เพราะความรักที่พระเอกในนิยายมอบให้นั้นช่างปลอมเปลือก ผมคนนี้จะขอเป็นคนมอบความรักที่แท้จริงให้แก่นายเอกผู้น่ารักเอง
ชาย-ชาย,ย้อนยุค,ดาร์ค,ตะวันตก,แฟนตาซี,ผมตกหลุมรักนายเอกครับ,plotteller, ploteller, plotteler,พล็อตเทลเลอร์, แอพแพนด้าแดง, แพนด้าแดง, พล็อตเทลเลอร์, รี้ดอะไร้ต์,รีดอะไรท์,รี้ดอะไรท์,รี้ดอะไร, tunwalai , ธัญวลัย, dek-d, เด็กดี, นิยายเด็กดี ,นิยายออนไลน์,อ่านนิยาย,นิยาย,อ่านนิยายออนไลน์,นักเขียน,นักอ่าน,งานเขียน,บทความ,เรื่องสั้น,ฟิค,แต่งฟิค,แต่งนิยาย
เพราะความรักที่พระเอกในนิยายมอบให้นั้นช่างปลอมเปลือก ผมคนนี้จะขอเป็นคนมอบความรักที่แท้จริงให้แก่นายเอกผู้น่ารักเอง
ผู้แต่ง
เจ้านายสาเกกอดองุ่น
เรื่องย่อ
โปรดอ่านรายละเอียดก่อนอ่านเนื้อเรื่องหลักกันด้วยนะคะ
เล่นแท็ก #ผมตกหลุมรักนายเอกครับ
‘แม็กซ์’ หนุ่มCEOลูกครึ่งไฟแรงผู้ประสบความสำเร็จและยืนอยู่บนจุดสูงสุดตั้งแต่อายุยังน้อย เบื้องหน้าดูเป็นคนน่าเกรงขามเป็นที่เคารพแก่คนในองค์กรและบริษัท แต่หารู้ไม่ว่าเบื้องหลังแม็กซ์เป็นเพียงชายหนุ่มคนหนึ่งที่รักการอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจ โดยเฉพาะวายพีเรียดตะวันตก
นิยายเรื่องพันธนาการรักของดยุกปีศาจ ได้เข้าไปต้องตาต้องใจแม็กซ์เข้าเพราะมีความนิยมมากจนว่อนไปทั่วอินเตอร์เน็ต ทว่าหลังอ่านจบถึงกับอุทานออกมาดังๆ ว่าอะไรวะ ความรักที่พระเอกในนิยายมอบให้นายเอกนั้นช่างปลอมเปลือกยิ่งเสียกว่าอะไร ตอนจบที่สมบูรณ์แบบนั้นสำหรับแม็กซ์มันเป็นเพียงแค่เรื่องหลอกลวง
‘ถ้าเขาได้เข้าไปในนิยายละก็นายเอกของเรื่องจะได้เจอกับความสุขที่แท้จริง เขาจะแย่งนายเอกมาจากพระเอกของเรื่องเอง!!’ จบคำพูดนั้นแม็กซ์ก็ได้เข้าไปอยู่ในนิยายเรื่องนั้นจริงๆ
Warning
- นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรง มีการบรรยายเกี่ยวศพ (Body) , ความตาย (Death) , การกระทำที่น่ารังเกียจและขนลุก (Creepy Behavior) , การล่วงละเมิดทางจิตใจและอารมณ์ (mental and emotional abuse) , ฆาตกรรมสังหารหมู่ (Murder) , คำหยาบคาย (Rude) , ความคิดที่บิดเบี้ยว (Cognitive Distortions) , การข่มขืน (Ravishment) , การดูถูกเหยียดหยาม (Contemptibility) , การชักจูงทางจิตวิทยาหลอกเหยื่อ (Manipulator) , การปั่นหัวให้สับสนทางความคิด (Gaslighting) , ซึมเศร้า (Depression) , ความเชื่อทางศาสนา (religion)
- ผู้ชายสามารถท้องได้ (Mpreg)
- สถานที่ ความเชื่อ เหตุการณ์ต่างๆ มาจากจินตนาการของผู้แต่งทั้งหมด
