เสือสมิง สัตว์ร้ายยามราตรีที่ชาวบ้านต่างหวาดกลัว มันออกอาละวาดเข่นฆ่าผู้คนไม่เว้นแต่ละวันจนพรานเชิด พรานผู้มีฝีมือเก่งกาจด้านคาถาอาคมปราบมันจนสิ้นใจได้ เรื่องราวไม่ได้จบลงเท่านั้น เจ้าสัตว์ร้ายยังมีลูกอีกตัวหนึ่งเวลาพ้นผ่านมานานนับ๒๐ปี ความแค้นสุมอกสมิงผู้ลูกทำให้มันลอบเข้าเรือนพรานเชิดและฉกตัวลูกชายคนเล็กของพรานเชิดออกไปจากเรือน
ชาย-ชาย,โอเมกาเวิร์ส,ย้อนยุค,ไทย,ลึกลับ,ทะลุมิติ,ต่างโลก,ไสยศาสตร์,เสือสมิง,ชาย-หญิง,ชายรักชาย,ชาย-ชาย,นิยายเกย์,นิยายรัก,นิยายบีแอล,นิยาย18+,แฟนตาซี,นิยายวาย,ดราม่า,#BL,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
พิษสมิงพราย
เสือสมิง สัตว์ร้ายยามราตรีที่ชาวบ้านต่างหวาดกลัว มันออกอาละวาดเข่นฆ่าผู้คนไม่เว้นแต่ละวันจนพรานเชิด พรานผู้มีฝีมือเก่งกาจด้านคาถาอาคมปราบมันจนสิ้นใจได้ เรื่องราวไม่ได้จบลงเท่านั้น เจ้าสัตว์ร้ายยังมีลูกอีกตัวหนึ่งเวลาพ้นผ่านมานานนับ๒๐ปี ความแค้นสุมอกสมิงผู้ลูกทำให้มันลอบเข้าเรือนพรานเชิดและฉกตัวลูกชายคนเล็กของพรานเชิดออกไปจากเรือน
มือน้อยยกขึ้นโอบรอบต้นคอแกร่ง คนตัวสูงเองก็โน้มคอลงมาประกบจูบพ่อคนงาม ปากหยักกดจูบลงบนปากเล็กทั้งขบกัดจนแก้วตาอ้าปากออก
“ไม่อายผีสางเทวดาเลยนะขอรับ ท่านพี่”
คนงามเบิกตากว้างทั้งยังผลักไหล่ของพ่อขาลออกทันที มือน้อยจัดผ้าซิ่นรวมทั้งเสื้อผ้าฝ้ายขาวให้เข้าที่เข้าทาง
“มึงมาตรงนี้ทำไม ไอ้กองกูณฑ์”
“ข้าก็อยากรวมรักกับพ่อแก้วบ้างนี่ขอรับ หุ่นงามเสียจริง”
แก้วตาฟังดังนั้นจึงรีบถอยไปหลบหลังพ่อขาล คนงามกอดแขนพ่อขาลไว้แน่น เพราะยังหวาดกลัวคนเจ้าเล่ห์นี้ไม่หาย
“ข้าแค่เย้าเล่น แม่เฒ่ามาขอพบท่านอยู่ที่ศาลา”
พ่อขาลไม่ตอบเพียงแต่จูงมือพ่อแก้วคนงามให้เดินตามกลับไปที่เรือน โดยมีกองกูณฑ์เดินตามคอยพูดหยอกเย้าตลอดทาง
ศาลาหน้าเรือน มีร่างของหญิงชรากำลังนั่งพูดคุยกับเจ้ากุมารอ้วน ทั้งยังวางขนมหวานมากมายให้เจ้าอ้วนกินไปพลางด้วยซ้ำ
“ยายทำขนมอร่อยทุกอย่าง ฉันชอบมากจ้ะ”
“เคี้ยวให้หมดค่อยพูด เอ็งนี่นะไอ้ส้มฉุน”
“ไม่ติดคอตายหรอกจ้ะ ฉันตายอยู่แล้ว”
