เสือสมิง สัตว์ร้ายยามราตรีที่ชาวบ้านต่างหวาดกลัว มันออกอาละวาดเข่นฆ่าผู้คนไม่เว้นแต่ละวันจนพรานเชิด พรานผู้มีฝีมือเก่งกาจด้านคาถาอาคมปราบมันจนสิ้นใจได้ เรื่องราวไม่ได้จบลงเท่านั้น เจ้าสัตว์ร้ายยังมีลูกอีกตัวหนึ่งเวลาพ้นผ่านมานานนับ๒๐ปี ความแค้นสุมอกสมิงผู้ลูกทำให้มันลอบเข้าเรือนพรานเชิดและฉกตัวลูกชายคนเล็กของพรานเชิดออกไปจากเรือน
ชาย-ชาย,โอเมกาเวิร์ส,ย้อนยุค,ไทย,ลึกลับ,ทะลุมิติ,ต่างโลก,ไสยศาสตร์,เสือสมิง,ชาย-หญิง,ชายรักชาย,ชาย-ชาย,นิยายเกย์,นิยายรัก,นิยายบีแอล,นิยาย18+,แฟนตาซี,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พิษสมิงพราย
เสือสมิง สัตว์ร้ายยามราตรีที่ชาวบ้านต่างหวาดกลัว มันออกอาละวาดเข่นฆ่าผู้คนไม่เว้นแต่ละวันจนพรานเชิด พรานผู้มีฝีมือเก่งกาจด้านคาถาอาคมปราบมันจนสิ้นใจได้ เรื่องราวไม่ได้จบลงเท่านั้น เจ้าสัตว์ร้ายยังมีลูกอีกตัวหนึ่งเวลาพ้นผ่านมานานนับ๒๐ปี ความแค้นสุมอกสมิงผู้ลูกทำให้มันลอบเข้าเรือนพรานเชิดและฉกตัวลูกชายคนเล็กของพรานเชิดออกไปจากเรือน
สมิงร้ายพูดถ้อยคำแสนลามกออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย มันยังคงจ้องมองพ่อแก้วคนงามราวกับจะกลืนกิน เจ้าคนงามเองก็มีท่าทีหวาดกลัวคนตัวโตตรงหน้าเสียเหลือเกิน
“ว่าอย่างไร กราบหรือไม่”
เจ้าแก้วส่ายหน้าไปมา ทั้งยังถดถอยหลังหนีจนพลาดท่าหงายหลังลงบนพื้น แทบจะในทันทีที่เจ้าแก้วหงายลงไป พ่อขาลก็รีบเข้าคร่อมทาบทับกายงาม ใบหน้าแสนเจ้าเล่ห์เหยียดยิ้มใส่มนุษย์ตัวน้อยที่อยู่ในอาณัติของตน
“เอ็งนี่มองที่ใดก็งามเสียจริง คนระยำขั้นต่ำเช่นพ่อของเอ็งทำท่าไหนกัน”
เพี๊ยะ!