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและห้ามลอกเลียนแบบ
หมายเหตุ
- เรื่องนี้เล่าผ่านมุมมองของพระเอก การกระทำความคิดทุกสิ่งทุกอย่างเป็นมองผ่านมุมมองของพระเอกทั้งหมด
- เนื้อเรื่องจะแบ่งเป็นทั้งหมด 2 arcนะคะ arcนึงเกือบร้อยตอนค่ะ(อาจจะมากกว่าหรือน้อยกว่าขึ้นอยู่กับเนื้อหา) แน่นอนว่าเนื้อหาของนิยายยาว กว่าเหล่าตัวเอกจะรักกันย่อมใช้เวลาโดยที่ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนจะค่อยๆ ขยับเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ เพราะเริ่มแรกพระเอกจะเป็นเด็กก่อนค่ะกว่าจะเติบโตและพบเจอกันจะต้องใช้เวลา แต่เนื้อหาระหว่างทางก่อนจะไปเจอกันสนุกอย่างแน่นอนค่ะ
- ก่อนอื่นเรื่องนี้ในช่วงตอนแรกๆนั้นนายเอกจะค่อนข้างค่าตัวแพง แต่จะโผล่มาบางช่วงให้หายคิดถึงค่ะเนื่องจากช่วงแรกเป็นวัยเด็กของพระเอกจะเน้นไปที่ความสัมพันธ์ของพี่ชายกับพระเอกก่อนเป็นอันดับแรก ค่อยตามด้วยความสัมพันธ์ของพระ-นายค่ะ
- มีการใช้ไทม์สคริปบ่อยครั้งในช่วงตอนแรกๆของเนื้อเรื่อง เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในแต่ละช่วงอายุของพระเอกนั้นหลากหลายและทางเราอยากให้นักอ่านได้รับรู้ช่วงเวลาชีวิตของพระเอกไปพร้อมกันจึงมีการใส่ไทม์สคริปหลายครั้งค่ะ
- การกระทำหลายอย่างของตัวละครนั้นบิดเบี้ยว มีหลายสิ่งที่ทำแล้วไม่ถูกต้องอีกทั้งยังมีเนื้อหาบางจุดที่ละเอียดอ่อน ผู้อ่านโปรดกรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านเป็นอย่างมาก
ปล.เนื้อหาที่ลงในเว็บยังไม่ได้ผ่านการพิสูจน์อักษร ถูกแก้ไขผ่านการตรวจทานคร่าวๆ ของผู้แต่งเท่านั้น
**สุดท้ายนี้สามารถติชมเราได้เสมออีกเช่นเคยค่ะ อาจจะผิดพลาดไปบ้างแต่เราเชื่อว่านักอ่านทุกท่านจะสนุกไปกับมันค่ะ อย่าลืมกดติดตามเราไว้เพื่อที่จะได้ไม่พลาดตอนใหม่ๆ ทุกครั้งเวลาอัพ
อัพทุกวัน อังคาร พฤหัสบดี
ช่องทางการติดตามเพิ่มเติมเพื่อติดตามข่าวสารและงานแฟนอาร์ตของนิยาย : @Sagehuggrape30
“แต่งงานกับผมนะ แร็คน่าร์” ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของใบหน้าหล่อคมคายคุกเข่าลงต่อหน้าคนตัวเล็ก อีกฝ่ายอึ้งเงียบไปชั่วครู่หนึ่ง ครุ่นคิดอยู่ในหัวบอกกับตัวเองว่าไม่ใช่เรื่องที่ตนกำลังเพ้อฝันไป ผู้ครอบครองเรือนผมสีขาวดุจหิมะตรงหน้าคนนี้กำลังขอตนแต่งงาน
แร็คน่าร์ไม่เคยคิดหรือวาดฝันว่าจะได้แต่งงานกับชายที่ตนเองนั้นรักและซื่อสัตย์อย่างสุดหัวใจ ปกติแล้วเขาไม่เคยคิดที่จะเหลียวมองคนเช่นแร็คน่าร์เลยเสียซะด้วยซ้ำ ประหนึ่งว่าภาพตรงหน้าได้ลบเลือนอดีตและฝันร้ายอันแสนขมขื่นของแร็คน่าร์ไปจนหมดสิ้น