เจ้าอ้วนหัวเราะร่าพลางหยิบขนมเข้าปาก พลันสายตาของกุมารอ้วนก็ไปสบเข้ากับพ่อขาลและแม่แก้วคนสวยที่กำลังเดินเข้ามา กุมารอ้วนรีบวิ่งเข้าไปกอดรอบขาแม่แก้วคนสวยพร้อมกับจูงมือให้เดินตามไปที่ศาลา
“มาแล้วเรอะ พ่อ”
“มีอะไรถึงมาจนถึงเรือน”
“อีก๗วัน จะถึงวันถอดถอนคำสาป”
“ข้ารู้แล้วแม่หมอ”
“ภัยกำลังจะมาถึงตัวท่านแล้วนะพ่อ”
พ่อขาลมองหน้าแม่หมอชรา ก่อนจะหันมองหน้าพ่อแก้วที่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้า พญาเสือใหญ่จึงให้เจ้ากุมารอ้วนพาแก้วตาออกจากบริเวณนั้นก่อน
“ภัยอะไรหรือแม่หมอ”
กองกูณฑ์เอ่ยถามเมื่อพ่อแก้วคนงามเดินออกไป แม่หมอมีสีหน้าตึงเครียด มือหญิงแก่หยิบเขี้ยวเสือออกมาจากย่ามเก่าๆของหล่อนและยื่นให้พ่อพญา
“พ่อฉกลูกเขามา เขากำลังจะตามมาเอาคืน”
“จะกลัวไปไยแม่เฒ่า ท่านลืมหรือข้าคือใคร?”
“พ่อของคู่ชะตาท่านหาคนที่จะปราบท่านมาได้แล้ว หากการถอดถอนสำเร็จท่านจะได้เป็นมนุษย์ดังเดิม แต่หากถูกขัดขวาง..”
แม่เฒ่าทองผกามีท่าทีหวาดหวั่น มือของหล่อนก็ค้นหาของกุกกักในย่ามเพื่อคลายความตึงเครียด หญิงชราหยิบก้อนหิน กิ่งไม้ เหรียญพดด้วง ขึ้นมาโยนลงบนโต๊ะ ทันทีที่ของเหล่านั้นกระจัดกระจายบนโต๊ะ หญิงชราเบิกตาโพลงเมื่อเห็นคำทำนายของก้อนหิน กิ่งไม้และเหรียญ หญิงชรามองคำทำนายจากสิ่งของเหล่านั้น ปากหยักย่นก็ลอบยิ้มและรีบบอกข่าวแก่พญาสมิง
“การถอดถอนคำสาปของพ่อจะลุล่วงไปได้ด้วยดี”
หญิงแก่ปรายตามองพ่อแก้วและกุมารอ้วนที่กำลังจูงมือกันเดินออกไปจากบริเวณศาลามือหญิงชรายกขึ้นชี้ที่พ่อแก้วก่อนจะหัวเราะอย่างพอใจ
“ลูกของพ่อกำลังจะมา นั่นคือสิ่งหนึ่งที่ทำให้การถอดถอนของพ่อง่ายยิ่งขึ้น”
“แล้วที่แม่เฒ่าร้อนรนคือเรื่องใด”
“พ่อฉกลูกเขามา เขากำลังจะมาเอาลูกเขาคืน”
หญิงแก่ว่าพลางส่ายหน้าช้าๆ หลังจากพูดคุยกันเสร็จสรรพ สมิงทั้งสองจึงไปส่งแม่เฒ่าที่ทางเข้าป่า
กลับมาที่ด้านพ่อแก้วและกุมารอ้วนที่นั่งอยู่ในครัวไฟ เพื่อเตรียมอาหารมื้อกลางวันให้ผัวและกองกูณฑ์ มือสวยขูดมะพร้าวเตรียมไว้ทำแกงและขนมเผื่อกุมารอ้วน เจ้าส้มฉุนเองก็ช่วยแม่แก้วก่อไฟ หลังจากไฟติดพ่อคนงามก็ยกหม้อขึ้นตั้งเคี่ยวกะทิจนหอมไปทั่วทั้งเรือน
โคร่ม!
