เสือสมิง สัตว์ร้ายยามราตรีที่ชาวบ้านต่างหวาดกลัว มันออกอาละวาดเข่นฆ่าผู้คนไม่เว้นแต่ละวันจนพรานเชิด พรานผู้มีฝีมือเก่งกาจด้านคาถาอาคมปราบมันจนสิ้นใจได้ เรื่องราวไม่ได้จบลงเท่านั้น เจ้าสัตว์ร้ายยังมีลูกอีกตัวหนึ่งเวลาพ้นผ่านมานานนับ๒๐ปี ความแค้นสุมอกสมิงผู้ลูกทำให้มันลอบเข้าเรือนพรานเชิดและฉกตัวลูกชายคนเล็กของพรานเชิดออกไปจากเรือน
ชาย-ชาย,โอเมกาเวิร์ส,ย้อนยุค,ไทย,ลึกลับ,ทะลุมิติ,ต่างโลก,ไสยศาสตร์,เสือสมิง,ชาย-หญิง,ชายรักชาย,ชาย-ชาย,นิยายเกย์,นิยายรัก,นิยายบีแอล,นิยาย18+,แฟนตาซี,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พิษสมิงพราย
เสือสมิง สัตว์ร้ายยามราตรีที่ชาวบ้านต่างหวาดกลัว มันออกอาละวาดเข่นฆ่าผู้คนไม่เว้นแต่ละวันจนพรานเชิด พรานผู้มีฝีมือเก่งกาจด้านคาถาอาคมปราบมันจนสิ้นใจได้ เรื่องราวไม่ได้จบลงเท่านั้น เจ้าสัตว์ร้ายยังมีลูกอีกตัวหนึ่งเวลาพ้นผ่านมานานนับ๒๐ปี ความแค้นสุมอกสมิงผู้ลูกทำให้มันลอบเข้าเรือนพรานเชิดและฉกตัวลูกชายคนเล็กของพรานเชิดออกไปจากเรือน
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเช้านี้ชวนให้อึดอัดนัก เพราะพุดซ้อนตักกับข้าวให้พ่อขาลที กองกูณฑ์ที แก้วตามองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว แต่ก็ไม่ได้ปริปากอะไร
“เอ็งว่าเอ็งถูกพามาทิ้งที่ป่ากระนั้นหรือ หนูพุด”
กองกูณฑ์เอ่ยถามพุดซ้อนที่ตักอาหารใส่จานของตน จนเจ้าตัวชะงักไปก่อนจะวางช้อนลง
“ชะ ใช่จ้ะ หนูพุดเป็นคนใช้ในเรือนของเจ้านายใหญ่แถวนั้นจ้ะ เจ้านายเขาชอบหนูมากแต่หนูไม่เล่นด้วยจึงถูกนำมาทิ้งจ้ะ”
“กระนั้นหรือ”
“หนูระหกระเหเร่ร่อนมาจ้ะ จนมาเจอท่าน แล้วก็ขอบคุณท่านพญามากเลยนะจ๊ะ ที่ให้ที่พักอาศัยกับหนู”
แก้วตามองหนุ่มน้อยที่นั่งพูดด้วยท่าทางออดอ้อน ออเซาะ ในใจดวงน้อยก็กลัวเลยเกินว่าผัวจะไปชอบพุดซ้อน เพราะทั้งเด็กกว่า หน้าตาจิ้มลิ้ม ช่างพูดช่างเจรจากว่าตนเสียด้วยซ้ำ
“แก้วไปเล่นกับส้มฉุนนะจ๊ะ”
“น้องผมจุกที่ตัวอ้วนๆน่ะหรือจ๊ะ น่ารักเชียวจ้ะ ลูกใครหรือจ๊ะ”
พุดซ้อนยังคงทำหน้าซื่อตาใส รู้ทั้งรู้ว่าแก้วตาไม่ชอบหน้าตนแต่ก็ยังคงเอ่ยถามทั้งยังส่งยิ้มให้ ราวกับลืมไปว่าเคยว่าแก้วตาว่าเป็นโฉกกฬา