เจ้าของนัยน์ตาสีดำขลับแสนงดงามวิจิตรอ้ำอึ้งก่อนที่จะพยักหน้าแผ่วเบา “นะ...แน่นอนสิครับเอลเลียต ผมจะแต่งงานกับคุณครับ!!” อีกฝ่ายครั้นได้ยินเช่นนั้นก็คลี่ยิ้มออกมา แสงอันอบอุ่นจากดวงสุริยันยามอัสดงอาบย้อมทั้งสองขณะที่โผกอดกัน
ทั้งสองคนตัดสินใจที่จะใช่ชีวิตร่วมกันตราบนานเท่านาน หลังจากที่ฝ่าฟันอุปสรรค์ชีวิตต่างๆนานามากมายตลอดเวลาที่ผ่านมา แววตาของแร็คน่าร์วูบไหวภาพตรงหน้าพร่าเบลอก่อนน้ำตาสีใสไหลรินลงอาบพวงแก้มสวย
ในที่สุดความหมายของคำที่ว่าฟ้าหลังฝนนั้นสวยงามเสมอก็ได้เป็นจริงอย่างที่แร็คน่าร์นั้นเชื่อเสมอมา
จบบริบูรณ์
“ฮะ? จบแค่นี้เนี่ยนะอะไรกันทำไมแร็คน่าร์สุดที่รักของผมถึงได้ตกลงแต่งงานกับมันล่ะ เมื่ออาทิตย์ที่แล้วมันยังทำร้ายจิตใจเธออยู่เลยนะแม่คนงามของผม!!” ผมสบถออกมาพลางยกมือขึ้นขยี้กลุ่มผมอย่างรุนแรง ไหงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ เธอควรจะไม่รับรักมันสิ!
ผมวางโทรศัพท์เครื่องหรูราคาหลายหมื่นลงบนโต๊ะทำงานอย่างรุนแรงไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าจะเป็นตายร้ายดีอย่างไร ยังไงซะก็มีตังค์อยู่แล้วค่อยซื้อใหม่เอาก็ย่อมได้ จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายไม่วายคิดว่าจะคอมเมนต์ตอนสุดท้ายว่าอย่างไรดี
ตอนแรกคิดว่าจะเอ็ดคุณนักเขียนเสียหน่อยว่าทำไมถึงล็อกมงเอลเลียตขนาดนั้นทั้งๆที่มันคือตัวร้ายจับได้บทพระเอก แต่คิดอีกทีไม่ทำดีกว่าบางทีการคอมเมนต์ไปอาจจะโดนนักอ่านคนอื่นมาถล่มเอาก็เป็นได้เพราะมีหลายคนที่เชียร์เอลเลียตสุดหัวใจต่างจากผมที่อยากให้แร็คน่าร์ทิ้งเอลเลียตจะตายชัก
“ไม่น่ามาเจอเรื่องนี้เลย อุตส่าห์คิดว่าหาแนวการเมืองอ่านเพื่อเพิ่มสมาธิก่อนไปประชุมกับลูกค้ารายใหญ่พรุ่งนี้ซะหน่อย ดูเหมือนจะเป็นการบั่นทอนจิตใจแทนซะแล้วสิ” ผมบ่นกับตัวเอง จากนั้นก็ฟุบหน้าลงบนโต๊ะเสมือนคนหมดอาลัยตายอยากกับชีวิต
นิยายเรื่อง ‘พันธนาการรักของดยุกปีศาจ’ เป็นนิยายแนววายพีเรียดตะวันตกแฟนตาซีที่กล่าวถึงเด็กหนุ่มคนหนึ่งมีนามว่าแร็คน่าร์ โลคาซันเดอร์บุตรชายคนที่สามของท่านดยุกโลคาซันเดอร์ผู้เป็นตัวละครหลักหรือนายเอกในนิยายได้มีโอกาสย้อนเวลากลับมาแก้ไขชีวิตในอดีตของตนเอง
ผมจะเล่าคร่าวๆละกันนะ