หม้อไหจานชามกระจัดจายเมื่อมีบางอย่างถูกโยนมากลางครัว แก้วตาหันมองต้นตอก็พบว่าเป็นไก่ป่าสองตัวที่ถูกฆ่าทั้งยังถอนขนแล้ว
“ฉันอยากกินแกงไก่ใส่ฟัก พี่แก้วทำให้ฉันหน่อยนะจ๊ะ”
พุดซ้อนยืนส่งยิ้มหวานที่หน้าประตู พร้อมกับมองอาหารที่แก้วตาทำไว้แล้วบนโต๊ะ หัวเล็กๆก็คิดออกว่าจะแกล้งพ่อแก้วอย่างไร
“ทำแต่อาหารจืดชืดกับแกงกะทิ พ่อพญาไม่เบื่อแย่หรือจ๊ะ ท่าทางท่านคงไม่ชอบอะไรจืดๆมั้งจ๊ะ”
แก้วตาที่นั่งฟังได้แค่กำมือแน่น แต่ก็ยังคงไม่ได้สนใจมืออีกข้างก็คนอาหารในหม้อไปพลาง พุดซ้อนเห็นแบบนั้นยิ่งโกรธ มือนุ่มของเจ้าตัวปัดอาหารที่จัดไว้บนโต๊ะจนหกกระจัดกระจายไปหมด
“อีพุดซ้อน!”
“อุ้ย พูดไม่เพราะเลยนะจ๊ะ”
พุดซ้อนลอยหน้าลอยตาเย้ยแก้วตาที่กำลังโกรธจนหน้ามืด มือบางยกขึ้นฟาดลงบนหน้าพุดซ้อนอย่างเต็มแรงจนพุดซ้อนล้มลง
“มึงตบกู! เกิดมาไม่เคยมีใครรังแกกู!”
“มึงมันแค่คนอาศัยเรือนผัวกู แค่อีกาฝาก ถ้ากูไม่ให้มึงอยู่มึงก็จะไม่ได้อยู่”
แก้วตาชี้หน้าด่าพุดซ้อนที่นอนหงายบนพื้น เท้าเรียวยกขึ้นเหยียบอกหนุ่มน้อย มืออีข้างก็กระชากศีรษะสวยขึ้นมาให้มองหน้าตน
“ทำตัวแบบนี้ มึงคิดว่าไม่มีใครดูออกหรือ ระริกระรี้อยากจะเป็นเมียพี่ขาล”
พูดจบก็มีเสียงฝีเท้าของบางคนกำลังเดินตรงมาที่เรือน แก้วตาคิดว่าคงเป็นพ่อขาลแน่ คนงามยกมือขึ้นตบตีหน้าและแขนของตัวเอง ผมเงาสวยก็ถูกยีจนยุ่งเหยิง ก่อนจะทิ้งกายลงร้องไห้โฮบนพื้น
“พ่อแก้ว..เกิดอะไรขึ้นกับเอ็ง”
ทันทีที่เห็นสภาพเมียพ่อขาลก็ถลาลงไปประคองพ่อคนงามไว้ในอ้อมแขน แก้วตาซบหน้าลงพลางลอบยิ้มก่อจะบีบน้ำตาออดอ้อนผัว
“น้องพุดซ้อนน่ะสิจ๊ะ ฮึก คะ แค่แก้วไม่ทำกับข้าวที่น้องอยากกินให้ น้องก็ปัดอาหารทิ้งหมดซ้ำยังตบตีแก้ว พี่ขาลดูสิจ๊ะ แก้วเจ็บไปหมดทั้งตัว”
แก้วตาออดอ้อนพ่อขาลแต่สายตาก็มองพุดซ้อนพลางทำหน้ายียวนจนกองกูณฑ์ที่ยืนหน้าประตูหลุดขำออกมา
“เมียพี่แสบเสียจริง”
คิดในใจพลางส่ายหัวไปมา พ่อแก้วแสดงเก่งจนตอนนี้พุดซ้อนกายหดเท่ามดแล้วกระมัง