“ฉันคุยกับคุณหรือจ๊ะ”
แก้วตาตอบพลางยิ้มกลับ ก่อนจะเดินออกจากบริเวณนั้นไป ปล่อยให้พุดซ้อนนั่งเก็บอารมณ์ หนุ่มน้อยผิวสีน้ำผึ้งทำเพียงจิกเล็บที่หน้าขาจนขึ้นรอยแดง
ศาลาหน้าเรือน
เป็นศาลาในสวนหน้าเรือนทั้งยังมีศาลเล็กๆของเจ้าอ้วนส้มฉุน หลังจากที่รู้ความจริงเกี่ยวกับพ่อพญาแล้ว พ่อแก้วคนงามก็รู้เรื่องที่เจ้าอ้วนเป็นกุมารทองของพ่อครูศารทูล ที่ตอนนี้ไปจำศีลอยู่กับเพทายในป่าอีกฟาก ครานี้คงจะจำศีลอีกพักใหญ่เพราะพ่อขาลมีคนดูแลแทนแล้ว
“แม่แก้วจ๋า~”
เสียงเจื้อยแจ้วของกุมารอ้วนดังขึ้นข้างหู ปากน้อยๆกดจมูกลงกับแก้มพ่อแก้วพร้อมกับเสียงหัวเราะคิกคัก มือป้อมถือถาดขนมที่พ่อแก้วเอามาวางไว้ให้พร้อมกับข้าวที่เจ้าอ้วนชอบทั้งนั้น
“แม่แก้วจ๋า แม่แก้วทำบุญให้หนูเยอะแยะเลย หนูตัวสว่างปิ๊งเลยจ๊ะ”
“อ้วนเหมือนเดิมแหละ เจ้าอ้วนของแม่”
เจ้าส้มฉุนชอบใจก่อนจะทิ้งตัวลงบนตักนุ่ม ปากเล็กยิ้มแฉ่งพลางกอดแขนของพ่อแก้วไว้แนบกาย แก้มนุ่มนิ่มถูไถตามประสาเด็กขี้อ้อน
“แม่จ๋า หนูกำลังจะได้ไปเกิดแล้วนะจ๊ะ”
กุมารอ้วนบอกแก้วตาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ แก้มอ้วนๆของเจ้าส้มฉุนถูต้นขานุ่มของพ่อแก้วไปมา อายุของเจ้าส้มฉุนมากถึงร้อยปี ทั้งถูกกักขัง ทำร้ายมากมายจนบัดนี้ใกล้ถึงวันที่จะได้ไปเกิดเสียที
“งั้นส้มฉุนเกิดมาเป็นลูกจริงๆของแม่ดีไหม”
“จะ จริงหรือจ๊ะแม่แก้ว”
แก้วตายิ้มพลางกอดเจ้ากุมารอ้วนไว้ในอ้อมแขน มืออีกข้างก็ลูบแผ่นหลังของเด็กชายอย่างปลอบประโลม
ซ่าาาาา!!
“อุ้ย ขอโทษจ้ะ หนูเอาน้ำล้างตีนมาเททิ้งไม่ทันเห็นพี่แก้วจ้ะ”
พุดซ้อนยืนส่งยิ้มหวานให้ ในมือก็ถือขันที่ใช้ตักน้ำทิ้ง เจ้ากุมารอ้วนมองหน้าแม่แก้วที่ใบหน้าขาวๆเปื้อนน้ำโสโครกไปหมด
“แม่แก้วจ๋า แม่แก้วเปียกไปหมดแล้ว”
แก้วตากำมือแน่นพลางมองตัวต้นเหตุที่ทำให้ตนและกุมารอ้วนเปียกไปทั่วทั้งตัว หากจะลงทุนลงแรงทะเลาะตบตีก็คงจะมีแต่เสียแรงเปล่า สู้ใช้สมองดีกว่าถึงอย่างไรเรือนนี้ก็เป็นเรือนของพ่อขาล ผัว ของตน
“เกิดอะไรขึ้นพ่อแก้ว ทำไมเอ็งเปียกแบบนี้”
“พุดซ้อนน่ะสิจ๊ะพี่ขาล เอาน้ำล้างตีนเทใส่หัวแก้วไม่รู้ว่าน้องขัดเคืองสิ่งใดแก้วจ้ะ”