แร็คน่าร์ก่อนที่จะย้อนเวลากลับมามีนิสัยค่อนข้างแย่เรียกว่าเลวเลยก็ได้ เพราะก่อนที่จะได้โอกาสจากพระเจ้าย้อนเวลาแร็คน่าร์ได้เป็นหนึ่งในคนที่ช่วยพ่อตนเองทำลายตระกูลเมอร์ฟีจนย่อยยับซึ่งนั่นก็คือตระกูลของเอลเลียต เมอร์ฟีพระเอกของเรื่องนั่นเอง
อีกทั้งแร็คน่าร์ยังหลอกให้เอลเลียตรักจนสุดหัวใจและหักหลังเขาจนเขามีชีวิตตกต่ำถึงขีดสุด เอลเลียตแค้นแร็คน่าร์ในอดีตมากก่อนที่จะออกจากจักรวรรดิไปเขาได้กล่าวไว้ว่าจะกลับมาแก้แค้น ซึ่งเอลเลียตก็กลับมาแก้แค้นตามคำที่ว่าไว้จริงๆ
พระเอกของเรื่องกลับมาอย่างยิ่งใหญ่กอบกู้ตระกูลเมอร์ฟีให้กลับมาเฉิดฉายได้อีกครั้ง เจ้าตัวได้ขึ้นเป็นผู้นำตระกูลและได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากมาร์ควิสเป็นดยุก พ่วงด้วยฉายาดยุกปีศาจเพราะเจ้าตัวนั้นผมสีขาวดุจหิมะนัยน์ตาสีแดงดั่งโลหิตเข้มข้น และยังสามารถปราบเหล่าปีศาจร้ายได้อย่างโหดเหี้ยม
น่ากลัวถึงขนาดปีศาจยังต้องยำเกรง
แร็คน่าร์ในอดีตได้กลับมาพบกับเอลเลียตอีกครั้งหลังจากที่กาลเวลาผ่านพ้นมาเจ็ดปี ซึ่งในเวลานี้ตระกูลโลคาซันเดอร์กำลังพบกับวิกฤตอย่างหนักเพราะท่านดยุกโลคาซันเดอร์พ่อของแร็คน่าร์ติดพนันจนเป็นหนี้สิน
ด้วยความที่ทั้งรักและแค้นในเวลาเดียวกันเอลเลียตจึงหลอกให้แร็คน่าร์กลับมารักตนเองอีกครั้งก่อนที่จะลงมือทำลายตระกูลของแร็คน่าร์จนย่อยยับ บีบให้แร็คน่าร์ไม่เหลือใครกักขังแร็คน่าร์ไว้ในคฤหาสน์ของตนเองและทรมานแร็คน่าร์จนตายในคุกใต้ดินของคฤหาสน์
จนกระทั่งแร็คน่าร์ได้รับโอกาสจากพระผู้เป็นเจ้าให้ได้ย้อนเวลากลับมา จึงตัดสินใจที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตของตนเอง โชคดีนักที่ย้อนเวลามาตอนอายุห้าขวบหรือช่วงวัยเด็กอันแสนขมขื่นของเจ้าตัวจึงสามารถคิดที่จะหลบหลีกและไม่เข้าไปยุ่งกับเอลเลียตพระเอกในนิยายให้ได้
ระหว่างเติบโตก็ได้เฉลยปมว่าทำไมแร็คน่าร์ก่อนที่จะย้อนเวลาถึงได้ร้ายนัก ในความเป็นจริงแล้วแม่แท้ๆของแร็คน่าร์เป็นคนบงการแร็คน่าร์ให้ทำเช่นนั้น แร็คน่าร์ที่จริงแล้วเป็นคนดีแต่ที่ทำแบบนั้นก็เพราะว่าขัดแม่ไม่ได้ ปมชีวิตเบื้องหลังของแร็คน่าร์นั้นช่างน่าเศร้ายิ่งเสียกว่าอะไร เขาจึงต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงมัน
แร็คน่าร์ด้วยความที่ย้อนเวลากลับมาจึงสามารถฝ่าฟันปมปัญหาครอบครัวมาได้ เปลี่ยนให้ครอบครัวที่เปรียบเสมือนพิษร้ายให้กลับมาดีได้ ทว่าดั่งนักเขียนกลั่นแกล้งแร็คน่าร์ที่ได้รับโอกาสจากพระเจ้ามานั้นก็ไม่สามารถช่วยตระกูลเมอร์ฟีของเอลเลียตที่ถูกทำลายจนย่อยยับได้อยู่ดี
เอาล่ะต่อจากนี้ผมจะเล่าถึงเรื่องราวหลังจากที่ย้อนเวลามาแล้วนะ
