที่อยู่ติดกับ มหาลัย ทันใดนั้นก็มีข้อความหนึ่งเด้งเข้ามา

" นาย นาย ช่วยฉันหน่อยสิ ฉันกำลังหาคำตอบของคำถามหนึ่งอยู่ คำถามมันมีอยู่ว่า

......อะไรสำคัญกว่าสิ่งที่เรียกว่า รัก......