ฝ่ามือเล็กฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อเต็มแรง ถึงแม้จะทั้งกลัวและโกรธ มือเล็กก็สั่นเทาเพราะพลั้งมือไปเสียแล้ว เจ้าสมิงเพียงใช้ลิ้นดุนแก้มพลางมองคนใต้ร่างอีกครั้ง ขาลลุกขึ้นออกจากคนตัวเล็ก มือใหญ่ๆจิกเข้าที่ศีรษะเล็กลากกายบางถูไปกับพื้นเรือนตั้งแต่โต๊ะกินข้าวจนถึงหน้าห้องนอน
“ฮึก ปะ ปล่อย ปล่อยแก้วนะ”
“มึงกลัวกระไร ตบหน้ากูเช่นนี้มึงยังกลัวอีกหรือ”
พ่อขาลยกตัวเจ้าคนงามจนลอยจากพื้น ก่อนจะโยนลงบนฟูก คนงามสั่นกลัวพยายามถดกายหลบหนีคนใจร้ายตรงหน้า แต่รูปร่างต่างกันมากจนไม่สามารถสู้แรงสัตว์ร้ายได้เลยแม้แต่น้อย เสื้อผ้าฝ้ายตัวบางที่เห็นเอวผอมบางเล็กน้อยถูกฉีกออกอย่างไม่ไยดี รวมทั้งโจงกระเบนสีสวยอีกด้วย
แก้วตาที่เปลือยเปล่าไร้ผ้าผ่อน ช่างน่าพิสมัยเสียจริง กายขาวนวลราวสีของนุ่น น้ำตาเลอะเปรอะเปื้อนบนใบหน้าสวยยิ่งชวนมองยิ่งกว่า แก้วตาคนงามดึงผ้าขึ้นปิดกายงามงอนจากสายตาสมิงร้าย
“อยากรู้นัก ถ้าพ่อเอ็งรู้ว่าเอ็งสมสู่กับข้าจะเป็นอย่างไร”
พูดจบมันก็กระชากผ้าที่ปิดบังกายงามของเจ้าแก้วออกจนหมดสิ้น เมื่อรู้ว่าสู้ไม่ได้เจ้าคนงามจึงก้มลงกราบที่ตักของสมิงร้ายทั้งน้ำตา แก้วตาคนซื่อไม่รู้เลยว่าการกระทำของตนยั่วยวนสัตว์ร้ายจนทำให้มันแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ บั้นท้ายใหญ่ขาวนวลเด่นขึ้น เมื่อพ่อแก้วก้มลงกราบบนตัก
“เมตตาแก้วด้วยเถิดจ้ะ อย่าใจร้ายกับแก้วเลยนะจ้ะ”
“ไม่ตบข้าอีกรึ คนงาม”
“อภัยแก้วเถิดจ้ะ”
“ได้สิ ข้าจะอภัยให้”
แก้วตาคนซื่อที่หมอบกราบอยู่ที่ตักกว้าง ถูกมือใหญ่กดศีรษะให้หน้าจมลงตรงส่วนนั้นที่กำลังชูชันดันผ้าโสร่งขึ้นมา
“อยากเห็นหรือไม่ ว่าสิ่งใดอยู่ใต้ผ้า”
“มะ ไม่อยากจ้ะ แก้วหายใจไม่ออกจ้ะ”
มือใหญ่ปลดปมผ้าที่รัดเอวออก ผ้าโสร่งร่นลงจากเอว แกนกายใหญ่หัวหยักสีแดงปริ่มน้ำเด้งออกมาให้คนงามเห็น ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อพบว่าสิ่งใดกำลังถูแก้มงามอยู่
“ตกใจอันใด เอ็งก็มีไม่ใช่หรือ”
คนตัวสูงลูบคลึงแกนกายร้อนไปมา ทั้งยังจับเคาะไปที่แก้มนวลของแก้วตาอย่างนึกอยากรังแก แก้วตาที่กำลังตื่นกลัวก็ถอยหนีสัมผัสอีกครั้ง
“เอามันเข้าไปในปากเอ็ง แล้วข้าจะไม่ทำอันใด”
คนงามส่ายหัวไปมา ด้วยขนาดที่ใหญ่กว่าแขนของตนเสียอีก ตนไม่ได้รู้จักหรือรักกันกับพ่อขาลด้วยซ้ำ ความบริสุทธิ์ของตนตนจะเก็บไว้มอบให้คนรักของตนเท่านั้น