ท่านดยุกพ่อของแร็คน่าร์ถูกใส่ร้ายว่าเป็นหนึ่งในผู้ยื่นมือเข้ามาช่วยทำลายตระกูลของเอลเลียต ทำให้เจ้าตัวเชื่อสนิทใจและแค้นตระกูลของนายเอกผู้แสนน่ารัก แร็คน่าร์พยายามอย่างหนักเพื่อที่จะตามหาเอลเลียตและยื่นมือเข้าช่วยเหลือทว่าทำอย่างไรก็ตามหาเอลเลียตไม่เจอ
จนกระทั่งผ่านไปเจ็ดปีแร็คน่าร์ได้พบเอลเลียตอีกครั้ง ซึ่งแน่นอนว่าแร็คน่าร์จำเอลเลียตได้เขาพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะซื้อความเชื่อใจของเอลเลียตคืน แร็คน่าร์ช่วยเอลเลียตทุกอย่างทำทุกทางเพื่อให้ตระกูลเมอร์ฟีกลับมาอีกครั้ง
ทั้งการปราบปีศาจร้าย ทั้งเกมการเมืองอันแสนจะซับซ้อน ทั้งความขัดแย้งระหว่างศาสนจักรกับราชวงศ์ ความรู้สึกของทั้งสองที่มีต่อกันมันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนแรกมันเหมือนกับฝันหวานที่นักอ่านเขินจนตัวบิดแต่ผ่านไปเพียงไม่กี่ตอนความเหี้ยของเอลเลียตก็ฉายให้ทุกคนได้เห็น
เอลเลียตนั้นร้ายกาจเขาไม่ได้ไว้เนื้อเชื่อใจแร็คน่าร์เลยสักนิดเพียงแต่แค่หลอกใช้ก็เท่านั้นต่อให้รู้ความจริงว่าตระกูลแร็คน่าร์ไม่ได้เป็นคนทำก็ตาม เขาทำร้ายร่างกายแร็คน่าร์ ทำร้ายจิตใจ หลอกใช้ต่างๆนานาจนชื่อเสียงของแร็คน่าร์ในแวดวงสังคมเริ่มเน่าเฟะ
ผมเกลียดเอลเลียตมากปากบอกรักแร็คน่าร์แต่การกระทำกลับตรงกันข้าม เอลเลียตสำหรับผมมันก็แค่ผู้ชายหน้าหล่อปากตอแหลคนหนึ่ง พระเอกนิยายหลายเรื่องที่ผมเคยอ่านมันยังธงแดงสู้หมอนี่ไม่ได้เลยเพราะเอลเลียตมันไม่ใช่แค่ธงแดงแล้วมันคือพระเอกธงดำแห่งวงการนิยายวายเลย
แร็คน่าร์คนใหม่นั้นดีกับเขาตั้งขนาดนั้น สิ่งที่ผมไม่เข้าใจที่สุดเลยก็คือทำไมเจ้าตัวยังคงทำร้ายแร็คน่าร์ทั้งๆที่รู้ความจริงแล้วว่าตระกูลโลคาซันเดอร์ไม่ได้เป็นคนทำ
จนกระทั่งมีเหตุการณ์ที่แร็คน่าร์เกือบตายเอลเลียตร่ำร้องไห้ราวกับคนบ้า ผมคิดว่าเอลเลียตจะกลับตัวกลับใจทว่ามันก็กลับมาทำตัวน่ารังเกียจเช่นเดิม เพิ่มเติมคือการกักขังแร็คน่าร์ไว้ในคฤหาสน์ของตนเองและแอบไปทำลายตระกูลของแร็คน่าร์จนย่อยยับโดยที่เจ้าตัวไม่รับรู้อะไรเลย
มันทำให้ผมรู้ว่าเอลเลียตนั้นไม่ได้สำนึกผิดอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว กดขี่แร็คน่าร์จนเกือบจะถึงตอนจบดังนั้นผมจึงแปลกใจมากที่แร็คน่าร์ตอบรับคำขอแต่งงานของเอลเลียต ตลอดเวลาที่ผ่านมาแร็คน่าร์เสียน้ำตามานับครั้งไม่ถ้วน
ทำไม...ทำไมถึงยังรักมันได้ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันคือความรักจอมปลอม!!
