เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถม มัธยม จนกระทั่งมหาวิทยาลัย
ตอนนี้จะถึงเวลาที่ต้องเลิกเป็นเพื่อนกันแล้วหรือยังนะ?
รัก,ชาย-หญิง,วัยว้าวุ่น,ไทย,เรื่องสั้น,,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เรื่อง : โปรดเลิกเป็นเพื่อนกันเถอะนะ
เขียน : ที่รักของพระจันทร์
ปก : Yada Art
ภาพประกอบ : Designed by Freepik
Twitter : @ladymoooon19914
Facebook : ที่รักของพระจันทร์ Summer World
บทนำ
ชัชชนถูกเสียงจากโทรศัพท์มือถือรบกวนจนตื่นนอน คราแรกก็หงุดหงิด แต่พอเห็นว่าคนที่โทรมาเป็นใคร ความหงุดหงิดก็มลายหายไปทันที
“ชลตื่นนอนหรือยัง”
เขาได้ยินอีกฝ่ายถามแบบนั้นก็หัวเราะออกมา “แมวที่ไหนมารับโทรศัพท์ล่ะเนี่ย”
“เมื่อคืนเธอส่งข้อความมาบอกฝันดีตอนไหนรู้ไหม ตอนตีสาม เราก็เลยรู้ว่าเธอกินเหล้าโต้รุ่งอยู่กับเพื่อนแน่ๆ”
“นิดหน่อยๆ คลายเครียดก่อนสอบ”
“เกลียดจริง หนังสือไม่อ่าน แต่ทำไมยังสอบผ่านตลอด”
“ก็คนมันเก่งมาแต่ไหนแต่ไร เธอก็รู้”
“จ้า เก่งที่สุด”
“ว่าแต่มีอะไร คงไม่ใช่เพราะแค่อยากโทรมาแซะเราหรอกใช่ไหม”
“มีเรื่องจะให้ชลช่วยหน่อย”
“มีค่าจ้างไหมน้า”
“อยากได้อะไรล่ะ”
ชายหนุ่มนึกภาพใบหน้าของหญิงสาวกำลังค้อนออก จึงเผลอยิ้มกับโทรศัพท์ “บอกเรื่องที่จะให้ช่วยมาก่อน จะได้ประเมินว่าขออะไรดี”
“คืองี้นะชล”
“ว่า...”
“เพื่อนเราที่ชื่อไอริ เขาไปชอบผู้ชายคนหนึ่ง เลยไปส่องเขาเล่นบาสที่โรงยิมบ่อยๆ แต่ผู้ชายคนนั้นกลับมาขอเบอร์เราแทน”
“เวลาไปส่องผู้ชาย เพื่อนชอบลากเธอไปด้วยล่ะสิ”
“ใช่”
“แล้วไงต่อ”
“ยัยไอริก็เลยบอกเขาไปว่าเรามีแฟนแล้ว ให้เปลี่ยนเป็นเบอร์ตัวเองได้ไหม เขาก็โอเค”
“เพื่อนเธอเจ๋งนะเนี่ย”
“เจ๋งอะไรเล่า ไม่รู้ว่าคุยกันอีท่าไหน เขาก็เลยชวนเพื่อนเราทั้งกลุ่มไปเที่ยวทะเล แล้วจะให้พักฟรีๆ ที่บังกะโลของพ่อเขา”
“แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหน”
“ก็เขาใจดีบอกว่าเราจะพาแฟนมาด้วยก็ได้ แล้วเพื่อนเราก็ไม่รู้จะโกหกว่าอะไร เลยตอบเออออไป ทีนี้เราก็เดือดร้อนน่ะสิ”
“อ้อมโลกอยู่นั่นแหละ อยากให้เราช่วยยังไงบอกมาตรงๆ เลยเหอะ”
“ก็แค่อยากให้ชลไปแกล้งเป็นแฟนเราหน่อย เพราะนอกจากเธอแล้วเราก็ไม่รู้ว่าจะไปขอให้ใครมาช่วยดี”
“ได้เลย ไม่มีปัญหา”
“แล้วจะขออะไรล่ะ”
“เอาไว้งานเสร็จแล้วค่อยขอ”
ชัชชนยิ้มกับตัวเอง บางทีมันคงถึงเวลาแล้วนั่นแหละ เพราะหลังเรียนจบ พวกเขาก็ต้องแยกย้ายกันไป