แก้วตาว่าพลางกอดรอบท้องผัว ซบหน้าลงบนแผ่นอกกว้างอย่างออดอ้อน ปากเล็กสีชมพูสวยแอบเบ้ปากใส่พุดซ้อนที่ยืนมองสถานการณ์อยู่ข้างบน
“หนูพุดไม่ได้ตั้งใจนะจ๊ะ ครุมันหลุดมือหนูน่ะจ้ะ”
“ไม่ใช่นะจ๊ะพ่อ พี่พุดซ้อนตั้งใจเทน้ำใส่หัวแม่”
เจ้าส้มฉุนว่าพลางยักคิ้วหลิ่วตาให้แม่แก้วที่กำลังลอบส่งยิ้มให้ตนอีกที แก้วตาเงยมองหน้าพ่อพญา ใบหน้าขาวมีคราบน้ำสกปรกติดทั้งหัว ทั้งตัวไปหมด
“มาอยู่เรือนกู ถ้าแตะเมียกูมึงอาจจะไม่ได้อยู่”
มือใหญ่โอบเอวให้เดินตามไปที่ท่าน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากเรือน เมื่อเห็นทั้งคู่เดินพ้นเรือนไป พุดซ้อนกระทืบเท้าเสียงดังอย่างขัดใจ เหมือนเจ้าตัวจะลืมไปว่าเจ้าส้มฉุนยังยืนอยู่ กุมารอ้วนแลบลิ้นปลิ้นตาใส่คนขี้โมโห
“หยุดนะ! ไอ้เด็กเปรต!”
“เค้าไม่ได้เป็นเด็กเปรต เป็นกุมารทอง!”
ว่าแล้วเจ้ากุมารอ้วนก็ถอดหัวแล้วโยนไปมาให้พุดซ้อนดู เด็กชายหัวเราะคิกคักแถมยังลอยไปลอยมา ตีลังกา ทำท่าแปลกๆใส่พุดซ้อนกรี๊ดจนสลบเมือดไป
“มึงนี่ซนเสียจริงนะ ไอ้ส้มฉุน”
“ช่วยไม่ได้จ้ะ คนนี้มาพูดไม่ดีกับแม่แก้วของฉันก่อน”
ส้มฉุนว่าพลางยืนเท้าเอวมองหน้ากองกูณฑ์ที่ออกมายืนหน้าเรือน สมิงดำมองหน้ากุมารอ้วนก่อนจะดีดหน้าผากกลมๆของเจ้าส้มฉุน
“หลอกคนมันบาป เดี๋ยวไม่ได้ไปเกิดหรอก”
“ฉันกำลังจะได้ไปเกิดแล้ว พ่อบอก”
เจ้ากุมารว่าพลางเอามือกุมหน้าผากก่อนจะหายตัวไป ส่วนด้านพ่อขาลกับแก้วตาคนงามก็นั่งอยู่ที่หน้าลำธารใสที่ไม่ไกลจากตัวเรือนมากนัก
“พะ พี่ขาลจะทำอะไรจ๊ะ”
คนงามร้องเสียงหลง เมื่อพ่อขาลดันตนให้นอนลงบนโขดหินข้างลำธาร ขาเรียวขาวถูกจับอ้าออกจนผ้าซิ่นไหลไปกองที่สะโพกอวบ ใบหน้าหล่อของพ่อขาลซุกลงตรงกลางหว่างขา จนทำให้พ่อแก้วตกใจหนีบขาเข้าหากันแน่น
“อ้าขาออกพ่อแก้ว หนีบคอพี่แบบนี้จะทำได้อย่างไร”
“พี่บอกจะพาแก้วมาอาบน้ำนี่จ๊ะ ทำไมถึง..”
“ไหนจะให้ส้มฉุนมันมาเกิด รีบทำเสียสิมันจะได้มาเกิด”
พ่อขาลว่าพลางกดจูบลงบนหน้าท้องแบนราบ ปากหยักขบเม้มหน้าท้องนุ่ม มือทั้งสองข้างก็บีบบั้นเอวสวย แก้วตาทำได้เพียงเชิดหน้าส่งเสียงครางกระเส่า
“มีลูกให้พี่เถิดพ่อแก้ว”
“พี่รักเอ็งเหลือเกิน พ่อคนงาม”