“เฮ้อ วางตอนจบไม่เกรงใจคนโดเนทวีไอพีเช่นเราเลย” ผมตัดพ้อก่อนที่จะลุกขึ้นนำเสื้อโค้ทที่แขวนอยู่ใกล้โต๊ะทำงานมาใส่ ที่จริงเรื่องนี้ตอนแรกผมไม่รู้จักหรอกที่รู้จักเพราะมันดังจนว่อนไปทั่วทั้งอินเตอร์เน็ตล้วนๆ เสียงวิพากษ์วิจารณ์มีอย่างล้นหลาม
คนหลายคนก็ต่างพากันบอกว่าใครรับไม่ได้กับการกระทำของพระเอกเรื่องนี้แนะนำอย่าอ่าน ผมดันดื้อไม่เชื่อคำรีวิวตัดสินใจมาอ่านเพราะเห็นว่าแร็คน่าร์นั้นหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารัก ผมชอบแร็คน่าร์หลังจากที่ย้อนเวลากลับมามากเขานิสัยดีเสมอต้นเสมอปลาย
จริงๆชอบตั้งแต่ก่อนย้อนเวลากลับมาต่างหาก
ความรักของผมที่มีต่อนายเอกของเรื่องนั้นมากพอที่จะทำให้หน้ามืดตามัวโดเนทสนับสนุนนักเขียน จนเหล่านักอ่านท่านอื่นเรียกผมว่านักอ่านวีไอพี นักเขียนเขาเล่าเรื่องราวของนิยายได้ดีมากองค์ประกอบและปมต่างๆดีไปหมดแต่ติดอย่างเดียวคือพระเอกของเรื่อง
บุคคลที่ผมอยากจะจับมาหักคอทิ้งมากที่สุดในเรื่อง ครอบครัวของเอลเลียตก็ไม่ได้แย่เลยนะครับภูมิหลังเขาค่อนข้างดีเลยทีเดียว ซึ่งก็ไม่รู้ทำไมถึงได้ขยันทำตัวเป็นขยะสังคมแบบนี้ให้นักอ่านเขาสาปแช่งกัน การเป็นคนดีมันยากมากนักรึไง
ผมเลื่อนมือหยิบโทรศัพท์ที่โยนลงบนโต๊ะขึ้นมาก่อนที่จะตั้งท่าเดินออกจากห้องทำงานส่วนตัวของตนเอง “ถ้ากูได้เข้าไปในนิยายนะไอ้เอลเลียตเมียมึงอะเป็นของกูแน่บอกเลย!!” ผมพูดกับหน้าจอโทรศัพท์ที่ปรากฏเป็นรูปวาดของเอลเลียต
จากนั้นก็ปรับสีหน้าตอนตนเองให้เรียบร้อยวันนี้มีนัดกับลูกค้าอีกคนต้องรีบไปรอเจ้าตัวที่ร้านอาหารเสียซะแล้วสิ ยามเปิดประตูหรูเลขาสาวก็เดินเข้ามาหาอีกฝ่ายสบตาก็รู้ได้ทันทีว่าผมต้องการอะไร เธอเป็นเพื่อนสนิทที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กและรู้ความลับของผมดี ความลับที่ว่าผมมันเป็นเด็กคนหนึ่งที่บ้าการอ่านนิยายและคลั่งไคล้นายเอกผู้น่ารัก
ไม่มีใครคาดคิดอยู่แล้วว่าผมจะเป็นคนแบบนั้น เพราะภาพลักษณ์ภายนอกของผมคือแม็กซ์พ่อหนุ่มอายุยี่สิบแปดปีผู้ประสบความสำเร็จอย่างสูงสุดในวงการธุรกิจอีกทั้งยังเป็นคนที่สุขุมและนิ่งน่าค้นหา ถ้าจะให้กระซิบนะความจริงผมตรงข้ามเลยล่ะสุขุมอะไรไม่เป็นผมชอบเป็นคนตลกมากกว่า
“ช่วงนี้ระวังหน่อยล่ะแม็กซ์ พักนี้ข่าวการลอบฆ่านักธุรกิจคู่แข่งเต็มไปหมดเลย จะให้ฉันเอาบอดี้การ์ดไปเพิ่มมั้ย?” เธอถาม ผมส่ายหน้าปฏิเสธก่อนที่จะเดินไปที่ลิฟท์เพื่อลงไปชั้นจอดรถของบริษัท ผมไม่น่าโดนอะไรหรอกเพราะผมเตรียมแผนไว้รับมือหมดแล้ว
เมื่อมาถึงลานจอดรถบอดี้การ์ดที่รออยู่ก็เปิดประตูรถให้ ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัดลาดจอดรถเฉพาะสำหรับผู้บริหาร ผมดันสังขารตัวเองเข้าไปในรถเพื่อเตรียมสำหรับการเดินทางไปหาลูกค้า ทว่ามันกลับผิดแผนที่วางไว้
ปัง!