สมิงร้ายมองใบหน้างามด้วยความขัดใจ มันจับแท่งร้อนยัดเข้าปากอวบจนคนงามน้ำตาเล็ด มือใหญ่จิกหัวแก้วตาให้เงยขึ้น เอวสอบขยับเข้าออกรุนแรงจนคนงามน้ำตาอาบแก้ม
“อึก อื้อ คะ แค่ก แค่ก”
สัตว์ร้ายมองคนงามที่แดงไปทั้งหน้าจนถึงใบหูเล็ก กายขาวก็ขึ้นสีแดงเป็นภาพที่ช่างน่ามองเสียจริง มันถอนแกนกายออกจากปากเล็ก มองคนงามที่หอบหายใจเฮือกใหญ่ แทบจะฟุบไปกับฟูกผืนนุ่มเลยทีเดียว
“พะ พอแล้วได้ไหมจ้ะ”
“แก้วเจ็บปาก”
“งั้นเปลี่ยนจากปากบนเป็นปากล่าง ดีหรือไม่”
สมิงร้ายผลักคนงามนอนลงบนฟูก พร้อมทั้งยกขาเรียวขาวพาดคอของตน ดวงตาแสนเจ้าเล่ห์มองทั่วกายขาวเนียนอย่างกับจะกลืนกิน นิ้วเรียวยาวเขี่ยหยอกเย้าช่องทางสีกุหลาบ
“เอ็งนี่งามทั่วทั้งกายเสียจริง ไม่เคยผ่านมือชายใดเยี่ยงนี้ ข้าควรจะยั้งแรงหรือไม่”
ดวงตากลมมีเพียงหยาดน้ำตาพรั่งพรูออกมาจนเลอะไปทั่วใบหน้า แต่พลันดวงตาก็เบิกโพลงเมื่อมีบางอย่างยัดเข้ามาในช่องสวาทจนรู้สึกคับแน่นไปหมด
“อึก! กะ แก้วเจ็บ ฮึก แก้ว เจ็บ”
ปากเล็กเค้นเสียงที่เบาแทบจะไม่ได้ยิน ทำเอาเจ้าสัตว์ร้ายแสยะยิ้มออกมาอย่างพอใจ มันใช้มือจับกระชับเอวขาวไว้ พลางกระแทกกระทั้นคนงามใต้ร่างจนเจ้าตัวตาเหลือกลาน
“งามเหลือเกิน พ่อแก้ว”
“เป็นเมียของข้า ลูกของข้าจะออกมางามเช่นเอ็งแน่ๆ”
“อ๊ะ อ๊ะ อะ อื้อ แก้วไม่ไหว อึก แก้วไม่ไหวจ้ะ”
เสียงหวานโอดครวญลั่น มือเล็กสาละวนไปทั่วเพราะไม่รู้จะเอามือไว้ที่ใด น้ำตาก็ยังคงไหลไม่หยุด พ่อขาลสบถอย่างขัดใจ มันยกคนงามขึ้นนั่งตักพร้อมกับจับมือเรียววางบนบ่าของมัน
“คราวนี้ เอ็งคนไม่เรื่องมากแล้วสิ”
เอวสอบยังคงตะบี้ตะบันช่องสวาท กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งเพราะช่องรักสีกุหลาบฉีกขาด ปากหยักขบเม้มทิ้งรอยรักถ้วนทั่วผิวขาว คนงามที่นั่งบนตักมีน้ำตาเลอะไปทั่ว แต่ก็พยายามมองใบหน้าหล่อราวเทวดาของสัตว์ร้าย
“มีอะไร มองหน้าข้ามีอะไร”
คนงามไม่ตอบ แต่กายงามเอนอ่อนลงใบหน้าสวยซบลงบนไหล่ของสมิงหนุ่มทันที ไม่ทันได้เสร็จสมสัตว์ร้ายจึงไม่ได้สนใจคนงามที่สลบไปคาอกเลยแม้แตน้อย มันยังคงกระแทกกระทั้นร่างคนไร้สติจนน้ำกามเหนียวข้นพรั่งพรูเข้าไปเต็มรูสีกุหลาบจนล้นทะลักออกมา
“คราวนี้ ไอ้เชิดมันจะทำอะไรได้ในเมื่อมึงเป็นเมียของกู หลานของมันก็กำลังจะเป็นเสือ กูจะรอดูวันที่มึงอกแตกตาย”