เสียงปืนดังสนั่นจนหันเหลียวมองก็พบกับบอดี้การ์ดคนสนิทของผมเองที่ให้ตามมาด้วยเพื่อไม่ให้ประมาท กลับกลายเป็นว่าบอดี้การ์ดของผมนั้นเป็นคนยิงผมเอง ของเหลวสีแดงไหลจนเปียกซึมเสื้อเชิ้ตสีขาวสว่าง
ความเจ็บปวดที่ได้รับมันไม่สามารถเทียบเท่ากับการที่คนสนิทของผมทรยศได้เลย ผมเป็นคนเลือกเขากับมือเองและอยู่ด้วยกันตั้งแต่ผมแทบจะไม่มีอะไร ผมไว้ใจเขามากแต่กระนั้นเขาก็พังทลายความเชื่อใจผมด้วยการยิงปืนใส่
บอดี้การ์ดอีกสองสามคนที่เหลือพยายามเข้ามาช่วยผมแต่ก็ถูกเขาสังหารทิ้งจนหมด เวรจริงๆ ผมขบกรามแน่นพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาหมายจะไปหยิบปืนขึ้นมายิงสวน อาการบาดเจ็บที่ผมได้รับนั้นเป็นตัวถ่วงในการเอาตัวรอด
เพราะผมช้าไป ผมถูกเขาถีบจนไปชนกับประตูรถจนหัวแตกคราวนี้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งมากกว่าเก่าผมนิ่วหน้าพยายามอดกลั้นไว้ไม่ให้อาเจียนออกมา
“ทำไม...ทำแบบนี้ทำไม?” ผมเงยหน้าถามตอนที่อีกฝ่ายเข้ามาใกล้
“ขอโทษด้วยครับแต่ผมจำเป็นต้องทำมัน ได้โปรดหลับให้สบายเถอะครับคุณแม็กซ์” หลับสบายบ้านแกสิเจ็บจะตายห่าอยู่แล้ว ถ้าจะยิงทำไมไม่ยิงที่หัววะแบบนี้มันทรมานผมจะตายชัก ผมพยายามที่จะอ้าปากตอบกลับหนุ่มตรงหน้าทว่าแรงกลับไม่เหลือ
วินาทีสุดท้ายก่อนที่ภาพตรงหน้าจะตัดไปผมเห็นรอยยิ้มจากเจ้าตัวที่ส่งผ่านมา นึกแล้วขยะแขยงชะมัดเหมือนไอ้เอลเลียตไม่มีผิดเลย รอยยิ้มเวลาได้ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจแร็คน่าร์แม่งยิ้มแบบนี้เลย หรือผมจะหลอนไปกันนะเกลียดจนเห็นคนสนิทของตนเองกลายเป็นเอลเลียตไปซะแล้วสิ
ทุกอย่างดำมืดไปหมดราวกับกาลเวลาทุกอย่างหยุดนิ่ง ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังล่องลอยไปสักที่แต่ไม่รู้ว่าคือที่ไหน ร่างกายแข็งทื่อขยับไม่ได้เลยแม้แต่ปลายนิ้ว พอผ่านไปสักพักนิ้วก็เริ่มที่จะสามารถขยับได้ตามที่ผมนึกก่อนที่ภาพตรงหน้าจะเปลี่ยนไปยามลืมตาขึ้น
“อะ...องค์ชายทรงตื่นจากบรรทมแล้วไปเอานมมาเร็วเข้า!” เสียงของหญิงวัยกลางคนดังเข้ามาในหูของผม องค์ชายอะไรของพวกเขาวะผมไม่เข้าใจ ผมพยายามกะพริบตาถี่ๆเพื่อปรับภาพตรงหน้าให้ชัดเจนขึ้น ใช้เวลาไม่นานภาพหญิงสาววัยกลางคนที่สวมชุดเมดก็ปรากฏสู่สายตาผมของอย่างแจ่มชัด
นี่มันหมายความว่ายังไงกันเนี่ย!?
_____
สวัสดีค่า สำหรับนักอ่านท่านไหนที่อ่านแล้วชื่นชอบเรื่องนี้ช่วยคอมเมนต์อีโมจิรูปหัวใจให้เราหน่อยนะคะ :33 ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ!!